- 8 Ağustos 2024
- 467
- 841
- 23
- 27
- Konu Sahibi dilaradiyebirii
- #1
4 aylık bir anneyim. Ailem uzakta iş arkadaşlarım derdimi açamayacağım kadar egoist insanlar . Hastanede dışında bir tane dostum yok. Bir adam sevdim peşinden ailemden kopup geldim bir hayat kurdum. Evliliğimizin başından beri mesafeli olduğumuz ailesiyle doğuma yakın barışması ve aşırı kaynaşması canımı sıktı ve burdan paylaşmak istedim. Daha önce iki konu açtım merak eden okuyabilir. Bana resmen seni kim sallıyor sen hiçbişey yapamazsın sen bişey yapabilcek biri değilsin demeye getirilen cümleler kuruldu. Ben aptal değilim hepiniz kadar ayırıyorum doğruyu yanlışı. Ama ben anneyim sürekli sabah akşam kayınvalide kavgası yapamam ilgi göstermek zorunda olduğum bir evladım var. Bir defa bırakıp gittim baba evi de çok klas bir yer değil biraz da gerçekleri konuşalım. Boşan bırak git eyvallah da önce kadının kendi ayaklarının üstünde durabilmesi lazım yoksa el kadar çocukla ben babamın evinde maks ne kadar yaşayabilirim? Babamdan mama mı isteyeyim bez mi isteyeyim? Ben çocuğumu neden bu kadar düşüreyim ya da kendi düzenimi bozup neden meydanı onlara bırakayım gitmesi gereken kv zaten . Ben buraya konuyu şu durumda ne yapabilirim onu sormaya açtım ama maşallah insanlar da kaos arıyormuş. Yorum yazarken kendinizi o kadının yerine koyun. Yazdığınız cümleler birine duygusal olarak travma yaşatabilir