Buyuk konusmamak gerekmis dayak yiyip oturdum

stepanova .!.:

Aslında tek tek belirtmeme gerek olmamalı ama madem birşey dedim açıklamayı farazi bir örnek üzerinden yapayım.
Sizin gizli gizli dayak yiyip sonra da buradaki kadınlara "ne kadar aşagılık bir kadınsın, bunu yapan da kabul eden de hayvandır" vb cümleler kuracak ya da bunun üzerinde populizm arayışında olacak bir üye olmadıgınızı düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

shot .!.:

Şurada aynı konu üzerinde konuşan birkaç kişi olunca insan ister istemez "bana mı diyorlar acaba" diye düşünüyor :)

Genişletmek için tıkla...

stepanova .!.:

Dogru diyorsunuz, öyle düşünebileceginiz aklıma gelmemişti.
Fakat psikolojik şiddet uygulayan ve uslubunuzun yanlış oldugunu düşündügüm, hakarete kaçan bir tavrınız olsaydı ne alıntım o şekilde olurdu ne de şu anki karşılıklı yazışmamızdaki icerik aynı kalırdı.

Genişletmek için tıkla...

elvanelvan88 .!.:

Üstüme alınması gerekenlerden biri de benim sanırım. Dün açılan şiddet konularının hepsine sert yazanlardan biriydim zira.
Ve evet dayak konusunda büyük konuşuyorum. Çünkü ben ömrümde ne annemden ne babamdan bir fiske yemedim, kediyi sevmek için kuyruğundan tutup çektim diye ciddi azar yemiş ceza almış bir çocuk olarak yetiştirildim. Anneannemin bitkisinin uzun olduğu için ucunu kırdım diye anneannem senin saçını çeksek canın acır dimi onun da canı var acıtamazsın derdi. Bu kadar empatiyle ve şiddetten uzak yetiştirilmiş bir insan evladı olarak diyorum bunu benim en keskin kırmızı çizgimdir şiddet.
Her lafa "kınadığını yaşamadan ölmezsin" denmesi bana fenalık getiriyor artık. Ben asla şiddet görmem demiyorum ki. Olur belki bir gün bir insanlıktan nasibini almamışla karşılaşır şiddete maruz kalırım. Ama bu insan her kim olursa olsun beni bir daha göremez bırakın aynı evi paylaşmayı. Büyük konuşmaksa dibine kadar konuşurum. Çünkü şiddete rağmen kalırsam bana bebekliğimden itibaren öğretilenlere ihanet etmiş olurum. Ölmüş yada yaşayan aile büyüklerim için kalmam yani.
Her asla diyene de bilip bilmeden yapıştırmayın şu klişe ötesi lafı lütfen.

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Yalnız farkındaysanız bu konu sahibesi ben mutluyum demiyor, korkuyor.
Her erkek için geçerli değildir öyle arkanı dönüp gitmek, burada kaç kadının konusunu okuduk değil mi? Aslında kadın elinde olsa gidecek ama ailesini kendisini ölümle tehdit ettiği için adamla yaşamak zorunda kalan kadınların konularını yalnızca ben okumadım sanırım, hepimiz okuduk.

Hepimiz okuduk korunma talep ettim ama ortada bir eylem olmadığı için korunma verilmedi denilen yazıları.
Bazıları müstesna, dövüyor ama seviyor da bende seviyorum diyenleri ayrı tutuyorum fakat çoğu şiddet gören, tehdit edilen kadın arkasında dayanak bulamadığından gidemiyor, sürekli şiddet gören, hakaretlerle aşağılanan biri özgüvenini yitirdiği, yaşadıklarının kendi suçu olduğunu düşündüğünden öyle bizler gibi birden cesaret edip gidemiyor işte.

Ya bu kadınlar kocasının karşısına geçip bana niye vurdun, hatalısın demeye bile korkuyor, biliyorum çünkü var benim burada biri, adam kendi ana babasının lafını bile dinlemiyor, kocasını sevmiyor ama ölesiye korkuyor, anne babası olmadığı kardeşleri sırt çevirdiği için çekip gidecek cesareti bile kalmamış, o kadar sindirilmiş, bize tuhaf geliyor ama bu kadınlar kapıyı vurup cesareti bulsa gece nereye kalırım bana kim sahip çıkar endişesi yaşıyor, ya beni bulursa ya beni döverse ya zarar verirse endişeleri yüzünden en iyisi susayım, susar dediklerini yapmazsam belki düzelir deyip oturuyorlar.
Ben benim için dua et kocam düzelsin diyen kadınlar biliyorum.

Şurada kapıyı vur git diyoruz ya, hepimizin katılacağı bir test yapsak vur kapıyı git diyen 100 kadından ancak 20'si belki kapıyı vurup gider, bu bu kadar net.

O yüzden şiddet gören kadınların önce psikolojilerini düzeltmeleri, özgüvenlerini yeniden kazanmaları için uğraşmak lazım, ekonomik özgürlüklerini ellerine almaları için desteklemek, önlerini görebilmelerini sağlamak gerekiyor, yoksa biz çık git deyince gidemeyecek hiçbiri.

Genişletmek için tıkla...

stepanova .!.:

İstismara ugrayan ya da zorla kaçırılan bazı kadınlar bizim gözümüzde celladına aşık olmuş mazoşistler olarak algılansa da çoğunun yaşadıgı şey sistematik bir biçimde psikolojik ve fiziksel şiddete, işkenceye maruz kalma sonucunda psikolojilerinin bozulmasıyla ilgili. Zaten mune hanım'ın belirttigi stockholm sendromu da böyle birşey, bu dönüşüm için illa amerikan filmlerindeki gibi sapıklarla muhatap olunması gerekmiyor.
Bu durum çocuklukta da başlayabilir, dayakçı babayı rol model alan çocuk ergenlik sonrası bunu normalleştirme egiliminde de olabilir mesela. Dış çevreden nasıl etkilendigine göre degişir, işte bu noktada da buradaki yorumlar önemli bence.
Yani demek istedigim onları kendi düşünce yapımızla kıyaslamamamız gerektigi. Aynı geçmişe ya da şu an aynı psikolojiye sahip insanlar degiliz ki sevişmelerini anlayalım. Ama bu anlamadıgımız şeyler üzerinden yargılamak, aşagılamak yerine tedavi olmasını ve bunun normal olmadıgını kendimizden örneklerle anlatabiliriz belki?
Sonuçta özel hayatından bahsettigi kapı komşusu da farklı bir hayat yaşamıyor ki? Bu durumda neden normallestirmesin, onun yaşadıgı topluma göre de bu normal. Dünya büyük falan degil, herkes kendi kısırlaştırdıgı dünyasına göre ilişkiler kuruyor.

Kısmen eski bir üyeyim ve iptal yaptırdıgım için bu benim ikinci üyeligim sayılabilir. Nedenlerimi açıklamak şimdilik istemiyorum, zaten yönetimin de bilgisi var.
Şunu söylemek için bu bilgiyi paylaştım, bir çok konuda dayak yemesine ragmen "napayım ama seviyorum" diyen kadınlara o kadar aşagılayıcı şeyler yazıldıgını gördüm ki... Sinirlenmeyi anlıyorum, kaç kez ekranı kapatıp gittigimi biliyorum ama sırf kendini yeterince savunamıyor diye yol göstermek yerine buradaki kadınların kendi egolarını tatmin edercesine sözlü saldırıda bulunmalarını da ben anlayamıyorum. Hadi o kadın şiddeti normalleştirmişmiş, peki ya buna karşı çıkan bizler ne yapmış oluyoruz?
O kadın başka türlü sevilmeyi görmemiş ki hayatında, babasının annesini 3 ögün döverken sevdigini zannetmiş mesela, bugun de onları taklit ederek bir hayat yaşıyor. Ya da sevgisinden en şüphe duymayacagı kişi olan annesi her saniye hırsını ondan çıkarmış, yatagını düzgün toplamadı diye terligi yemiş. Bugun ülkemizde cogu kişinin belki gülerek cocuklugundan anlattıgı bir hikaye ama bizim düşünce yapımızdaki bu sorun zaten o günlerden başlıyor...

Fakat başka yorumlara denk geldikçe farkettigim şey daha da tuhaf gelmişti. Burada sinirlerine hakim olamayan üyelerin o kadının kocasına olan öfkelerini sırf ayrılmıyor diye yine o kadından çıkarmalarının yanı sıra o kadınla benzer hayatı yaşamalarına ragmen psikolojik şiddetin bir parçası olarak yazan nefret dolu mesajlara sahip kadınlar var ve biraz dikkatle okudugumuzda aslında öfkelerinin üyeye degil, benzerlikten ötürü ses çıkaramayan kendilerine oldugu da ortaya çıkıyor; aynadaki yansımasına ne kadar tipsizsin diye kızmak gibi birşey düşünebiliriz.
İlk başta bu durum her ne kadar sıkıntılı gelse de bir yandan o okudukları yorumlardan etkilenerek -henüz gerçeklige yansıtamamış da olsalar- düşüncelerindeki degişimin acaba somut bir örnegi olabilir mi diye düşünüp tam inancımı kaybetmişken umutlanıyorum.

Yani degişim her zaman var, bunun iyi ya da kötü mü olacagını bilemeyiz ama bunun olumlu yönde olmasını saglamak için katkı sunmak da bizim elimizde.

Genişletmek için tıkla...

shot .!.:

Konu sahibi aynı zamanda en mükemmel sevişmelerini en şiddetli kavgalarından sonra yaşadığını da söylüyor Mune. Ben bunu anlayamam işte.

Evet imkanı olmadığı için gidemeyen çok kadın var. Maalesef varlar, bunu kimse inkar edemez.

Ama kendisine bıçak çeken, tekme tokat döven, çocuğuyla tehdit eden adam için en şiddetli kavgalarından sonra en mükemmel sevişmelerini yaşadığını anlatan kadına ben ne diyebilirim?

Ben mümkün olduğunca konu sahipleri özelinde yazmaya çalışıyorum. İçim acıyarak "o zaman kocanızın kızacağı şeyleri yapmayın, madem gitme imkanınız yok bari yok yere dayak yemeyin" dediğin konular da oldu. Olacaktır da.

Ama ne dayak yedikten sonra kocasına kahvaltı hazırlayıp akşam "gelirken yoğurt al" diyen insanları, ne de yediği dayak yüzünden kusan ama kavga sonrası yaptığı sevişmelerden aldığı zevki anlatan konu sahibini anlayabilirim.

Konu sahibi evet olay anında ve takip eden anlarda korkmuştur mutlaka. Kolay değil bıçak çekilmesi.
Ama kocasından bu boyutta dayak yiyen insan şiddetli kavga ettiğinde de korkar, sonrasında sevişmez.

Genişletmek için tıkla...

brenda chenowith .!.:

Farklı bir bakış açısı getireyim.
Şiddetle tanışmayan azınlıktan olamadım.
İstismar ve fiziksel şiddete maruz bırakıldım. Gerekeni yapmaya çalıştım ama kös kös kabullenmedim. Bir daha olmayacak safsatalarına inanmadım.
Şimdi de karşısındayım ve evet şiddet gören herkes gereğini yapmalı. Yansıtma falan değil bu, kendi eksikliğimi kapatmış olmam bunu diyerek zira bunları yaşamayı ben istemedim. Konu sahibi de eminim istememiştir.
Şiddetten uzak mis gibi bir hayatım var şimdi. Bence her kadın buna layık.

Genişletmek için tıkla...

stepanova .!.:

O dönem bunu kabullenmek zorunda kalmış da olabilirdiniz, böyle bir savunma yapmanıza da gerek yok çünkü bu sizi daha kötü ya da eksik yapmaz bence. Kötü olan birileri varsa size bunları yaşatanlardır.
Kararlarımızı istedigimiz an istedigimiz şekilde verdigimizi zannetsek de aslında dışardan neler aldıgımıza göre şekilleniyor, yani siz bugun güçlü bir kadın profili ciziyorsanız ve o günlerde de bunun icin mücadele ettiyseniz yine o dönemde veya öncesinde ögrendiginiz, duydugunuz birşeylerin etkisi vardır. Bunu ben demiyorum, bilim böyle işliyor.
Bu nedenle de burada yazan kadınların tasvip edilen bir seçimi yaşıyor olup olmamalarından ziyade konuşmaları ve karşılıklı paylaşımda bulunmalarının onların önünü açtıgını düşünüyorum.

Bu arada sanırım siz de yansıtma cümlesine takılanlardansınız. İlk olarak bunun direkt kötü oldugunu söylemedim, aksine komşularından, ailesinden ya da buradaki üyelerden saklamaya çalışırken bir yandan sanki kendisi hiç boyun egmiyormuş gibi yorum yapanların asıl istedigi hayata yaklaşmaya başladıklarını söyledim.
Fakat bunu nasıl yaptıgı da kişinin karakterine göre degisiyor; kimisi kızar ama karşısındaki kisiyle empatiyi elden bırakmaz, o caniden kurtulması icin yol gösterir, kimisi de bunun dozunu ayarlayamaz ve o kadına da saldırmaya başlar ama bu onun lanet bir insan oldugunu göstermez yine de, kadın kurtulamadıgı bir hayat yaşıyorsa öfkesinin asıl sahibine tepkisini yeterince gösteremiyorsa bir şekilde bunu dışarı atmak isteyecek ancak asıl yapması gereken yardım almak... Bu iki örnek için de yukarıda yazdıgım üzere bu durum kendisi için attıgı bir adımın başlangıcı da olabilir.

Kendinizi nerede konumlandırdıgınızı en iyi yine siz bilirsiniz. Ancak ben mi anlatamıyorum bilmiyorum sizi tanımıyorum yorumlarınızı da bilmiyorum fakat şu yazdıgınız yoruma istinaden bahsettigim şeyle sizin geçmişiniz ve bugunku tavrınızın bir ilgisi yok ki.
Diger üyelerin savunma yapma ihtiyacını kısmen anlamıştım çünkü eleştirilen şeyin sert yorumlar oldugunu düşünüyorlarmış fakat psikolojik şiddet uygulamak, bir insanı aşagılamak ile onların yaptıkları arasında çok net bir ayrım var zaten. Ancak sizin durumunuzun uzaktan yakından bir benzerligi dahi yok bence, işkenceci biri olmadıgınız sürece bu alınacagınız birşey de degil ki bir insanın şiddete maruz kalmaması gerektigini söylerken yansıtma olmadıgını belirtmek durumunda kalasınız.
İnsan şiddet görsün ya da görmesin her zaman buna karşı çıkabilir, çıkmalıdır da, bu hepimizin sorumlulugu, birilerine sınır koyuldugu falan yok ki. Öncesinde tartışılan sey de bunun biçimiydi zaten.

Genişletmek için tıkla...

Zorzamanlarimdayalnizim .!.:

Evet ben çevremde eşinden dayak yiyenleri gördüğümde yada burdan okuduğumda ben asla katlanmam çeker giderim ne olursa olsun diyordum.. ama olmuyormuş bende gidemiyormuşum. Bunu söylemek bana ne kadar koysada ne kadar acı çeksemde evet gidemedim.. yeni değil bir kaç zaman öncesinde bana 2 seneyi aşkın evliliğimde bir kez bile küfür etmeyen eşimden SEBEPSİZ SAÇMA birsey yüzünden haksız yere öyle bir dayak yedim ki. Heryerım kıpkırmızı oldu gidecektim evet ama beni öylr şeylerle tehdit ettiki.. dünyamla (bebegimle) tehdit etti. Alir kacirir ve gostermezdi asla birdaha yapamaz demeyin asla tahmin edemeyeceginiz biri yapar kacirir ve bir daha asla gostermezdi eminim. O yuzden gidemedim.....
Cocugumu alip cikmaya calistigimda ise bicak cekmisti eger ki durmasaydim gercekten belkide televizyona haberim cikacakti..... o dayagin aksami basim zonkluyordu resmen siddetin etkisinden ve hep kustum hic boyle olmamistim.. siddet izinin fotograflarini cekmistim herkese gostercektim ki telefonu kirmaya kalkti ve sildi
O kadar sindiremiyorum ki o kadar bastiramiyorum ki ve hic mi hic kimseye anlatamiyorum....
Siz siz olun siddet karsisinda benim gibi susup pusmayin benim gibi bir sebebiniz olmadigi taktirde...
Sadece icimi dokmek istedim..
Ozur dilerim herkesten kotu bir ornek olduysam.

Genişletmek için tıkla...

aptalinsan .!.:

Erkek şiddeti ve erkek şiddetini kabullenme problemlerinde zihniyet çok önemli bir yer taşır. Bunu göz ardı ediyorsunuz bana göre.

Burada şu ayrımın çoğu zaman yapılamadığına tanık oluyorum, psikolojik sorunlara sahip olmak, psikolojik olarak yıpranmış olmak ile zihniyet olarak bu problemlere çanak tutmak başka şeylerdir.

Yani bir insana sen zeka olarak vasatsın psikoloğa git demek yararlı olamayacağı gibi, sen evrensel değerlerden uzak ve geri kafalısın, psikoloğa git demenin de herhangi bir yararı olmaz.

Çok çok az sayıdaki şiddet gören ve bu sebeple psikolojisi bozulmuş, normal tutumundan sapmış, anomilileri travma şüphesine yol açan üyeler hemen belli oluyor zaten. Bu üyeler belirli sürelerde siniyor, korkuyor veya inanamıyor. Ama erkek şiddetini yüceltmiyorlar.

Mune , bu forumdaki ortalama üye profili sizin anlattığınız üyelerden oluşmuyor. Bunu aslında bildiğinizi düşünüyorum.

Eski üyeliğimle bu foruma üye olmamın tek bir sebebi vardı. Zor durumdaki kadınlara yol göstermek. Paragraflarca yol tarif ettim, telefon verdim, kişisel bağlantılarıma yönlendirdim. Doktor tavsiyesi yaptım, örnekleri de arttırabilirim. Size kontrol de edebileceğiniz gelen özel mesajlardan örnekler vereyim. (Yazım hataları benim tarafımdan düzeltilmiştir.)

- Kocamla beni ayırmaya mı çalışıyorsun? Çok beklersin, sizin gibi leşçilere kaptırmam kocamı.

- Sen git öyle yap ben yanımda erkeğimle mutluyum, kocasız millete meze olamam.

- Sana ne?

- Kesin dulsundur sen, bu yüzden konuşturmuyorum kocamı dullarla zaten.

- Aldattı diye boşanacak halim yok ya?

- Bu kadın ne yapabilir ki erkek yok mu görevli?

Şimdi bu kadınların Stockholm gibi post travmatik bozukluklar yaşadığınızı düşünüyorsanız, çok yanılıyorsunuz. Bu kadınlar böyle düşünüyor, böyle inanıyor ve bu tedavi edilebilecek bir durum değildir. Zihniyet tedavi edilemez.

Not: Psikolojik şiddet kavramının benimsenmesine çok mutlu oluyorum. Ancak eşi tarafından dayak yiyen ve ayrılmayacağım diyen kadına çok yumuşak davranan insan o şiddete ortak oluyordur. Davranmayan değil.

Genişletmek için tıkla...

mmmerwe .!.:

Bunun üzerine bi çok hadis var hanfendi ezbere konuşmuyorum Elhamdülillah Müslüman olduğum için böyle söyledim yoksa Aaaa kınama bak başına gelir diye sevinmiyorum bi başkası için ya da bunun arkasına sığınmıyorum
Uzerinize de alınmayın zaten efendim alintilayarak cevap vermek zorunda değildiniz ben sizin için yazmadım genel olarak yazdım...
Bu benim düşüncem o da senin düşüncen bitti nokta.

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Yalnızca bu forumda değil hayatın genelinde uydurma hadisler konusunda hassasiyetim olduğundan sizi de bilgilendirmek istedim, söylediğiniz gibi bir hadis yoktur, bu yüzden yanlış bilgileri dini bilgi gibi vermemek doğru olacaktır.

Hepimiz 'büyük konuşma, bakarsın hayat seni de o noktaya getirebilir' demişizdir ve bazıları gerçekten de o noktaya gelir ama herkesin kınadığını yaşaması gibi bir düşünce tamamen mantık dışıdır zaten. Allahın adaleti biz insanoğlunun tahayyül ettiğinden daha keskindir.

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Ama buna rağmen yine de o yatağa girdi her seferinde, bunu her kadın yaşıyor zannediyordu, anlatmalarıma rağmen inandıramadım.

(...)
babası erkek yapar deyip kızı evine gönderdi,

Genişletmek için tıkla...