Savaşla kazanılacaksa, kimse için değmez.
Iki tarafın ailesiyle de yakın olunsun isterken ortada yuvanızın huzuru kalmadı.
Eşin demiş ki "sen bizimkilerle görüşmezsen ben de sizinkilere görüşmem". Bu tehdide niye boyun eğiyorsunuz? Görüşmezse görüşmesin. Ne kaybedersiniz? Siz görüşün ailenizle. Niye size yapılan haksızlığa başta boyun eğiyorsunuz. Sonra böyle fırçalarlar adamı.
Ben hiç aramıyorum kayınvalidemi. Bana saygısızlık etti. Arayamam, içimden gelmiyor. Evliliğimizin başında eşim annesinin gazına gelip bana bir (1) kez çıkıştı, neymiş annesi hastaymış da (naz niyaz ben bilmiyor muyum) ben niye aramıyormuşum. "sen böyle yapınca ben de sizinkileri arayamıyorum" dedi. "Aramazsan arama, beni bununla mı tehdit ediyorsun? Sırf benim ailemle görüş diye kendime yapılan saygısızlığı sineye çekecek değilim" dedim. Şimdi o arıyor, ben hala aramam (çok ciddi bir durum olmadıkça). O da ara demez.
Siz kendi haklılığınızın arkasında duramıyorsunuz. Kim sizin arkanızda dursun? Ezip geçerler.
Bir de annenizin evinde kaldığınız 2 gün içinde adamı hemen dolduruveriyorlar. Ya yalnız bırakmayacaktınız yada iletişimimizi sıkı tutacaktınız (savaşı kazanmak istiyorsanız tabi). Şimdi arayıp da geri adım atmayın bence.
Bu kadar çabuk gaza gelen adamı kazanıp ne yapacaksınız onu düşünün?