- 2 Aralık 2014
- 1.099
- 1.084
- 158
- 43
- Konu Sahibi izmirinsani
- #1
selam arkadaşlar.
ben sitede yeniyim.
nerden başlayacğımı ne diyeceğimi bilemiyorum.
çok üzgün ve kırgınım. üstelik de HAMİLE...
eşimle 5 yıllık evliyiz. çok severek evlendik. birbirimizi fazla tanımadan 3 ay içinde evlendik. ama neyseki çok büyük sorunlar yaşamadık evliliğimizde. hep sevgimiz ağır bastı ve biz birbirimize her seferinde daha da bağlandık. küçük sorunlardı aslında sorunlarımız. her evde herailede olan sorunlar... onları da hallettik..
bu kez çok farklı..
ben hamileyim. üstelik 5 yıllık evliliğimiz boyunca bekledik bu bebeği. eşimin sperm sorunu var. tüp bebek yöntemini denedik bir kez tutmadı. sonra Allah tarafından kendi kendine oldu...hamile kaldım.şu anda 2 aylık hamileyim.
eşim mutlu. ama bebeğimizi kucağımıza almadan sevincini dışarı çok yansıtamıyor. sağ salim kucağımıza alsak o zaman benden mutlusu yok diyor..
ama bugün o kadar üzdü ki beni. başlayayım anlatmaya daha fazla kafınızı şişirmeden....
ben çalışan bir bayanım. bir şirkette yönetici asistanıyım. aynı zamanda kendi birimimde de yetkili pozisyonundayım. yani ikisini birden götürmeye çalışıyorum. izmirde yaşıyorum. eşim kamuda çalışıyor. evimle işim arasında mesafe çok fazla. bu yüzden bazen aracımızla gelebiyorum iş yerime. bazende metro...
lakin en az 2 vasıta ile gidip geldiğimden aracımızı alıyor metro istanyonuna kadar götürüyor orda park edip metroya biniyorum. akşam eve dönerkende metroda inip aracımla evime geçiyorum. tekrar aktarma otobüsü beklememek için...
bu sabah da yine aracı alacaktım eşim izinliydi bugün. o yatarken yatakta ben kaltım hazırlandım çıkıyorum dedim. arabayı alıyorum dedim. önce tamam dedi. sonrada alma arabayı dedi. neden işin mi var diye sordum alma boşuna akşama kadar bekliyor otoparkta araba dedi. ben de işin varsa söyle. sonuçta ben almasam kapının önünde de bekliyor araba ne farkeder anlamadım dedim. ben bunu der demez eşim bana deli gibi bağırmaya başladı. ne halin varsa gör . sabah sabah kalkıp beni de uyandırıyorsu. ne saygısızsın sen. terbiyesizsin gibi laflar sarfetmeye başladı. inanamadım. üst kadımda benim kendi ailem oturuyor. yukarıda babam var duyacak sesini ne bağırıyorsun ne var bağırcak dedim. ne terbiyesizliğimi gördün bağıran çağıran sensin avazın çıktığı kadar dedim. ben bir günde uyuyamıyorum şu evde. kalkıyorsun tıkır tıkır sesler çıkarıyorsun uykumdan edyorsun beni diye bağırmaya devam etti. alma arabayı da dedi. ben de sana soranda kabahat ihtiacım varki alıyorum dedim . terbiyesiz de sensn. bana bu halimde bu kadar bağırdığın için kırdığın için dedim. sen ne beni ne de bu çocuğu haketimoyrusn, hamileyken böylesin çocuk doğunca kimbilirnasıl olacaksın dedim. çıktım bu esnada evden ve hala arkamdan bağırmaya devam ediyordu eşim. terbiyesiz diye... üstelik hiç bir kötü söz de söylememiştim ki...
cıkınca araba kullanırken bir sızıntı hissettim altımda. bir şey oldu sandım. ılık ılık birşey akıyordu. kan sandım. bebeğime birşey oldu sandım. aradım eşimi . memnun ol kan akıyor dedim. bebeğime birşey olmuş olabiilir memnunmusun şimdi yptığından dedim. iyi tamam deyip kapattı yüzüne telefonu. sadece iyi tamam dedi...sonra bütün bir gün aramadı sormadı. ne oldu merak bile etmedi...
ve ben çelişkilerdeyim. şu an aklım karma karışık. 5 yıldır süren bir evlilik, 5 yıdır beklenen bir bebek ve kühtah saygısız terbiyesiz bir eş...
kararsızlıklar içinde boğuşuyorum. ne yapacağım bana bilgi ve tecrübelerinizle yardımcı olmanızı rica ediyorum.
sağlıcakla...
ben sitede yeniyim.
nerden başlayacğımı ne diyeceğimi bilemiyorum.
çok üzgün ve kırgınım. üstelik de HAMİLE...
eşimle 5 yıllık evliyiz. çok severek evlendik. birbirimizi fazla tanımadan 3 ay içinde evlendik. ama neyseki çok büyük sorunlar yaşamadık evliliğimizde. hep sevgimiz ağır bastı ve biz birbirimize her seferinde daha da bağlandık. küçük sorunlardı aslında sorunlarımız. her evde herailede olan sorunlar... onları da hallettik..
bu kez çok farklı..
ben hamileyim. üstelik 5 yıllık evliliğimiz boyunca bekledik bu bebeği. eşimin sperm sorunu var. tüp bebek yöntemini denedik bir kez tutmadı. sonra Allah tarafından kendi kendine oldu...hamile kaldım.şu anda 2 aylık hamileyim.
eşim mutlu. ama bebeğimizi kucağımıza almadan sevincini dışarı çok yansıtamıyor. sağ salim kucağımıza alsak o zaman benden mutlusu yok diyor..
ama bugün o kadar üzdü ki beni. başlayayım anlatmaya daha fazla kafınızı şişirmeden....
ben çalışan bir bayanım. bir şirkette yönetici asistanıyım. aynı zamanda kendi birimimde de yetkili pozisyonundayım. yani ikisini birden götürmeye çalışıyorum. izmirde yaşıyorum. eşim kamuda çalışıyor. evimle işim arasında mesafe çok fazla. bu yüzden bazen aracımızla gelebiyorum iş yerime. bazende metro...
lakin en az 2 vasıta ile gidip geldiğimden aracımızı alıyor metro istanyonuna kadar götürüyor orda park edip metroya biniyorum. akşam eve dönerkende metroda inip aracımla evime geçiyorum. tekrar aktarma otobüsü beklememek için...
bu sabah da yine aracı alacaktım eşim izinliydi bugün. o yatarken yatakta ben kaltım hazırlandım çıkıyorum dedim. arabayı alıyorum dedim. önce tamam dedi. sonrada alma arabayı dedi. neden işin mi var diye sordum alma boşuna akşama kadar bekliyor otoparkta araba dedi. ben de işin varsa söyle. sonuçta ben almasam kapının önünde de bekliyor araba ne farkeder anlamadım dedim. ben bunu der demez eşim bana deli gibi bağırmaya başladı. ne halin varsa gör . sabah sabah kalkıp beni de uyandırıyorsu. ne saygısızsın sen. terbiyesizsin gibi laflar sarfetmeye başladı. inanamadım. üst kadımda benim kendi ailem oturuyor. yukarıda babam var duyacak sesini ne bağırıyorsun ne var bağırcak dedim. ne terbiyesizliğimi gördün bağıran çağıran sensin avazın çıktığı kadar dedim. ben bir günde uyuyamıyorum şu evde. kalkıyorsun tıkır tıkır sesler çıkarıyorsun uykumdan edyorsun beni diye bağırmaya devam etti. alma arabayı da dedi. ben de sana soranda kabahat ihtiacım varki alıyorum dedim . terbiyesiz de sensn. bana bu halimde bu kadar bağırdığın için kırdığın için dedim. sen ne beni ne de bu çocuğu haketimoyrusn, hamileyken böylesin çocuk doğunca kimbilirnasıl olacaksın dedim. çıktım bu esnada evden ve hala arkamdan bağırmaya devam ediyordu eşim. terbiyesiz diye... üstelik hiç bir kötü söz de söylememiştim ki...
cıkınca araba kullanırken bir sızıntı hissettim altımda. bir şey oldu sandım. ılık ılık birşey akıyordu. kan sandım. bebeğime birşey oldu sandım. aradım eşimi . memnun ol kan akıyor dedim. bebeğime birşey olmuş olabiilir memnunmusun şimdi yptığından dedim. iyi tamam deyip kapattı yüzüne telefonu. sadece iyi tamam dedi...sonra bütün bir gün aramadı sormadı. ne oldu merak bile etmedi...
ve ben çelişkilerdeyim. şu an aklım karma karışık. 5 yıldır süren bir evlilik, 5 yıdır beklenen bir bebek ve kühtah saygısız terbiyesiz bir eş...
kararsızlıklar içinde boğuşuyorum. ne yapacağım bana bilgi ve tecrübelerinizle yardımcı olmanızı rica ediyorum.
sağlıcakla...
(
