Evde patlamaya hazir bomba gibi dolasiyorum

O kadar sinirliyimki herseye sinirleniyorum. Ozelliklede cocuklara sarıyorum. Bazen sabrimin sonlarindayim sanirim. Yelek giy terlisin dedigim halde yelek giymedi benim kız ve her arabadan inerken uyardigim halde havalr soguk arabadan inerken ustunuzu alın diyorum arabadan indik yarı yolda bi dikkat ederimki bu havada yelek giymemis hirka giymemis

Sinirlerim gerildi arabada uzakta kaldı don dedim ne yapayim soyluyorum uyariyorum dinlemiyosun ve şuan üşüyor hasta olacak ne yapim

İlac verdim zaten antibiyotik vermisti doktor onuda icmek istemedi icmedi dahada hastalanirsan gideriz yarın 12 tane igne yazdirirz dedim.
Oğlan ise ayrı bi tavirlarda biyere gidecez utanmasa bizi dovecek bi afralar tafralar kendi kendine sinirler 30 kiloluk cocuk siniri poposuna sığmıyor. Her aksam 4 sefer suratima top atıyor uyariyorum rutin dinlemiyo biraz once elektrikler kesildi gözüme 5 sefer uyardigim halde tlfnun flasini tuttu. Yani bazen anlayamiyorum cok fazla tolerans tanımamak mi gerekiyor cocuklara