canımız annelerimiz

dilmuh

hosgeldin oglum
Kayıtlı Üye
31 Aralık 2008
7.490
4
156
Diğer
çocukluğum gençliğim hep monotonluk içinde geçti. daha doğrusu gençliğim annemle mutlu yaşayarak geçti.her ne kadar hastane köşelerinde boynumuz yalnızlıktan bükük olsa da. ama annemle olmak onunla yaşamak çok güzeldi.bazen annesiz ve babasız yetiştim diyemi bu kadar geri planda kaldım diye düşündüm.belki bazılarınız benim gibi hissetmiştir.anneniz veya babanız yoksa karşıdan anne babasının elinden tutan onlarla oyunlar oynayan çocuklar geçince nasıl kıskanır insan.nasıl bi kere daha yıkılır bilen veya anlayan vardır eminim.
Babam benim canım masum babam seni ben çokta iyi tanıyamadım daha küçücük bi çocukken bırakıp çoook uzaklara gittin.hatırlarımda bi dizi vardı televizyonda.galiba adı ilişkiler gibi bişeydi.yaşlı baba öldü sanılır ama aslında ölmemiştir ve eve sessiz telefonlar gelir sonunda babanın yaşadığı anlaşılır. ben bu diziyi izleyerek büyüdüm ve ne gariptirki hep o sessiz telefonu bekledim.belkide hala bekliyorum.ama gelmeyeceğini böyle şeylerin ancak filmlerde olduğunu anlayacak kadar büyüdüm.ama tam bunu anlamışken anneminde beni bırakıp babamın yanına gideceğini bi türlü kestiremedim.doktorlar hayır hiç bi ümit yok bikaç ay daha belki yaşar demesine rağmen ben hep kendimi avuttum.en son annemle ilgili hatırladığım kötü bi anı:başınız sağolsun isterseniz bi sakinleştirici yapalım size.ne kadarda rahatsın ne kadarda sakinsin be doktor.hani hayat kurtaran asil meleklerimiz.nasıl inanayım size.yanlış bi iğneyle babamı boş bakan gözlerle annemi aldınız benden.nasıl sizden bi ümit dilenirim artık.
Hatırlarımda annemle erzincanın meşhur marketine gider alışveriş yapardık.ben tuttururdum ben servisle gelmeyecem diye,çocukluk işte ne olacaksa artık...ben annemi çok özlüyorum.en çokta nüfus kayıt örneği aldığımda üzülmüştüm hatırlıyorumda.zaten toplam üç kişilik minicik bi aile…o aileden iki kişinin kapanmış kayıtları…ey gidi devlet dairesi sendemi yüzüme vuracaktın yalnız olduğumu.evet artık evliyim.hemde iki yıllık.çok şükür yalnızda değilim.iki kişilik minicik bi ailem var artık.ama aradan senelerde geçse özlem bitimiyo anneye babaya.helede anneye.benim gibimi düşürüz insanlar bilmiyorum ama yaşlanıp bir sürü torunumda olda ben annemi hiç unutmayacağım.onu hep özleyeceğim,sanki daha yeni kaybetmiş gibi yanacak içim.seni çok seviyorum canım annem ve canım babam…
 
Son düzenleme:
çok zor şeyler yaşamışsın ailemin yokluğunu düşünmek bile insana bu denli acı verirken bide bunu birebir yaşamak....Allah sana ömür versin canım inşallah siz çoğalır geniş bi aile olursunuz...
 
cnm ne diyebilirim.yazdıklarını okuyunca boğazıma kocaman bir düğüm oturdu.ağlattın beni.ne güzel dile getirmişsin hasretini özlemini.hayat kimimze çok acımasız olabiliyor.ama ne yapıcaz daha kötüsünü düşünüp teselli bulacağız.annesini hiç görmemiş,alışveriş yapamamış.bırakın onu saçları teni yanakları anne öpücüğü görmemiş birsürü çocuk var.siz yine tanımışsınız ve birsürü acı tatlı anıya sahipsiniz.buda çok önemli.rabbim size uzun ömürler versin.sağlıkla mutlulukla cnm:1hug:
 
Canım beim ne güzelde anlatmışsın duygularını o kadar içten.gerçekten acını içimde hissettim.başın saolsun tatlım gerçekten çok acı şeyler yaşamışsın.umarım bundan sonraki hayatı çok aama çok güzel olurr eşin ve çocuklarınlaa mutlu ve huzurlu bi yaşam sürersin.acılarını unutmazsın belki ama en azından hafifler.Allah yardımcın olsun ve en güzel günler senin olsun canımm.
 
çok sağolun rabbim hepimize uzun ömür versin.sizlerde eşlerinizle çocuklarınızla anne babalarınızla uzun ve sağlıklı bi ömür geçirirsiniz inşallah.rabbim yar ve yardımcımız olsun.yüreğinize sağlık.
 
anlatılmaz yaşanır denilen duygular işte senin bu yazdıkların olsa gerek!
hayata bir kez daha gelebilsek yine aynı anne babaya sahip olacak çocuk sayısı ne kadar bilemem ama bende senin kadar çok seviyor ve 100 mt yakınımda olan anne babamı bir gün görmesem özlüyorum..bizi doğuran anamız,bize can veren babamız! bizi asla yalnız bırakmayacak dediğimiz iki insan biranda ellerimzden kayıp gidiyorlar ve asla dönmemek üzere buna inanmak çok zor ama yaşamak çok daha zordur!
onların yokluğunu yaşamak,anlamak,hissetmek en zorudur bence hayatta en zor olan buna alışmaktır yokluğu öyle acıtır canı hiçbirşey yakmaz bu kadar insanı...allah annene ve babana rahmet eylesin,eşine ve sana sağlık!
minik ailene bir can daha katıp ömür boyu doyasıya sevmeniz dileğimle......
 
canım yaa gözlerim dolu dolu okudum yazdıklarını başın sağolsun ben de babamı kaybettim yıllar önce rüyalarımda hep uzak bir yere gitmiş de geri gelmiş olduğunu görüyorum babamın çok özlüyorum onu.........
 
konu anne baba olunca cok kotu oluyorum.bende hergun dahada cok ozluyorum aılemı benden uzakta oldukları ıcın ama olum baska bırsey alah hepımızın aılelerıne uzun omurler versın.allah esın ve cocuklarınla saglıklı ve uzun omurler versın sanada canım
 
Back
X