Ben uzak şehirdeyım ya kafam çok rahat.
Yazın gidince kafam kaldırmıyor geçen yaz gitmedim.
Birini görünce annem iyice sapıtıyor.
Dengesini kaybediyor.
Önceki sene anneme öfkemden elim zangır zangır titriyordu. Tatile fenalaşmaya gidemem yani.
Hatta mesajlarım var KK da bir topicde bulsam da paylaşsam neler yapmış
Ben ayrı ilçedeyim. Tatil başladı ya, gelmem bekleniyor tabi. Gelmeyeceğim dedim. Ev işlerim var dedim. Oğlanlar hevesli. Onları göndereceğin nasipse. Kız da gitmek istemedi. Anne, orada çalışamam. Burada kalacağım dedi. Babam bende. Yarın yolcu ederim inşallah.
Geçen de Kur'an okuttu evde. 2 hafta önceden çağırdı beni. İşte şöyle yapacağım, şunları hazırlayacağım. Gelirsin de vs vs. Sonuç, benim için çok zor da olsa gitmedim ilk defa. Dedim ki, bu döngü bir yerden kırılmalı. Ben hep uyumlu ve el altında olan, tabiri caizse çantada keklik olmamalıyım. Biraz da yiyenler hizmet etsin bakayım nasıl oluyormuş o misafir ağırlamak.
Öyle hazıra konmakla olmuyormuş, görsünler istedim.
Normalde de süslenip püslenip giyinip gelince de "üstü kirleniyor" tabi prensesin. Tabiki ben yıkayacağım o bulaşığı de mi (!)
Eskiden olsa çalıştığım dönemde okul cuma günü biterdi. Ben hemen yola çıkardım yani öyle bir sevgim vardı. Onlar kaybetti. Değişen ben değilim...kusura bakmasınlar... herkese ederi kadar değer vermeli.
Aslında çok üzülüyordum. Gerçekten çok koydu bana. Bir insanın bir annesi olur ama bu kadar ayak altına serilip de paspas olmak bana göre değildi. Dur demek iyi geldi. Keşke benim yerim kalaydı, ona da ayrı yer yapsaydı. Benim yerime onu koymasaydı. Madem onu koydu, o zaman sonucuna da katlansın.
İşin garip tarafı, ben böyle olmamalı dedikçe beni eleştirip susturan ailem, şimdi benim söylediklerimi söylüyor. Keşke ben yanılsaydım...
Elalemin kızını mutlu etme misyonum yok benim dedim. Oysa ilk tanıştığımızda "Çok mutluyum, benim de bir kız kardeşim oldu."demiştim yüzüne de sessiz kalmıştı kendisi. Kardeşime de dedim. Kapım sonuna kadar sana açık ama o gelemez.
Mikan
diyor ya, herkes kalbinin ekmeğini yer... O mesele...