• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bu sefer sorun annem.

kurk mantolu madonna

Feinne meal ûsri yüsrâ...
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
22 Kasım 2014
3.147
3.141
248
31
Merhabalar herkese. Bu konu, belki de biriktirdiklerimin bir patlaması ama daha fazla dayanamicam.

Sorun annem. Bugüne kadar baskıcı tavırları, hiç gözüme batmasa da hatta hoşuma gitse de artık sorguladigimdan mıdır nedir, yoruyor artık beni.
Birşey yapmaya kalkissam, sen yapma beceremezsin, milletin yanında "anca oturur bunlar, hicbirsey yapmazlar" serzenisleri beni çok yordu. Halbuki elimden geleni yapiyorum ben. Hicbir zaman doğru düzgün bir anne kız ilişkimiz olmadı. Yere dustugunde bir annenin yavrusu uzulur dimi, benim annem dustum diye bana vururdu bir de. Hic unutmam, küçükken 12 yaşlarında falan dayimlara gitmiştik, dönüşte eve bırakmıştı dayim bizi anneme sarildim ozledim seni dedim. Ne yaptı, beni itti ayıptır dedi. Ya nesi ayıp beee!? Diyemedim, aklim basmamisti ama bak Madonna unutmadı. Annem oldum olası hep evi süslerdi, evin perde koltuk hiçbir eksiği olmazdı. Mükemmel yapardı evi. Ama ya çocukları? Bizim üzerimizde doğru düzgün giysiler olmazdı, kuzenlerimize ozenirdik hep, çünkü bize birşey almazdi. Varsa yoksa hep evi süsleme derdi vardı.
Ve, can alıcı nokta elimizde harçlık var atiyorum bir kısmını serzenişte bulunarak isterdi. Yani zorlama yok fakat, hani azcik beni gor derdi. İki kuruş harçlığım varsa, bir kısmını ona verdim hep. Vermezsem kusuyordu. Küçükken de böyleydi, bize verilen bayram harcligina el koyar, bize birşey almaz varsa yoksa hep eve hep eve.

Ve karar verdim, suan üni son sınıf muh ogrencisiyim, kesinlikle burda bu şehirde kalmayacağım. Çünkü annemin baskıları sonucu, kendi ayaklarimin üstünde duramiyorum ve çalışma hayatım burda olursa yine duramayacagim. Allah'in izniyle, kendime başka bir şehirde hayat kurmak istiyorum uzak olmak istiyorum.

Konuyu neden açtım diye sorcak olursanız; gorunuste bir sorun yok dimi. Haline sukret diyorsunuz. Ama bana yasattıklarını, hissettiklerimi gordunuz mu..
Ben boyle bir anne olmayacağım, söz verdim kendime. Yeri gelince otoriter bir anne, yeri gelince arkadaş ama sevgisini gösteren, sakinmayan, gücenmeyen..

Siz de böyle anne olmayın olur mu?
 
Söz konusu anne olunca pek yorumlayamıyor insan. Ama bencil bir karaktere sahip olduğu kesin. Belki onunda geçmişte içinde bastırdığı bir şeyler var bilemiyorum.

Siz doğru bir karar almışsınız. Kesinlikle kendi kanatlarınızla uçun.
 
kaç kardeşsiniz diğerleri,ne böylemi davranıyodu
Uç kız kardesiz biz. Ortanca kardeşime de boyle, bir de küçük kardesim var 2'ye gidiyor. Küçük kardeşimin üstüne çok titrer, tamam küçük ama, biz küçükken durum böyle değildi.

Bugün can alıcı bir olay oldu. Kardesimle telde konuşuyorduk hoparloru acmisim, iste kardesim diyo ki param yok, maasin yatcak dedim(şuan geçici olarak markette çalışıyor), yatcak da ne olcak dedi gidicek bir kismi, iste anneme fazla para verdim dedi,(anneme bir miktar para veriyor, bir de fazladan veriyor harçlık olarak) ben de fazka verme dedim, dersaneye parası kadar ver dedim. Eyvahh ben miyim diyen, annem ordan bir bağırdı, kardeşime bağırıyor kapat diyor telefonu sunla(benle) konuşma diyor ama nasi bagriyor, ben essek miyim diye. Yorumsuz..
 
Söz konusu anne olunca pek yorumlayamıyor insan. Ama bencil bir karaktere sahip olduğu kesin. Belki onunda geçmişte içinde bastırdığı bir şeyler var bilemiyorum.

Siz doğru bir karar almışsınız. Kesinlikle kendi kanatlarınızla uçun.
O da çok çekmiş, 14 yasında köyde kardeşleriyle bir başına kalmış dedemler gurbete gelmişler. Çok zorluk çekmiş, ama bu böyle yapmasını gerektirmez ki..

Kesinlikle bu güne kadar aldığım en doğru karar bence bu. Hedefinde birkaç yer var, insallah olur. Çünkü artık içimde bir iç çatışma yaşıyorum, çok etkiliyor beni..
 
benim annemden svgisini gostermezdi ben anneme çok düşkünüm sarılır öperim ama o yapmaz sadece iş yaptığında severdi benimde üstümde halâ onun psikolojisi var, çocuklarım olursa sevgimi hep belli edicem inşallah..
Ben sevgisini belli etmeyen insanları anlayamıyorum. Sevgi paylaşılan birseydir, bir insan hem içinde tutup sevgiyi nasıl hissedebilir, ya da verebilir ki, anlayamiyorum..
Kesinlikle ben de sizin gibi dusunuyorum, sevgisiz yetişen çocuklar=mutsuz, kendi ayaklari üzerinde duramayan çocuklar.
 
Geçmişteki türk annelerinin genel tavrı bundan beterdi , onlardan göre göre bizim anneler de böyleleşmiş.

Kendime bazı konularda benzettim.. Normalde annem bana iş yerinde yanındayken, evde, yani ev iş ortamında sarılır gayet ama, bir keresinde parktayken (bisiklet çeviriyordum , 15 yaşındaydım) öpmek istedim yanına gelip, yapma demişti. Şimdi beni ne kadar dışarda içerde öpse de sevse de illa o gelir aklıma. Kazınmış yani.

Benim annem de bana sürekli çalışmıyorsun, yok nasıl kazanıcaksın biryeri, yok niye oturuyorsun diyor. Yeni mottosu bunlar. Yahu birincisi benim hayatım çalışmazsam sonucunu ben çekeceğim. İkincisi tam çalışmayı planlamışken hevesim kaçıyor böyle dedikçe. Uyarsam da anlamıyor.

Bir zamanlar arkadaşımın benden güzel olduğunu ima etmişti. Zaten o imasından sonra soğudum annemden, eskisi gibi sevmiyorum, sevemiyorum. Bende kendime söz verdim, böyle bir anne olmayacağım , hele son söylediğim olaydaki gibi.
 
O da çok çekmiş, 14 yasında köyde kardeşleriyle bir başına kalmış dedemler gurbete gelmişler. Çok zorluk çekmiş, ama bu böyle yapmasını gerektirmez ki..

Kesinlikle bu güne kadar aldığım en doğru karar bence bu. Hedefinde birkaç yer var, insallah olur. Çünkü artık içimde bir iç çatışma yaşıyorum, çok etkiliyor beni..

Kesinlikle gerektirmez.

Çok var örneği, ilk zamanlarda zorluk çekersiniz ama inanın değer. Hayatınız düzene girince iyikileriniz çoğalır.
 
Kimileri vardir sevgisini icinde yasar, kimisi sert mizaclidir, kimisi esirger herseyini.... siz annenizin yanlislarini gorup, rahatsiz oldugunuzu beyan etmissiniz ama sunu da unutmamakda fayda var herkesin 1 tane annesi var... siz affedici olun, affettikce daha cok mutlu olacak, rahatlayacaksiniz. Anneniz belki dusuncesiz bir insan belki de psikolojik rahatsizliga sahip ama bir gercek var ki anneniz o sizin, ofkeniz gozunuzu kor etmesin buna izin vermeyin, annenizide opun yanaklarindan :)))
 
Geçmişteki türk annelerinin genel tavrı bundan beterdi , onlardan göre göre bizim anneler de böyleleşmiş.

Kendime bazı konularda benzettim.. Normalde annem bana iş yerinde yanındayken, evde, yani ev iş ortamında sarılır gayet ama, bir keresinde parktayken (bisiklet çeviriyordum , 15 yaşındaydım) öpmek istedim yanına gelip, yapma demişti. Şimdi beni ne kadar dışarda içerde öpse de sevse de illa o gelir aklıma. Kazınmış yani.

Benim annem de bana sürekli çalışmıyorsun, yok nasıl kazanıcaksın biryeri, yok niye oturuyorsun diyor. Yeni mottosu bunlar. Yahu birincisi benim hayatım çalışmazsam sonucunu ben çekeceğim. İkincisi tam çalışmayı planlamışken hevesim kaçıyor böyle dedikçe. Uyarsam da anlamıyor.

Bir zamanlar arkadaşımın benden güzel olduğunu ima etmişti. Zaten o imasından sonra soğudum annemden, eskisi gibi sevmiyorum, sevemiyorum. Bende kendime söz verdim, böyle bir anne olmayacağım , hele son söylediğim olaydaki gibi.
Seni kardeşime benzettim :) o da hazırlanıyor dershaneye gidiyor, aylık düşen para çok fazla olcağı için de çalıştı bir miktar bu ay sonu cikcak işten neyse ki. Annem de ona cok yükleniyor, her konuda o da senin dediklerini söylüyor. Üzülüyorum duruma, ama ben kardeşime motive edici konusup, olasılıkları anlatıyorum hep.
Senin annen, yine anlamış birseyleri sarılmış az da olsa sevgi göstermiş. Benim annem bana hiç sarilmadi, opmedi anlattığım gibi sevmeye çalışırken ittiği için çok nadir bayramda seyranda öperim..
Aynen sen de oyle bir anne olma.. İlerde çocuklarına cevrendekilere hep sevgi aşıla..
 
Kesinlikle gerektirmez.

Çok var örneği, ilk zamanlarda zorluk çekersiniz ama inanın değer. Hayatınız düzene girince iyikileriniz çoğalır.
Biliyor musunuz, bunu dusundugume inanamiyorum :) su ana kadar kısa sureli olarak hariç hiç ailemden ayrı kalmadim. Ama böyle kalirsam, hep çocuk kalcagim. Hep annem tarafından azarlanan, zorluk nedir bilmeyen, en küçük bir zorlukta ağlayan zirlayan bir kız olarak kalcagim. Sonrasinda ise hedeflediğim hayata ulaşıncaya dek, çekeceğim zorluklar inanın su yasa kadar hissettiklerimden yaşadıklarımdan, zor olamaz.
 
Kimileri vardir sevgisini icinde yasar, kimisi sert mizaclidir, kimisi esirger herseyini.... siz annenizin yanlislarini gorup, rahatsiz oldugunuzu beyan etmissiniz ama sunu da unutmamakda fayda var herkesin 1 tane annesi var... siz affedici olun, affettikce daha cok mutlu olacak, rahatlayacaksiniz. Anneniz belki dusuncesiz bir insan belki de psikolojik rahatsizliga sahip ama bir gercek var ki anneniz o sizin, ofkeniz gozunuzu kor etmesin buna izin vermeyin, annenizide opun yanaklarindan :)))
Haha, opmeye calissam iter, tuhaf tuhaf bakar :) ama sorun bu değil ki, hatta benim içimde öfke falan da yok, kin de tutamam ben ama anneme anlam veremiyorum. Zaten uzun suredir planladigim birseydi uzağa gitmek, belki de değerimi anlar, belki bir kızı daha olduğunu, 22 yasında olsa da hala ne kadar çocuk mizaçlı olduğunu anlar, belli mi olur, belki biraz uzaklaşmak iyi gelir..
 
Seni kardeşime benzettim :) o da hazırlanıyor dershaneye gidiyor, aylık düşen para çok fazla olcağı için de çalıştı bir miktar bu ay sonu cikcak işten neyse ki. Annem de ona cok yükleniyor, her konuda o da senin dediklerini söylüyor. Üzülüyorum duruma, ama ben kardeşime motive edici konusup, olasılıkları anlatıyorum hep.
Senin annen, yine anlamış birseyleri sarılmış az da olsa sevgi göstermiş. Benim annem bana hiç sarilmadi, opmedi anlattığım gibi sevmeye çalışırken ittiği için çok nadir bayramda seyranda öperim..
Aynen sen de oyle bir anne olma.. İlerde çocuklarına cevrendekilere hep sevgi aşıla..

Ben normalde çok severim sarılmayı özellikle. Arkadaşlarımla buluştuğumda onlar bırakırlar ben bırakmam önce.. Dursalar 10 dk sarılabilirim insanlara. Ama annem bana sırnaşınca karşılık veremiyorum, sinir oluyorum bazen. Kendime de kızıyorum ona da. Bazı dedikleri hep bende ağır yaralar bıraktı. Ona baktığım zamanların 3te 2sinde aklıma bunlardan biri geliyor. Onun yüzünden güzellik kompleksi yaptığım zamanları hiç unutmam. Hala kompleksliyim, eskisi gibi olmasa da.

Birde annem yoksulbir hayat sürmüş. Şuan hemşire maaşı var, babam da doktor ama çok cimri. Hani dışardan bakan ne güzel şuyun buyun var der. Onları aldırmadan önce olay olur halbuki, zor aldırırım. Bana tek kelime etmeden aldığı şey bir tek makyaj çantasıydı, şaşkınlıktan küçük dilimi yutuyordum, çok gerekli bir şey değildi ama tek kelime etmeden parasına bakmadan alalım demişti. Tek hayat amacı ev almak,yahu alamıyoruz işte, bari hayatı güzel yaşayalım dimi. Yok ama.
 
Benim annem de bir cocuk olarak asla nazlanmama izin vermezdi...nede sevdirirdi kendini....
ona gore boyle seyler zayiflik gostergesiydi bence su an anliyorum.
Peki şuan güçlü hissedebiliyor musunuz, tamam genel olarak guclusunuzdur belki ama bazı anlar gelir ki o gozunuzu korkutan güç tuzla buz olur. Ben annemden sevgi sevkat ilgi alaka hiç gormedim. 19 yazımda neler yasadigimi neler sakladigimi bilmez mesela.. Belki benim anneme gore de öyledir, ama oyle bir anne olmayacağım ben..
 
Haha, opmeye calissam iter, tuhaf tuhaf bakar :) ama sorun bu değil ki, hatta benim içimde öfke falan da yok, kin de tutamam ben ama anneme anlam veremiyorum. Zaten uzun suredir planladigim birseydi uzağa gitmek, belki de değerimi anlar, belki bir kızı daha olduğunu, 22 yasında olsa da hala ne kadar çocuk mizaçlı olduğunu anlar, belli mi olur, belki biraz uzaklaşmak iyi gelir..
Seni anliyorum, su aralar sana kafa dagitabilecegin bir film onereyim o halde "into the wild" sevecegine eminim... :)
 
Back
X