Bende bi türlü anlayamıyorum ev işini. Güzel bi sitede oturuyoruz, satın alsak alamayacağımız bi dairede. Niye illa benim evim olsun diye dandirikten bi ev almaya çalışalım ki? Kirada olunca ölmedik ya yıllardır.
Benim en özendiğim şey, hani annelerle kızları alışveriş yapar ya, annesi der kızım şunu da dene , aa bu çok yakıştı kızım alalım der. Benim annem etiketini görünce beni kıyafetten uzaklaştırmaya çalışır. Her alışverişe çıkışımızda kavga ederiz. Almıyor kadın yahu almıyor inatla. En sonunda alıyor isteklerimin bir kısmını ama ya madem alacaksın sonucunda, biz niye 10 saat tartışıyoruz. Kendi huyunu da biliyor. İlerde çalış kendi paranla al diyor. Tıptan soğudum 6 sene diye, 2 sene daha ekstradan onun eline bakacağım. Başka bölümler falan araştırmaya başladım o derece. Babama aldırsam, birşey aldırdım ya, bir süre başka birşey aldırmamaya çalışır, yine aynı hesaba geliyor. 24 yaşıma geldiğimde maddi özgürlüğe kavuşsam nolur ki, ergenliğim, ilk gençlik dönemimde dilediğim gibi giyinememişim gezinememişim.
Valla kendi derdimi anlattım senin konunda ama deşarj oldum

kendi maddi özgürlüğümüzle, kendi yolumuzu çizeceğimiz zaman istediğimiz gibi bir birey olacağız sanırım. Öbür türlü kurtuluş yok..