Kursta bir kızla tanıştık. Ayni semtte oturuyormuşuz, evlerin arasında 15-20 dakikalık yürüme mesafesi var. Neyse iste ben yapi gereği hemen samimiyet kuramayan bi insanım. Ama bu kız gerçekten çok atak. Resmen kafayı bana taktı. Ondaki bu durumu sezdiğim için numarami vermek istememistim ama bi şekilde vermek zorunda kaldım . bana kendi numarasını kaydettirdi çaldır dedi kontorum yok dememe rağmen o zaman sen soyle ben kaydedeyim dedi.
Neyse buraya kadar problem yok. Kursta resmen esir alıyor beni. Çıkışta bir yere gidelim falan diyor hep. İşim var diye saviyorum. Bu sefer ne işi ben de geleyim diyor. Ben cidden surat yapıyorum ama anlamiyor.
allahtan evlerimiz yakin ya, kendi kendini davet ettiriyor. Bana tam 3 kere size geleyim mi dedi. Derdim şu, normalde gelsin fark etmez ama insani kolay kolay rahat bırakmayan biri evimi de öğrenirse çat kapı gelir diye hep müsait değiliz, şu an evde değilim vs diyorum. Zaten öğretmenlik yaptığım için eve 4 gibi geliyorum. Yorgun oluyorum. Kpss çalışmam da gerekiyor. Kendi arkadaşlarıma vakit ayirqmazken bu kızı nasıl savicam basimdan ben
Ya sen bize gel ya ben size geleyim, kurs çıkışı şuraya gidelim mi, canım whatsaba girsene bi şey anlaticam, telini açsana canım konuşalım biraz... İşte telefonuma gün içinde gelen mesajlar bunlar. Artik yildim. Çoğuna cevap vermiyorum. Alınmıyor bile. Pek arkadaşı yok farkındayım, sosyalleşmeye çalışan biri ama ben istemiyorum. Sert ciksam git basımdan artik be desem, vicdan azabı cekicem zaten diyemem de. Napmaliyim? Şu kurs bitse tamamen engelliycem ama daha 2 ay var. Yüz yüze bakicaz ve trip çekmek istemiyorum. Zaten engellesem de anlayacak bi insan değil. Yine yapışır kalır .
Neden sana yapisti derseniz, ben yardımsever biriyim. Not istemişti bir de bi konuda daha yardımcı olmuştum ondan sevdi beni heralde. Kırmadan kurtulabilir miyim sizce?
Neyse buraya kadar problem yok. Kursta resmen esir alıyor beni. Çıkışta bir yere gidelim falan diyor hep. İşim var diye saviyorum. Bu sefer ne işi ben de geleyim diyor. Ben cidden surat yapıyorum ama anlamiyor.
allahtan evlerimiz yakin ya, kendi kendini davet ettiriyor. Bana tam 3 kere size geleyim mi dedi. Derdim şu, normalde gelsin fark etmez ama insani kolay kolay rahat bırakmayan biri evimi de öğrenirse çat kapı gelir diye hep müsait değiliz, şu an evde değilim vs diyorum. Zaten öğretmenlik yaptığım için eve 4 gibi geliyorum. Yorgun oluyorum. Kpss çalışmam da gerekiyor. Kendi arkadaşlarıma vakit ayirqmazken bu kızı nasıl savicam basimdan ben
Ya sen bize gel ya ben size geleyim, kurs çıkışı şuraya gidelim mi, canım whatsaba girsene bi şey anlaticam, telini açsana canım konuşalım biraz... İşte telefonuma gün içinde gelen mesajlar bunlar. Artik yildim. Çoğuna cevap vermiyorum. Alınmıyor bile. Pek arkadaşı yok farkındayım, sosyalleşmeye çalışan biri ama ben istemiyorum. Sert ciksam git basımdan artik be desem, vicdan azabı cekicem zaten diyemem de. Napmaliyim? Şu kurs bitse tamamen engelliycem ama daha 2 ay var. Yüz yüze bakicaz ve trip çekmek istemiyorum. Zaten engellesem de anlayacak bi insan değil. Yine yapışır kalır .
Neden sana yapisti derseniz, ben yardımsever biriyim. Not istemişti bir de bi konuda daha yardımcı olmuştum ondan sevdi beni heralde. Kırmadan kurtulabilir miyim sizce?
anlatımmı diyor, yok diyorum yine anlatıyo. ruh hastası. hiçte yumuşak güler yüzlü biri değilim ama napimm
