çocukluğum gençliğim hep monotonluk içinde geçti. daha doğrusu gençliğim annemle mutlu yaşayarak geçti.her ne kadar hastane köşelerinde boynumuz yalnızlıktan bükük olsa da. ama annemle olmak onunla yaşamak çok güzeldi.bazen annesiz ve babasız yetiştim diyemi bu kadar geri planda kaldım diye düşündüm.belki bazılarınız benim gibi hissetmiştir.anneniz veya babanız yoksa karşıdan anne babasının elinden tutan onlarla oyunlar oynayan çocuklar geçince nasıl kıskanır insan.nasıl bi kere daha yıkılır bilen veya anlayan vardır eminim.
Babam benim canım masum babam seni ben çokta iyi tanıyamadım daha küçücük bi çocukken bırakıp çoook uzaklara gittin.hatırlarımda bi dizi vardı televizyonda.galiba adı ilişkiler gibi bişeydi.yaşlı baba öldü sanılır ama aslında ölmemiştir ve eve sessiz telefonlar gelir sonunda babanın yaşadığı anlaşılır. ben bu diziyi izleyerek büyüdüm ve ne gariptirki hep o sessiz telefonu bekledim.belkide hala bekliyorum.ama gelmeyeceğini böyle şeylerin ancak filmlerde olduğunu anlayacak kadar büyüdüm.ama tam bunu anlamışken anneminde beni bırakıp babamın yanına gideceğini bi türlü kestiremedim.doktorlar hayır hiç bi ümit yok bikaç ay daha belki yaşar demesine rağmen ben hep kendimi avuttum.en son annemle ilgili hatırladığım kötü bi anı:başınız sağolsun isterseniz bi sakinleştirici yapalım size.ne kadarda rahatsın ne kadarda sakinsin be doktor.hani hayat kurtaran asil meleklerimiz.nasıl inanayım size.yanlış bi iğneyle babamı boş bakan gözlerle annemi aldınız benden.nasıl sizden bi ümit dilenirim artık.
Hatırlarımda annemle erzincanın meşhur marketine gider alışveriş yapardık.ben tuttururdum ben servisle gelmeyecem diye,çocukluk işte ne olacaksa artık...ben annemi çok özlüyorum.en çokta nüfus kayıt örneği aldığımda üzülmüştüm hatırlıyorumda.zaten toplam üç kişilik minicik bi aile…o aileden iki kişinin kapanmış kayıtları…ey gidi devlet dairesi sendemi yüzüme vuracaktın yalnız olduğumu.evet artık evliyim.hemde iki yıllık.çok şükür yalnızda değilim.iki kişilik minicik bi ailem var artık.ama aradan senelerde geçse özlem bitimiyo anneye babaya.helede anneye.benim gibimi düşürüz insanlar bilmiyorum ama yaşlanıp bir sürü torunumda olda ben annemi hiç unutmayacağım.onu hep özleyeceğim,sanki daha yeni kaybetmiş gibi yanacak içim.seni çok seviyorum canım annem ve canım babam…
Babam benim canım masum babam seni ben çokta iyi tanıyamadım daha küçücük bi çocukken bırakıp çoook uzaklara gittin.hatırlarımda bi dizi vardı televizyonda.galiba adı ilişkiler gibi bişeydi.yaşlı baba öldü sanılır ama aslında ölmemiştir ve eve sessiz telefonlar gelir sonunda babanın yaşadığı anlaşılır. ben bu diziyi izleyerek büyüdüm ve ne gariptirki hep o sessiz telefonu bekledim.belkide hala bekliyorum.ama gelmeyeceğini böyle şeylerin ancak filmlerde olduğunu anlayacak kadar büyüdüm.ama tam bunu anlamışken anneminde beni bırakıp babamın yanına gideceğini bi türlü kestiremedim.doktorlar hayır hiç bi ümit yok bikaç ay daha belki yaşar demesine rağmen ben hep kendimi avuttum.en son annemle ilgili hatırladığım kötü bi anı:başınız sağolsun isterseniz bi sakinleştirici yapalım size.ne kadarda rahatsın ne kadarda sakinsin be doktor.hani hayat kurtaran asil meleklerimiz.nasıl inanayım size.yanlış bi iğneyle babamı boş bakan gözlerle annemi aldınız benden.nasıl sizden bi ümit dilenirim artık.
Hatırlarımda annemle erzincanın meşhur marketine gider alışveriş yapardık.ben tuttururdum ben servisle gelmeyecem diye,çocukluk işte ne olacaksa artık...ben annemi çok özlüyorum.en çokta nüfus kayıt örneği aldığımda üzülmüştüm hatırlıyorumda.zaten toplam üç kişilik minicik bi aile…o aileden iki kişinin kapanmış kayıtları…ey gidi devlet dairesi sendemi yüzüme vuracaktın yalnız olduğumu.evet artık evliyim.hemde iki yıllık.çok şükür yalnızda değilim.iki kişilik minicik bi ailem var artık.ama aradan senelerde geçse özlem bitimiyo anneye babaya.helede anneye.benim gibimi düşürüz insanlar bilmiyorum ama yaşlanıp bir sürü torunumda olda ben annemi hiç unutmayacağım.onu hep özleyeceğim,sanki daha yeni kaybetmiş gibi yanacak içim.seni çok seviyorum canım annem ve canım babam…
Son düzenleme: