Ast ust iliskisi, iş stresi, benim gucsuzlugum, her seyi kafama takmam, ozguvensizligime insanlarin cakalliklari da eklenince sonuc bu.
Stres ve stres yapma seviyem o kadar yuksek ki. Gerçekten bas edemiyorum. Güçsüzüm.
Emek emek okuyup ettigim, kalifiye olusum, ugraslarim hepsini bi kenara atabilcek kadar calismak zor geliyor. Insanlar zor geliyor.
Nasil kendi isimin patronu olurum diye arastirmaya basladim. Bakkan dukkani acmak ne kadara mal olur diye bakiniyorum falan. Biraz para biriltirip yatirim yaparsam guvencem olur cikabilirim işten diye dusuncelere boğuluyorum. Aksam yatagima yattigimda gercektem o ana şükrediyorum. Gunumun en huzurlu anidir heralde, Allah buyuk dert vermesin ama benim gibi hisseden belki zamaninda hissetmis olup ustesinden gelen var mi. Ya da gercekten cesaret oykusune sahip olan var mi.