Öyle bir nefretle yazıyorum ki.Aklımdan geçen binbir şeyden hangi birini dökeyim bilmiyorum.Ama çıldırmama çok az kaldı.
Benim diğer konularımı okuduysanız bilirsiniz.Bu sene üniversite sınavına girdim. Ve düşük bir performans sergiledim.Size kısaca ailemden bahsedeyim.Hırslı hemde çok hırslı bir baba.Ondan bir tık aşağı ama yinede hırslı bir anne.Yaptıkları işlerde hep en iyiyi yapmaya çalışırlar.Övünmeyi çok severler.Başkasından geride kalmayı -kendi kafalarınca- aşağılanmak olarak görürler.Bir zamanlar her zaman en iyi olan ben nedendir bilinmez kendimi salalı, yarışmayı bırakalı hiç iyi anlaşamayız.Her gün kavga her gün sen aptalsın muhabbetleri.Yazık değil mi ya bana? Sürekli ağlayan, hassaslıkta bir dünya markasıyım.Bana laf sokmasalar bile ne denirse densin hemen kendime çekiyorum.Beni bu hale onlar getirdi.Az önce bir arkadaşının kızının çok iyi bir sıralama yaptığını öğrendi.Ve sebepsizce kavga çıkarıp demediğini bırakmadı. Hemde ne ağırlıkta . Yazamam bile. Oturur ağlarsınız sizde.sadece dersler de degil problem.Bir cok sebepten benim hep geri planda oldugumu soyler.sosyallik beceriklilik, insanlarla iliskiler, yetenekler vs.
Bana akıl verin , bir şey söyleyin.Ben artık böyle biri olmak istemiyorum ! Bambaşka birine dönmek istiyorum. Hani herkesin sevdiği övdüğü iyi karakterli iyi biri olmak istiyorum.Hassas değil güçlü biri olmak istiyorum.Zamanı geldiğinde beni üzen herkesi üzmek, beni gölgede bırakmaya çalışan sinsi insanlara bir ders vermek istiyorum.bana bir yardım edin.ben degismek intikam almak istiyorum !
aynı şu Emojiye benzer 
neyse simdi daha sakinim ama yinede bazi seyleri degistirmek icin yogun dusunceler icindeyim
cok yaptim.bana misin demediler
