çalışan anne ile büyüyen varmı

Beni de annem okula giderken anneannemlere falan birakiyordu bi sure bakicim da olmustu. Uzuluyordum annem gittigi zaman. Onun gelisini beklemek cok stresliydi. Geldigini uzaktan gorsem pencereden seviniyordum eve gidecegiz birlikte diye. Rahat edemiyordum cunku sanki evimden baska biryerde. Yasim buyudugnde ise kardesimin sorumlulugu bana dustu,annem calistigi icin. Evde yemek sofra hazirlama isleri falan. Sorumluluk almayi erken yasta ogrendim. Ama sanki biraz daha ogrenmeseymisim,daha gec edinseymisim de olurmus bunlari diyorum simdi.
Annemle babamla hirgur kavga ederdim cogunlukla,belki de kucuklukten gelen birseydi ,beni birakip birakip gittikleri icin...
 
Ben de ayni kaygilar icindeyim konu da acmistim.Cocugum 3 yasinda suan eylulde 3 bucuk olucak ve ya krese vericemm ya da 1 yil izin alicam.Henuz karar veremedim ama krese 4 yas oncesi gondermek istemiyorum ne yapicami da bilmiyorum
 
Benimde annem çalışıyodu hep eksikligini hissettim düşününce çocukluguma dair ilkokul zamanlarımı falan içim burkulur hep. İlkokulda herkezi annesi bırakıp alırdı mesela çok özenirdm annem izinli olup geldignde mutlulktan uçardım camdan beni bekleyen anneme bakınca içim kıpır kıpır olurdu. İşe gitmeden uyanıp görebilmek için kendimi şartlardım sabah kalkıcam diye bırakmak istemezdim. İşe gitmedigi zamanlar kahvaltı hazırlarken çıkan sesleri duyunca bile mutlu olurdum. İçten içe hep bi kırıklıgım var malesefki :(
 
Benim annem çalışıyordu ama babamla birlikte dükkanda benimde salıncağım vardı . Okula kadar öyleydik yani . Bende dükkanın içi ya da çevresindeydim .Böyle olunca bir sıkıntı olmadı . Oradan çıkıp okula gidiyordum zaten .
 
buna .!.:
Haklısınız, inanın bu sözler ama işe gitmek zorunda anneyi yaralıyor, çünkü anne de biliyor kreş için erken olduğunu ama mecburiyetler var işte... Siz böyle söyleyince ben kendimi daha kötü hissediyorum, olumlu örnekler beni motive ediyor...Bakıcılara güvenemiyorum dolayısıyla kreşten başka şansım yok... İnanın ben de çok düşündüm, doluya koydum olmadı boşa koydum dolmadı, mecburen veriyorum yoksa ben istemez miyim bebeğim aile ortamında büyüsün..



Önce sizi sonra da annenizi tebrik ederim.. Böyle şeyler duymak beni çok motive ediyor. SAbahtan beri kreş bakıyorum, bazı yazılanlar beni çok etkiledi, oturdum bilgisayar başında ağladım, daha yeni yeni kendime geliyorum, umarım benim kızım da sizin gibi mutlu bir çocuk olur...
Genişletmek için tıkla...

sizi üzdüysem gercekten özür dilerim sadece mecburıyet durumunuz oldugunu bılmıyordum.aslında kreş bakıcıya gore daha ıyı tabıkı sonucta bakıcıevdecocukla yanlız ama kreste ogretmenler en azından bırnırlerınden cekınıyorlar ustelık egıtımlı oldukları ıcınde bılınclı calısıyorlar.
benım cocugunkendını ıfade edebılmesı gerek deyişimin aslında kreşi oyun alanıolarak görmemden kaynaklandı yanı benım bakıs açım yanlış aslında
oğlum kreşte sosyallesecek arkadaslıgı paylasmayı ogrenecek gozuyle baktım hep aılem baktıgı ıcın.üzdüysem sızı kusura bakmayın
 
damar mavisi .!.:
Benimde annem çalışıyodu hep eksikligini hissettim düşününce çocukluguma dair ilkokul zamanlarımı falan içim burkulur hep. İlkokulda herkezi annesi bırakıp alırdı mesela çok özenirdm annem izinli olup geldignde mutlulktan uçardım camdan beni bekleyen anneme bakınca içim kıpır kıpır olurdu. İşe gitmeden uyanıp görebilmek için kendimi şartlardım sabah kalkıcam diye bırakmak istemezdim. İşe gitmedigi zamanlar kahvaltı hazırlarken çıkan sesleri duyunca bile mutlu olurdum. İçten içe hep bi kırıklıgım var malesefki :KK43:
Genişletmek için tıkla...
bakıcıyla buyudunuz yoksa buyukanne falanmı
 
cadi34cadi .!.:
sizi üzdüysem gercekten özür dilerim sadece mecburıyet durumunuz oldugunu bılmıyordum.aslında kreş bakıcıya gore daha ıyı tabıkı sonucta bakıcıevdecocukla yanlız ama kreste ogretmenler en azından bırnırlerınden cekınıyorlar ustelık egıtımlı oldukları ıcınde bılınclı calısıyorlar.
benım cocugunkendını ıfade edebılmesı gerek deyişimin aslında kreşi oyun alanıolarak görmemden kaynaklandı yanı benım bakıs açım yanlış aslında
oğlum kreşte sosyallesecek arkadaslıgı paylasmayı ogrenecek gozuyle baktım hep aılem baktıgı ıcın.üzdüysem sızı kusura bakmayın
Genişletmek için tıkla...

Yoo yoo yanlış anlamayın sadece sizden değil o kadar çok kişiden duyuyorum ki bu sözleri, inanın benim de ters zamanıma denk gelmiş o kadar sert mizaçlı biri değilim aslında... Benim annem ev hanımıydı hep çalışsın isterdim, yıllarca çalışmadı maalesef şimdi çalışmak zorunda, eğer zamanında çalışmış olsaydı daha rahat bir hayatımız olurdu diye düşünüyorum. Siz annenizden çok memnun olduğunuzu yazmışsınız, ne kadar güzel... Gözünüz arkada kalmasın, ben bile inanın kreşe vereceğim ama daha iyi olacağını düşünüyorum. Sorumluluk alır, arkadaşları olur, özgüveni yüksek olur diyerek kendimi telkin ediyorum. Anneanneler gözü gibi bakıyorlar torunlarına, sevgi dolu ortamda büyüyor sizin bebeğiniz de ... Bence bir kadının çalışması çok büyük şans... Dünyanın binbir türlü hali var...
 
Hayat şartları zor, tek maaşla ev geçindirmek zor. İş hayatını bırakınca geri dönmesi, iş bulması daha zor. Çocuğunuzdan uzak olmak hepsinden zor. O yüzden bence bunun tek bir doğrusu yok. Herkes şartları, istekleri doğrultusunda kendisine en uygununu bulmak zorunda. Ben maaşlı çalışan bir anneyle büyümedim ama tarlalarımız, çiftliğimiz vardı. Annemin boş zamanı çok azdı. Sürekli yanımdaydı ama buna rağmen anneme doyamadığımı hissederdim. Akşam olsa da eve gitsek, annem dinlense, şöyle doya doya göz göze gelsek diye beklerdim. Sonra genç yaşta annemi kaybettim. Daha çok zaman geçirebilseydik keşkeleriyle kalakaldım. Şimdi bir kızım var ve elbette yaşadıklarım beni şekillendirdi. Sevdiğim işimi bırakıp çok daha az maaşla evden çalışabileceğim bir iş buldum. Bu duruma bayılmıyorum ama kızımın yanında olmak daha önemli. Evden çalışabileceğim bir iş bulamasam, çalışmayı birkaç sene tamamen bırakırdım. Çocuğumu bırakabileceğim bir babaanne, anneanne ya da dede yok. Bakıcıya bırakmak da istemiyorum, birincisi insanlara güvenmiyorum, ikincisi referansları sağlam bir bakıcı bulsam bile çocuğumun yabancı biriyle değil, benimle zaman geçirmesini, ilk yıllar yanımda büyümesini istiyorum. Kreş yaşı gelince yeni bir durum değerlendirmesi yapacağım. Ama elbette doğrusu budur demiyorum. Benim şartlarım bunu gerektirdi. Mesaili çalışmak, çocuğunuzu bırakmak zorunda olabilirsiniz. Bunu keyfinizden değil, kendiniz ve çocuğunuzun geleceği için yapıyorsunuz. Çok sevildiğini hisseden, bilen, ebeveynleriyle güzel zamanlar geçiren bir çocuğun, anne, babası çalışıyor diye büyük travmalar yaşayacağını hiç sanmıyorum.
 
Benim de annem çalışıyordu özlem vardı tabi hele abim daha zor koşullarda büyüdü.Ben bakıcı Ve kreşle büyüdüm.şiödi yıllar geçti bu kadar rahat yaşam sürüyorsam seçme şansım varsa mecbur kalmıyorsam hep onun sayesinde.Çok şükür.
 
çocuk ölede bölede büyüyor çalışmayan anneninki büyüyorda çalışmayanınki büyümüyormu.ben çalışmayan annelerin çocuklarına üzülüyorum ama bir çok şeyden mahrumlar.benim annemde çalışmıyordu.çocukluk arkadaşımın annesi çalışıyordu istediği her şeyi alabilirdi.sevgi desen ikimizde ihmal edilmiyoduk onuda annesi ihmal etmezdi beni de annem ihmal etmezdi.ama her şeye sahipti ben ise karnım doyuyormu tamamdı.keşke annemde çalışsaydı derdim hep çocukken.şimdi arkadaşımın annesi emekli torunlarını özel kurslara yollar aktivetelere yazdırır.anneciğimde keşke benimde param olsaydı emekli olsaydım bende torunlarıma neler yapardım der hep.sevgi tek başına yetmiyor hayal kurmayalım yani parada lazım o yüzden çalışmak her zaman iyidir.
 
Loreth .!.:
Hayat şartları zor, tek maaşla ev geçindirmek zor. İş hayatını bırakınca geri dönmesi, iş bulması daha zor. Çocuğunuzdan uzak olmak hepsinden zor. O yüzden bence bunun tek bir doğrusu yok. Herkes şartları, istekleri doğrultusunda kendisine en uygununu bulmak zorunda. Ben maaşlı çalışan bir anneyle büyümedim ama tarlalarımız, çiftliğimiz vardı. Annemin boş zamanı çok azdı. Sürekli yanımdaydı ama buna rağmen anneme doyamadığımı hissederdim. Akşam olsa da eve gitsek, annem dinlense, şöyle doya doya göz göze gelsek diye beklerdim. Sonra genç yaşta annemi kaybettim. Daha çok zaman geçirebilseydik keşkeleriyle kalakaldım. Şimdi bir kızım var ve elbette yaşadıklarım beni şekillendirdi. Sevdiğim işimi bırakıp çok daha az maaşla evden çalışabileceğim bir iş buldum. Bu duruma bayılmıyorum ama kızımın yanında olmak daha önemli. Evden çalışabileceğim bir iş bulamasam, çalışmayı birkaç sene tamamen bırakırdım. Çocuğumu bırakabileceğim bir babaanne, anneanne ya da dede yok. Bakıcıya bırakmak da istemiyorum, birincisi insanlara güvenmiyorum, ikincisi referansları sağlam bir bakıcı bulsam bile çocuğumun yabancı biriyle değil, benimle zaman geçirmesini, ilk yıllar yanımda büyümesini istiyorum. Kreş yaşı gelince yeni bir durum değerlendirmesi yapacağım. Ama elbette doğrusu budur demiyorum. Benim şartlarım bunu gerektirdi. Mesaili çalışmak, çocuğunuzu bırakmak zorunda olabilirsiniz. Bunu keyfinizden değil, kendiniz ve çocuğunuzun geleceği için yapıyorsunuz. Çok sevildiğini hisseden, bilen, ebeveynleriyle güzel zamanlar geçiren bir çocuğun, anne, babası çalışıyor diye büyük travmalar yaşayacağını hiç sanmıyorum.
Genişletmek için tıkla...

Ne güzel yazmışsınız, keyifle okudum. Pozitif yorumlara çok ihtiyacımız var...Düzenli bir işim olması için yıllarca çalıştım emek verdim, şimdi bu emeğimi duygusala bağlayıp bırakmak saçma geliyor. 1 yaş kreş için erken biliyorum, ama bakıcı ya da herhangi birine bıraksam yine çocuk için travma sonra kreşe alışması daha zor olur diye bu sonucu tercih ettim. Eminim her anne doğrusunu düşünür, benim doğrum da bu işte...

denizden gelen esinti .!.:
çocuk ölede bölede büyüyor çalışmayan anneninki büyüyorda çalışmayanınki büyümüyormu.ben çalışmayan annelerin çocuklarına üzülüyorum ama bir çok şeyden mahrumlar.benim annemde çalışmıyordu.çocukluk arkadaşımın annesi çalışıyordu istediği her şeyi alabilirdi.sevgi desen ikimizde ihmal edilmiyoduk onuda annesi ihmal etmezdi beni de annem ihmal etmezdi.ama her şeye sahipti ben ise karnım doyuyormu tamamdı.keşke annemde çalışsaydı derdim hep çocukken.şimdi arkadaşımın annesi emekli torunlarını özel kurslara yollar aktivetelere yazdırır.anneciğimde keşke benimde param olsaydı emekli olsaydım bende torunlarıma neler yapardım der hep.sevgi tek başına yetmiyor hayal kurmayalım yani parada lazım o yüzden çalışmak her zaman iyidir.
Genişletmek için tıkla...

Haklısınız gerçekten, benim annem ev hanımıydı, o kadar maddi sıkıntı yaşadık ki.. Ben büyüyünce çalışmaya başladı ben de evlendim hemen sonra zaten şimdi hala çalışıyor. Ev hanımı olmasına rağmen de oturup benimle oyun falan oynamazdı, bence bu işin çalışmakla ev hanımı olmakla alakası yok. SAdece çalışan kadının zamanı daha az olduğu için onun işi biraz daha zor. Ama şuan annem evde olmayı çok isterdi eminim, torunuyla hep oyunlar oynuyor vakit geçiriyor, her şey zamanında güzel. Keşke zamanında çalışsaydı....
 
buna .!.:
Ne güzel yazmışsınız, keyifle okudum. Pozitif yorumlara çok ihtiyacımız var...Düzenli bir işim olması için yıllarca çalıştım emek verdim, şimdi bu emeğimi duygusala bağlayıp bırakmak saçma geliyor. 1 yaş kreş için erken biliyorum, ama bakıcı ya da herhangi birine bıraksam yine çocuk için travma sonra kreşe alışması daha zor olur diye bu sonucu tercih ettim. Eminim her anne doğrusunu düşünür, benim doğrum da bu işte...



Haklısınız gerçekten, benim annem ev hanımıydı, o kadar maddi sıkıntı yaşadık ki.. Ben büyüyünce çalışmaya başladı ben de evlendim hemen sonra zaten şimdi hala çalışıyor. Ev hanımı olmasına rağmen de oturup benimle oyun falan oynamazdı, bence bu işin çalışmakla ev hanımı olmakla alakası yok. SAdece çalışan kadının zamanı daha az olduğu için onun işi biraz daha zor. Ama şuan annem evde olmayı çok isterdi eminim, torunuyla hep oyunlar oynuyor vakit geçiriyor, her şey zamanında güzel. Keşke zamanında çalışsaydı....
Genişletmek için tıkla...
anladıgım kadarıyla anne çalıştıgı için kreş arıyorsun. benimde kızım dogdugunda annem calısıyordu. küçük kardeşim okuyor. işi bırakırsam nasıl okucak dedi. ben şimdi kızkardeşime para yolluyorum (500 tl kadar)annem işten çıktı kızıma bakıyo. öyle bi imkanın olurmu bilmiyorum ama annnenlerin paraya ihtiyacı varsa sen kreşe vereceğin parayı annene ver annende torununa baksın . tabi başka şeyler varmı bilmem benim durumuma benzediği için sadece bi öneri
 
Burda bir ayrıma dikkat çekmek isterim
Ev hanımı bütün gün çocuğuyla mı oynuyor hayır! Ev hanımı sabah kalktığı andan itibaren kahvaltı ev temizliği gelecekse misafir ikram hazırlığı gelmeyecekse çamaşır bulaşık ütü başka bir çocuk varsa onun ihtiyacı okullu ise götürüp getirmesi akşam yemeği vs vs belki 1 saat vakit geçirir kaliteli belki onu da geçirmez ( çocuğu tv karşısında akşamlayan çok insan tanıyorum ben) ama siz çalışıyorsunuz o bir saati sizde kaliteli nitelikli zaman olarak geçirirsiniz ki ilerde herşey onun için zaten
Bu arada istisnai olarak tüm zamanını elinden geldiğince evladına ayıran da var yok mu ama geneli bu yönde diye bir genelleme yaptım polemik olmasın lütfen bende bir ev hanımıyım
Sonuç olarak anne ve dede ile büyümek ona çok şey katar büyüklerimiz çoğu kez bizden daha sabırlı daha özverili en önemlisi tecrübeli olduğundan evladınız çok şanslı lütfen endişe etmeyin
 
Çok zor, çalışan her anne bu ikilemi yaşıyordur muhakkak. Benimde annem çalışıyordu bende çalışan bir anneyim.
Çalışıyorum çocuğumun her istediğini alıyorum, imkanlarım daha iyi diye bişey yok. Bir çocuğun istediği kıyafet, çikolata vb midir yoksa her zaman yanında olduğunu bildiği annesi midir acaba? Bunuda düşünmüyor değilim yani. Çalışan anne ile büyüyen çocuk annesinin yaptığı fedakarlığı fark ediyor ama çooook sonraları tabi.

Okuldan gelince annesi sofra kuran arkadaşlarımı görünce üzülürdüm. Bizde kardeşimle tüp açmamız yasak olduğu için bir gün önceden annemin yaptığı yemeği soğuk yerdik. Sonra erken yaşta sorumluluk almayı öğrendik. İlk öğretim de herkes kendi ütüsünü yapmaya başladı. Böyleeee sürdü gitti süreç. Şimdi diyorum annem neler başarmış. Nasıl bizi evde bırakıp gitmiş. Hem kapıyı kapatır hem de başlardı dua okumaya. Allah bin kere razı olsun ondan hakkını ödeyemeyiz
 
Benim annem de çalışan bir kadındı, 3-4 yıl önce bırakmak zorunda kaldı. Her zaman gurur duyarım güçlü duruşuyla, sadece pazar tatili olmasına rağmen evinin derli toplu oluşuyla, bizleri bir gün olsun hadi bugün de böyle olsun diyip yemeğimizi geçiştirmemesiyle... Allah ondan bin kere razı olsun, şu an elimde beni kimseye muhtaç etmeyecek mesleğim varsa, çalışmama rağmen evimin yemeğini yapacak gücü bulup bu kadar güçlü durabiliyorsam annem sayesindedir. İyi ki çalışmış iyi ki bana da böyle olmayı öğretmiş :)
 
Loreth .!.:
Hayat şartları zor, tek maaşla ev geçindirmek zor. İş hayatını bırakınca geri dönmesi, iş bulması daha zor. Çocuğunuzdan uzak olmak hepsinden zor. O yüzden bence bunun tek bir doğrusu yok. Herkes şartları, istekleri doğrultusunda kendisine en uygununu bulmak zorunda. Ben maaşlı çalışan bir anneyle büyümedim ama tarlalarımız, çiftliğimiz vardı. Annemin boş zamanı çok azdı. Sürekli yanımdaydı ama buna rağmen anneme doyamadığımı hissederdim. Akşam olsa da eve gitsek, annem dinlense, şöyle doya doya göz göze gelsek diye beklerdim. Sonra genç yaşta annemi kaybettim. Daha çok zaman geçirebilseydik keşkeleriyle kalakaldım. Şimdi bir kızım var ve elbette yaşadıklarım beni şekillendirdi. Sevdiğim işimi bırakıp çok daha az maaşla evden çalışabileceğim bir iş buldum. Bu duruma bayılmıyorum ama kızımın yanında olmak daha önemli. Evden çalışabileceğim bir iş bulamasam, çalışmayı birkaç sene tamamen bırakırdım. Çocuğumu bırakabileceğim bir babaanne, anneanne ya da dede yok. Bakıcıya bırakmak da istemiyorum, birincisi insanlara güvenmiyorum, ikincisi referansları sağlam bir bakıcı bulsam bile çocuğumun yabancı biriyle değil, benimle zaman geçirmesini, ilk yıllar yanımda büyümesini istiyorum. Kreş yaşı gelince yeni bir durum değerlendirmesi yapacağım. Ama elbette doğrusu budur demiyorum. Benim şartlarım bunu gerektirdi. Mesaili çalışmak, çocuğunuzu bırakmak zorunda olabilirsiniz. Bunu keyfinizden değil, kendiniz ve çocuğunuzun geleceği için yapıyorsunuz. Çok sevildiğini hisseden, bilen, ebeveynleriyle güzel zamanlar geçiren bir çocuğun, anne, babası çalışıyor diye büyük travmalar yaşayacağını hiç sanmıyorum.
Genişletmek için tıkla...
evde calısmak benımde aklımda olan bırsey aslında ama ne yaparım nasıl yaparım onu hıc bılemıyorum.brde sımdı en azından eve geldıgımde ve hafta sonları hep oglumlayım ama o zaman her an az daha ıs yapayım dıyede dusunurum kendımı bılıyorum nasılsa yanımda dıye tv. falan acar oyalarım dıye de dusunuyorum aslında oyle olmasındansa bırkac saatımı sadece ona adaptelı gecırmek daha mantıklı gelıyor.bırde sıgorta odemesı var tabı onuda dısardan yatırmam zor olur bılıyorum.Allah hepımıze yardım etsın
 
yazilimci .!.:
Çok zor, çalışan her anne bu ikilemi yaşıyordur muhakkak. Benimde annem çalışıyordu bende çalışan bir anneyim.
Çalışıyorum çocuğumun her istediğini alıyorum, imkanlarım daha iyi diye bişey yok. Bir çocuğun istediği kıyafet, çikolata vb midir yoksa her zaman yanında olduğunu bildiği annesi midir acaba? Bunuda düşünmüyor değilim yani. Çalışan anne ile büyüyen çocuk annesinin yaptığı fedakarlığı fark ediyor ama çooook sonraları tabi.

Okuldan gelince annesi sofra kuran arkadaşlarımı görünce üzülürdüm. Bizde kardeşimle tüp açmamız yasak olduğu için bir gün önceden annemin yaptığı yemeği soğuk yerdik. Sonra erken yaşta sorumluluk almayı öğrendik. İlk öğretim de herkes kendi ütüsünü yapmaya başladı. Böyleeee sürdü gitti süreç. Şimdi diyorum annem neler başarmış. Nasıl bizi evde bırakıp gitmiş. Hem kapıyı kapatır hem de başlardı dua okumaya. Allah bin kere razı olsun ondan hakkını ödeyemeyiz
Genişletmek için tıkla...
amin inşallah.Allah hepımıze sağlıklı ömürler versın annem babamın eksıklıgını gostermesın ama onlar olmasa bırakamazdım heralde yınede Allah mecbur etmesın dıyorum tabiiki.
genel durum sanırım okul zamanları olmus calısan anne cocuklarında okul kapısından alamayışı yada okul dönüşlerinde evde olmayışı falan işte tam o seneye kadar sıkarsam dişimi okul sürecinde sıgortalılık gunumu doldurdugum ıcın evde olabılırım bende dıye dusunuyorum
 
catuke .!.:
Benim annem de çalışan bir kadındı, 3-4 yıl önce bırakmak zorunda kaldı. Her zaman gurur duyarım güçlü duruşuyla, sadece pazar tatili olmasına rağmen evinin derli toplu oluşuyla, bizleri bir gün olsun hadi bugün de böyle olsun diyip yemeğimizi geçiştirmemesiyle... Allah ondan bin kere razı olsun, şu an elimde beni kimseye muhtaç etmeyecek mesleğim varsa, çalışmama rağmen evimin yemeğini yapacak gücü bulup bu kadar güçlü durabiliyorsam annem sayesindedir. İyi ki çalışmış iyi ki bana da böyle olmayı öğretmiş :)
Genişletmek için tıkla...
hmmm hamaratım dıyorsun :)
valla obende pek yok aslında yemek olayımız ananede bıtıyor bızım kahvaltı ogle yemegını orda yıyor aksam üzeri meyvesınıde orda yıyor eve geldıgımızde fazla zaman kaybetmemek ıcın de altı temız uykusunu almıs ve tok karınla karsılıyor benı sadece oyuna ve ılgıye odaklı oluyoruz.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Kvden nefret ediyorum kurban olsun benim anneme !!!!!
7 8 9
Yorumlar
163
Görüntüleme
17K
smmhh
S
Ultraviyole
Anne & Baba & Çocuğa Tavsiyeler
Yorumlar
1
Görüntüleme
3K
Ultraviyole
Ultraviyole
Back
X