- 5 Ağustos 2014
- 2.444
- 1.382
- 178
Benim çok çok uzun zamandan beri tanıdığım biri var. Yani şimdi egoistlik kendini beğenmişlik gibi almayın da ben onun ilk aşkıydım. Şimdi yeniden iletişime geçti benimle.
Ve düşüncelerini ima vs etti. Evlenmeyi planlıyor(sanırım). Onun okulu bitmiş zaten işe girmiş vs. Hayatını düzene koymak istediğinden, beni hiç unutmadığından filan bahsetti.
Kararsızım çünki acaba bdv yüzünden paranoyak mı olum bilmiyorum ama hep dilinde bir "anne" var
Böyle annesine karşı bi hayranlık mı desem , bağlılık mı desem , bilemedim.
Böyle hep " Annem şöyle dedi , annem böyle yapar , annem mükemmel bi insandır , annem beni çok sever " filan .
Herkesin annesi kendisini çok sever ama bu kadar "anne" beni korkuttu ne yalan söyleyeyim.
Anneannem derdi ki hep , bir erkek kendi ailesine ne kadar kıymet veriyorsa ilerde karısına da öyle yapar ve evet haklıydı ama arada sırada kardeşim de ne biliym babam de.
Hep annesini dinlerken sıkılıp konuşmayı kapatıyorum. Ben ne anneme ne babama bağımlı bi insan değilim. Öyle arkadaşlarımla veya sevgilimle konuşurken böyle hayran hayran bahsetmem yani. Konuşacak bir sürü konu var ...
Karşımdaki ömrümü sürdüreceğime inandığım biri olacaksa da belki bencilce gelecek biliyorum aama önce bana bağlı olsun isterim. Kendi anneme bile sabredemiyorum bazen .
Ve açıkçası ben uzun vadeli bi kariyer düşünmüştüm ama uzun süreden beri yalnızken bir anda bir ilgi gelince içim bir karıştı.
Bir akıl verin lütfen bana.
Reddetmeliyim bu iş uzamadan değil mi ? Ne diyeceğim sen çok annecisin mi diyeceğim?
Ve düşüncelerini ima vs etti. Evlenmeyi planlıyor(sanırım). Onun okulu bitmiş zaten işe girmiş vs. Hayatını düzene koymak istediğinden, beni hiç unutmadığından filan bahsetti.
Kararsızım çünki acaba bdv yüzünden paranoyak mı olum bilmiyorum ama hep dilinde bir "anne" var
Böyle annesine karşı bi hayranlık mı desem , bağlılık mı desem , bilemedim.
Böyle hep " Annem şöyle dedi , annem böyle yapar , annem mükemmel bi insandır , annem beni çok sever " filan .
Herkesin annesi kendisini çok sever ama bu kadar "anne" beni korkuttu ne yalan söyleyeyim.
Anneannem derdi ki hep , bir erkek kendi ailesine ne kadar kıymet veriyorsa ilerde karısına da öyle yapar ve evet haklıydı ama arada sırada kardeşim de ne biliym babam de.
Hep annesini dinlerken sıkılıp konuşmayı kapatıyorum. Ben ne anneme ne babama bağımlı bi insan değilim. Öyle arkadaşlarımla veya sevgilimle konuşurken böyle hayran hayran bahsetmem yani. Konuşacak bir sürü konu var ...
Karşımdaki ömrümü sürdüreceğime inandığım biri olacaksa da belki bencilce gelecek biliyorum aama önce bana bağlı olsun isterim. Kendi anneme bile sabredemiyorum bazen .
Ve açıkçası ben uzun vadeli bi kariyer düşünmüştüm ama uzun süreden beri yalnızken bir anda bir ilgi gelince içim bir karıştı.
Bir akıl verin lütfen bana.
Reddetmeliyim bu iş uzamadan değil mi ? Ne diyeceğim sen çok annecisin mi diyeceğim?