Merhaba...Öncelikle beni dinerseniz çok mutlu olacağımı belirtiyim.Ben 28 yaşındayım.İnanır mısınız bu zamana kadar yüzüm hiç gülmedi artık çok çaresizimNe mutlu bir çocukluğum oldu,ne de güzel bir gençliğim.Aile sorunları hayat sorunları..Evlenip gitmek kendi düzenimi kurmak istedim olmadı.İlk gençlik yıllarımda birini sevdim o bana sadece acı verdi.Ona güvenip sözlendim onunla, aldattı.Onunla birlikte evlilik hayalim bitti.Yıllar sonra hayatıma biri girdi o da hep ilgisiz sevgisizdi.Şimdi dönmek istiyor ama bilmiyorum.İyi biri ama ilgisiz.Romantik değil.Hiç şöyle her anı neşeli her anı güzel bir sevgililik hayatı yaşayamadım.Sevgililik nedir bilmem.Biriyle elele yürümek, sinemada film izlemek ,çocuklar gibi eğlenmek olmadı hiç.Hayatıma giren bu iki insanda benden uzaktaydı.Ya da araya hep sorunlar giriyordu.
Görücü usulü evlilik düşünüyorum bazen ama yapabilir miyim bilmiyorum.Ailemde maddi manevi sorunlar olduğu için hep ben de kendi yuvamı kurmak istiyorum sıfırdan başlamak istiyorum her şeye.Kendi yuvamda kendi sorunlarımla uğraşmak istiyorum.
Sizce beni birgün çok sevecek biri çıkar mı karşıma ? Beklemeye değer mi?
Hiç büyük bir sevgiyle sevilmedim.İstiyorum ki bana özen göstersin,kırmasın .üzmesin.Sadece sevsin.Çünkü hayatım boyunca hep üzüldüm,kırıldım,hırpalandım.
Artık hayatın getirdiği zorluklarla mücadele edemiyorum.Hayatta sürüklenen bir yaprak gibiyim .Ne umudum ne hayalim kalmadı.Gücüm tükendi.
herkes tek başınadır bu hayatta az çok kendine yetmeyi bilmen gerek.sadece evlen çocuk yap öl değil hayat.kısmetinde yoksa başka bir yola sap bakarsın o yolda karşına çıkar.sevgi açlığı çekip yanlış yerlerde aramandan daha iyidir kendi kendini sevmek.
