- Konu Sahibi Strewbery45
-
- #41
Aylarca beni kapının önüne sürükleyip döven,kovan,dakikalarca yumruklayan,küfür eden ve en önemlisi kadın olduğumu unutturan bu kişiye çok bile dayandım ve en doğrusu boşanmaktı.boşanmak değil de hayal kırıklıkları ve çevre dedikodusu insanın hayatını olumsuz etkiliyor malesef.inşallah toparlanMaya çaba göstericem.hergün zorla bana annesini arattırıp yalakalık yaptıran o mahluktan çok şükür kurtuldum Annesi ile mutluluklarAman Yarabbim neler yaşamışın
Kurtulmussun suret Üzgün olman çok normal kimse boşanmak istemez ama bazen boşanmak şart ötesi olur , senin durumun gibi
Bunu atlattın şimdi hayatına odaklamanmayi seçmelisin
Görüştüğüm psikolog ve 3 aydır herşeye şahit olan avukatımda onun gay olduğunu düşünüyor.Ben bunları yaşayana kadar bu kişilerin evlilik yaptığını bile bilmezdim.Çok ağır tecrübelerim oldu sayesinde evlenip boşanmış hayalleri elinden alınmış biri oldum ve o iğrenç ailesi de bir kez bile aramadı aylarca hiçbirine hakkımı helal etmiyorumÖnceki yazılarını okudum gerçekten çok kötü bir tecrübe yaşamışsın.adam resmen seni kullanmış ve bu da yetmemiş eziyet etmiş.bence o adam gey.baksana beraber yatmaya bile tahammül edememiş.inşallah karşına iyi ve gerçek bir erkek çıkar.o zamana kadar gez toz hayatın tadını çıkar.
Görüştüğüm psikolog ve 3 aydır herşeye şahit olan avukatımda onun gay olduğunu düşünüyor.Ben bunları yaşayana kadar bu kişilerin evlilik yaptığını bile bilmezdim.Çok ağır tecrübelerim oldu sayesinde evlenip boşanmış hayalleri elinden alınmış biri oldum ve o iğrenç ailesi de bir kez bile aramadı aylarca hiçbirine hakkımı helal etmiyorum
Malesef o tarz davalar düşündüğümüz gibi sürmüyor.Eski eşin üstüne malı Yok.Ssk yok maaş Yok.bu tarz davalar 2-3 yıl sürüyor.sonucunda davayı kazansam bile icraya kendi cebimden para ödeyeceğim ve mal maaş olmayınca alınmıyor öyle sürüp gidiyor.2-3 yıl ondan gelecek paranın peşinde koşup onunla evli kalmaktansa kendi paramı kazanıp gençliğimi mahkeme köşelerinde tüketmemeyi tercih ettim.çünkü Allah korusun hastalığa düşürecek bir süreç.Ondan kurtulmam bana en büyük mükafat oldu.daha 27 yaşındayım.o ise 38 .o kaybetti bana göreKeşke tazminat alsaydın.sonucta sana maddi manevi zarar vermiş.
Eve t tabi ki boşanmış olmak üzer ama hayat tecrübelerden ibaret , hepimiz in farklı farklı oluyor işte ...Aylarca beni kapının önüne sürükleyip döven,kovan,dakikalarca yumruklayan,küfür eden ve en önemlisi kadın olduğumu unutturan bu kişiye çok bile dayandım ve en doğrusu boşanmaktı.boşanmak değil de hayal kırıklıkları ve çevre dedikodusu insanın hayatını olumsuz etkiliyor malesef.inşallah toparlanMaya çaba göstericem.hergün zorla bana annesini arattırıp yalakalık yaptıran o mahluktan çok şükür kurtuldum Annesi ile mutluluklar
Sizi cesaretiniz nedeni ile tebrik ediyorum. İnşallah daha güzel ve iyi bir geleceğiniz olur. Kurtulmuşsunuz. Boşanma cesaretini gösterebilseydim keşke bende. Ama sizin kadar cesur olup korkularımı yenemedim.Allah yolunuzu açık etsin6 ay evli 3,5 ay ayrı bir şekilde olan evliliğimi bugün resmî olarak sonlandırdım.Davam 3-4 dk sürdü.Ben eşimi ilk dövdüğü günden beri sevmiyorum.Yani evliliğimin ilk 15. Gününden beri.Dava bittiği an kendimi bir uçurumdan salıvermişim gibi hissettim.Ortada kalmış gibi.Evim yokmuş gibi.Dünyanın en değersiz insanı gibi.Şimdi iş için şehir değişikliği yapmak İçin hazırlanıyorum.Dışarıdan herkes güçlü ve ayakta sanıyor.Ama gelin görün içim enkaz gibi.Nasıl toparlanır,hiçbirşey olmamış gibi hayatıma devam ederim diye düşünüyorum.İçimde akıl almaz bir gelecek kaygısı oluştu.Bu süreci yaşayan ve atlatan bayanlar nasıl atlattınız tavsiyelerinize ihtiyacım var..
Ilk zamanlar öyle oluyor aslında herkes yanınızda olsa da siz kendinizi kimsesiz saniurosunuz. Sonra aslında kimsenin sahip çıkmasına gerek olmadığını anlıyorsunuz. Altı ay oldu bosanali bende astım her şeyi sende asarsin eminim benim.cocugum bile vardı kalktım ayağa sen daha çabuk toparlarsin6 ay evli 3,5 ay ayrı bir şekilde olan evliliğimi bugün resmî olarak sonlandırdım.Davam 3-4 dk sürdü.Ben eşimi ilk dövdüğü günden beri sevmiyorum.Yani evliliğimin ilk 15. Gününden beri.Dava bittiği an kendimi bir uçurumdan salıvermişim gibi hissettim.Ortada kalmış gibi.Evim yokmuş gibi.Dünyanın en değersiz insanı gibi.Şimdi iş için şehir değişikliği yapmak İçin hazırlanıyorum.Dışarıdan herkes güçlü ve ayakta sanıyor.Ama gelin görün içim enkaz gibi.Nasıl toparlanır,hiçbirşey olmamış gibi hayatıma devam ederim diye düşünüyorum.İçimde akıl almaz bir gelecek kaygısı oluştu.Bu süreci yaşayan ve atlatan bayanlar nasıl atlattınız tavsiyelerinize ihtiyacım var..
Malesef o tarz davalar düşündüğümüz gibi sürmüyor.Eski eşin üstüne malı Yok.Ssk yok maaş Yok.bu tarz davalar 2-3 yıl sürüyor.sonucunda davayı kazansam bile icraya kendi cebimden para ödeyeceğim ve mal maaş olmayınca alınmıyor öyle sürüp gidiyor.2-3 yıl ondan gelecek paranın peşinde koşup onunla evli kalmaktansa kendi paramı kazanıp gençliğimi mahkeme köşelerinde tüketmemeyi tercih ettim.çünkü Allah korusun hastalığa düşürecek bir süreç.Ondan kurtulmam bana en büyük mükafat oldu.daha 27 yaşındayım.o ise 38 .o kaybetti bana göre
Boşandıktan ne kadar süre sonra evlendiniz? Maşallah sizin adınıza sevindim çok çok mutlu olun sonsuza kadar. Fakat herkes sizin gibi şanslı olmayabiliyo benim iki yılı geçti bosandigim ama hala yalnızımBunlarin hepsi gececek , zamanla bugunler akliniza geldiginde ne komikmisim yahu deyip guleceksiniz
Icinizi ferah tutun , disarida tonlarca iyi adam var iyi kadinlari bekleyen
Bunu ikinci evliligini ruh esiyle yapmis olan bir kadin olarak soyluyorum
Hergun sukrediyorum hayatim icin o kadar diyim :)
Daha bosanip da pisman olan kadin gormedim ben , hemen hemen tum arkadaslarim sonraki evliliklerinde inanilmaz mutlu
Özel mesaj yazıcaktım ama yazılmıyor. Yanlış anlamadıysam tam olarak bir yıl dolmadan boşanmışsınız. Davanız çekişmeli olmalı. Hakim darp olduğu için mi tek celsede boşanma işlemini gerçekleştirdi?6 ay evli 3,5 ay ayrı bir şekilde olan evliliğimi bugün resmî olarak sonlandırdım.Davam 3-4 dk sürdü.Ben eşimi ilk dövdüğü günden beri sevmiyorum.Yani evliliğimin ilk 15. Gününden beri.Dava bittiği an kendimi bir uçurumdan salıvermişim gibi hissettim.Ortada kalmış gibi.Evim yokmuş gibi.Dünyanın en değersiz insanı gibi.Şimdi iş için şehir değişikliği yapmak İçin hazırlanıyorum.Dışarıdan herkes güçlü ve ayakta sanıyor.Ama gelin görün içim enkaz gibi.Nasıl toparlanır,hiçbirşey olmamış gibi hayatıma devam ederim diye düşünüyorum.İçimde akıl almaz bir gelecek kaygısı oluştu.Bu süreci yaşayan ve atlatan bayanlar nasıl atlattınız tavsiyelerinize ihtiyacım var..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?