Bu sorunun çözümü yok galiba.

Annem hasta, tamamen yatağa bağlı
annem, babam ve kardeşim aynı evde kalıyorlar

annem geceleri pek uyuyamıyor
dün gece annemin ağlamasıyla uyandım, babam sürekli "yeter artık, ben de insanım bıktım, ben sana daha ne yapayım, ağlayıp duruyosun, tükettin beni" falan diyor annem de daha çok ağlıyordu. (annem anlıyor ama konuşamıyor)
erkek kardeşim de annem bişey istediğinde "ne istiyosun kadın artık yetti, sus biraz" diyip annemi yatırıp kaldırırken çok sert davranıyor. resmen dövecek gibi.

babam durmadan ben elimden geleni yapıyorum sen kıymet bilmiyorsun başkası olsa bırakıp kaçardı, çevremdekiler neden bırakıp gitmiyosun diyor gibi laflar diyip annemin kalbini kırıyor bilerek ya da bilmeden.

bakıcı buluyoruz bakıcılara zaten Allah vicdan versin hepsi berbat.

herhalde her şey böyle devam edecek
resmen kısır döngü gibi evdeki herkes birbirine bağırıyor
kapılar çarpılıyor annem ağlıyor
babam şikayet ediyor

bu evde ruhen sağlam kalmak mümkün değil ve bir çıkış bulamıyoruz...
çok bunaldım yine içim sıkılıyor
çözüm iyi bir bakıcı tutmak, siz çalışıyor musunuz çalışmıyorsanız siz bakın dicem ama eşiniz ne der
 
Z zeytinagaci annenin hastalığı als mi?geçmişi çok okumadım kusura bakma..
eğer öyleyse ,dayımı da bu hastalıktan kaybettik.aşamlarını birebir gördüm ve çk çok üzücü bir hastalık..allah yardımcınız olsun..en kötüsü aklı hep yerinde oluşu..gerçekten dayımın eşi (çok severim gencecik kadın üstelik) ile hep onu konuşurduk..keşke aklı gtiseydi de bunları yaşadığını bilmeseydi diye..
neyse bak şimdi geçen günlerde als dernek başkanı bir adamla röportaj yaptılar onu okumuştum..bir bilgisayar var,hastanın göz hareketlerinden kelime ve sese dönüştürüyor.anlatabildim mi,mutlaka görmüşsündür sen de..şimdi bu cihaza ulalım daha kolaymış.bir araştırsan bu durumu? herkes için daha da kolay bir durum olur. annen konuşacak yani bir nevi..
 
Z zeytinagaci annenin hastalığı als mi?geçmişi çok okumadım kusura bakma..
eğer öyleyse ,dayımı da bu hastalıktan kaybettik.aşamlarını birebir gördüm ve çk çok üzücü bir hastalık..allah yardımcınız olsun..en kötüsü aklı hep yerinde oluşu..gerçekten dayımın eşi (çok severim gencecik kadın üstelik) ile hep onu konuşurduk..keşke aklı gtiseydi de bunları yaşadığını bilmeseydi diye..
neyse bak şimdi geçen günlerde als dernek başkanı bir adamla röportaj yaptılar onu okumuştum..bir bilgisayar var,hastanın göz hareketlerinden kelime ve sese dönüştürüyor.anlatabildim mi,mutlaka görmüşsündür sen de..şimdi bu cihaza ulalım daha kolaymış.bir araştırsan bu durumu? herkes için daha da kolay bir durum olur. annen konuşacak yani bir nevi..
istemiyomuş annesi o aleti
 
böyle yazmış
ben elimden geldiğince sakin davranıyorum bazen gerçekten bunaltıcı oluyor
ne istediğini anlayana kadar o da biz de çatlıyoruz
çok masraflı bir sistem aldım gözleri ile kullanılması için. ama annem de kullanmam diyoro da uzlaşmıyor, gözü yoruluyormuş. halbuki derdini anlatabilir bu şekilde
 
Annenize cok üzüldüm.Allah ona da size de sabır versin.kimse istemez evlatlarına muhtaç olmayı.hele eşinden böyle laflar duymayı...
Benim annem yatalak olmasa da sık sık ortapedik ameliyatlar gecirirdi.heryerinde protezler vardı.kolunu başının üstüne kaldıramazdı.o yüzden ya babam ya ben yıkardim.saçlarını ben tarardım.cocukluğum anneme bakmakla geçti.6 yaşindan beri zaman zaman annemin altından almak zorunda kaldım.hiç gocunmadım .midem bulanmadı, üsenmedim asla.ama annem o halde bile ağlardı canım annem."sana bunları yaptirmak zorunda kalıyorum affet kızım beni "derdi aglayarak.ben de icerde o görmesin diye gizli gizli ağlardim.yani anneniz konuşabilseydi size diyecekleri aynı olurdu.çünkü benim annem sağlam zamanlarında bile durduk yere aglardı.çoçukluğunu yaşayamadın diye.hic bir sey demememe ragmen.ki annem sadece sakatti her işini kendi görurdü sık sık ameliyat olurdu; sadece ameliyat olduğunda bize ihtiyaç duyuyordu iste.15 yasindayken kaybettim annemi kalp krizinden...keşke olsaydi yanımda da hep baksaydım ben ona.Lütfen kardeşinize kendine gelmesini söyleyin.hatta gerekirse öyle cak cuk konuşurken ağzina iki tane yapıştırın!!!benim teyzemler bir gün misafirliğe gelmislerdi.annemin altindan alirken azıcik yataga dökmüşler.anneme demedikleri kalmadı.o kadını altı cıplak şekilde ayakta tuttular yataği değistirebilmek icin.annecim için için ağliyordu.yataği değiştirirken de söylendiler.anneme bakmaktan evlerini bilememişler de ikidebir hastalık çıkarmıs da falan.....kovdum onları evden.annemi sildim temizledim mis gibi yatirdım.daha 11 yaşindaydim.ellerini ayaklarını öptüm.sarılıp ağladık.bunun gibi cok sahne var zihnimde ve kapanmayan yaralarım....ay cok kötü oldum şu anda...

Babanıza diyecek bir sey bulamiyirum.benim babamda arada offf derdi ama hiç birakip gideceğim demedi.tabi anneniz yataktaymış her daim.annenizin kalp kırıklığını hayal edemiyorum bile.bir de evladından duymak iyice yıkıyordur onu.babanızla ve kardeşinizle ciddi bir konuşma yapın.iyi bir yardımcı bulun.psikolojik olarak etkileniyor insan.dün bir konu vardı.insan kendi evladindan bile bunalıyor bazen.yardimcı biri bulunsa kardeşiniz ve babanıza nefes alacak vakit doğar hiç değilse.
Off, sizde çok zor şeyler yaşamışsınız. Ağlattınız beni. Çok da güzel yazmışsınız, acınızı içimde hissettim inanın. Ne güzel bir kalbiniz var sizin. Keşke herkes sizin gibi olabilse, olabilsek...
 
gercekten cok uzuldum ya duruma. Allah sabır versın, Allah yardımcınız olsun. Anneme alzhemier başlangıcı teşhisi kondugunda naparım kıme emanet ederım dıe dusunmsutum. Cıkar ısten bakarım demıstım. Insallah bakıcınız Allah ın iyi kulu cıkar, anası babası cougu gibi bakar. Rabbım darda koymasın
 
Valla kullanamiyorum diyor
:KK43:
Halbuki kolay ama bi türlü istemedi

Sağol arkadasim hastalik zor gerçekten de ama napalım ailede herkes elinden geleni yapiyor.
Bakicisi bugun geldi
Daha iyisini bulana kadar mecburuz bu hanima. Cunku babam da ameliyat oldu bugun gözünden.
ne demek kullanamıyorum...çok şaşaırdım..bu cihaz o zaman yaygın değildi.bulamamıştık dayım için.en azından derdini anlamak için çok faydalı.herkese zulum çünkü gerisi..anlatmaya çalışana da anlamaya çalışana da..bu durumda üzgünüm ama annenize kızdım ben...
herkes elinden geleni yaparsa hayat daha yaşanılır bir hale gelir.
hiç unutmuyorum dayım bir sefer gözünü kaşımak istemiş bir türlü anlatamamıştı.anladığımızda da bi türlü tam yapamamıitık..başkasının gözünü kaşımak ne zormuş..ne kadar basit işler bile ne kadar ulaşılmaz olabiliyormuş..
Allah sabrınızı artırsın arkadaşım..
 
Sorması ayıp bakıcı ne kadar istedi? Kaç saat duracak? Bu arada gözünüzaydın sonunda eşinize kavuşuyorsunuz.Bir ömür boyu yuvanızda huzurlu ve mutlu oturmanızı dilerim.
 
Off, sizde çok zor şeyler yaşamışsınız. Ağlattınız beni. Çok da güzel yazmışsınız, acınızı içimde hissettim inanın. Ne güzel bir kalbiniz var sizin. Keşke herkes sizin gibi olabilse, olabilsek...

Keske hiç bir çocuk annesiyle böyle anilar yaşamasa canım benim.inan cok yaralıyor insanı.yazarken hüngür hüngür ağladım ben de.

Belki şimdi olsa yapamazdım.bilemiyorum...güzel sözlerin içın çok teşekkür ederim canım.
 
babam en çok karısını başından attı bakmadı derler diye düşünüyor galiba
bir de dindar bir insan, dini düşünceleri yüzünden eşine bakmanın sevap olduğunu, allah rızası için yapması gerektiğini düşünüyor.
bakmak istiyor ama 74 yaşında gücü de yetmiyor bazen. dolduğu için de en küçük şeyde patlıyor



Yasi itibariyle o da hakli kendince ama burada olan daha cok annenize oluyor gibi geldi bana... Ben kamuya ait bi huzurevinde calistim 8 ay kadar. Bize neredeyse yatalak durumda gelip de ayaklanan cok yasli gordum... Evde bakim sartlari daha kisitli, huzurevinde oyle degil. Son gelen yaslilarimizdan birini esi aglayarak birakmisti, esine tek basina bakamadigini, ameliyat olmasi gerektigini ama esine baktigi icin olamadigini ifade etmisti. Yasli kuruma ilk geldiginde neredeyse yuruyemiyordu. Bir sure sonra bi gece nobetimde yemek yenmeden hemen once bi baktim ortalikta yok. Odadan cikmasi icin de onumden gecmesi lazim. O kadar hizli gecmis ki ben fark etmemisim bile :)
Ha anneniz de boyle olur demiyorum ama hem psikolojik olarak rahatlar hem de kendisi ile ilgilenen cok fazla insan olacagi icin bedensel olarak da kimse yorulmaz... Ama tabii gene ailenin verecegi bir karar bu. İnsallah ev olarak daha sakinlesirsiniz, ne anneniz ne siz uzulun istemem acikcasi. Allah kolaylik versin..
 
Cok uzuldum anneniz icin, ve aileniz icin. Cok zor bir durum ve anneniz daha cok genc:( Anneanneme baktik biz boyle alti ay kadar, aniden bir beyin kanamasi gecirdi ve felc oldu, tum bunlar olurken teyzemlerdeydi baska sehirde. Bizim oldugumuz sehre, bizim eve anneannemi getirmeleri bir hafta icinde olmustur sanirim, ve o zaman bile bir suru yatak yarasi acilmisti iyi bakmadiklari icin. Annem yillarca bizim evde hasta bakti (hasta olan resmen biz de kaliyordu), anneanneme de cok iyi bakti bizim destegimiz ile. Ama cok yipratici bir surec, annenizden farkli olarak anneannem hic birseyi anlamiyordu, bilinc yoktu, ve calisan tek yeri bir eliydi ama onuda istemsizce refleks olarak oynatiyordu. Bir gun annem ile anneannemin temizligini ve yaralarina pansuman yaparken, anneannem istemsizce annemin yakasina yapisti care dileniyor gibi, annem gozyaslari icinde "anne keske elimden bir sey gelse, caren olabilsem" diye aglarken bir yandan da isine devam etmek zorunda kaldi. Bu yasadigimizdan midir nedir annemin kabusu felc olmak. Annem agir bir beyin ameliyatina girdi, ve felc olma ihtimali vardi. Ameliyat bitti ve yogun bakima aldilar annemi. Bir kac saat sonra yanina aldilar beni ve babami ayri ayri, ilk isim ayagina eline koluna bakmak oldu hareket ettirebiliyor mu diye (sukur sapasaglam simdi). Kendim icin degildi korkum, annem kahroludur aksi icin:(

Sizin babaniz bunalmistir eminim, ama agir soyledikleri bence, o stresten bilmiyor tabi, keske bir kac gun baska yerlere gitme sanslari olsa en azindan uzaklasirlar bu durumdan. Sabriniz, enerjiniz sonsuz olsun zeytinagaci, umarim iyi bir bakici bulursunuz
 
Back
X