canım öncelikle çalışan anne olmak çok çok zor
çocuğuna kim bakarsa baksın yüreğin çoğu kez dayanılmaz acılar çekecek
bak ben bu konuda bir topik açmıştım müsait olduğunda okursun
http://www.kadinlarkulubu.com/aile-...n-anneler-yureginizi-nasil-avutuyorsunuz.html
ben 7 aylıkken işe dönmüştüm oğluma ablam bakıyor
annemde kayınvalidemde küçük bir çocuğa bakabilecek yasta değil
ablamın evide bana çok yakın sabah işe giderken bırakıyorum akşam alıyorum
ablamın bakması benim en büyük avantajım benden daha iyi bakıyor diyebilirim
ama yinede zaman zaman insan evladına kıyamıyor kimseye güvenmiyor
benim bakacak kimsem olmasaydı bakıcıya vermeyecektim
yada evin her yerine kamera koyar sürekli takip ederdim
kimse alınmasın ama bazen eşime bile çocuğu bıraktığımda kontrol ediyorum
(kötü bişeyden değilde erkekler pek beceremiyor yediremiyor giydiremiyor diye )
elbette çok iyi bakıcılar vardır eminim
ama şunu bilmeni isterim dediğim gibi çocuğuna kim bakarsa baksın
çok zor olacak ama zamanla alışıyorsun
ben ilk günlerde her 5 dk da arıyordum ablamı ne yedi ne yaptı uyudumu
bunlar zamanla azalıyor bazen gün içerisinde hiç aklına gelmiyor çünkü rahat bakıldığına eminsin
herşeyden önce güvenebileceğin birini bul
kafan rahat eder kamereda koydurabilirsin eve kimsenin gücenmeye hakkı yok
görüyoruz el kadar bebeklere neler yapıyorlar niye güvenelimki