ya arkadaşlar size belki saçma gelebilir ama ben ne misafir olmaktan ne de misafir ağırlamaktan hiç hoşlanmıyorum. ne gideyim biri bana hizmet etsin, ne millet bana gelsin ben hizmet edeyim. ama arkadaşlarımla dışarda buluşmayı severim.
bi tuhaf huyum daha var. evde temizlik ve iş yaparken birinin beni izlemesi tüylerimi diken diken ediyo. yemek yapıp ev ahalisinin önüne koymak istemiyorum. yadırgamayın elimde olmayan bi huy bu. sanki onlara yaranmak için, hoş görünmek için yemek yapıyorum gibi gözüktüğümü hissediyorum. ya tam tasvir edemedim durumu. tuhaf hissediyorum kendimi işte. irite oluyorum birinin yanında iş yapmaktan.. nolur yadırgamayın elimde olan bi durum değil. nasıl başa çıkabilirim bu durumla..
acaba daha önce bu işleri hiç yapmazdım, daha yeni yeni yapmak zorunda olduğum için midir?
not:bekarım.babam ve kardeşlerimle yaşıyorum.
burada bi arkadaş sayesinde hissettiğim şeyi biraz da olsa tanımlayabildim: "hizmetçilik"
etrafımdakiler beni öyle görmese de ben niyeyse iş yaparken kendimi böle hissediyorum sanırım