- 15 Temmuz 2013
- 4.347
- 5.592
-
- Konu Sahibi Sade frappe
- #101
Cahille münakaşaya girmeye gerek yok ki. Düşünmüyorlarsa ya çok sığ düşünceleri varsa insanların biraz meaafe koyun, ruhen cok yoruyorlar.
Kesinlikle çoğu ev hanımı konu sahibi çalışan olsaydı bu defa eşin sana bakmıyor mu?Ya bu muhabbet hep oluyor benim annem çalışan kadındı komşularımız ev hanımıydı ve onlar da anneme laf sokardı. Çalışan kadınsın hala araban yok çalışan kadınsın ama şöyle çalışan kadınsın ama böyle diye. Yani bir işe girseniz bu seferde başka şeylere takacaklar en nefret ettiğim şeylerden biri de budur. Birkaç kadın bir araya geldi mi fesatlıklar baş gösteriyor. Bence kimseye bir şey ispat etmek zorunda değilsiniz enerjinizi sömürüyorlarsa bir süre görüşmeyin. O sırada da yarım bıraktığınız kitabınıza devam edebilirsiniz mesela? Biraz sizde de takıntı olmuş gibi geldi her konuşulanı üzerinize alınıyor da olabilirsiniz.
+1Erkek; sabah kalkıp kahvaltı hazırlayıp herkesi gideceği yere hazırladıktan sonra, bulaşıkları yıkayıp, evi toplayıp, süpürüp silip, camları silip, klozetleri ovalayıp, evin her yerinden bilimum atılacak şey toplayıp, çarşaf değiştirip, kirlileri yıkayıp kuruyunca ütüleyip, akşam yemeği için 3 çeşit yemek hazırladığında belki çalışmaması ayıplanmazdı.
Bilmem anlatabildim mi?
Çalışmayan erkek bunları yapsın, başımıza taç olur.
Ama kadın zaten bir işçi hayatı yaşıyor ve üzerine çalışıyor.
Farkı görebildiniz sanırım.
Merhaba, beni uzun zamandır rahatsız eden bir konuyu sizlerle paylaşmak istiyorum. Ben fotoğrafçıyım (gelin, damat, aile vs cekimleri yapiyorum) ama bir yere bagli çalışmıyorum. Yani bir is yerim yok. Aslında açmayı cok istiyorum; fakat şu an turkiyenin icinde bulundugu ekonomik kriz nedeniyle buna cesaretim yok. Neyse... bu nedenle home ofice calisiyorum; yani islerimi evden yürütüyorum. Şu sıralar pek de bir yoğunlugum yok, cogu zaman kendimi ev isleriyle mesgul ediyorum. Yani ev hanımı statüsünde yer alıyorum. Dolayısıyla bir yere bagli olarak (her ay duzenli maas alan birisi olarak) calismadigim icin kimse beni calisiyormus gibi gormuyor. Zaten dedigim gibi zamanimin cogunu evde calismayarak geçiriyorum.
...
Beni rahatsız eden durum şu: etrafımdaki kadinlarin çoğu calisiyor ve bir aradayken devamlı işten gücten laf açıp, calismayan kadinlardan dem vuruyorlar.
Misal bugun misafirlikteydik ve ev sahibi ögretmendi. 2 ay tatili var malum kadinin. Muhabbet aynen şuydu:
- Ayy ben sıkıldım.
- Nasıl vakit geciriyo bu evdeki kadınlar.?! -Yapacak hic bir sey bulamiyorum vs.
Örnegin: felancanın kızı işe girmis mesela. Aa girsin tabi canım, girmeyipte ne yapacak? Bunun sonrasını da dusunmek lazım, kadın çalışmalı.
-ee sen napiyosun evde?
-Nasil vakit geciriyosun?
- Neler yapiyosun, sıkılmıyo musun vsvs..
-komsularinla aran nasıl? Gidis gelis yapiyor musun?
Bu sorular ve muamele beni ciddi anlamda yormaya başladı. Bu tarz muhabbetler sıklıkla açılıyor ve her açildiginda benim enerjim bundan cok kotu etkileniyor. Kendimi ise yaramaz biri gibi hissetmeme sebep oluyorlar.
...
Evlilik dolayisiyla sehir degistirdim ve burda esimin ailesi, akrabalari ve dostalri disinda pek bir cevrem yok. Kimse bana su zamana kadar (kendi arkadaslarim haric) bir müsteri yönlendirmedi. Hep kendi çabalarımla; sosyal medya vasıtasıyla müsteriler bulup bir şeyler yapmaya çalıştım. Kimse aferin sana, çekimlerin güzel vs tarzında motive edici söz ve davranışlarda bulunmadıgı gibi aksine işimi önemsemediklerini belirten muamelelerde bulundular.
-senin cogu vaktin evde, napıyosun evde, bi günün nasıl geçiyo meselaa! (Hep bir küçümseyiş edasıyla tabi)
Bu durumdan o kadar sıkıldım ki. Bu muhabbetler her döndüğünde kendimi üretmeyen, pasif, ise yaramaz bi insan gibi hissediyorum. Egitim seviyesi benden katbekat dusuk olan insanlar tarafindan bile kucuk goruldugumu hissetmeye basladim. Meslegıme ve bana saygı duyulmadıgini düşünüyorum artık. Bir de yanlış anlaşılmasın bu muameliyi yapan kadınların çogu öyle kültürlü, kendini gelistirmiş, kariyeri parlak olan kişiler degiller. Bu kisilerin en kariyerli olani az öncede bahsettigim ilkokul ogretmeni, digerleri magaza ya da fabrikada calisan isciler. Kimseyi kucumsedigimden degil yanlis anlasilmasin..demek istedigim fotografcilik meslegini kucumseyebilecek turden meslekleri yok hicbirinin. Ki ben her daim kendimi gelistirmis bir insanim. Misal iki tane kisisel gelisim turunde kitabim var. Yani bir donem yazarlık yaptım ama o zamanda evde oturup yazdigim icin hep aynı muameleyi gordum. En yakin cevremdekiler bile kitabimi merak edip ya da sirf destek olmak amacli kitabimi alip, en azindan emege saygi icin bile okumadilar.
- eee nasıl yazma işleri, para geliyo mu bari?
Sırf üretmek icin yazan beni bile " bu isten iyi gelir elde edemiyorum bari artik yazmayayim" dedirterek baltaladılar...Bir romana başlamıştım, epeyde ilerlettiğim bir romandı bu. Nasıl olsa digerleri gibi bu da iyi satış yapamayacak, üretmemin ne anlamı var diye düşünerek sayfayı kapadım. Ama bugünkü muhabbet beni gerçekten çok hırslandırdı. O muhabbet esnasında onları dinlemiyormuş süsü vermek icin televizyona baktığımda muhabbeti ceviren kisilerin bana baktiklarini hissettim. O an kendime bir söz verdim. Kendimi pasif hissettigim o anda " sadefrappe artık çok daha başarılı ol ve şu kadınların çenelerini artık kapa" diyerek iç sesimle konustum.
Bu aralar boşladığım işime iki elle sarılmak istiyorum. Umarım bu hırsım yarın ve sonraki günlerde devam eder. Başarısızmışım hissiyatını bana o kadar güzel aşıladılar ki, bir yarım yapabilirsin derken diğer yarım hep o yarıma engel olacakmış gibi hissediyorum. Tam üretime gececekken amaaan boşver.nasil olsa yine bir engel çıkıp olmayacak bir şeyler diyorum.
Aranızda bnm durumumu yasayanlariniz var mi?
Benim durumumda olanlar bu durumu nasıl aştınız veya aşmaya çalıştınız? Sizlere de bana yapıla benzee muameleler yapıldı mı? Sizler bu durumla nasıl baş ediyorsunuz gerçekten merak ediyorum. Bir de burdan çalışan kadınlara bir şey sormak istiyorum. Sizler de çevrenizdeki çalışmayan kadınlara bu muameleyi yapıyor musunuz? Evden çalışıyor veya çalışmıyor olmamız sizi rahatsiz mi ediyor? Biz sabah akşam çalışalım, elalemin kadını evde yaysın otursun, ohh ne güzel diye mi düşünüyorsunuz?
Not: "yazarım diyorsun ama imla hataların var" tarzinda gerici eleştirilerde bulunmasın kimse lütfen! Gece yarısı telefonumdan yazdıgım bu yazıyı düzelttirmek zorunda birakmayin bana. Netice de her sey net bir sekilde anlasiliyor.
-
Kuaför ve makyözlerle çalışmak onların aşırı işine gelen bir durum.
Çünkü kendi işlerini bir ekiple daha tanınır hale getirebilecekler.
Ayrıca anlaşmanıza kendi yakınları veya istedikleri birkaç çift için yarı fiyat uygulaması yaparsanız hiç düşünmezler bile.
Gelinlikçide durum öyle işlemez, onlara teklifle yani onların gelinliklerini modellerle çekip ya net sitesinde ya da sosyal medya üzerinde paylaşabildikleri bir işi, ücretsiz de yapabileceğinizi söylemeliydiniz.
Düğün pastasından en çok payı gelinlik aldığı için, başkasının işimi önemsemezler kendi çıkarları olmadan.
Bir de böyle deneyim derim.
En olmadı düğün mekanlarını deneyin, düğünde bulunan fotoğrafçılar ayrı oluyor zaten de dış stüdyo çekim ya da hikaye için.
En azından bir yerden başlamanız gerek.
İçinizdeki şevk ölmeden, kıpırtdatmak gerek.
Sanat öyle bir şey ki, bir kere küstünüz mü ona, daha da uğramaz insana.
Köreltmeyin, köreltilmesine izin vermeyin.
Sadece tanınırlık için bile olsa ücretinizden ödün verebilirsiniz.
Kesinlikle çalışınca sen evden yemekten bulaşıktan çamaşırdan el çekemiyorsun kiaslında o iş pek öyle olmuyor.
Ben çalışmıyorken de tek çeşit birşey çıkarabiliyorum mesela :)
her çalışmayan kadın bir çorba, bir ara sıcak, ana yemek tatlı filan yapmıyor.
Sağda solda gördüklerim gayet bir makarna bir salata ile günü geçirebiliyorlar.
Çalışan kadın olup ev işi yapmak ve anne olmak kadar zor değil evde olmak. Bunu 13 aydır evde olan biri olarak söylüyorum. Bütün işleri ben yapıyorum, eşimle ayrıyız kızımın tüm bakımı bende. Ama dışarı çıkıp günde 2 saatimi yolda harcayıp, otobüs metro kullanarak işe gidip gelmek kadar yorulmuyorum ben.
Evet ev hanımı olmak zor, ama hem çalışıp hem ev hanımı olmak daha zor. Her çalışan kadının ev işlerinde yardımcısı olmuyor ki :)
Yahu boşverin. Bende kamuda uzmanım, iyi bir işim ve gelirim var evet ama bende çalışmayan Kadınlara özeniyorum. Keşke imkanlar el verse otursam evde çocuğuma baksam. Mesleğiniz var çok şükür, isterseniz ve ihtiyaç duyarsanız tempoyu arttırırsınız yani kendi ayaklarınızın üzerine basıyorsunuz. Konuşmaya başladıklarında valla çok keyif alıyorum, evimde mis gibi zaman geçiriyorum, kimsenin ağız kokusunu çekmiyorum üstelik kendi işimin patronuyum istersem daha fazla işte koşturabilirm deyin onlar düşünsün. Ezberletilmiş düşüncelere sinir oluyorum. Biri dışarda çalışmayı sevebilir ama başka bir kadın evinde zaman geçirmeyi tercih edebilir. Kimse birinin doğru diğerinin yanlış olduğunu söylemeyemez. Paraya ihtiyaç olmasa kadın erkek kimsenin en iyisi 8 saatlik bir işte astla üstle çalışacağına inanmıyorum
ben de buna katılıyorum
ben de çalışmaya devam edeceğim mecburum çünkü bazı gerçekleştirmek istediğimiz yatırımlar var.
hem kariyerimi bırakmamış olurum diye düşünüyorum
ama hissiyat olarak çok çok yorgunum
biraz kitap okumak istiyorum, gezmek piknik yapmak istiyorum
kurslara katılmak istiyorum
kitap yazmayı ben de çok istiyorum, ben de zamanında fanzin internet dergilerinde korku-gerilim hikayeleri yazıyordum.
en önemlisi çocuğuma kendim bakmak isterdim.
yani her şeyin bir artısı bir eksisi var muhakkak ki
Dogru soyluyorsunuz. Ben calisan bir kimseye is yerinde napiyosun, bir gunun nasil geciyor diye sormuyorum mesela. Bana gore bunu sormak sacmalik zaten. Isler nasil, yogun mu diyorum ve geciyorum is guc muhabbetini.
-evde bir gunun nasil geciyor, sıkıl mıyor musun? İşı gücü bitirdikten sonra napiyorsun meselaa diye boyle aptal saptal sorular beni cok geriyor. Bana çok gereksiz geldiği gibi iyi niyetli de olduklarını düşünmüyorum. Kariyer askiyla tutuşan bir insan olmadigim icin isime oyle aman aman sarilmadim, ona ragmen ayda 1 isim oluyor yine. Sirf agizlarini kapatmak icin daha cok sarilmayi dusunuyorum artik.
Ben ne olursa olsun kadının çalışmasının taraftarıyım. Çalışmayınca sigortanız da olmayacak. Peki siz yaşlanınca ne olacak? Eşiniz emekli olacak,siz olamayacaksınız. Peki o arada Allah korusun eşiniz sizi aldatsa ne olacak? Ayrılırsanız nafaka alırsınız tabi ama bir tanecik emekli maaşından size ne kadarcık nafaka düşer? Ayrıca sizi aldatan bir adamdan nafaka almak ister misiniz? İşin kötü tarafı o ara yaşlanmış da olacaksınız hiçbir iş de sizi almaz. Ne olacak peki? Olmaz demeyin,bu anlattığım şey hiç de olmayacak bir şey değil.
Konu sahibine henüz yazmadim yorumlari okuyordum ama katılıyorum size evetBen ne olursa olsun kadının çalışmasının taraftarıyım. Çalışmayınca sigortanız da olmayacak. Peki siz yaşlanınca ne olacak? Eşiniz emekli olacak,siz olamayacaksınız. Peki o arada Allah korusun eşiniz sizi aldatsa ne olacak? Ayrılırsanız nafaka alırsınız tabi ama bir tanecik emekli maaşından size ne kadarcık nafaka düşer? Ayrıca sizi aldatan bir adamdan nafaka almak ister misiniz? İşin kötü tarafı o ara yaşlanmış da olacaksınız hiçbir iş de sizi almaz. Ne olacak peki? Olmaz demeyin,bu anlattığım şey hiç de olmayacak bir şey değil.
Bir de ben iki cocukla evde oturmuyorum ki hadi ne olur sorun yahu naaapiyyiiirsin desinler, sklmyrmsn desinler.
Sikilmiyorum aksine cok yoruluyorum. Yemek, ki ben iki ünde bir cocuklara kek kurabiye tarzi kiyak gecerim. Cocuklarla oyna, oyuncak topla, cocuklari disari cikar bazen günde iki kere, eve gel giy cikar banyo yap, kirlileri yika, topla yedir icir, esim isten gelince hadi ben kaciyorum diyip spora kaciyorum resmen bir insan spor yaparken daha az yorulur mu yorulur anacim. Ki kizim krese gidiyor sabah yedide is basi yapiyorum, iki cocugu giydirip cikarmasi bile insani terletiyor getir götür bir daha cik geri gel. Yazsam bitmez, ama isten sayimiyor kimilerine. O zaman benim emeklerimin adi ne oluyor, yan gel yat mi oluyor..
Valla 6 yıl çalıştım . 9 aydır evdeyım zaman nasıl geçiyor anlamıyorumMerhaba, beni uzun zamandır rahatsız eden bir konuyu sizlerle paylaşmak istiyorum. Ben fotoğrafçıyım (gelin, damat, aile vs cekimleri yapiyorum) ama bir yere bagli çalışmıyorum. Yani bir is yerim yok. Aslında açmayı cok istiyorum; fakat şu an turkiyenin icinde bulundugu ekonomik kriz nedeniyle buna cesaretim yok. Neyse... bu nedenle home ofice calisiyorum; yani islerimi evden yürütüyorum. Şu sıralar pek de bir yoğunlugum yok, cogu zaman kendimi ev isleriyle mesgul ediyorum. Yani ev hanımı statüsünde yer alıyorum. Dolayısıyla bir yere bagli olarak (her ay duzenli maas alan birisi olarak) calismadigim icin kimse beni calisiyormus gibi gormuyor. Zaten dedigim gibi zamanimin cogunu evde calismayarak geçiriyorum.
...
Beni rahatsız eden durum şu: etrafımdaki kadinlarin çoğu calisiyor ve bir aradayken devamlı işten gücten laf açıp, calismayan kadinlardan dem vuruyorlar.
Misal bugun misafirlikteydik ve ev sahibi ögretmendi. 2 ay tatili var malum kadinin. Muhabbet aynen şuydu:
- Ayy ben sıkıldım.
- Nasıl vakit geciriyo bu evdeki kadınlar.?! -Yapacak hic bir sey bulamiyorum vs.
Örnegin: felancanın kızı işe girmis mesela. Aa girsin tabi canım, girmeyipte ne yapacak? Bunun sonrasını da dusunmek lazım, kadın çalışmalı.
-ee sen napiyosun evde?
-Nasil vakit geciriyosun?
- Neler yapiyosun, sıkılmıyo musun vsvs..
-komsularinla aran nasıl? Gidis gelis yapiyor musun?
Bu sorular ve muamele beni ciddi anlamda yormaya başladı. Bu tarz muhabbetler sıklıkla açılıyor ve her açildiginda benim enerjim bundan cok kotu etkileniyor. Kendimi ise yaramaz biri gibi hissetmeme sebep oluyorlar.
...
Evlilik dolayisiyla sehir degistirdim ve burda esimin ailesi, akrabalari ve dostalri disinda pek bir cevrem yok. Kimse bana su zamana kadar (kendi arkadaslarim haric) bir müsteri yönlendirmedi. Hep kendi çabalarımla; sosyal medya vasıtasıyla müsteriler bulup bir şeyler yapmaya çalıştım. Kimse aferin sana, çekimlerin güzel vs tarzında motive edici söz ve davranışlarda bulunmadıgı gibi aksine işimi önemsemediklerini belirten muamelelerde bulundular.
-senin cogu vaktin evde, napıyosun evde, bi günün nasıl geçiyo meselaa! (Hep bir küçümseyiş edasıyla tabi)
Bu durumdan o kadar sıkıldım ki. Bu muhabbetler her döndüğünde kendimi üretmeyen, pasif, ise yaramaz bi insan gibi hissediyorum. Egitim seviyesi benden katbekat dusuk olan insanlar tarafindan bile kucuk goruldugumu hissetmeye basladim. Meslegıme ve bana saygı duyulmadıgini düşünüyorum artık. Bir de yanlış anlaşılmasın bu muameliyi yapan kadınların çogu öyle kültürlü, kendini gelistirmiş, kariyeri parlak olan kişiler degiller. Bu kisilerin en kariyerli olani az öncede bahsettigim ilkokul ogretmeni, digerleri magaza ya da fabrikada calisan isciler. Kimseyi kucumsedigimden degil yanlis anlasilmasin..demek istedigim fotografcilik meslegini kucumseyebilecek turden meslekleri yok hicbirinin. Ki ben her daim kendimi gelistirmis bir insanim. Misal iki tane kisisel gelisim turunde kitabim var. Yani bir donem yazarlık yaptım ama o zamanda evde oturup yazdigim icin hep aynı muameleyi gordum. En yakin cevremdekiler bile kitabimi merak edip ya da sirf destek olmak amacli kitabimi alip, en azindan emege saygi icin bile okumadilar.
- eee nasıl yazma işleri, para geliyo mu bari?
Sırf üretmek icin yazan beni bile " bu isten iyi gelir elde edemiyorum bari artik yazmayayim" dedirterek baltaladılar...Bir romana başlamıştım, epeyde ilerlettiğim bir romandı bu. Nasıl olsa digerleri gibi bu da iyi satış yapamayacak, üretmemin ne anlamı var diye düşünerek sayfayı kapadım. Ama bugünkü muhabbet beni gerçekten çok hırslandırdı. O muhabbet esnasında onları dinlemiyormuş süsü vermek icin televizyona baktığımda muhabbeti ceviren kisilerin bana baktiklarini hissettim. O an kendime bir söz verdim. Kendimi pasif hissettigim o anda " sadefrappe artık çok daha başarılı ol ve şu kadınların çenelerini artık kapa" diyerek iç sesimle konustum.
Bu aralar boşladığım işime iki elle sarılmak istiyorum. Umarım bu hırsım yarın ve sonraki günlerde devam eder. Başarısızmışım hissiyatını bana o kadar güzel aşıladılar ki, bir yarım yapabilirsin derken diğer yarım hep o yarıma engel olacakmış gibi hissediyorum. Tam üretime gececekken amaaan boşver.nasil olsa yine bir engel çıkıp olmayacak bir şeyler diyorum.
Aranızda bnm durumumu yasayanlariniz var mi?
Benim durumumda olanlar bu durumu nasıl aştınız veya aşmaya çalıştınız? Sizlere de bana yapıla benzee muameleler yapıldı mı? Sizler bu durumla nasıl baş ediyorsunuz gerçekten merak ediyorum. Bir de burdan çalışan kadınlara bir şey sormak istiyorum. Sizler de çevrenizdeki çalışmayan kadınlara bu muameleyi yapıyor musunuz? Evden çalışıyor veya çalışmıyor olmamız sizi rahatsiz mi ediyor? Biz sabah akşam çalışalım, elalemin kadını evde yaysın otursun, ohh ne güzel diye mi düşünüyorsunuz?
Not: "yazarım diyorsun ama imla hataların var" tarzinda gerici eleştirilerde bulunmasın kimse lütfen! Gece yarısı telefonumdan yazdıgım bu yazıyı düzelttirmek zorunda birakmayin bana. Netice de her sey net bir sekilde anlasiliyor.
-
Bir de ben iki cocukla evde oturmuyorum ki hadi ne olur sorun yahu naaapiyyiiirsin desinler, sklmyrmsn desinler.
Sikilmiyorum aksine cok yoruluyorum. Yemek, ki ben iki ünde bir cocuklara kek kurabiye tarzi kiyak gecerim. Cocuklarla oyna, oyuncak topla, cocuklari disari cikar bazen günde iki kere, eve gel giy cikar banyo yap, kirlileri yika, topla yedir icir, esim isten gelince hadi ben kaciyorum diyip spora kaciyorum resmen bir insan spor yaparken daha az yorulur mu yorulur anacim. Ki kizim krese gidiyor sabah yedide is basi yapiyorum, iki cocugu giydirip cikarmasi bile insani terletiyor getir götür bir daha cik geri gel. Yazsam bitmez, ama isten sayimiyor kimilerine. O zaman benim emeklerimin adi ne oluyor, yan gel yat mi oluyor..
Bana biraz alinganlik yaptin gibime geliyor.
Bende çalisan bir kadinim ve bende ayni sorulari soruyorum. Bu ev kadinlari asagladigimdan dolayi degil, kesinlikle degil. Ev hanimi olmak bana çok zor geliyor. Ev isi nankör bir is. Insana kafayi yediriyor. Sürekli toz geri geliyor, her gün "ne yiyecegiz" derdi ve temizlik derdi.
Üstüne para az oldugundan dolayi imkanlarda kisitli oluyor. Istedigin bir yerde kahve içememek, yada bir kursa gidememek yada istedigin kiyafeti alamamak gibi durumlar oluyor.
Ve Türkiyedeki kadinlari bu konuda anlayamiyorum. Elbette mutluluk önemli fakat tek bir asgari ücret ile geçinmeye çalismak neden? Bir erkek neden kadina baksin? Hele bu ekonomik sikintili zamanlarda.