az önce kayınvalidem geldi.ve ben yine yükseklisans tezimle uğraşıyordum her zamanki gibi ders calışıyorum, ceviri yapıyorum vs...pazara cıkıcakmış eksik bişeyin varmı alayım dedi.yakınımda oturuyolar artık daha önce bahsetmiştim.5 dakika oturdu ve gitti.ama gitmeden bana dediki kızım haklısın cok yoruluyosun.bütün gün calışıyorsun,kursa gidiyorsun,tez hazırlıyosun,eşinle ilgileniyosun,evinle uğraşıyorsun,yemek yapıyorsun...birden ağzından döküldü bu cümleler şoktayım ben tabi:) dedi gözlerinin altı mor mor olmuş akşam gel yemeğini bizde ye.yapamadığın zaman söyle ben yapayım getireyim...birde dediki yarın kahvaltıya gelin dedimki pazar gününü eşimle gecireyim başbaşa kendimize vakit ayıramıyoruz.böyle bi hoşuna gitti.neler oluyor anlamıyorum.ama bunca çabamdan sıkıntımdan sonra bunları duymak iyi geldi.umarım ne bana ne o na nazar değer.eski yaşanılanlar böylece unutulmuş olur... 




