Arkadaslar sorunum arkadaşımla ilgili yardimci olursaniz cok sevinirim . Arkadasimin erkek arkadasinin annesi vefat etti çok kisa bi süre önce erkek arkadaşı annesine cok duskundu haliyle baya etkilendi . Biraz soğukluk oldu aralarında arkadaşım elinden geldiğince yanında olmaya başladı ama işte ustune gitmemeye çalıştık . Dun arkadaşım sevgilisiyleyken annesi aramış kızmış iste ben istemiyorum iyce abarrtin falan diye sanirim biri gorur diye korkmus . Cocuk da yeter bıktım dislanmaktan ayrilalim diyip ayrılmış bi daha da telefonlarina çıkmamış . Nasil bi yol izlemeleyiz ? Cok sevdigi vefat eden birine nasil davranilir ? Napmali sizce ?
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
çaresiz kaldık . yardım eder misiniz ?
- Konu Sahibi ernb
- Başlangıç Tarihi
- 24 Nisan 2013
- 5.848
- 9.871
- 178
Benim sevgilimin annesi vefat etti bir seneden fazla oluyor. Aynı şekilde bunalıma girmişti, bütün dünyası altüst olmuştu, her şey önemini yitirmişti. Yine aynı şekilde normal şartlarda büyütülmeyecek bir konu yüzünden ayrılmıştı benden, hatta sevmediğini, sesimi duymaya bile tahammül edemediğini söylemişti. Sonra geçti tabii, zamanla düzeldi toparladı iyileşti ama o dönem kendine de herkese de eziyet etmişti. Yani, geçecektir ama biraz zamana ihtiyacı vardır onun da. Şu anda ona her şey ağır geliyordur, tahammülü yoktur hiçbir şeye, verdiği tepkiler normal. Üzerine alınmasın üzmesin kendini arkadaşınız, erkek arkadaşı acısını yaşıyor şu anda, böyle böyle atacaktır, üzerine çok düşmesin, olayı kabullendikçe düzelir o da.
Su an ayrıldı peki bu surecte napmamiz lazim siz ne yaptınız surekli kendinizi ve bitmeyecegini mi hatirlattiniz yoksa kafa dinlemesi icin biraktiniz mi ?
bence biraz zamana ihtiyacı var, çok uzaklaşmasın ondan ama çok ilgiyle bunaltmasın en kötüsü yanlış teselli diyeceklerini çok düşünüp söylesin. Fiziksel anlamda b,raz uzakta dursun ama manevi anlamda hep yannda olduğunu hissettirsinn. çok zor bi durum allah yardım etsin çocğada,arkadaşınada
gerçekten ciddi bir ilişkiyse ve sevgi varsa kesinlikle yanında olsun.. ne derse ne yaparsa yapsın..
Böyle zamanlarda insan ne dediğini bilmiyor her şey boş anlamsız, herkes gereksiz geliyor.. yine eskisi gibi olamıcak sanıyor insan.. hatta kendisi de ölecekmiş gibi hissediyor..
bu acıyı yaşayan biri olarak hatta bu durumdayken (tamam çekilmez olunuyor o zamanlar ama bu acı hiçbir şeye benzemiyor ) başka hiçbir sorun yokken terk edilen biri olarak sakın o insanı yalnız bırakmayın.. ona başka acılarda yaşatmayın..
Böyle zamanlarda insan ne dediğini bilmiyor her şey boş anlamsız, herkes gereksiz geliyor.. yine eskisi gibi olamıcak sanıyor insan.. hatta kendisi de ölecekmiş gibi hissediyor..
bu acıyı yaşayan biri olarak hatta bu durumdayken (tamam çekilmez olunuyor o zamanlar ama bu acı hiçbir şeye benzemiyor ) başka hiçbir sorun yokken terk edilen biri olarak sakın o insanı yalnız bırakmayın.. ona başka acılarda yaşatmayın..
Ölüm bu ya. Bu işin abartması olur muymuş hiç? Tabi ki de kız arkadaşı destek verecek, yanında olacak. Arkadaşınızın annesinin densizliği. 'Başa gelmedikçe anlamaz' gibisinden bir laf var. Tabi Allah korusun. Arkadaşınız her zaman yanında olsun sevgilisinin. Acısı hafifledikçe çocuk da arkadaşınıza haksızlık ettiğinin farkına varacaktır. Yazık ya içim burkuldu. 'Bıktım dışlanmaktan' demiş.
- 11 Temmuz 2008
- 11.513
- 5.232
- 773
Ben kendi haline bıraktım, üzerine düşmedim. Hiç bir yaptığına söylediğine mantıklı olsun olmasın, kırıcı olsun olmasın tepki vermedim, yorum yapmadım, tartışmadım, sorgulamadım, uzun tesellilere girmedim, "ama" ile başlayan cümleler kullanmadım. Ağladı, kızdı, geldi, gitti, isyan etti, uyumadı, yemedi, ne yere sığdı ne göğe bir süre boyunca. Ne anlatırsa dinledim, ne konuşmak isterse onu konuştum, yemediğinde zorlamadım, içtiğinde artık içme demedim, günlerce aramadığında sürekli mesajlarla ya da telefon ederek ısrarcı davranmadım. 3-4 günde bir arayıp çok kısaca sadece nasılsın diye sordum, bir dakika bile sürmeyen görüşmelerdi. Yani kısaca bıraktım ki özgürce dibine kadar yaşasın acısını, o anda olmak istediği insan olsun benim yanımda, sürekli yönlendirilen, şöyle yap, böyle düşün denilen kişi değil. Sonra bitti zaten, kabullendi, sakinleşti.
