arkadaşlar bugünlerde kafam çok karışık .mantığım ve hayatımın anlamı arasında gidip geliyorum ve biraz sizlerden de fikir almak istedi..
1,5 yıl önce evlendiğimde çalışıyordum ama hamileliğim sırasında işten çok bunaldım ve ayrıldım.bebeğim şimdi 4 aylık ve hayatımın anlamını hiçbirşeye değişmem .ama sanki çalışırken eşimle daha yolundaydı herşey .çünkü o zmanlar o yorgun argın eve geldiğinde hem ona saçma gelen şeyler anlatmıyordum hem de ilgisizlikten şikayet etmiyordum.şimdilerde ise çalışma konusu yeniden gündeme geldi ve eski işime dönme durumu sözkonusu olabilir.ama ben hayatımın anlamına kıyamıyorum nasıl bırakırım onu başkasına.bende çalışan anne çocuğuyum.hiçbirşeyimiz eksik değildi ama çabuk olgunlaştık...öte yandan da eşimle çok mutlu olmak istiyorum.sanki işe girersem birçok olumsuzluk düzelecek.çok şaşkınım.fikir verin lütfen....
Çok doğru bir yorum zaman değil kaliteli zaman önemliidr.Ben de çalışan anne çocuğuydum.Hiçbir sorun yaşamadım.Çocukla geçirilen zamanın süresi değil ,kalitesi öenmlidir zaten.Bir kadın ihtiyacı olmasa da çalışmalıdır bana göre.Ben evde oturamam,sıkılırım çok.Dönün işinize bence.
Maddi olarak imkanın varsa 1-2 ay daha sen bak ama ondan sonra ailenden yardım iste bence.En güvenilir kişiler ailelerimizdir çocuk konusunda.Daha sonra belki bakıcı tutabilirsin ki ben pek tavsiye etmiyorum...
Çalışmak kadını hayatta tutan şeydir. Eğitimim olmasına rağmen eşimden para alıyor olmak bana ağır gelirdi şahsen.
ya zaten sorun ve benim kafama takılan nokta;ailede bakacak birinin olmaması.eşimin annesi de benimki de yaşamıyor.bırakabileceğim başka akraba yok.hamileyken istifa etmeyip süt iznine ayrılsaydım kendimi hep hazırlardım buna belki ama şimdi pat diye gelişince herşey biraz buruluyorum çocuk için...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?