bu bizim ilk ciddi ayrılışımızdı ve son oldu daha öncede ben bitti derdim en fazla 1 saat dayanabilirdik bu ilişkimizin 4 yılı boyunca olmuştur.son 1-2 ayda artık kavga eder 1-2 gün kısa kısa mesajlar atardık yinede iletişimi koparmazdık.eylül ayında ramazan bayramının arefesinde galiba haklısın ayrılalım demekle dedi ve bugünlere geldik ikimiz tarafındanda adım atıldı denilmez barışmak için ayrılığın ilk günleri içim kavruluyordu acıdan ağzıma ne kadar küfür beddua geliyorsa yazıyordum burda da farklı arkadaşların konularında yorum yazarkende...
sonradan beddua etmedim sadece beni kaybettiği için pişman olsun değerimi anlasın dedim öyle dua ettim geçen gece ki yazışmalarımızda acı çektiğini düşündüm yazdığı yazılaran.ona karşı yumuşamadım tavırlarımda değişiklik olmadı ağlayıp üzülmedimde ama bilgisayarı kapatıp yatağıma uzandığımda Allahım dedim üzülmesin ben zamanında çok üzüldüm çok beddua ettim biliyorum ama şimdi iyiyim o kalbimi kırışlarını sen zaten biliyordun görüyordun kul hakkım helal olsun ama sevgimi kalp kırıklarımı helal etmiyorum ahım kaldı diyordum ya onuda demiyorum beni unutsun üzülmesin diye dua ettim.
ama şunu biliyorum içimin taaa en derinlerinde hissediyorum ki özkan pişman oldu benim değerimi kıymetimi anladı anlamadıysa bu şimdi olmadıysa bile olacak içimde bunun olacağına dair garip ama sağlam bi inanç var ve o gün geldiğinde karşıma çıktığında ona tek bir söz söyleceğim ''Vedasız gidişini düşündüm her gece. Yüreğime düştü korlar. Kavrulan yüreğimin bir yerinde, bir katre tebessümün kalmış; onun serinliğine sığındım. Ne yaptım ne ettimse, senin hayalin olamadım. Sen haziranda açmış bir güle benziyordun. Ben hazan sarısı günlerde kaldım.Ben hep seni düşünüyordum..Sen, seni düşünmeme bile saygı göstermedin..''
evet ben arayıp sormadıktan sonra ben vazgeçtikten sonra o kavgalarımızda o rahat uyurken ben uyumayıp yatağımda sessiz haykırışlarda gözyaşlarında Allaha yalvarırken o herşeyden habersiz mutlu mesuttu o ıssız adam filmindeki alper gibi ikimizede ayrılmakla iyilik ettiğini düşünüyordu ama ben ada değilim onu sevmeye devam etmeyecem etmiyorumda çok şükür o belki beni yeniden isteyecek pişman olup af dileyecek ama bende bitti mutsuz olsun istemiyorum hayatının sonuna kadar yalnız kalsın kimse tarafından sevilmesin demiyorum iş hayatındada aile hayatındada mutlu olsun iyi birini bulsun evlenip çocuklar yapsın ama hayatının sonuna kadar keşke onu kaybememek için çaba harcasaydım vazgeçmeseydim desin
bunu istiyorum üzülüp acı çekmesini değil..
O kadar güzel ifade etmişsin ki yaşadıklarımı, hissettiklerimi ..
Bakıyorum da çok benzer şeyler ..
Ve benimle aynı durumda olan birilerini görmek içimi rahatlatıyor.
Bazen kendimimi kandırıyorum diye düşünüyorum çünkü ..
Ama rahatım içim rahat huzurluyum.
Kesinlikle birini unutmak için başkasıyla olmak aklımın ucundan bile geçmiyor.
Ve biliyorum ki kiminle olursa olsun aklına bir şekilde geleceğim zaman zaman olsa da..
Çünkü biliyor ki benim onu sevdiğim kadar kimse sevemez.
Kimse bu kadar değer verip bu kadar çaba gösteremez zorluklar karşısında ..
Evet başkasıyla olsun, mutlu da olsun ama ben de bulduklarını hiç kimsede bulamasın ..
Ve hiç bir şekilde kötü olmasını üzülmesini ağlamasını istemiyorum ..
İçimden geçenleri dökmüşsün eline sağlık .
