benim derdim için diyeceğim tek şey var. Ben hayatta böyle bir derde düşeceğime inanmazdım. Buraya bunları yazdığımda okuyanlar hep üstüme gelecek biliyorum. Ben bir adamla tanıştım. Tanıştığım gün hoşlandım o da benden hoşlandı. Kendisine çok net bir dille evli olup olmadığını sordum. Kimliğine baktım bekar yazıyordu. Annesi babası ile yaşadığını söylüyordu. Gitgide birbirimize yaklaştık evlilik yoluna girdik herşey yolunda idi. Başka bir ilde yaşayan aileme gittik ailemle tanıştı. İş arkadaşlarımla dostlarımla herkesle tanıştı. Fakat kendisi beni annesi babası ile tanıştırmıyor onlar çok huysuz işimize karışmasınlar diyordu. Arada bana ben evli olsam naparsın diyor ben ağlayınca şaka yaptım diyordu. Başlarda ayrılmak istediğini söylemişti ama ben onu iknada etmiştim. Sonra bir gün konuştuk senle tanıştığımda ben boşanma kararı almıştım boşanırız diye düşünüyordım ama ben evliyim dedi ve boşanma işinde de sona yaklaştık dedi. Günlerce kendime gelemedim. Ben öleceğimi bilsem evli bir adama bakmam. Ama bırakamıyorum da onu. Şu anda kıskançlık krizleri kendimden nefretim ona kızgınlığım ve aşkım hepsi üst üste hayat başıma yıkıldı. Canlı cenaze gibi çalışıyorum ve yaşıyorum. O kadar çok ağladım ki o da ağladı benle, kıyamadım sana üzülme diye düşündüm ben sana söylemeden bitirecektim sonra söyleyecektim diyor. Ben nasıl böyle bir şey yaptım affedeniyorum kendimi.
