Evliyim bir çocuğum var. Severek ve 10 sene flortten sonra evlendik. Aliemden uzaktaydim.
Uyumlu sabirli bi yapiya sahibim.
Eşim ataerkil gelenekçi ve sanıyorum fazla bencil. Tatillerde onun ailesinde daha fazla kalır ailemde10 günlük iznin 3 günü ancak kalırdım. Bu sebepten ailesinin şahit olduğu tartışmalarımiz olmuştur. Zor bir çocukluğum oldu. Zor bir hayatım...
Depremde aliemi kaybettim. Üç kardeş kaldık. Eşim ve annesi yüzünden yas sürecinde çok zor zamanlar geçirdim. Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Sadece surekli uyumak istiyorum. Hiçbir şey yapmamak..
Hayatta kalan kardeşlerime sürekli manevi destek olmak ve onlardan da destek görmek istedim. Ama hiç görmedim. Kendi başıma atlatmaya çalıştım yas sürecini. Kizima bakıp ağladığım onlarca gece.. Eşimle bir iyi bir kötü giden ilişkimiz var. Zaman zaman destek oldu zaman zaman intiharı bile düşündürdü.
İnanın kafamı toparlayıp giriş gelişme şekillerde bir tablo çıkaramıyorum. Anlayışınıza sığınarak.
Kardeşlerim dediğim gibi yanımda olmadılar. Şimdi ise sebebini bilmediğim bir şekilde ikisine de ulaşamıyorum. İkisi de aynı şehirde ve aramızda kilometreler var. Biri evli diğeri bekar. Ayrı yaşıyorlar. Aynı evde değiller yani. Bir ay oldu mesajlarıma bakmiyo aramalarima dönmüyolar.
Bekar olan tatil için bir haftalığına yanıma gelmeyi dusunuyodu. Bende kardesim geldiğinde yaparım biraz da götürür diye yemeklik bi seyler yapıyordum. Eşim de seni kaç gündür arayıp sormasınlar sende onları bu kadar düşün diye kızgın bir şekilde çıkıştı. Biz kimsenin annesi babası değiliz dedi. Bense sustum. Konuşmadım. Daha sonra anladı hatasını ama çok kırıcı oluyosun ben onu. Yanında olmak zorundayim.biz evliyiz diğer kardeşim de ama o bekar. Sende öyle düşünsen iyi edersin dedim. Yine üste çıkmaya çalıştı. Hep kendi haklıdır zaten. Hep beni bastırmaya çalışır. Cevap verdiğimde çok sinirlenir sen çok değiştin diyip beni manipüle eder.
Çok sinirlendiğim şey şu oldu benim aileme maddi çok az bir desteğimiz olmuştur. Ama kendi ailesine anne babalık ediyoruz neredeyse. Ufacık bir yemeklik yüzünden bu lafları sarf etmesi çok üzdü ve sinirlendirdi. Kendi ailesine her durumda destek oluruz. Psikolojik olarak iyi olmadığım zamanlarda aileme yapamadığım şeyleri kendi ailesine yapmasını destekledim. Giden geri gelmiyo diye düşünüp ailesine yapmak istedikleri konusunda destekledim salak gibi. Ama eşim kendi ailesine yaparken iyiydi benim.kardesime bir yemeklik yaptığımdaysa biz kimsenin anne babası değiliz diyebildi. Çünkü bunu ben defalarca kez demeliydim. Diyemiyordum o da ilk fırsatta bana kullandı. Günlerdir eşimle de bu tartışma yüzünden konuşmuyoruz. İki defa gönlümü almaya çalıştı bense beni kırdığını söyledigim için tartışma uzadı ve adım atma sakın bana dedi. Şimdi bende atmıyorum o da. Kaybettiğim aile üyelerimi çok özlüyorum. Kahroluyorum. Şimdi bide diğer kardeşlerim ve eşimden de böyle hak etmediğim bir muameleyle karşı karşıyayım. Cocuguma sarılıyorum sadece.
Uyumlu sabirli bi yapiya sahibim.
Eşim ataerkil gelenekçi ve sanıyorum fazla bencil. Tatillerde onun ailesinde daha fazla kalır ailemde10 günlük iznin 3 günü ancak kalırdım. Bu sebepten ailesinin şahit olduğu tartışmalarımiz olmuştur. Zor bir çocukluğum oldu. Zor bir hayatım...
Depremde aliemi kaybettim. Üç kardeş kaldık. Eşim ve annesi yüzünden yas sürecinde çok zor zamanlar geçirdim. Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Sadece surekli uyumak istiyorum. Hiçbir şey yapmamak..
Hayatta kalan kardeşlerime sürekli manevi destek olmak ve onlardan da destek görmek istedim. Ama hiç görmedim. Kendi başıma atlatmaya çalıştım yas sürecini. Kizima bakıp ağladığım onlarca gece.. Eşimle bir iyi bir kötü giden ilişkimiz var. Zaman zaman destek oldu zaman zaman intiharı bile düşündürdü.
İnanın kafamı toparlayıp giriş gelişme şekillerde bir tablo çıkaramıyorum. Anlayışınıza sığınarak.
Kardeşlerim dediğim gibi yanımda olmadılar. Şimdi ise sebebini bilmediğim bir şekilde ikisine de ulaşamıyorum. İkisi de aynı şehirde ve aramızda kilometreler var. Biri evli diğeri bekar. Ayrı yaşıyorlar. Aynı evde değiller yani. Bir ay oldu mesajlarıma bakmiyo aramalarima dönmüyolar.
Bekar olan tatil için bir haftalığına yanıma gelmeyi dusunuyodu. Bende kardesim geldiğinde yaparım biraz da götürür diye yemeklik bi seyler yapıyordum. Eşim de seni kaç gündür arayıp sormasınlar sende onları bu kadar düşün diye kızgın bir şekilde çıkıştı. Biz kimsenin annesi babası değiliz dedi. Bense sustum. Konuşmadım. Daha sonra anladı hatasını ama çok kırıcı oluyosun ben onu. Yanında olmak zorundayim.biz evliyiz diğer kardeşim de ama o bekar. Sende öyle düşünsen iyi edersin dedim. Yine üste çıkmaya çalıştı. Hep kendi haklıdır zaten. Hep beni bastırmaya çalışır. Cevap verdiğimde çok sinirlenir sen çok değiştin diyip beni manipüle eder.
Çok sinirlendiğim şey şu oldu benim aileme maddi çok az bir desteğimiz olmuştur. Ama kendi ailesine anne babalık ediyoruz neredeyse. Ufacık bir yemeklik yüzünden bu lafları sarf etmesi çok üzdü ve sinirlendirdi. Kendi ailesine her durumda destek oluruz. Psikolojik olarak iyi olmadığım zamanlarda aileme yapamadığım şeyleri kendi ailesine yapmasını destekledim. Giden geri gelmiyo diye düşünüp ailesine yapmak istedikleri konusunda destekledim salak gibi. Ama eşim kendi ailesine yaparken iyiydi benim.kardesime bir yemeklik yaptığımdaysa biz kimsenin anne babası değiliz diyebildi. Çünkü bunu ben defalarca kez demeliydim. Diyemiyordum o da ilk fırsatta bana kullandı. Günlerdir eşimle de bu tartışma yüzünden konuşmuyoruz. İki defa gönlümü almaya çalıştı bense beni kırdığını söyledigim için tartışma uzadı ve adım atma sakın bana dedi. Şimdi bende atmıyorum o da. Kaybettiğim aile üyelerimi çok özlüyorum. Kahroluyorum. Şimdi bide diğer kardeşlerim ve eşimden de böyle hak etmediğim bir muameleyle karşı karşıyayım. Cocuguma sarılıyorum sadece.