Cennetteki Meleklerimize Yazdığımız Mektupları Paylaşalım

hamzam06 .!.:

Allah herkesin yar ve yardimcisi olsun rabbim sabir versin kucaklarimizi yavrularimizin kardesleriyle doldursun insallah...
benim yavrum gideli bugun 7 ay 23 gun oldu dile kolay yasayana zor...
dr hatasi şu bu desem de sonucta takdir-i ilahi... bebegimin ve benim alnima bu kader yazilmisti yasadik ve yasiyoruz tabi buna yasamak denirse...hz mevlana demis ya sendeki dert mi sendeki derdi nimet sayanlar da var... şu yazilanlari okurken kendi derdimin bi su tanesi kadar oldugunu anladim ve Rabbime şukur ettim...

benim evladim 39 haftalikti doguma gunler de yoktu belki dogsa yasardi da belki...karnimda kaybettim dr kurbani oldu yavrum encok da ama dedim ya kaderi buymus elden bir sey gelmez...
Rutin bir kontrole gittigimizde kalp atisi yoktu uc gun belki daha fazla evladimin ölü bedenini karnimda taşımışım rabbim bildirmedi hic aklima kotu bir seyler gelmedi
Ölmeden once kıştï karli bir ankara gecesinde evimizdeydik evladim abisi ve ben cok tekmeledi karnimi abisine dedim kardesin ölüyor mu ne cok tekmeliyor diye abisi de allah korusun anne o artik cikarin beni buradan diyor dedi gülüştük... rabbim ne bir korku verdi icime ne de bir kaygi... her aksam ta hastaneye gidinceye dek rabbime her yalniz kalisimda yalvardim nolur onu bize sag salim bagisla dunya gozuyle evladimi gormeyi nasip et diye hep nasil bir sey olacak nasil gorecegim onu kime benzeyecek diye merak ederdim ...
hic goremedim ... gostermediler... yiktim o hastaneyi de tek gorebildigim biraz gozleri ile alni bir de dogum esnasinda kendi cabalarimla bacagini ve ayaginin birini gorebildim hepsi bu... benim ve evladimin bu dunyadaki hikayesi de bu ... iki uc bebegin hastaneden cikacagi kadar esya hazirlamistim hastane cantasi diye abisi tek tek opmustu kiyafetlerini cantaya koyarken bir tanesini dahi giydirmek nasip olmadi yesil ortulerde morglara koydular...
Hic bir seyini kaldiramadim besigi dahil duruyor yatagimin ucunda sanki o evimize gelmis hep bizimleymis gibi onun icin evimizi degistirdik ben yorulmayim diye hep agir seyleri abisi yapti ben uzulmeyim kardesine biseycikler olmasin diye her bir seyleri on kere yirmi kere yapmisti...
simdi sessiz oglum gibi biz de sessisiz... evimiz sessiz herkes sus pus ben de olmasam benim de aglamalarim goz yaslarim olmasa sanki evden biz de onunla gitmis gibi olacagiz...
hic unutmuyorum karli bir ankara gununde verdiler yavrumu topraga gidemedim yeni dogum yapmistim... hastaneden ilk ciktigim gunde karliydi bacagimda pijama ayagimda terlik kostum yavruma o sogukta saatlerce kaldik yaninda esim ve ben...oyle agladik ki uzerinde hic kar kalmamisti...her gun yine gitmeye calisiyorum mezarina..
Bu satirlari yazdiktan sonra da gidecegiz mezarina...
sekiz yil ozlem ve umuttan sonra yasayip ailesine mutluluk verecek yavrumu toprak edeni rabbime havale ettim allahim bir gram dahi hatasi varsa benim yasadigim acisin yuz katini yasasin insallah...
benim sessiz oglum cok guzel bir yerde tipki sizlerin bebekleri gibi ondan sonra nasil yasiyorsunuz derseniz hala karnim sis psikolojik olarak kendimi hamile gibi hissedip yasiyorum...sanki evladim hic olmemis hep karnimdaymis gibi...
otobuste metroda halimi gorenler yer veriyor hamile saniyor icim daha da aciyor diyemiyorum ben hamile degilim diye...
gitmedigim hastane psikolog kalmadi hepsi sudan hikayeler anlatiyor yok nefes yok su bu... allahin gucu teslimiyeti olmasa bu kimse icin katlanilacak bir durum degil ...
yataktan kalkmak istemiyorum deli gibi yemek yiyorum ve insanlarla goz temasina bile kizabiliyorum nedeniyse ben niye yasiyorum diyorum o tertemiz masum yavrum öldü ben niye yasiyorum...
panik atak haller basladi psikologlarin hepsini bir masaya oturup soyle boyle diye konusurlarken uzaktan davulun sesi hos mu demek geliyor icimden..
Rabbimin inanci melek annesi olmanin yuceligi olmasa bu dunya benim icin yasanilasi bir yer degil inanin...
ALLAH VAR GAM YOK diyorum icimden hep sarildigim hep sigindigim rabbim... kullari merhametsiz ki benim evladimi öldürdu ama rabbim cok merhametli...
Ayaklarimi aldin ya rabbim kanatlarimi gonder bana ;(

Genişletmek için tıkla...

kapadokyam .!.:

Rabbim dayanma gücü versin çok zor bişey yaşamayan bilemez ben kızımın mezarına gidemiyorum çünkü dayanamıyorum rabbim kızımı aldı benden oğlumu verdi biliyorum oğlum kızımın yerini tutmayacak ama biraz daha dayanmamı sağlayacak rabbim dayanma gücü versin inşallah tez zamanda tekrar hamile kalırsınız ve sağsalim kucagınıza alırsınız inşallah

Genişletmek için tıkla...

hamzam06 .!.:

Insallah isteyen herkes evladina kavussun rabbim kimseyi hastane kapilarindan bos cevirmesin ;(
Allah olen evladinizi sefaatci yasayan kuzunuzun omrunu bol eylesin insallah.

Genişletmek için tıkla...

hamzam06 .!.:

Allah herkesin yar ve yardimcisi olsun rabbim sabir versin kucaklarimizi yavrularimizin kardesleriyle doldursun insallah...
benim yavrum gideli bugun 7 ay 23 gun oldu dile kolay yasayana zor...
dr hatasi şu bu desem de sonucta takdir-i ilahi... bebegimin ve benim alnima bu kader yazilmisti yasadik ve yasiyoruz tabi buna yasamak denirse...hz mevlana demis ya sendeki dert mi sendeki derdi nimet sayanlar da var... şu yazilanlari okurken kendi derdimin bi su tanesi kadar oldugunu anladim ve Rabbime şukur ettim...

benim evladim 39 haftalikti doguma gunler de yoktu belki dogsa yasardi da belki...karnimda kaybettim dr kurbani oldu yavrum encok da ama dedim ya kaderi buymus elden bir sey gelmez...
Rutin bir kontrole gittigimizde kalp atisi yoktu uc gun belki daha fazla evladimin ölü bedenini karnimda taşımışım rabbim bildirmedi hic aklima kotu bir seyler gelmedi
Ölmeden once kıştï karli bir ankara gecesinde evimizdeydik evladim abisi ve ben cok tekmeledi karnimi abisine dedim kardesin ölüyor mu ne cok tekmeliyor diye abisi de allah korusun anne o artik cikarin beni buradan diyor dedi gülüştük... rabbim ne bir korku verdi icime ne de bir kaygi... her aksam ta hastaneye gidinceye dek rabbime her yalniz kalisimda yalvardim nolur onu bize sag salim bagisla dunya gozuyle evladimi gormeyi nasip et diye hep nasil bir sey olacak nasil gorecegim onu kime benzeyecek diye merak ederdim ...
hic goremedim ... gostermediler... yiktim o hastaneyi de tek gorebildigim biraz gozleri ile alni bir de dogum esnasinda kendi cabalarimla bacagini ve ayaginin birini gorebildim hepsi bu... benim ve evladimin bu dunyadaki hikayesi de bu ... iki uc bebegin hastaneden cikacagi kadar esya hazirlamistim hastane cantasi diye abisi tek tek opmustu kiyafetlerini cantaya koyarken bir tanesini dahi giydirmek nasip olmadi yesil ortulerde morglara koydular...
Hic bir seyini kaldiramadim besigi dahil duruyor yatagimin ucunda sanki o evimize gelmis hep bizimleymis gibi onun icin evimizi degistirdik ben yorulmayim diye hep agir seyleri abisi yapti ben uzulmeyim kardesine biseycikler olmasin diye her bir seyleri on kere yirmi kere yapmisti...
simdi sessiz oglum gibi biz de sessisiz... evimiz sessiz herkes sus pus ben de olmasam benim de aglamalarim goz yaslarim olmasa sanki evden biz de onunla gitmis gibi olacagiz...
hic unutmuyorum karli bir ankara gununde verdiler yavrumu topraga gidemedim yeni dogum yapmistim... hastaneden ilk ciktigim gunde karliydi bacagimda pijama ayagimda terlik kostum yavruma o sogukta saatlerce kaldik yaninda esim ve ben...oyle agladik ki uzerinde hic kar kalmamisti...her gun yine gitmeye calisiyorum mezarina..
Bu satirlari yazdiktan sonra da gidecegiz mezarina...
sekiz yil ozlem ve umuttan sonra yasayip ailesine mutluluk verecek yavrumu toprak edeni rabbime havale ettim allahim bir gram dahi hatasi varsa benim yasadigim acisin yuz katini yasasin insallah...
benim sessiz oglum cok guzel bir yerde tipki sizlerin bebekleri gibi ondan sonra nasil yasiyorsunuz derseniz hala karnim sis psikolojik olarak kendimi hamile gibi hissedip yasiyorum...sanki evladim hic olmemis hep karnimdaymis gibi...
otobuste metroda halimi gorenler yer veriyor hamile saniyor icim daha da aciyor diyemiyorum ben hamile degilim diye...
gitmedigim hastane psikolog kalmadi hepsi sudan hikayeler anlatiyor yok nefes yok su bu... allahin gucu teslimiyeti olmasa bu kimse icin katlanilacak bir durum degil ...
yataktan kalkmak istemiyorum deli gibi yemek yiyorum ve insanlarla goz temasina bile kizabiliyorum nedeniyse ben niye yasiyorum diyorum o tertemiz masum yavrum öldü ben niye yasiyorum...
panik atak haller basladi psikologlarin hepsini bir masaya oturup soyle boyle diye konusurlarken uzaktan davulun sesi hos mu demek geliyor icimden..
Rabbimin inanci melek annesi olmanin yuceligi olmasa bu dunya benim icin yasanilasi bir yer degil inanin...
ALLAH VAR GAM YOK diyorum icimden hep sarildigim hep sigindigim rabbim... kullari merhametsiz ki benim evladimi öldürdu ama rabbim cok merhametli...
Ayaklarimi aldin ya rabbim kanatlarimi gonder bana ;(

Genişletmek için tıkla...

nisanyagmurumm .!.:

Canım bitanem ağlaya ağlaya okudum yazdıklarını benim acim zor ya seninki daha da zormus be kardeşim. Ama kizdim sana ne demek " ben niye yaşıyorum " bir daha böyle düşünme. Lütfen. Onların yeri belli inşallah bizde onlara layık olacak ameller işleyip cennet kapısında fazla bekletmeyiz onları. Unutma ki dünya gül gülistanlık bir yer olsaydı cennete gerek kalmazdı. Biz kullar imtihandan geçeceğiz elbet. Dünya üniversite sınavlarında bile kolay sorular kadar zor sorular da var. Ahiret sınavında olmasın mi? Dayan dua et. Rabbim sana başka acı vermesin

Genişletmek için tıkla...

hamzam06 .!.:

Allah herkesin yar ve yardimcisi olsun rabbim sabir versin kucaklarimizi yavrularimizin kardesleriyle doldursun insallah...
benim yavrum gideli bugun 7 ay 23 gun oldu dile kolay yasayana zor...
dr hatasi şu bu desem de sonucta takdir-i ilahi... bebegimin ve benim alnima bu kader yazilmisti yasadik ve yasiyoruz tabi buna yasamak denirse...hz mevlana demis ya sendeki dert mi sendeki derdi nimet sayanlar da var... şu yazilanlari okurken kendi derdimin bi su tanesi kadar oldugunu anladim ve Rabbime şukur ettim...

benim evladim 39 haftalikti doguma gunler de yoktu belki dogsa yasardi da belki...karnimda kaybettim dr kurbani oldu yavrum encok da ama dedim ya kaderi buymus elden bir sey gelmez...
Rutin bir kontrole gittigimizde kalp atisi yoktu uc gun belki daha fazla evladimin ölü bedenini karnimda taşımışım rabbim bildirmedi hic aklima kotu bir seyler gelmedi
Ölmeden once kıştï karli bir ankara gecesinde evimizdeydik evladim abisi ve ben cok tekmeledi karnimi abisine dedim kardesin ölüyor mu ne cok tekmeliyor diye abisi de allah korusun anne o artik cikarin beni buradan diyor dedi gülüştük... rabbim ne bir korku verdi icime ne de bir kaygi... her aksam ta hastaneye gidinceye dek rabbime her yalniz kalisimda yalvardim nolur onu bize sag salim bagisla dunya gozuyle evladimi gormeyi nasip et diye hep nasil bir sey olacak nasil gorecegim onu kime benzeyecek diye merak ederdim ...
hic goremedim ... gostermediler... yiktim o hastaneyi de tek gorebildigim biraz gozleri ile alni bir de dogum esnasinda kendi cabalarimla bacagini ve ayaginin birini gorebildim hepsi bu... benim ve evladimin bu dunyadaki hikayesi de bu ... iki uc bebegin hastaneden cikacagi kadar esya hazirlamistim hastane cantasi diye abisi tek tek opmustu kiyafetlerini cantaya koyarken bir tanesini dahi giydirmek nasip olmadi yesil ortulerde morglara koydular...
Hic bir seyini kaldiramadim besigi dahil duruyor yatagimin ucunda sanki o evimize gelmis hep bizimleymis gibi onun icin evimizi degistirdik ben yorulmayim diye hep agir seyleri abisi yapti ben uzulmeyim kardesine biseycikler olmasin diye her bir seyleri on kere yirmi kere yapmisti...
simdi sessiz oglum gibi biz de sessisiz... evimiz sessiz herkes sus pus ben de olmasam benim de aglamalarim goz yaslarim olmasa sanki evden biz de onunla gitmis gibi olacagiz...
hic unutmuyorum karli bir ankara gununde verdiler yavrumu topraga gidemedim yeni dogum yapmistim... hastaneden ilk ciktigim gunde karliydi bacagimda pijama ayagimda terlik kostum yavruma o sogukta saatlerce kaldik yaninda esim ve ben...oyle agladik ki uzerinde hic kar kalmamisti...her gun yine gitmeye calisiyorum mezarina..
Bu satirlari yazdiktan sonra da gidecegiz mezarina...
sekiz yil ozlem ve umuttan sonra yasayip ailesine mutluluk verecek yavrumu toprak edeni rabbime havale ettim allahim bir gram dahi hatasi varsa benim yasadigim acisin yuz katini yasasin insallah...
benim sessiz oglum cok guzel bir yerde tipki sizlerin bebekleri gibi ondan sonra nasil yasiyorsunuz derseniz hala karnim sis psikolojik olarak kendimi hamile gibi hissedip yasiyorum...sanki evladim hic olmemis hep karnimdaymis gibi...
otobuste metroda halimi gorenler yer veriyor hamile saniyor icim daha da aciyor diyemiyorum ben hamile degilim diye...
gitmedigim hastane psikolog kalmadi hepsi sudan hikayeler anlatiyor yok nefes yok su bu... allahin gucu teslimiyeti olmasa bu kimse icin katlanilacak bir durum degil ...
yataktan kalkmak istemiyorum deli gibi yemek yiyorum ve insanlarla goz temasina bile kizabiliyorum nedeniyse ben niye yasiyorum diyorum o tertemiz masum yavrum öldü ben niye yasiyorum...
panik atak haller basladi psikologlarin hepsini bir masaya oturup soyle boyle diye konusurlarken uzaktan davulun sesi hos mu demek geliyor icimden..
Rabbimin inanci melek annesi olmanin yuceligi olmasa bu dunya benim icin yasanilasi bir yer degil inanin...
ALLAH VAR GAM YOK diyorum icimden hep sarildigim hep sigindigim rabbim... kullari merhametsiz ki benim evladimi öldürdu ama rabbim cok merhametli...
Ayaklarimi aldin ya rabbim kanatlarimi gonder bana ;(

Genişletmek için tıkla...

nisann_tr .!.:

Ben son birkaç haftadır belki kullandığım ilaçlardan belki de kafam dağılsın diye kendimi iyice işe verişimden olsa gerek ağlamıyordum artık
Ta ki sizin bu yazınızı okuyana dek..
Bebeciğimi bir tek gün bile unutmadım

Genişletmek için tıkla...

hamzam06 .!.:

Allah herkesin yar ve yardimcisi olsun rabbim sabir versin kucaklarimizi yavrularimizin kardesleriyle doldursun insallah...
benim yavrum gideli bugun 7 ay 23 gun oldu dile kolay yasayana zor...
dr hatasi şu bu desem de sonucta takdir-i ilahi... bebegimin ve benim alnima bu kader yazilmisti yasadik ve yasiyoruz tabi buna yasamak denirse...hz mevlana demis ya sendeki dert mi sendeki derdi nimet sayanlar da var... şu yazilanlari okurken kendi derdimin bi su tanesi kadar oldugunu anladim ve Rabbime şukur ettim...

benim evladim 39 haftalikti doguma gunler de yoktu belki dogsa yasardi da belki...karnimda kaybettim dr kurbani oldu yavrum encok da ama dedim ya kaderi buymus elden bir sey gelmez...
Rutin bir kontrole gittigimizde kalp atisi yoktu uc gun belki daha fazla evladimin ölü bedenini karnimda taşımışım rabbim bildirmedi hic aklima kotu bir seyler gelmedi
Ölmeden once kıştï karli bir ankara gecesinde evimizdeydik evladim abisi ve ben cok tekmeledi karnimi abisine dedim kardesin ölüyor mu ne cok tekmeliyor diye abisi de allah korusun anne o artik cikarin beni buradan diyor dedi gülüştük... rabbim ne bir korku verdi icime ne de bir kaygi... her aksam ta hastaneye gidinceye dek rabbime her yalniz kalisimda yalvardim nolur onu bize sag salim bagisla dunya gozuyle evladimi gormeyi nasip et diye hep nasil bir sey olacak nasil gorecegim onu kime benzeyecek diye merak ederdim ...
hic goremedim ... gostermediler... yiktim o hastaneyi de tek gorebildigim biraz gozleri ile alni bir de dogum esnasinda kendi cabalarimla bacagini ve ayaginin birini gorebildim hepsi bu... benim ve evladimin bu dunyadaki hikayesi de bu ... iki uc bebegin hastaneden cikacagi kadar esya hazirlamistim hastane cantasi diye abisi tek tek opmustu kiyafetlerini cantaya koyarken bir tanesini dahi giydirmek nasip olmadi yesil ortulerde morglara koydular...
Hic bir seyini kaldiramadim besigi dahil duruyor yatagimin ucunda sanki o evimize gelmis hep bizimleymis gibi onun icin evimizi degistirdik ben yorulmayim diye hep agir seyleri abisi yapti ben uzulmeyim kardesine biseycikler olmasin diye her bir seyleri on kere yirmi kere yapmisti...
simdi sessiz oglum gibi biz de sessisiz... evimiz sessiz herkes sus pus ben de olmasam benim de aglamalarim goz yaslarim olmasa sanki evden biz de onunla gitmis gibi olacagiz...
hic unutmuyorum karli bir ankara gununde verdiler yavrumu topraga gidemedim yeni dogum yapmistim... hastaneden ilk ciktigim gunde karliydi bacagimda pijama ayagimda terlik kostum yavruma o sogukta saatlerce kaldik yaninda esim ve ben...oyle agladik ki uzerinde hic kar kalmamisti...her gun yine gitmeye calisiyorum mezarina..
Bu satirlari yazdiktan sonra da gidecegiz mezarina...
sekiz yil ozlem ve umuttan sonra yasayip ailesine mutluluk verecek yavrumu toprak edeni rabbime havale ettim allahim bir gram dahi hatasi varsa benim yasadigim acisin yuz katini yasasin insallah...
benim sessiz oglum cok guzel bir yerde tipki sizlerin bebekleri gibi ondan sonra nasil yasiyorsunuz derseniz hala karnim sis psikolojik olarak kendimi hamile gibi hissedip yasiyorum...sanki evladim hic olmemis hep karnimdaymis gibi...
otobuste metroda halimi gorenler yer veriyor hamile saniyor icim daha da aciyor diyemiyorum ben hamile degilim diye...
gitmedigim hastane psikolog kalmadi hepsi sudan hikayeler anlatiyor yok nefes yok su bu... allahin gucu teslimiyeti olmasa bu kimse icin katlanilacak bir durum degil ...
yataktan kalkmak istemiyorum deli gibi yemek yiyorum ve insanlarla goz temasina bile kizabiliyorum nedeniyse ben niye yasiyorum diyorum o tertemiz masum yavrum öldü ben niye yasiyorum...
panik atak haller basladi psikologlarin hepsini bir masaya oturup soyle boyle diye konusurlarken uzaktan davulun sesi hos mu demek geliyor icimden..
Rabbimin inanci melek annesi olmanin yuceligi olmasa bu dunya benim icin yasanilasi bir yer degil inanin...
ALLAH VAR GAM YOK diyorum icimden hep sarildigim hep sigindigim rabbim... kullari merhametsiz ki benim evladimi öldürdu ama rabbim cok merhametli...
Ayaklarimi aldin ya rabbim kanatlarimi gonder bana ;(

Genişletmek için tıkla...

Gizibe .!.:

Oğlunuz için de mi yaşamaya değmez?
Çok üzüldüm Allah kimseye yaşatmasın evlat acısı. Nasıl bir acı olduğunu ancak tahmin edebilirim.

Ama yine bile; diğer evladınız için hayata tutunmalısınız. O da çocuğunuz, onun da annesisiniz. Rabbim küçük oğlunuzu aldı, boynumuz kıldan ince onun kararları karşısında. Ama acıyı yok edemiyorsunuz biliyorum kimse sizden acınızı unutup güle oynaya yaşamanızı da bekleyemez. Ama acınızı gömmeye, yaşama tutunmaya çalışın. Ve lütfen hayattan vazgeçmeyin. Bir evladınız var çok şükür, ona haksızlık etmeyin.

Evladınıza sarılın sıkı sıkı. Yaşı küçük sanırım onun da; anne sevgisinden ilgisinden mahrum etmeyin. Artık onun için yaşayacaksınız, ölene kadar meleğinizin arkasından yataklarda ağlayarak yaşayamazsınız.

Hangi doktor ki ihmalkarlıktan ötürü sağlıklı bebeciklerin ölümüne sebep oluyorsa; kat kat cezasını çekmeden ölmesin inş.

Genişletmek için tıkla...

annecikk-16 .!.:

Minik meleğim sen benim en büyük sınavım en büyük mutluluğum en derin yaram en bitmek bilmeyen hasretim en derin sevdamsın. Geçmez dediğim saat geçmez dediğim gün geçmez dediğim hafta ay koskoca 1 yıl geçtii. Geriye dönüp yaşamak istediğin zamana geri dön deseler sonumuzu bile bile bugün ve bundan sonraki 12 güne dönmek isterdim. 13 gün tek yaptığım güzel beslenipp aman yawruma yarasınn iyi gelsiinn diye süt sağıp bide gerine gerine sana getirip hemşire ablalrına vermekti. Hee bide dua. Sana hergün geldikçe dilimden düşmeyen duam. En büyük duam sensin beni annemm. Sonumuzu bile bile geriye dönüp tekrar tekrar seni görmek sana dokunmak her defasında aynı yangınla yanacağımı bile bile o günlere dönmek isterdimm. Yetmiyo annem yetmiyo sana dokunduğum anda hissettiklerimi hayal etmek yetmiyoo doğduğun anda doktorumuzun bana 1 defacık öptürdüğü anı düşünmek yetmiyo o incecik teninin koynumda bırakacağı hayali düşünmek yetmiyoo. Gözlerimden hayalin gitmiyor. Minicik ellerini babana benzeyen parmaklarını tek tek öperimm kuzumm benimm. Şuan geçen seneki bugünü düşünüyorum fotoğraflarına bakıyorum kendime bakıyorum doğumdan sonra yüzümdeki anlamsız hale bakıyorum. Şükür ve korku ifadelerinin vücut bulmuş hali yüzümdeki ifade. Sanki zamanında doğum yapmış gibi bi rahatlama ama hayatımda görmediğim y.doğan yoğun bakım küvöz durumu şok halim. Karnımda büyüyeceğine küvözde büyüyecek gözümün önünde gün gün büyüyecek diye düşünürdüm.

Çokk çetin bi savaş verdikk bizz. Sonumuz mutlu bitmedi ama olsun ben anne sende evlat oldun birbirimizi gördük ben senin eline sen minicik bedeninle 1 kilocuk halinle yüreğime dokundun. Allahıma şükürler olsun acı çekmediğini biliyorum beni beklediğini biliyorum. Bende bu dünyada görevimi tamamlayıp sana layık bi anne olarak yanına gelmeyi bekliyorum. Anneannenin boşluğunu sen dolduracaktın peki senin boşluğunu kim dolduracak?

İyi kii geldinn kızııımmm iyi ki beni seçtinn iyi ki doğdunn.. İyi ki geldin de bu dünyada melek gördümm. Ne iyi geldin de beni ben yaptın. Keşke kalabilseydin benimle keşke şuan sana gelirken ne çiçek alayım diye düşüneceğime akşama doğum günün nasıl olacak diye düşünseydimm. Keşke kara topraktan kokunu almaya çalışacağıma koynuma bağrıma basabilseydim seni. Keşke şimdi yokkluğuna ağlayacağıma , tek düşüncem dişin çıktı mı karnın tok mu olsaydı.. benim hayatımdaki en büyük keşke. En çetin sınavım en büyük hasretim en derin sevgim. Anneannenle beni bekleyin orda kuzumm. Seni herkesten ve herşeyden çokk seviyorum minik meleğim sonsuzluğum iyii ki ama iyi ki doğdun..03.08.2016

Bize gülerek bakma bebeğim, bize gülerek bakma

Bize yüzünün resmini gülüm

Gülerken bırakma

Hep biraz eksik olacak artık her şey

Hep biraz eksik

Hiç göremediğin tavşanların kulakları,

Hiç sevemediğin pisiler,

Hiç yürümediğin şehirlerin sokakları,

Hiç çağırmadığın isimler,

Gülerken sevinç, yüzerken deniz,

Senin hiç yaşamadığın mevsimleri yaşarken biz

Hep biraz eksik olacak artık her şey

Hep biraz eksik

Candan ötem minik kuşum, sen uçtun ben vuruldum.

Genişletmek için tıkla...

hamzam06 .!.:

Inanin aglamaktan okuyamadim
imrendim keske ben de yavrumu bir kez bile olsa gorebilseydim sadece bir kez bile ölüsünü dahi gormek icin canimi vermeye raziydim ... goremedim kuzumu ....
keske demeyin kardesim , rabbim verdi rabbim aldi insaniz elbet keskelerimiz cok ama bizim de sinavimiz buymus ...
insallah cennet kusunuz bu berzahtan goctugunuzde ilk sizi karsilayan olur denizlerin en guzelini pisilerin en sevimlilerini size gosterir ve bak anne burada her seyin en guzelleri var üzülme! der size ...
Rabbim insirah ferahligi versin insallah...

Genişletmek için tıkla...

annecikk-16 .!.:

İnancımız olmasa zaten dayanılır mı toprak altında bırakıp gelebilir mi anne yüreği. Benim en büyük dayanağım buradaki sizler oldunuz. Okuyandan bir dua edenden allah bir değil bin kere razı olsun. Rabbim her birimizin yüreğine ferahlık versin yüzümüzü güldürsün inşallah çok sağol arkadaşım

Genişletmek için tıkla...

annecikk-16 .!.:

Minik meleğim sen benim en büyük sınavım en büyük mutluluğum en derin yaram en bitmek bilmeyen hasretim en derin sevdamsın. Geçmez dediğim saat geçmez dediğim gün geçmez dediğim hafta ay koskoca 1 yıl geçtii. Geriye dönüp yaşamak istediğin zamana geri dön deseler sonumuzu bile bile bugün ve bundan sonraki 12 güne dönmek isterdim. 13 gün tek yaptığım güzel beslenipp aman yawruma yarasınn iyi gelsiinn diye süt sağıp bide gerine gerine sana getirip hemşire ablalrına vermekti. Hee bide dua. Sana hergün geldikçe dilimden düşmeyen duam. En büyük duam sensin beni annemm. Sonumuzu bile bile geriye dönüp tekrar tekrar seni görmek sana dokunmak her defasında aynı yangınla yanacağımı bile bile o günlere dönmek isterdimm. Yetmiyo annem yetmiyo sana dokunduğum anda hissettiklerimi hayal etmek yetmiyoo doğduğun anda doktorumuzun bana 1 defacık öptürdüğü anı düşünmek yetmiyo o incecik teninin koynumda bırakacağı hayali düşünmek yetmiyoo. Gözlerimden hayalin gitmiyor. Minicik ellerini babana benzeyen parmaklarını tek tek öperimm kuzumm benimm. Şuan geçen seneki bugünü düşünüyorum fotoğraflarına bakıyorum kendime bakıyorum doğumdan sonra yüzümdeki anlamsız hale bakıyorum. Şükür ve korku ifadelerinin vücut bulmuş hali yüzümdeki ifade. Sanki zamanında doğum yapmış gibi bi rahatlama ama hayatımda görmediğim y.doğan yoğun bakım küvöz durumu şok halim. Karnımda büyüyeceğine küvözde büyüyecek gözümün önünde gün gün büyüyecek diye düşünürdüm.

Çokk çetin bi savaş verdikk bizz. Sonumuz mutlu bitmedi ama olsun ben anne sende evlat oldun birbirimizi gördük ben senin eline sen minicik bedeninle 1 kilocuk halinle yüreğime dokundun. Allahıma şükürler olsun acı çekmediğini biliyorum beni beklediğini biliyorum. Bende bu dünyada görevimi tamamlayıp sana layık bi anne olarak yanına gelmeyi bekliyorum. Anneannenin boşluğunu sen dolduracaktın peki senin boşluğunu kim dolduracak?

İyi kii geldinn kızııımmm iyi ki beni seçtinn iyi ki doğdunn.. İyi ki geldin de bu dünyada melek gördümm. Ne iyi geldin de beni ben yaptın. Keşke kalabilseydin benimle keşke şuan sana gelirken ne çiçek alayım diye düşüneceğime akşama doğum günün nasıl olacak diye düşünseydimm. Keşke kara topraktan kokunu almaya çalışacağıma koynuma bağrıma basabilseydim seni. Keşke şimdi yokkluğuna ağlayacağıma , tek düşüncem dişin çıktı mı karnın tok mu olsaydı.. benim hayatımdaki en büyük keşke. En çetin sınavım en büyük hasretim en derin sevgim. Anneannenle beni bekleyin orda kuzumm. Seni herkesten ve herşeyden çokk seviyorum minik meleğim sonsuzluğum iyii ki ama iyi ki doğdun..03.08.2016

Bize gülerek bakma bebeğim, bize gülerek bakma

Bize yüzünün resmini gülüm

Gülerken bırakma

Hep biraz eksik olacak artık her şey

Hep biraz eksik

Hiç göremediğin tavşanların kulakları,

Hiç sevemediğin pisiler,

Hiç yürümediğin şehirlerin sokakları,

Hiç çağırmadığın isimler,

Gülerken sevinç, yüzerken deniz,

Senin hiç yaşamadığın mevsimleri yaşarken biz

Hep biraz eksik olacak artık her şey

Hep biraz eksik

Candan ötem minik kuşum, sen uçtun ben vuruldum.

Genişletmek için tıkla...

Mystcial .!.:

Çok ağladım bunları okurken kalbim cok acıdı
Annemin yanımda olduguna sükrettim. Allah sabrını arttirsin canım.benim yasayan evladım var mı bilmiyorum insallah yoksa olur da sana hem sevinc hem tesellli olur.

Genişletmek için tıkla...

annecikk-16 .!.:

Çokk teşekkür ederim . Benim meleğim ilk bebeğimdi inşallah herbirimize en tez vakitte hayırla sağlıklı sıhhatli büyütebileceğimiz evlatlarımız olur o kadar zor ki evlattan başka hiçbişey merhem olmaz bu acıya. İnsanı koşulsuz seven tek insan anne annenin evlat. Benim ikisi de yok. Kim bi anne gibi sarılabilir ki.. annem olsaydı bambaşka olabilirdi herşey.. benim annem ben 18 yaşındayken vefat etti o dönemleri de çokk zor atlattım ki ben nerdeyse 18 yaşına kadar annesiyle uyuyan bi çocuktum.. hep dedim ki annem bi evladım olsun benim yüzümü o güldürecek benim eksik yanımı o tamamlayacak derdim şimdi yavrumun eksikliği ?? Hayat çok zor ve acımasız allah elbetteki beterinden korusun herbirimizi. Çok teşekkür ederim arkadaşım çok sağol..

Genişletmek için tıkla...