Bu noktada kaldım

Mutlu olmayi olabilmeyi unuttum. Hayatin anlamini algilayamiyorum. Cok sukur ailem esim saglikli nankorluk etmek istemiyorum. Anne olmak istiyorum yillardir olamamak beni cok yipratti, hic bitmeyen beklenti umut ve hic gerceklesmeyen hamilelik beni cok derin bir mutsuzluga itti.
Neden yasiyorum her gun bir oncekinin aynisi, kitap film tiyatro carsi pazar geziler bulusmalar biri daha iyi hissettirmiyor ayni bosluk icimde hep var, kalabaliktada yalnizim.
Calisiyorum su an ama calismak istemiyorum herhangi bir iste calismak istemiyorum ama evde oldugumu evde durdugumu dusunemiyorum deliririm saniyorum.
Kendimi kaybettim. Eski mutlu beni istiyorum. Anne olmak bende arkadaslarim gibi evladimi sevmek buyutmek istiyorum. Bundan baska bir istegim yok hayatta.

Neden yasiyorum herkes evlatlari icin yasar evladini buyutup gelecek hazirlamak yaninda olmak icin, benim hayatimda yasamaya deger ne var? Yasayan bir ölüyüm sadece varoluyorum

Cok mutsuzum
Bir amac bir hedef yok bulamiyorum
Sizin hayatta hedefleriniz neler, beni anlayan birilerinin yorumlarina ihtiyacim var

ben de benzer şeyleri yaşıyorum . herşeyin allahtan geldiğine inanıyorum . çok zor empati kurmaya gerek yok çünkü aynısı hayatımda . ama ayakta tutan umutlarım . onu kaybetmemeye çalışıyorum .

Çocuğum yok, çocuk istemiyorum. Niye insanın yaşama amacı çocuk büyütmek olsun ki? Depresyondasınız. Çok klasik bir öneri olacak ama yardım almalısınız.

Bu arada kurumlar kimsesiz çocuklarla dolu. Onların anne babaya, sizin evlada ihtiyacınız var. Neden kendinizi bu kadar hırpalamak yerine bu seçeneği düşünmüyorsunuz?

Kendınız de çocuğu eksik olarak görüp buna odaklanıp mutsuz oluyorsunuz.Hayatta yaşanacak o kadar şey var ki imkanlar doğrultusunda öyle yapın ne sebeple çocuğunuz olmuyor bilmiyorum ama böyle kafaya takarsaniz olumsuz etkiler.Herkes çocukla mutlu olmuyor çok şükür 3 çocuğum var ama bir yerde mutsuz hayatı onlar için kabullenmiştim her şeyin hayırlısı ve yer gök dua ile inş gönlünüzün muradıni verir mevla'm

Annesiz yavrulara kol kanat gersen? Istemez misin?

Topigime katılman sana iyi gelecek canım

bir insanın hayattaki amacı çocuk büyütmek olmamalı. kişisek fikrim, hayattaki herşeyini çocuğuna adayan insanlar aslında daha mutsuzlar ve çocuklarını da mutsuz yetiştiriyorlar.
insan önce sahip olduklarına şükretmeli ve elindeki imkanlarla hayatın tadını çıkarmak için elinden geleni yapabilmeli. tabi ki çocuğu olan kişi çocuğu için elinden gelenin en iyisini yapmalı fakat o çocuk öncelikle mutlu bir anneye ihtiyaç duyar. bunun için kişi önce kendi iç huzurunu bulmalı.
çocuğunuz olmamasında da hayat yolunuz için bir tekamül vardır mutlaka. hiçbirimiz dörtdörtlük değiliz. ben 34 yaşında diyabet oldum, belki ben de zor hamile kalıcam. muhtemelen diyabet nedeniyle hamile kalsam sağlık açısından doğum 7. ayda olacak. daha olmas noktasına gelmeden küvezde kalacak bir bebek var hayatımda.
hepimizin farklı zorlukları var. kesinlikle kıyaslamıyorum. kendinize böyle zulmetmeyin demeye çalışıyorum sadece.
belki de kimsesiz bir bebeği evlat edinir, hayata bir insan katmış olursunuz. belki sizin kader planınız budur.
kendinizi sevin lütfen..

Arkadaşımın üç doğum yaptı malesef üç bebekte doğumdan sonra vefat etti.şimdi evlat edinme sırasındalar. Bu sene sonu gibi bebeği verecekler. Nasıl mutlu anlatamam. Sizde bu yola başvursanız.

Evlat edinmek su an icin niyetimde yok arkadaslar bu konuda dusunmek istemiyorum henuz kendimi hicbir sekilde evlat edinmeye hazir hissetmiyorum

Happylullaby .!.:

Evlat edinmek su an icin niyetimde yok arkadaslar bu konuda dusunmek istemiyorum henuz kendimi hicbir sekilde evlat edinmeye hazir hissetmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Illa evlat edinmek zorunda değilsiniz ki. Annesiz yavrulara destek olup kol kanat gerersiniz. Bayramda tatillerde falan ilgilenirsiniz. Ben evlat edinmeyi kast etmemiştim.