O kadar bunaldim ki....o kadar umutsuzum ki....hayal bile kuramiyorum artik.amacsizim sanki...evliligimin 3.yilina girdim hala bebegim olmadi.her ay bir umut acaba var mi oldu mu...benle evlenenlerin hepsinin bebegi oldu hatta yaşlarına bile bastilar.ben hala ayni yerde sayikliyorum....el aleme neden hala yok sorularina üretecek bahane bulamiyorum.isyan degil de kirginim...Üzgünüm. sadece bir kez dusugum oldu.sadece bir hafta hamile oldugumu ögrendim. Sonrasi yok....saniyordum ki ben istedigimde hemen olacak hani korunup korunup ta bi ay korunmayinca hemen hamile kalanlar gibi.. ama nerdeee....her ay hüsran. Her ay umutsuzlugumu pekiştirmek....yoruldum sanki...omuzlarimda dunyanin yükü....bebek kokusu istiyorum ben.bebek aglamasi evimde....yuvam bomboş....dokrorlara gidip hic tanimadigim adamlara mahrem yerlerimi gostermekten.....asilama olurken esimin kasilmasindan....asilamada icimde gezinen o ince hortumun sizisindan.....o kadar yoruldim kiiii...ne olur Allah'im bizleri bu zor imtihanla sinama...ben o kadar güçlü degilim kiiii....bomboş yuvami doldur lütfennnnnnn