-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Burada yaşamak istemiyorum
- Konu Sahibi YeniHayat
- Başlangıç Tarihi
Merhabalar, ben büyük konuşmuyorum, sadece gönlümden geçen yaşadığım şehirde evlenmek, ne bileyim kardeşlerim burada, arkadaş çevrem burada ve en önemlisi işim burada. Dİğer türlü yeni bir şehir yeni bir ortam zorlanırım diye düşünmem. Şansımada kısmetimede hep başka şehirlerde yaşayan birileri çıkıyor, şuan biri var kendide aileside başka şehirde, hatta aynı binada yaşıyorlar, tüm ailesiyle, o yüzden başka şehir fikri soğutuyor beni, ama yinede dediğim gibi yaşadığım şehirden kısmetim yok gibi.bilmiyorumkismile
üff ya çıldırcam, kardeşimde burda çalışıyor, dün memleketten geldi, çok güzeldi dedi, konuyu komşuyu anlattı, komşuluğu özlemişim iyice. eşim kpss ye girdi, atama olacaktı, ertelendi. sınırdaydı zaten, 50 kişi alıyorlar, 57. oldu. atamalar beli olmadığı için eski işinede devam edemiyor. bilemiyorum. içim içime sığmıyor, gitmek istiyorum ama elim kolum bağlı. şu atamalar olsada hayatımıza yön versek. bu belirsizlik yıpratı beni. bu ay ne zor geçti benim için, çok yıprandım. kimseye de anlatamıyorum 
(
(
seni çok iyi anlıyorum netten memleketimin tanıtımını izleyip az mı ağlamadım
inanın çok zor her tatilde gittiğimde dönüşte eve gelene kadar ağlıyorum eşim diyor bi alışamadın gitti
alışılamıyor arkadaşım eş dost var ama hepsi resmi bu durum canımı sıkıyor sokağa çıktığında soğuk tipli insanlar fakan off offfff
rabbim sabır versin efkarlandım yine :1no2:
inanın çok zor her tatilde gittiğimde dönüşte eve gelene kadar ağlıyorum eşim diyor bi alışamadın gitti
alışılamıyor arkadaşım eş dost var ama hepsi resmi bu durum canımı sıkıyor sokağa çıktığında soğuk tipli insanlar fakan off offfff
rabbim sabır versin efkarlandım yine :1no2:
merhaba hanımlar, yorumlarınızı okudum sizleri çok iyi anlıyorum. yalnız değilmişim. ben istanbulda doğup büyüdüm. kalabalık bir çevrem vardı. ailem arkadaşlarım akrabalarım hep birlikteydik. sonra evlendim eşimin görevi üzerine şırnakta yaşamaya başladık. uyum sağlamayadım hiç kimseye. sorun bende mi çok düşündüm ama oturduğum yerde herkes bir tuhaf. konuşacak arkadaş olacak kimsem yoktu. zamanla kabullendim. eşimin işten gelmesini dört gözle bekliyorum. istanbulda yaşamış biri olarak buranın sıcağına alışamadım. sonra evime türlü türlü haşereler girmeye başladı ben çok korkuyorum öyle şeylerden. evimde korka korka dolaşmaya başladım. sık sık elektrikler kesiliyor. bazen eşim göreve gidiyor ben yalnız kalıyorum. yaşadığım korkuyu anlatmama imkan yok. annemi arıyorum ablamın çocuğuna baktığı için gelemiyor. kayınvalidemle aramızda sorunlar vardı o yüzden ona söylemek istemiyorum. en büyük destekçim eşim.
1 sene daha burdayız öyle böyle geçicek ve ben yeni tayin yerimizin ve yeni evimin hayallerini kurup mutlu olmaya çalışıyorum. en azından sokağa çıkıp dolaşabilecek durumda olanlar için söylüyorum şükredin.
1 sene daha burdayız öyle böyle geçicek ve ben yeni tayin yerimizin ve yeni evimin hayallerini kurup mutlu olmaya çalışıyorum. en azından sokağa çıkıp dolaşabilecek durumda olanlar için söylüyorum şükredin.
çok insan var bu durumda olan yani doğduğu yerden ailesinden çevresinden uzakta yaşayan...bende öyleyim canım
hayat şartları işte ne yapabilir ki insan katlanmaktan ve bu duruma alışmaktan başka çare yok:1no2:
bence sende kafanda büyütme canım.çocuğun var mı bilmiyorum ama olunca zamanın daha çok dolucaktır.en mutlu olduğun yer evladınla beraber olduğun ye olacaktır
alışmaya uyum sağlamaya çalış canım
hayat şartları işte ne yapabilir ki insan katlanmaktan ve bu duruma alışmaktan başka çare yok:1no2:
bence sende kafanda büyütme canım.çocuğun var mı bilmiyorum ama olunca zamanın daha çok dolucaktır.en mutlu olduğun yer evladınla beraber olduğun ye olacaktır
alışmaya uyum sağlamaya çalış canım
ben seni çok iyi anlıyorum çünkü aynı duyguları bende yaşıyorum,ben istanbulda doğdm büyüdüm ama şuan anadolunun 4000 nüfslu bir ilçesinde mecburen yaşamaya çalışıyorum.bekliyorm o kahrolası tayinin çıkacağı günü.İstediğim zaman dışarı çıkaym rahat raht alşverş yapaym,arkdşmla kahve içmeye gidebileym,sahilde yürüyşe çıkablym vs. ama bunların hiçbirisini yapamyrm 3 yıldr.Artık delirmk üzerym ama yok işte eşim tus u kazanana kadar yada bir şansla tayn çıkana kadr buradayım :'(
çok zorlanıyorum. eşim destek oluyor ama o da göreve falan gidiyor. yalnız kaldığımda çok korkuyorum. genelde bütün aksilikler ben tek başımayken olur. elektrik kesilir ya da eve yine bi haşere girmiştir. o korkuyu bi atlatsam katlanabilirim ama yapamıyorum bi türlü. evlenirken ailelerimiz destek olacağını söylemişti. geliriz yalnız bırakmayız diyorlardı. ama şimdi aramıyorlar bile. katlanmak zor Allah hepimize yardım etsin...
O kadar güzel anlatmışsınki bir an kendim yazdım zannettim, 20 yıllık iş hayatımın sonunda büyük bir özlemle memleketime yerleştim, evimizin tadilatını yaptırdık ve ben memleketimde mutlu olmanın hayaliyle taşındım, ama olmadı hiç bir şey eskisi gibi değildi, eşimle zaten olmayan huzurum tamamen bozuldu ve ben daha taşındığımın 2. ayında ben buraya neden geldim pişmanlığını yaşadım, eşimin işi nedeniyle 3 ay önce memleketimden oldukça uzak bir yere taşındım, üstelik eşimin ailesinin yakınına ama mutluyum şimdi diyorumki keşke emekli olunca direk buraya taşınsaydım. Bende diyorumki herkes sığdı da bir biz fazla geldik. Demekki doğduğumuz değil, doyduğumuz yermiş ne yazıkki
ay canım sıkıldı birden. kızlar ya burdan başka kimseye söyleyemiyorum, problemlerimi anlatmam hiçkimseye. problemde sayılmaz gerçi ama belirsizlik o kadar zorki. arkadaşlarım var çocukları oldu, aileleri yanlarında ama o kadar çok şikayet ediyorlarki, benimse burda kimsem yok, artık çocuk isteyip istemediğimi bile bilmiyorum. kendimi makina gibi hissediyorum. avm ler, kalabalık sıkıyor
Benzer Konular
- Kilitli
