Tabi ki calismak. Hayatim boyunca calistim, su an dogum iznindeyim. Cok sıkıcı. Ben oyle komsu gezmesi filan da sevmem, haftada bir arkadaslarla bulussam yeter de artar bile.
Ben ogrenmeyi seviyorum, her gun birseyler ogreniyorum calisirken, mecburen hareket ediyorum, kendime bakmak ici daha cok caba sarfediyorum. Calisirken gunum hem dolu dolu hem de cok daha verimli geciyor. Esim calismasa da gecinebiliriz, ama duramam ben evde. Yemek yapmaya bile useniyorum, tembellik ediyorum butun gun. Ustelik kendime guvenim de kayboluyor evdeyken.
Bebek buyusun 2 yasina gelsin, krese baslasin ben de eski ben olayim :)
Bir de su var, dunyanin ne getirecegi belli olmaz, esime bisey olsa, ya da anlasamasak ayrilsak, ben nasil ayaklarimin ustunde duracagim? Ailem destek, evim de arabam da var, acikta kalmayacagimdan da eminim, ama kimseye muhtac olmak istemem. Bu ne esim olsun, ne anam babam, ne cocuklarim. Allah bana saglikli bir vucut ve kafa vermis, bunun hakkini vermek, be cocuklarima dogru ornek olmak benim gorevim