anlatılmaz yaşanır denilen duygular işte senin bu yazdıkların olsa gerek!
hayata bir kez daha gelebilsek yine aynı anne babaya sahip olacak çocuk sayısı ne kadar bilemem ama bende senin kadar çok seviyor ve 100 mt yakınımda olan anne babamı bir gün görmesem özlüyorum..bizi doğuran anamız,bize can veren babamız! bizi asla yalnız bırakmayacak dediğimiz iki insan biranda ellerimzden kayıp gidiyorlar ve asla dönmemek üzere buna inanmak çok zor ama yaşamak çok daha zordur!
onların yokluğunu yaşamak,anlamak,hissetmek en zorudur bence hayatta en zor olan buna alışmaktır yokluğu öyle acıtır canı hiçbirşey yakmaz bu kadar insanı...allah annene ve babana rahmet eylesin,eşine ve sana sağlık!
minik ailene bir can daha katıp ömür boyu doyasıya sevmeniz dileğimle......