Bu hayatta güvendiğim kimse yok

blackwoman_ .!.:

Başlıktan anlaşıldığı gibi bu hayatta kimseye güvenmiyorum. Sanki herkes zarar vercekmiş gibi yüzüne gülsek böle labali olup fazlasını isticekmiş gibi geliyor. Artık bendeki öle bi boyut oldu ki kendimi zorladım insanlarla anlaşmak için hemde çok. Aynı işyerinde 6 sene beraber çalıştığım yaşça büyük bi kadın vardı. Hep ona özenirdim. Yaptığı şeyleri insanlarla iletişimi takdir ederdim. Onun gibi davrandım belki zamanla bende insanlarla anlaşmaya başladım. Hatta o varken arkadaş edinmeye bile ihtiyaç duymuyodum. Şimdi o işten çıktı ben hem işyerinde hem iş çevresinde hemde hayatımda yanlız kalmış gibi hissediyorum. Nerde ne yapacağımı ne konuşacağımı bilemez hale geldim. Şimdi kendine güven diceksiniz. Ama yüzümde bi maskeyle dolaşmaktan çok yoruldum. Hemde üstüne aşırı bi mutsuzluk ve depresyon olunca insanlarla konuşmak istemiyorum. Yani normal bi muhabbet bile edemiyorum. Çünkü sanki hep ezmeye çalışcaklarmış gibi geliyo. Bu yüzden evlilik düşünemiyorum. Herhangi bi kursa bile yazılamıyorum. Benim ailemde sessiz sakindir çocukluğumdada çok travma yaşadım çevremde yanımda olcak bu durumlarda bana tavsiye vericek kimse yok. Bu durum beni gitgide kötüleştiriyo. İş hayatında veya genel hayata karşı nasıl olmalıyım bana yardımcı olurmusunuz

Genişletmek için tıkla...

blackwoman_ .!.:

Başlıktan anlaşıldığı gibi bu hayatta kimseye güvenmiyorum. Sanki herkes zarar vercekmiş gibi yüzüne gülsek böle labali olup fazlasını isticekmiş gibi geliyor. Artık bendeki öle bi boyut oldu ki kendimi zorladım insanlarla anlaşmak için hemde çok. Aynı işyerinde 6 sene beraber çalıştığım yaşça büyük bi kadın vardı. Hep ona özenirdim. Yaptığı şeyleri insanlarla iletişimi takdir ederdim. Onun gibi davrandım belki zamanla bende insanlarla anlaşmaya başladım. Hatta o varken arkadaş edinmeye bile ihtiyaç duymuyodum. Şimdi o işten çıktı ben hem işyerinde hem iş çevresinde hemde hayatımda yanlız kalmış gibi hissediyorum. Nerde ne yapacağımı ne konuşacağımı bilemez hale geldim. Şimdi kendine güven diceksiniz. Ama yüzümde bi maskeyle dolaşmaktan çok yoruldum. Hemde üstüne aşırı bi mutsuzluk ve depresyon olunca insanlarla konuşmak istemiyorum. Yani normal bi muhabbet bile edemiyorum. Çünkü sanki hep ezmeye çalışcaklarmış gibi geliyo. Bu yüzden evlilik düşünemiyorum. Herhangi bi kursa bile yazılamıyorum. Benim ailemde sessiz sakindir çocukluğumdada çok travma yaşadım çevremde yanımda olcak bu durumlarda bana tavsiye vericek kimse yok. Bu durum beni gitgide kötüleştiriyo. İş hayatında veya genel hayata karşı nasıl olmalıyım bana yardımcı olurmusunuz

Genişletmek için tıkla...

blackwoman_ .!.:

Başlıktan anlaşıldığı gibi bu hayatta kimseye güvenmiyorum. Sanki herkes zarar vercekmiş gibi yüzüne gülsek böle labali olup fazlasını isticekmiş gibi geliyor. Artık bendeki öle bi boyut oldu ki kendimi zorladım insanlarla anlaşmak için hemde çok. Aynı işyerinde 6 sene beraber çalıştığım yaşça büyük bi kadın vardı. Hep ona özenirdim. Yaptığı şeyleri insanlarla iletişimi takdir ederdim. Onun gibi davrandım belki zamanla bende insanlarla anlaşmaya başladım. Hatta o varken arkadaş edinmeye bile ihtiyaç duymuyodum. Şimdi o işten çıktı ben hem işyerinde hem iş çevresinde hemde hayatımda yanlız kalmış gibi hissediyorum. Nerde ne yapacağımı ne konuşacağımı bilemez hale geldim. Şimdi kendine güven diceksiniz. Ama yüzümde bi maskeyle dolaşmaktan çok yoruldum. Hemde üstüne aşırı bi mutsuzluk ve depresyon olunca insanlarla konuşmak istemiyorum. Yani normal bi muhabbet bile edemiyorum. Çünkü sanki hep ezmeye çalışcaklarmış gibi geliyo. Bu yüzden evlilik düşünemiyorum. Herhangi bi kursa bile yazılamıyorum. Benim ailemde sessiz sakindir çocukluğumdada çok travma yaşadım çevremde yanımda olcak bu durumlarda bana tavsiye vericek kimse yok. Bu durum beni gitgide kötüleştiriyo. İş hayatında veya genel hayata karşı nasıl olmalıyım bana yardımcı olurmusunuz

Genişletmek için tıkla...

Nure633 .!.:

Canım anksiyete olabilirsin bu kötü birşey değil bende de bu vardı ve psikiyatri doktorumla konuşup normale döndüm hayatın da 1 kişi olmasin birçok dost arkadaş edin asosyal yerine sosyal olmaya bak ilk önce kendini sev

Genişletmek için tıkla...

blackwoman_ .!.:

Arkadaş edinmekten değil herkese şüpheyle yaklaştığım için en ufak bişeyde sinir oluyorum ve kafamda bitiriyorum böle nasıl birçok arkadaşım olabilir ki

Genişletmek için tıkla...

blackwoman_ .!.:

Başlıktan anlaşıldığı gibi bu hayatta kimseye güvenmiyorum. Sanki herkes zarar vercekmiş gibi yüzüne gülsek böle labali olup fazlasını isticekmiş gibi geliyor. Artık bendeki öle bi boyut oldu ki kendimi zorladım insanlarla anlaşmak için hemde çok. Aynı işyerinde 6 sene beraber çalıştığım yaşça büyük bi kadın vardı. Hep ona özenirdim. Yaptığı şeyleri insanlarla iletişimi takdir ederdim. Onun gibi davrandım belki zamanla bende insanlarla anlaşmaya başladım. Hatta o varken arkadaş edinmeye bile ihtiyaç duymuyodum. Şimdi o işten çıktı ben hem işyerinde hem iş çevresinde hemde hayatımda yanlız kalmış gibi hissediyorum. Nerde ne yapacağımı ne konuşacağımı bilemez hale geldim. Şimdi kendine güven diceksiniz. Ama yüzümde bi maskeyle dolaşmaktan çok yoruldum. Hemde üstüne aşırı bi mutsuzluk ve depresyon olunca insanlarla konuşmak istemiyorum. Yani normal bi muhabbet bile edemiyorum. Çünkü sanki hep ezmeye çalışcaklarmış gibi geliyo. Bu yüzden evlilik düşünemiyorum. Herhangi bi kursa bile yazılamıyorum. Benim ailemde sessiz sakindir çocukluğumdada çok travma yaşadım çevremde yanımda olcak bu durumlarda bana tavsiye vericek kimse yok. Bu durum beni gitgide kötüleştiriyo. İş hayatında veya genel hayata karşı nasıl olmalıyım bana yardımcı olurmusunuz

Genişletmek için tıkla...