Cennetteki Meleklerimize Yazdığımız Mektupları Paylaşalım

fenzede .!.:

İnternete giriyorum benimle aynı duyguları yaşayan var mı diye? Yorgunum yoğun bakım odalarının önünde.belki bi umut çocuğum kurtulur diye.akşamları eve geliyoruz arada bir internete giriyorum hastalığının sebebini araştırıyorum.teselli arıyorum.
kadınlar kukübü melek anneleri
.melek anneleri..melek anneleri……
şimdi anlıyorum melek annenin ne demek olduğunu.bebeğini kaybedip ebediyete uğurlayan bebeğini melek yapıp uçuran anneler.
isterseniz yaşadığım acı ve sabır dolu hikayeyi baştan anlatayım..

Bir gün boğazımda feci acılar hissediyorum. Öğretmenlik mesleğinin en zor taraflarından biri faranjit. Boğazım çok ağrıyor. Çocuklara ders anlatamıyorum sesim kısılıyor. Boğazım ağrıyor doktora gidiyorum rapor vermiyor.
Kaymakamlık yasaklamış öğretmene rapor işini.
İlaç kullanmak istiyorum çocuklara daha faydalı olmak için. Bir taraftan test yapıyorum negatif çıkıyor. Bunun üzerine doktora gidip antibiyotik alıyorum ve kullanıyorum. Kullandıktan birkaç gün sonra test yaptığımda hamile olduğumu öğreniyorum büyük bit telaşla doktora koşuyorum. doktor hamleliğini ilk 10 günün zehir dahi içsen hiçbir şey olmaz diyor. Bunun üzerine rahatlıyorum. 8.haftadan itibaren öyle bir bulantım oluyor ki akıllara zarar.
Hiç bir şey yiyemiyorum. Evde hiçbir şey pişiremiyorum. Her gün muhakkak kusuyorum bazen 3 bazen 5 kez. Doktora gidiyorum rapor almak için vermiyorlar.
Kaymakam yasaklamış…
Tabiri caizse yol kenarlarına kusa kusa okula gidiyorum. Öğlenleri hiç bir şey yiyemiyorum ekmekten bile tiksiniyorum. Yağdan salçadan sütten yoğurttan soğandan etten yemek kokusundan cevizden bademden meyve sularından mantardan kızartmadan zeytinden yumurtadan her şeyden. Yediğim tek bir şey var o da domates salatalık. 5 ay tam 5 ay böyle geçiyor. Kimi zaman dersten çıkıyorum kusmak için. 5 ayı atlattıktan sonra tam rahat bir nefes alıyorum. Bebeğim çok sağlıklı her şey normal. Suyu çapı ..vs her şeyi çok güzel.Derken şişkinliklerim başlıyor. Yol yürümede zorlanıyorum ama hiç sakınmıyorum kendimi .
Doğuma birkaç hafta kala bir akşam feci bi ağrıyla yatıyorum , yatamıyorum..tarifi imkansız… Hastaneye koşuyoruz . Özel bi hastaneye beni hemen devlet hastanesine yönlendiriyorlar. Devle hastanesinde böbrekten şüpheleniliyor. Müthiş bi şekilde hırpalanıyorum böbreğime yumruklar vuruluyor, kan alınıyor akşama kadar...sonuç alınamıyor bilinemiyor. Eşim beni merkeze götürme kararı alıyor. Ordada nst kan ilaç serum derken acılarım diniyor. Yarın yine gelin diyorlar. Geldiğimizde ise böbrek büyümesi olduğu anlaşılıyor. Bir de bebeğimde kordon dolaması olduğunu fark ediyorlar. Doktorum biraz daha beklemem gerektiğini bebeğin gelişmesi gerektiğini söylüyor. Sezeryan için gün vermiyor haftaya gelin gününü belirleyelim diyor. 1 hafta daha acı ama nasıl bir acı.nst de doğum sancılarım maksimum düzeyde çıkıyor. Onca doğum sancısı üstüne tekrar gittiğimizde bize pazartesiye gün veriyor. Pazar akşamı annemler kayınvaldemler hepsi uzun bir yolculuğun ardından hepsi bizde sabaha doğumum olacak.onları ağırlıyorum uzun uğraş hazırladığım yemeklerden ikram ediyorum ve aniden suyum geliyor. Akşam saat 21.00 suları hemen yola düşüyoruz doktoru arıyoruz ulaşamıyoruz .hastaneyi arıyoruz doktorun geleceğini söylüyorlar. Hastaneye giriş yaptığımızda beni doğum odasına alıyorlar. doğum hazırlıklarına başlıyorlar ebeler. Doğumumun normal olmadığını söylüyorum kordon dolaması var doktor sezeryan yapacak diyorum. doktor tekrar aranıyor tekrar tekrar. Saat 24.00 sancılarım artıyor nstde maksimum düzeyi gösteriyor hatta bazen göstermiyor bile son sınırı bile geçtiğinden ns t de sancılarımı grafik bile gösteremiyor.ben sabrediyorum Allaha yalvarıyorum doktorun bir an önce gelmesi için.korkuyorum.suyum tamamen boşaldı bebeğe zarar olur diye korkuyorum. korkma serum bağladık o onu besler diyorlar. Doktorun gelmeyeceğini söylüyorlar.randevumuz sabah 8.00 de olduğu için o zaman gelecekmiş sabahı beklemeliymişiz. Annemler kayınvaldemler hepsi ayaklanıyor. Doktoru çağırıyorlar hemşirelere kızıyorlar. Ama ne çare doktor gelmiyor.O saatler bana asır gibi geçiyor. Saat 1 -2 -3 -4 bir türlü sabah olmuyor. Çocuk gittikçe aşağı iniyor . Benden sonra 2 kişi daha doğum için hastaneye geliyor. Biri normal doğum yapıyor diğeri için yine doktoru çağırıyorlar. Saat 4 te doktor geliyor.
Bana” hastaneye gelmek zorunda mıyım daha erken bi tarih belirleseydiniz bilmiyormudunuz” diyor. Beni ameliyathaneye hazırlıyorlar. Soğuk odalardan geçiyorm titriyorum. Benden sonra geleni benden daha önce ameliyathaneye alıyorlar. Yine sancılarımla birlikte bir kenarda bekiyorum. Bana sıra geldiğinde içeri alınıyorum. Doktorum hiç yüzüme bile bakmıyor. Soru soruyorum cevaplamıyor. Kolumdaki serumun yanlış bağlandığını farkediyorlar. Kolum iyice şişmiş damar yerine dokuya serum verilmiş. Bayıltılıyorum uyandığımda büyük bi acıyla kıvranıyorum. Neyse ki bebeğimin sağlıklıymış bunu öğreniyorum.1 gün sonra eve geliyoruz.bebeğimin 40 günlük olması için gün sayıyorum.40 gün geçiyor.bebeğim aniden kusmaya başlıyor.dışkısı sıvı halde geliyor. Özel hastaneye gidiyoruz bebeğimden kan alınıyor. İlaç veriyor bizi eve gönderiyor. Bunun üzerine kusma şikayetleri artıyor devlet hastanesinin acil servisine götürüyoruz. Gaz sancısı deyip gönderiyorlar. Bir gün sonra tekrar acile gidiyoruz bu sefer kasılmalar başlamış gözleri kaymış durumda. Kullanılan ilacın yan etkisidir diyor acil doktoru. Eve göndermeye çalışıyor. Bir çocuk doktoru çağırması için yalvarıyoruz yakarıyoruz ama nafile. Haftasonu olması ve saatin 21.00 olması sebebiyle çağıramayacağını söylüyor. Onu şikayet etmekle tehdit ediyorum. Acil ambulans ayarlaması ve bizi çocuk hastanesine sevk etmesi için zorluyorum, olmuyor. Yalvarıyoruz rica ediyoruz herkes bize bakıyor neden buraya getirdiniz yazık diyor. Soruyorum Allah rızası için biz buranın yabancısıyız çocuk hastanesini biri bize tarif etsin diye yalvarıyorum kimseden bi ışık göremiyorum. Bunun üzerine acil doktoru çocuk doktorunu çağıracağını söylüyor. Bizi yeni doğan bakım odasına alıyorlar. doktor sinirli bi halde gelip neyi var diyor. Anlatıyoruz.”çişi kokuyor mu*” diye bana soruyor ona göre ilaç tedavisi başlatacam diyor aksi halde sorumlusu sensin çabuk söyle diye azarlıyor. Allah aşkına ben böyle bi durum için nasıl karar verebilirim size soruyorum arkadaşlar. Bende kayınvaldeme soruyorum çaresizlik içerisinde. Kan alınıyor toplam 5 tüp kan yarım saat aralıklarla alınıyor. İsal olmuş diyorlar. Üşütmüş diyorlar. Kanı temiz. Sonra tekrar yanlış alınmış tekrar alın diyorlar. Bu arada kanı durmuyor. Ben bebeğimin başındayım babasının girmesi yasak sadece annesi girecekmiş. Kayınvaldem saklanıyor bi köşeye hemşireler geldikçe. Bi taraftan koluna bağladıkları tahtayı tut diyorlar bi taraftan altına bi torba veriyorlar bunu tut diyorlar bi tarafta kanayan koluna pamuk tut. Allah aşkına bunların hepsini tek başıma ben yapacakmışım başka kimseyi almıyorlar içeri. Güvenlik görevlileri giriyor burda fazla eleman varmış diye kayınvaldem depoya saklanıyor. Bi taraftan bebeğim sürekli Kan kaybediyor. Yalvarıyorum hemşirelere bebeğimin kanı durmuyor gelin diye zor zanaat rahat yataklarından kalkıp geliyorlar ve sıkı tut iyi bastıramamışsın deyip gidiyorlar. En sonunda isyan ediyorum..
“yeterrrrrrrrrrr biri yetişsin imdaaaaaaaaaaaat bebeğim ölüyorrrrrrrrrrrrr” diye eşimi arıyorum “kalk gidiyoruz bebeğim ölüyor çocuğu götüreceğiz” diyorum eşime.
Hemşireler götüremezsiniz kaydını yaptık girişini yaptık diyorlar. Kimseyi dinlemiyorum eşime bağırıyorum götürüyoruz diye. Hastaneler aranıyor hiç bi hastane bizi kabul etmiyormuş .sabaha karşı hava aydınlanıyor. Ortalık ışımaya başlıyor biz halen hastanedeyiz. Bebeğim baygınlık geçiriyor. Titriyor vücudu soğuyor. Kucağıma alıyorum ısıtmaya çalışıyorum hastane çok soğuk sarılıyorum. serumuna dikkat et diyorlar. Karışmayın siz bilmiyorsunuz bebeğim üşüyor titriyor diyorum. Bebeğimin gözlerinden biri kapanıyor. Kayınbabam sağlık bakanlığını arıyor bunun üzerine bakanlık bize ambulans gönderiyor saat sabahın 6 sı. ambulansla çocuk hastanesine sevk ediliyoruz. Hastaneye giriş yaptığımızda bu çocuk menenjit olabilir diyorlar. Hemen tomografisi isteniyor tomografiye göndermek istemiyorum.
O küvezde tomografi odasına giderken arkasından koşuyorum, koşuyorum…Yetişmeye, sarılmaya, dokunmaya, bebeğimi koklamaya koşuyorum. Bebeğimin beynine zara verir diyorum .yapmayın nolur yapmayın ..Beni kapının önüne koyuyorlar burda bekle diyorlar. Bebeğim melekler gibi yatmış. Artık iki gözü de kapanmış. Vücudu iyice soğumuş. Melekler gibi yatıyor. Meğersem bebeğim beyin kanaması geçirmiş. K vitamini eksikliğinden olabilir, şundan olabilir, bundan olabilir, doğumda k vitamini yapılmamış olabilir………. Bu bebekten umudunuzu kesin diyorlar. Nasıl keserim yatağı yorganı evde kızımı bekliyor. Kıyafetleri yeni yıkandı. Kızım temiz temiz giyecek. Babası ona daha neler alacak. Annesi onu daha doya doya emzirecek. Hani 12 gün sütü gelmemişti annesinin bebeğin aç kaldığı anlaşılmamıştı . doya doya emzirecek annesi aç kaldığı günlere inat..
Beyin tomografisinde fışkırırcasına kanamış beyni diyorlar. Önden arkadan yandan kanamış. Bunu ameliyat yapsak bile masada kalır diyorlar. Yandan delsek kanı boşaltsak beyin diş macunu gibi fışkırır diyorlar. Neden bu kadar geciktirdiniz neredeydiniz diyorlar.
Diyemiyorum bebeğimi yediler bitirdiler diye. Söyleyemiyorum kucağımda soğudu diye. Sadece sırtı sıcak kalmıştı o da üşüyen dizlerimi ısıtmıştı. Diyemiyorum ben onu ısıtamadım o küçücük bedeniyle annesini ısıttı. Soğuk ambulansta ,gözleri kapanırken ,kalp atımı yavaşlarken üşüyen annesini ısıttı.
Dua edin Allahtan bi umut diyorlar. Bir gün doktor kan değerlerinin normale geldiğini düzeldiğini söylüyor. Heyecanlanıyorum , seviniyorum..pazartesiyi bekleyin diyorlar. Sabırla pazartesiyi bekliyorum.
Tüm anneler bebeğini emzirmek için bakım odasına alınıyor. Herkes 3 satte bir bebeğini emzirmeye girerken ben giremiyorum. Benimki ememiyor. Bende 3 saatte bir Süt çekiyorum biberonla odaya uzatıyorum . Kapının kenarından kızımın kokusunu almaya çalışıyorum. Şifa olsun kızıma, elifime o sütü çok severdi. İlk 12 gün uyuyamamıştı. Açlıktanmış.. Bilinemedi kızım …
Pazartesi günü getirdiğimiz bebeği bir hafta sonra pazartesi günü elimize veriyorlar. Kucağıma almak istiyordun ya al işte diyorum kendime . Alamıyorum.. hareketsizce yatmış kızım. Aranmıyor , ağlamıyor , öylece yatıyor.. üşüme annem ..Üşüyorsan eğer ısıtayım seni .Acıktın mı annem ..acıktıysan emzireyim seni..nennini söyleyeyim mi? Kı zım bey za e lif bey za ee eee eee eee e bebeğim eeee….

Genişletmek için tıkla...

fenzede .!.:

İnternete giriyorum benimle aynı duyguları yaşayan var mı diye? Yorgunum yoğun bakım odalarının önünde.belki bi umut çocuğum kurtulur diye.akşamları eve geliyoruz arada bir internete giriyorum hastalığının sebebini araştırıyorum.teselli arıyorum.
kadınlar kukübü melek anneleri
.melek anneleri..melek anneleri……
şimdi anlıyorum melek annenin ne demek olduğunu.bebeğini kaybedip ebediyete uğurlayan bebeğini melek yapıp uçuran anneler.
isterseniz yaşadığım acı ve sabır dolu hikayeyi baştan anlatayım..

Bir gün boğazımda feci acılar hissediyorum. Öğretmenlik mesleğinin en zor taraflarından biri faranjit. Boğazım çok ağrıyor. Çocuklara ders anlatamıyorum sesim kısılıyor. Boğazım ağrıyor doktora gidiyorum rapor vermiyor.
Kaymakamlık yasaklamış öğretmene rapor işini.
İlaç kullanmak istiyorum çocuklara daha faydalı olmak için. Bir taraftan test yapıyorum negatif çıkıyor. Bunun üzerine doktora gidip antibiyotik alıyorum ve kullanıyorum. Kullandıktan birkaç gün sonra test yaptığımda hamile olduğumu öğreniyorum büyük bit telaşla doktora koşuyorum. doktor hamleliğini ilk 10 günün zehir dahi içsen hiçbir şey olmaz diyor. Bunun üzerine rahatlıyorum. 8.haftadan itibaren öyle bir bulantım oluyor ki akıllara zarar.
Hiç bir şey yiyemiyorum. Evde hiçbir şey pişiremiyorum. Her gün muhakkak kusuyorum bazen 3 bazen 5 kez. Doktora gidiyorum rapor almak için vermiyorlar.
Kaymakam yasaklamış…
Tabiri caizse yol kenarlarına kusa kusa okula gidiyorum. Öğlenleri hiç bir şey yiyemiyorum ekmekten bile tiksiniyorum. Yağdan salçadan sütten yoğurttan soğandan etten yemek kokusundan cevizden bademden meyve sularından mantardan kızartmadan zeytinden yumurtadan her şeyden. Yediğim tek bir şey var o da domates salatalık. 5 ay tam 5 ay böyle geçiyor. Kimi zaman dersten çıkıyorum kusmak için. 5 ayı atlattıktan sonra tam rahat bir nefes alıyorum. Bebeğim çok sağlıklı her şey normal. Suyu çapı ..vs her şeyi çok güzel.Derken şişkinliklerim başlıyor. Yol yürümede zorlanıyorum ama hiç sakınmıyorum kendimi .
Doğuma birkaç hafta kala bir akşam feci bi ağrıyla yatıyorum , yatamıyorum..tarifi imkansız… Hastaneye koşuyoruz . Özel bi hastaneye beni hemen devlet hastanesine yönlendiriyorlar. Devle hastanesinde böbrekten şüpheleniliyor. Müthiş bi şekilde hırpalanıyorum böbreğime yumruklar vuruluyor, kan alınıyor akşama kadar...sonuç alınamıyor bilinemiyor. Eşim beni merkeze götürme kararı alıyor. Ordada nst kan ilaç serum derken acılarım diniyor. Yarın yine gelin diyorlar. Geldiğimizde ise böbrek büyümesi olduğu anlaşılıyor. Bir de bebeğimde kordon dolaması olduğunu fark ediyorlar. Doktorum biraz daha beklemem gerektiğini bebeğin gelişmesi gerektiğini söylüyor. Sezeryan için gün vermiyor haftaya gelin gününü belirleyelim diyor. 1 hafta daha acı ama nasıl bir acı.nst de doğum sancılarım maksimum düzeyde çıkıyor. Onca doğum sancısı üstüne tekrar gittiğimizde bize pazartesiye gün veriyor. Pazar akşamı annemler kayınvaldemler hepsi uzun bir yolculuğun ardından hepsi bizde sabaha doğumum olacak.onları ağırlıyorum uzun uğraş hazırladığım yemeklerden ikram ediyorum ve aniden suyum geliyor. Akşam saat 21.00 suları hemen yola düşüyoruz doktoru arıyoruz ulaşamıyoruz .hastaneyi arıyoruz doktorun geleceğini söylüyorlar. Hastaneye giriş yaptığımızda beni doğum odasına alıyorlar. doğum hazırlıklarına başlıyorlar ebeler. Doğumumun normal olmadığını söylüyorum kordon dolaması var doktor sezeryan yapacak diyorum. doktor tekrar aranıyor tekrar tekrar. Saat 24.00 sancılarım artıyor nstde maksimum düzeyi gösteriyor hatta bazen göstermiyor bile son sınırı bile geçtiğinden ns t de sancılarımı grafik bile gösteremiyor.ben sabrediyorum Allaha yalvarıyorum doktorun bir an önce gelmesi için.korkuyorum.suyum tamamen boşaldı bebeğe zarar olur diye korkuyorum. korkma serum bağladık o onu besler diyorlar. Doktorun gelmeyeceğini söylüyorlar.randevumuz sabah 8.00 de olduğu için o zaman gelecekmiş sabahı beklemeliymişiz. Annemler kayınvaldemler hepsi ayaklanıyor. Doktoru çağırıyorlar hemşirelere kızıyorlar. Ama ne çare doktor gelmiyor.O saatler bana asır gibi geçiyor. Saat 1 -2 -3 -4 bir türlü sabah olmuyor. Çocuk gittikçe aşağı iniyor . Benden sonra 2 kişi daha doğum için hastaneye geliyor. Biri normal doğum yapıyor diğeri için yine doktoru çağırıyorlar. Saat 4 te doktor geliyor.
Bana” hastaneye gelmek zorunda mıyım daha erken bi tarih belirleseydiniz bilmiyormudunuz” diyor. Beni ameliyathaneye hazırlıyorlar. Soğuk odalardan geçiyorm titriyorum. Benden sonra geleni benden daha önce ameliyathaneye alıyorlar. Yine sancılarımla birlikte bir kenarda bekiyorum. Bana sıra geldiğinde içeri alınıyorum. Doktorum hiç yüzüme bile bakmıyor. Soru soruyorum cevaplamıyor. Kolumdaki serumun yanlış bağlandığını farkediyorlar. Kolum iyice şişmiş damar yerine dokuya serum verilmiş. Bayıltılıyorum uyandığımda büyük bi acıyla kıvranıyorum. Neyse ki bebeğimin sağlıklıymış bunu öğreniyorum.1 gün sonra eve geliyoruz.bebeğimin 40 günlük olması için gün sayıyorum.40 gün geçiyor.bebeğim aniden kusmaya başlıyor.dışkısı sıvı halde geliyor. Özel hastaneye gidiyoruz bebeğimden kan alınıyor. İlaç veriyor bizi eve gönderiyor. Bunun üzerine kusma şikayetleri artıyor devlet hastanesinin acil servisine götürüyoruz. Gaz sancısı deyip gönderiyorlar. Bir gün sonra tekrar acile gidiyoruz bu sefer kasılmalar başlamış gözleri kaymış durumda. Kullanılan ilacın yan etkisidir diyor acil doktoru. Eve göndermeye çalışıyor. Bir çocuk doktoru çağırması için yalvarıyoruz yakarıyoruz ama nafile. Haftasonu olması ve saatin 21.00 olması sebebiyle çağıramayacağını söylüyor. Onu şikayet etmekle tehdit ediyorum. Acil ambulans ayarlaması ve bizi çocuk hastanesine sevk etmesi için zorluyorum, olmuyor. Yalvarıyoruz rica ediyoruz herkes bize bakıyor neden buraya getirdiniz yazık diyor. Soruyorum Allah rızası için biz buranın yabancısıyız çocuk hastanesini biri bize tarif etsin diye yalvarıyorum kimseden bi ışık göremiyorum. Bunun üzerine acil doktoru çocuk doktorunu çağıracağını söylüyor. Bizi yeni doğan bakım odasına alıyorlar. doktor sinirli bi halde gelip neyi var diyor. Anlatıyoruz.”çişi kokuyor mu*” diye bana soruyor ona göre ilaç tedavisi başlatacam diyor aksi halde sorumlusu sensin çabuk söyle diye azarlıyor. Allah aşkına ben böyle bi durum için nasıl karar verebilirim size soruyorum arkadaşlar. Bende kayınvaldeme soruyorum çaresizlik içerisinde. Kan alınıyor toplam 5 tüp kan yarım saat aralıklarla alınıyor. İsal olmuş diyorlar. Üşütmüş diyorlar. Kanı temiz. Sonra tekrar yanlış alınmış tekrar alın diyorlar. Bu arada kanı durmuyor. Ben bebeğimin başındayım babasının girmesi yasak sadece annesi girecekmiş. Kayınvaldem saklanıyor bi köşeye hemşireler geldikçe. Bi taraftan koluna bağladıkları tahtayı tut diyorlar bi taraftan altına bi torba veriyorlar bunu tut diyorlar bi tarafta kanayan koluna pamuk tut. Allah aşkına bunların hepsini tek başıma ben yapacakmışım başka kimseyi almıyorlar içeri. Güvenlik görevlileri giriyor burda fazla eleman varmış diye kayınvaldem depoya saklanıyor. Bi taraftan bebeğim sürekli Kan kaybediyor. Yalvarıyorum hemşirelere bebeğimin kanı durmuyor gelin diye zor zanaat rahat yataklarından kalkıp geliyorlar ve sıkı tut iyi bastıramamışsın deyip gidiyorlar. En sonunda isyan ediyorum..
“yeterrrrrrrrrrr biri yetişsin imdaaaaaaaaaaaat bebeğim ölüyorrrrrrrrrrrrr” diye eşimi arıyorum “kalk gidiyoruz bebeğim ölüyor çocuğu götüreceğiz” diyorum eşime.
Hemşireler götüremezsiniz kaydını yaptık girişini yaptık diyorlar. Kimseyi dinlemiyorum eşime bağırıyorum götürüyoruz diye. Hastaneler aranıyor hiç bi hastane bizi kabul etmiyormuş .sabaha karşı hava aydınlanıyor. Ortalık ışımaya başlıyor biz halen hastanedeyiz. Bebeğim baygınlık geçiriyor. Titriyor vücudu soğuyor. Kucağıma alıyorum ısıtmaya çalışıyorum hastane çok soğuk sarılıyorum. serumuna dikkat et diyorlar. Karışmayın siz bilmiyorsunuz bebeğim üşüyor titriyor diyorum. Bebeğimin gözlerinden biri kapanıyor. Kayınbabam sağlık bakanlığını arıyor bunun üzerine bakanlık bize ambulans gönderiyor saat sabahın 6 sı. ambulansla çocuk hastanesine sevk ediliyoruz. Hastaneye giriş yaptığımızda bu çocuk menenjit olabilir diyorlar. Hemen tomografisi isteniyor tomografiye göndermek istemiyorum.
O küvezde tomografi odasına giderken arkasından koşuyorum, koşuyorum…Yetişmeye, sarılmaya, dokunmaya, bebeğimi koklamaya koşuyorum. Bebeğimin beynine zara verir diyorum .yapmayın nolur yapmayın ..Beni kapının önüne koyuyorlar burda bekle diyorlar. Bebeğim melekler gibi yatmış. Artık iki gözü de kapanmış. Vücudu iyice soğumuş. Melekler gibi yatıyor. Meğersem bebeğim beyin kanaması geçirmiş. K vitamini eksikliğinden olabilir, şundan olabilir, bundan olabilir, doğumda k vitamini yapılmamış olabilir………. Bu bebekten umudunuzu kesin diyorlar. Nasıl keserim yatağı yorganı evde kızımı bekliyor. Kıyafetleri yeni yıkandı. Kızım temiz temiz giyecek. Babası ona daha neler alacak. Annesi onu daha doya doya emzirecek. Hani 12 gün sütü gelmemişti annesinin bebeğin aç kaldığı anlaşılmamıştı . doya doya emzirecek annesi aç kaldığı günlere inat..
Beyin tomografisinde fışkırırcasına kanamış beyni diyorlar. Önden arkadan yandan kanamış. Bunu ameliyat yapsak bile masada kalır diyorlar. Yandan delsek kanı boşaltsak beyin diş macunu gibi fışkırır diyorlar. Neden bu kadar geciktirdiniz neredeydiniz diyorlar.
Diyemiyorum bebeğimi yediler bitirdiler diye. Söyleyemiyorum kucağımda soğudu diye. Sadece sırtı sıcak kalmıştı o da üşüyen dizlerimi ısıtmıştı. Diyemiyorum ben onu ısıtamadım o küçücük bedeniyle annesini ısıttı. Soğuk ambulansta ,gözleri kapanırken ,kalp atımı yavaşlarken üşüyen annesini ısıttı.
Dua edin Allahtan bi umut diyorlar. Bir gün doktor kan değerlerinin normale geldiğini düzeldiğini söylüyor. Heyecanlanıyorum , seviniyorum..pazartesiyi bekleyin diyorlar. Sabırla pazartesiyi bekliyorum.
Tüm anneler bebeğini emzirmek için bakım odasına alınıyor. Herkes 3 satte bir bebeğini emzirmeye girerken ben giremiyorum. Benimki ememiyor. Bende 3 saatte bir Süt çekiyorum biberonla odaya uzatıyorum . Kapının kenarından kızımın kokusunu almaya çalışıyorum. Şifa olsun kızıma, elifime o sütü çok severdi. İlk 12 gün uyuyamamıştı. Açlıktanmış.. Bilinemedi kızım …
Pazartesi günü getirdiğimiz bebeği bir hafta sonra pazartesi günü elimize veriyorlar. Kucağıma almak istiyordun ya al işte diyorum kendime . Alamıyorum.. hareketsizce yatmış kızım. Aranmıyor , ağlamıyor , öylece yatıyor.. üşüme annem ..Üşüyorsan eğer ısıtayım seni .Acıktın mı annem ..acıktıysan emzireyim seni..nennini söyleyeyim mi? Kı zım bey za e lif bey za ee eee eee eee e bebeğim eeee….

Genişletmek için tıkla...

meleğim ve aşkım .!.:

Bu topiği acalı yıllar oldu ama hala sızım ıcımde aynı gunkı gıbı oglum u kaybedelı 4 yılı gectı sımdı yasıtları gıbı kocaman bı adam olucaktı ama olmadı sukurler olsunkı 2 hamılelıgımde kardesını kucagıma aldım oglum evet kardesın suan benımle ıcıme her cektıgımde sankı bır parcanı cekıyorum senın kardesının dogdugundada cok korktum cunkı 2 hafta yogun bakımda makınalara baglı yasadı sukurler olsun rabbıme kucagıma aldım kızkardesını oglum evet bı kız kardesın oldu yazı beklıyorum oglum yanına gelmek topragına dokunmak ıstıyorum ılk goz agrım masum meleğim annen senı cok sevıyorr

Genişletmek için tıkla...

fenzede .!.:

İnternete giriyorum benimle aynı duyguları yaşayan var mı diye? Yorgunum yoğun bakım odalarının önünde.belki bi umut çocuğum kurtulur diye.akşamları eve geliyoruz arada bir internete giriyorum hastalığının sebebini araştırıyorum.teselli arıyorum.
kadınlar kukübü melek anneleri
.melek anneleri..melek anneleri……
şimdi anlıyorum melek annenin ne demek olduğunu.bebeğini kaybedip ebediyete uğurlayan bebeğini melek yapıp uçuran anneler.
isterseniz yaşadığım acı ve sabır dolu hikayeyi baştan anlatayım..

Bir gün boğazımda feci acılar hissediyorum. Öğretmenlik mesleğinin en zor taraflarından biri faranjit. Boğazım çok ağrıyor. Çocuklara ders anlatamıyorum sesim kısılıyor. Boğazım ağrıyor doktora gidiyorum rapor vermiyor.
Kaymakamlık yasaklamış öğretmene rapor işini.
İlaç kullanmak istiyorum çocuklara daha faydalı olmak için. Bir taraftan test yapıyorum negatif çıkıyor. Bunun üzerine doktora gidip antibiyotik alıyorum ve kullanıyorum. Kullandıktan birkaç gün sonra test yaptığımda hamile olduğumu öğreniyorum büyük bit telaşla doktora koşuyorum. doktor hamleliğini ilk 10 günün zehir dahi içsen hiçbir şey olmaz diyor. Bunun üzerine rahatlıyorum. 8.haftadan itibaren öyle bir bulantım oluyor ki akıllara zarar.
Hiç bir şey yiyemiyorum. Evde hiçbir şey pişiremiyorum. Her gün muhakkak kusuyorum bazen 3 bazen 5 kez. Doktora gidiyorum rapor almak için vermiyorlar.
Kaymakam yasaklamış…
Tabiri caizse yol kenarlarına kusa kusa okula gidiyorum. Öğlenleri hiç bir şey yiyemiyorum ekmekten bile tiksiniyorum. Yağdan salçadan sütten yoğurttan soğandan etten yemek kokusundan cevizden bademden meyve sularından mantardan kızartmadan zeytinden yumurtadan her şeyden. Yediğim tek bir şey var o da domates salatalık. 5 ay tam 5 ay böyle geçiyor. Kimi zaman dersten çıkıyorum kusmak için. 5 ayı atlattıktan sonra tam rahat bir nefes alıyorum. Bebeğim çok sağlıklı her şey normal. Suyu çapı ..vs her şeyi çok güzel.Derken şişkinliklerim başlıyor. Yol yürümede zorlanıyorum ama hiç sakınmıyorum kendimi .
Doğuma birkaç hafta kala bir akşam feci bi ağrıyla yatıyorum , yatamıyorum..tarifi imkansız… Hastaneye koşuyoruz . Özel bi hastaneye beni hemen devlet hastanesine yönlendiriyorlar. Devle hastanesinde böbrekten şüpheleniliyor. Müthiş bi şekilde hırpalanıyorum böbreğime yumruklar vuruluyor, kan alınıyor akşama kadar...sonuç alınamıyor bilinemiyor. Eşim beni merkeze götürme kararı alıyor. Ordada nst kan ilaç serum derken acılarım diniyor. Yarın yine gelin diyorlar. Geldiğimizde ise böbrek büyümesi olduğu anlaşılıyor. Bir de bebeğimde kordon dolaması olduğunu fark ediyorlar. Doktorum biraz daha beklemem gerektiğini bebeğin gelişmesi gerektiğini söylüyor. Sezeryan için gün vermiyor haftaya gelin gününü belirleyelim diyor. 1 hafta daha acı ama nasıl bir acı.nst de doğum sancılarım maksimum düzeyde çıkıyor. Onca doğum sancısı üstüne tekrar gittiğimizde bize pazartesiye gün veriyor. Pazar akşamı annemler kayınvaldemler hepsi uzun bir yolculuğun ardından hepsi bizde sabaha doğumum olacak.onları ağırlıyorum uzun uğraş hazırladığım yemeklerden ikram ediyorum ve aniden suyum geliyor. Akşam saat 21.00 suları hemen yola düşüyoruz doktoru arıyoruz ulaşamıyoruz .hastaneyi arıyoruz doktorun geleceğini söylüyorlar. Hastaneye giriş yaptığımızda beni doğum odasına alıyorlar. doğum hazırlıklarına başlıyorlar ebeler. Doğumumun normal olmadığını söylüyorum kordon dolaması var doktor sezeryan yapacak diyorum. doktor tekrar aranıyor tekrar tekrar. Saat 24.00 sancılarım artıyor nstde maksimum düzeyi gösteriyor hatta bazen göstermiyor bile son sınırı bile geçtiğinden ns t de sancılarımı grafik bile gösteremiyor.ben sabrediyorum Allaha yalvarıyorum doktorun bir an önce gelmesi için.korkuyorum.suyum tamamen boşaldı bebeğe zarar olur diye korkuyorum. korkma serum bağladık o onu besler diyorlar. Doktorun gelmeyeceğini söylüyorlar.randevumuz sabah 8.00 de olduğu için o zaman gelecekmiş sabahı beklemeliymişiz. Annemler kayınvaldemler hepsi ayaklanıyor. Doktoru çağırıyorlar hemşirelere kızıyorlar. Ama ne çare doktor gelmiyor.O saatler bana asır gibi geçiyor. Saat 1 -2 -3 -4 bir türlü sabah olmuyor. Çocuk gittikçe aşağı iniyor . Benden sonra 2 kişi daha doğum için hastaneye geliyor. Biri normal doğum yapıyor diğeri için yine doktoru çağırıyorlar. Saat 4 te doktor geliyor.
Bana” hastaneye gelmek zorunda mıyım daha erken bi tarih belirleseydiniz bilmiyormudunuz” diyor. Beni ameliyathaneye hazırlıyorlar. Soğuk odalardan geçiyorm titriyorum. Benden sonra geleni benden daha önce ameliyathaneye alıyorlar. Yine sancılarımla birlikte bir kenarda bekiyorum. Bana sıra geldiğinde içeri alınıyorum. Doktorum hiç yüzüme bile bakmıyor. Soru soruyorum cevaplamıyor. Kolumdaki serumun yanlış bağlandığını farkediyorlar. Kolum iyice şişmiş damar yerine dokuya serum verilmiş. Bayıltılıyorum uyandığımda büyük bi acıyla kıvranıyorum. Neyse ki bebeğimin sağlıklıymış bunu öğreniyorum.1 gün sonra eve geliyoruz.bebeğimin 40 günlük olması için gün sayıyorum.40 gün geçiyor.bebeğim aniden kusmaya başlıyor.dışkısı sıvı halde geliyor. Özel hastaneye gidiyoruz bebeğimden kan alınıyor. İlaç veriyor bizi eve gönderiyor. Bunun üzerine kusma şikayetleri artıyor devlet hastanesinin acil servisine götürüyoruz. Gaz sancısı deyip gönderiyorlar. Bir gün sonra tekrar acile gidiyoruz bu sefer kasılmalar başlamış gözleri kaymış durumda. Kullanılan ilacın yan etkisidir diyor acil doktoru. Eve göndermeye çalışıyor. Bir çocuk doktoru çağırması için yalvarıyoruz yakarıyoruz ama nafile. Haftasonu olması ve saatin 21.00 olması sebebiyle çağıramayacağını söylüyor. Onu şikayet etmekle tehdit ediyorum. Acil ambulans ayarlaması ve bizi çocuk hastanesine sevk etmesi için zorluyorum, olmuyor. Yalvarıyoruz rica ediyoruz herkes bize bakıyor neden buraya getirdiniz yazık diyor. Soruyorum Allah rızası için biz buranın yabancısıyız çocuk hastanesini biri bize tarif etsin diye yalvarıyorum kimseden bi ışık göremiyorum. Bunun üzerine acil doktoru çocuk doktorunu çağıracağını söylüyor. Bizi yeni doğan bakım odasına alıyorlar. doktor sinirli bi halde gelip neyi var diyor. Anlatıyoruz.”çişi kokuyor mu*” diye bana soruyor ona göre ilaç tedavisi başlatacam diyor aksi halde sorumlusu sensin çabuk söyle diye azarlıyor. Allah aşkına ben böyle bi durum için nasıl karar verebilirim size soruyorum arkadaşlar. Bende kayınvaldeme soruyorum çaresizlik içerisinde. Kan alınıyor toplam 5 tüp kan yarım saat aralıklarla alınıyor. İsal olmuş diyorlar. Üşütmüş diyorlar. Kanı temiz. Sonra tekrar yanlış alınmış tekrar alın diyorlar. Bu arada kanı durmuyor. Ben bebeğimin başındayım babasının girmesi yasak sadece annesi girecekmiş. Kayınvaldem saklanıyor bi köşeye hemşireler geldikçe. Bi taraftan koluna bağladıkları tahtayı tut diyorlar bi taraftan altına bi torba veriyorlar bunu tut diyorlar bi tarafta kanayan koluna pamuk tut. Allah aşkına bunların hepsini tek başıma ben yapacakmışım başka kimseyi almıyorlar içeri. Güvenlik görevlileri giriyor burda fazla eleman varmış diye kayınvaldem depoya saklanıyor. Bi taraftan bebeğim sürekli Kan kaybediyor. Yalvarıyorum hemşirelere bebeğimin kanı durmuyor gelin diye zor zanaat rahat yataklarından kalkıp geliyorlar ve sıkı tut iyi bastıramamışsın deyip gidiyorlar. En sonunda isyan ediyorum..
“yeterrrrrrrrrrr biri yetişsin imdaaaaaaaaaaaat bebeğim ölüyorrrrrrrrrrrrr” diye eşimi arıyorum “kalk gidiyoruz bebeğim ölüyor çocuğu götüreceğiz” diyorum eşime.
Hemşireler götüremezsiniz kaydını yaptık girişini yaptık diyorlar. Kimseyi dinlemiyorum eşime bağırıyorum götürüyoruz diye. Hastaneler aranıyor hiç bi hastane bizi kabul etmiyormuş .sabaha karşı hava aydınlanıyor. Ortalık ışımaya başlıyor biz halen hastanedeyiz. Bebeğim baygınlık geçiriyor. Titriyor vücudu soğuyor. Kucağıma alıyorum ısıtmaya çalışıyorum hastane çok soğuk sarılıyorum. serumuna dikkat et diyorlar. Karışmayın siz bilmiyorsunuz bebeğim üşüyor titriyor diyorum. Bebeğimin gözlerinden biri kapanıyor. Kayınbabam sağlık bakanlığını arıyor bunun üzerine bakanlık bize ambulans gönderiyor saat sabahın 6 sı. ambulansla çocuk hastanesine sevk ediliyoruz. Hastaneye giriş yaptığımızda bu çocuk menenjit olabilir diyorlar. Hemen tomografisi isteniyor tomografiye göndermek istemiyorum.
O küvezde tomografi odasına giderken arkasından koşuyorum, koşuyorum…Yetişmeye, sarılmaya, dokunmaya, bebeğimi koklamaya koşuyorum. Bebeğimin beynine zara verir diyorum .yapmayın nolur yapmayın ..Beni kapının önüne koyuyorlar burda bekle diyorlar. Bebeğim melekler gibi yatmış. Artık iki gözü de kapanmış. Vücudu iyice soğumuş. Melekler gibi yatıyor. Meğersem bebeğim beyin kanaması geçirmiş. K vitamini eksikliğinden olabilir, şundan olabilir, bundan olabilir, doğumda k vitamini yapılmamış olabilir………. Bu bebekten umudunuzu kesin diyorlar. Nasıl keserim yatağı yorganı evde kızımı bekliyor. Kıyafetleri yeni yıkandı. Kızım temiz temiz giyecek. Babası ona daha neler alacak. Annesi onu daha doya doya emzirecek. Hani 12 gün sütü gelmemişti annesinin bebeğin aç kaldığı anlaşılmamıştı . doya doya emzirecek annesi aç kaldığı günlere inat..
Beyin tomografisinde fışkırırcasına kanamış beyni diyorlar. Önden arkadan yandan kanamış. Bunu ameliyat yapsak bile masada kalır diyorlar. Yandan delsek kanı boşaltsak beyin diş macunu gibi fışkırır diyorlar. Neden bu kadar geciktirdiniz neredeydiniz diyorlar.
Diyemiyorum bebeğimi yediler bitirdiler diye. Söyleyemiyorum kucağımda soğudu diye. Sadece sırtı sıcak kalmıştı o da üşüyen dizlerimi ısıtmıştı. Diyemiyorum ben onu ısıtamadım o küçücük bedeniyle annesini ısıttı. Soğuk ambulansta ,gözleri kapanırken ,kalp atımı yavaşlarken üşüyen annesini ısıttı.
Dua edin Allahtan bi umut diyorlar. Bir gün doktor kan değerlerinin normale geldiğini düzeldiğini söylüyor. Heyecanlanıyorum , seviniyorum..pazartesiyi bekleyin diyorlar. Sabırla pazartesiyi bekliyorum.
Tüm anneler bebeğini emzirmek için bakım odasına alınıyor. Herkes 3 satte bir bebeğini emzirmeye girerken ben giremiyorum. Benimki ememiyor. Bende 3 saatte bir Süt çekiyorum biberonla odaya uzatıyorum . Kapının kenarından kızımın kokusunu almaya çalışıyorum. Şifa olsun kızıma, elifime o sütü çok severdi. İlk 12 gün uyuyamamıştı. Açlıktanmış.. Bilinemedi kızım …
Pazartesi günü getirdiğimiz bebeği bir hafta sonra pazartesi günü elimize veriyorlar. Kucağıma almak istiyordun ya al işte diyorum kendime . Alamıyorum.. hareketsizce yatmış kızım. Aranmıyor , ağlamıyor , öylece yatıyor.. üşüme annem ..Üşüyorsan eğer ısıtayım seni .Acıktın mı annem ..acıktıysan emzireyim seni..nennini söyleyeyim mi? Kı zım bey za e lif bey za ee eee eee eee e bebeğim eeee….

Genişletmek için tıkla...

kardelen49 .!.:

İçim yandı okurken yaa.Allah aşkına bu mesleği layığıyla yapamayan gitsin otursun evinde kimseninde canını yakmasın.Taş mı olmuşlar nasıl bi vicdansızlık bu .Onlar için sıradan bi vaka belki artık kalpleri taşlaşmış bişey hissetmiyolar ama bi annenin bi ömür içinin yanmasına sebep olmuşlar.Allah layıklarını versin hepsinin

Genişletmek için tıkla...

aysenazzz .!.:

kızım Aysenazım sen topraga girdin bende seninle heran girip girip cıkıyorum yavrum. Annen sensiz biçare. Allahtan dileğim sabır.
dısarda hava cok soguk.üşüyomusun annem? gelip sarayımmı topragını? kucaklayayım sana soguk gelmesin.
Görüyomusun halimi melegim? Gel rüyalarıma annem anne de bana rüyamda bile olsa. sar beni cigerim. kokunu hissettir. teselli ver garip annene. :'(((
seni çok özlüyorum herseyimmmmmmmmm

Genişletmek için tıkla...

fenzede .!.:

İnternete giriyorum benimle aynı duyguları yaşayan var mı diye? Yorgunum yoğun bakım odalarının önünde.belki bi umut çocuğum kurtulur diye.akşamları eve geliyoruz arada bir internete giriyorum hastalığının sebebini araştırıyorum.teselli arıyorum.
kadınlar kukübü melek anneleri
.melek anneleri..melek anneleri……
şimdi anlıyorum melek annenin ne demek olduğunu.bebeğini kaybedip ebediyete uğurlayan bebeğini melek yapıp uçuran anneler.
isterseniz yaşadığım acı ve sabır dolu hikayeyi baştan anlatayım..

Bir gün boğazımda feci acılar hissediyorum. Öğretmenlik mesleğinin en zor taraflarından biri faranjit. Boğazım çok ağrıyor. Çocuklara ders anlatamıyorum sesim kısılıyor. Boğazım ağrıyor doktora gidiyorum rapor vermiyor.
Kaymakamlık yasaklamış öğretmene rapor işini.
İlaç kullanmak istiyorum çocuklara daha faydalı olmak için. Bir taraftan test yapıyorum negatif çıkıyor. Bunun üzerine doktora gidip antibiyotik alıyorum ve kullanıyorum. Kullandıktan birkaç gün sonra test yaptığımda hamile olduğumu öğreniyorum büyük bit telaşla doktora koşuyorum. doktor hamleliğini ilk 10 günün zehir dahi içsen hiçbir şey olmaz diyor. Bunun üzerine rahatlıyorum. 8.haftadan itibaren öyle bir bulantım oluyor ki akıllara zarar.
Hiç bir şey yiyemiyorum. Evde hiçbir şey pişiremiyorum. Her gün muhakkak kusuyorum bazen 3 bazen 5 kez. Doktora gidiyorum rapor almak için vermiyorlar.
Kaymakam yasaklamış…
Tabiri caizse yol kenarlarına kusa kusa okula gidiyorum. Öğlenleri hiç bir şey yiyemiyorum ekmekten bile tiksiniyorum. Yağdan salçadan sütten yoğurttan soğandan etten yemek kokusundan cevizden bademden meyve sularından mantardan kızartmadan zeytinden yumurtadan her şeyden. Yediğim tek bir şey var o da domates salatalık. 5 ay tam 5 ay böyle geçiyor. Kimi zaman dersten çıkıyorum kusmak için. 5 ayı atlattıktan sonra tam rahat bir nefes alıyorum. Bebeğim çok sağlıklı her şey normal. Suyu çapı ..vs her şeyi çok güzel.Derken şişkinliklerim başlıyor. Yol yürümede zorlanıyorum ama hiç sakınmıyorum kendimi .
Doğuma birkaç hafta kala bir akşam feci bi ağrıyla yatıyorum , yatamıyorum..tarifi imkansız… Hastaneye koşuyoruz . Özel bi hastaneye beni hemen devlet hastanesine yönlendiriyorlar. Devle hastanesinde böbrekten şüpheleniliyor. Müthiş bi şekilde hırpalanıyorum böbreğime yumruklar vuruluyor, kan alınıyor akşama kadar...sonuç alınamıyor bilinemiyor. Eşim beni merkeze götürme kararı alıyor. Ordada nst kan ilaç serum derken acılarım diniyor. Yarın yine gelin diyorlar. Geldiğimizde ise böbrek büyümesi olduğu anlaşılıyor. Bir de bebeğimde kordon dolaması olduğunu fark ediyorlar. Doktorum biraz daha beklemem gerektiğini bebeğin gelişmesi gerektiğini söylüyor. Sezeryan için gün vermiyor haftaya gelin gününü belirleyelim diyor. 1 hafta daha acı ama nasıl bir acı.nst de doğum sancılarım maksimum düzeyde çıkıyor. Onca doğum sancısı üstüne tekrar gittiğimizde bize pazartesiye gün veriyor. Pazar akşamı annemler kayınvaldemler hepsi uzun bir yolculuğun ardından hepsi bizde sabaha doğumum olacak.onları ağırlıyorum uzun uğraş hazırladığım yemeklerden ikram ediyorum ve aniden suyum geliyor. Akşam saat 21.00 suları hemen yola düşüyoruz doktoru arıyoruz ulaşamıyoruz .hastaneyi arıyoruz doktorun geleceğini söylüyorlar. Hastaneye giriş yaptığımızda beni doğum odasına alıyorlar. doğum hazırlıklarına başlıyorlar ebeler. Doğumumun normal olmadığını söylüyorum kordon dolaması var doktor sezeryan yapacak diyorum. doktor tekrar aranıyor tekrar tekrar. Saat 24.00 sancılarım artıyor nstde maksimum düzeyi gösteriyor hatta bazen göstermiyor bile son sınırı bile geçtiğinden ns t de sancılarımı grafik bile gösteremiyor.ben sabrediyorum Allaha yalvarıyorum doktorun bir an önce gelmesi için.korkuyorum.suyum tamamen boşaldı bebeğe zarar olur diye korkuyorum. korkma serum bağladık o onu besler diyorlar. Doktorun gelmeyeceğini söylüyorlar.randevumuz sabah 8.00 de olduğu için o zaman gelecekmiş sabahı beklemeliymişiz. Annemler kayınvaldemler hepsi ayaklanıyor. Doktoru çağırıyorlar hemşirelere kızıyorlar. Ama ne çare doktor gelmiyor.O saatler bana asır gibi geçiyor. Saat 1 -2 -3 -4 bir türlü sabah olmuyor. Çocuk gittikçe aşağı iniyor . Benden sonra 2 kişi daha doğum için hastaneye geliyor. Biri normal doğum yapıyor diğeri için yine doktoru çağırıyorlar. Saat 4 te doktor geliyor.
Bana” hastaneye gelmek zorunda mıyım daha erken bi tarih belirleseydiniz bilmiyormudunuz” diyor. Beni ameliyathaneye hazırlıyorlar. Soğuk odalardan geçiyorm titriyorum. Benden sonra geleni benden daha önce ameliyathaneye alıyorlar. Yine sancılarımla birlikte bir kenarda bekiyorum. Bana sıra geldiğinde içeri alınıyorum. Doktorum hiç yüzüme bile bakmıyor. Soru soruyorum cevaplamıyor. Kolumdaki serumun yanlış bağlandığını farkediyorlar. Kolum iyice şişmiş damar yerine dokuya serum verilmiş. Bayıltılıyorum uyandığımda büyük bi acıyla kıvranıyorum. Neyse ki bebeğimin sağlıklıymış bunu öğreniyorum.1 gün sonra eve geliyoruz.bebeğimin 40 günlük olması için gün sayıyorum.40 gün geçiyor.bebeğim aniden kusmaya başlıyor.dışkısı sıvı halde geliyor. Özel hastaneye gidiyoruz bebeğimden kan alınıyor. İlaç veriyor bizi eve gönderiyor. Bunun üzerine kusma şikayetleri artıyor devlet hastanesinin acil servisine götürüyoruz. Gaz sancısı deyip gönderiyorlar. Bir gün sonra tekrar acile gidiyoruz bu sefer kasılmalar başlamış gözleri kaymış durumda. Kullanılan ilacın yan etkisidir diyor acil doktoru. Eve göndermeye çalışıyor. Bir çocuk doktoru çağırması için yalvarıyoruz yakarıyoruz ama nafile. Haftasonu olması ve saatin 21.00 olması sebebiyle çağıramayacağını söylüyor. Onu şikayet etmekle tehdit ediyorum. Acil ambulans ayarlaması ve bizi çocuk hastanesine sevk etmesi için zorluyorum, olmuyor. Yalvarıyoruz rica ediyoruz herkes bize bakıyor neden buraya getirdiniz yazık diyor. Soruyorum Allah rızası için biz buranın yabancısıyız çocuk hastanesini biri bize tarif etsin diye yalvarıyorum kimseden bi ışık göremiyorum. Bunun üzerine acil doktoru çocuk doktorunu çağıracağını söylüyor. Bizi yeni doğan bakım odasına alıyorlar. doktor sinirli bi halde gelip neyi var diyor. Anlatıyoruz.”çişi kokuyor mu*” diye bana soruyor ona göre ilaç tedavisi başlatacam diyor aksi halde sorumlusu sensin çabuk söyle diye azarlıyor. Allah aşkına ben böyle bi durum için nasıl karar verebilirim size soruyorum arkadaşlar. Bende kayınvaldeme soruyorum çaresizlik içerisinde. Kan alınıyor toplam 5 tüp kan yarım saat aralıklarla alınıyor. İsal olmuş diyorlar. Üşütmüş diyorlar. Kanı temiz. Sonra tekrar yanlış alınmış tekrar alın diyorlar. Bu arada kanı durmuyor. Ben bebeğimin başındayım babasının girmesi yasak sadece annesi girecekmiş. Kayınvaldem saklanıyor bi köşeye hemşireler geldikçe. Bi taraftan koluna bağladıkları tahtayı tut diyorlar bi taraftan altına bi torba veriyorlar bunu tut diyorlar bi tarafta kanayan koluna pamuk tut. Allah aşkına bunların hepsini tek başıma ben yapacakmışım başka kimseyi almıyorlar içeri. Güvenlik görevlileri giriyor burda fazla eleman varmış diye kayınvaldem depoya saklanıyor. Bi taraftan bebeğim sürekli Kan kaybediyor. Yalvarıyorum hemşirelere bebeğimin kanı durmuyor gelin diye zor zanaat rahat yataklarından kalkıp geliyorlar ve sıkı tut iyi bastıramamışsın deyip gidiyorlar. En sonunda isyan ediyorum..
“yeterrrrrrrrrrr biri yetişsin imdaaaaaaaaaaaat bebeğim ölüyorrrrrrrrrrrrr” diye eşimi arıyorum “kalk gidiyoruz bebeğim ölüyor çocuğu götüreceğiz” diyorum eşime.
Hemşireler götüremezsiniz kaydını yaptık girişini yaptık diyorlar. Kimseyi dinlemiyorum eşime bağırıyorum götürüyoruz diye. Hastaneler aranıyor hiç bi hastane bizi kabul etmiyormuş .sabaha karşı hava aydınlanıyor. Ortalık ışımaya başlıyor biz halen hastanedeyiz. Bebeğim baygınlık geçiriyor. Titriyor vücudu soğuyor. Kucağıma alıyorum ısıtmaya çalışıyorum hastane çok soğuk sarılıyorum. serumuna dikkat et diyorlar. Karışmayın siz bilmiyorsunuz bebeğim üşüyor titriyor diyorum. Bebeğimin gözlerinden biri kapanıyor. Kayınbabam sağlık bakanlığını arıyor bunun üzerine bakanlık bize ambulans gönderiyor saat sabahın 6 sı. ambulansla çocuk hastanesine sevk ediliyoruz. Hastaneye giriş yaptığımızda bu çocuk menenjit olabilir diyorlar. Hemen tomografisi isteniyor tomografiye göndermek istemiyorum.
O küvezde tomografi odasına giderken arkasından koşuyorum, koşuyorum…Yetişmeye, sarılmaya, dokunmaya, bebeğimi koklamaya koşuyorum. Bebeğimin beynine zara verir diyorum .yapmayın nolur yapmayın ..Beni kapının önüne koyuyorlar burda bekle diyorlar. Bebeğim melekler gibi yatmış. Artık iki gözü de kapanmış. Vücudu iyice soğumuş. Melekler gibi yatıyor. Meğersem bebeğim beyin kanaması geçirmiş. K vitamini eksikliğinden olabilir, şundan olabilir, bundan olabilir, doğumda k vitamini yapılmamış olabilir………. Bu bebekten umudunuzu kesin diyorlar. Nasıl keserim yatağı yorganı evde kızımı bekliyor. Kıyafetleri yeni yıkandı. Kızım temiz temiz giyecek. Babası ona daha neler alacak. Annesi onu daha doya doya emzirecek. Hani 12 gün sütü gelmemişti annesinin bebeğin aç kaldığı anlaşılmamıştı . doya doya emzirecek annesi aç kaldığı günlere inat..
Beyin tomografisinde fışkırırcasına kanamış beyni diyorlar. Önden arkadan yandan kanamış. Bunu ameliyat yapsak bile masada kalır diyorlar. Yandan delsek kanı boşaltsak beyin diş macunu gibi fışkırır diyorlar. Neden bu kadar geciktirdiniz neredeydiniz diyorlar.
Diyemiyorum bebeğimi yediler bitirdiler diye. Söyleyemiyorum kucağımda soğudu diye. Sadece sırtı sıcak kalmıştı o da üşüyen dizlerimi ısıtmıştı. Diyemiyorum ben onu ısıtamadım o küçücük bedeniyle annesini ısıttı. Soğuk ambulansta ,gözleri kapanırken ,kalp atımı yavaşlarken üşüyen annesini ısıttı.
Dua edin Allahtan bi umut diyorlar. Bir gün doktor kan değerlerinin normale geldiğini düzeldiğini söylüyor. Heyecanlanıyorum , seviniyorum..pazartesiyi bekleyin diyorlar. Sabırla pazartesiyi bekliyorum.
Tüm anneler bebeğini emzirmek için bakım odasına alınıyor. Herkes 3 satte bir bebeğini emzirmeye girerken ben giremiyorum. Benimki ememiyor. Bende 3 saatte bir Süt çekiyorum biberonla odaya uzatıyorum . Kapının kenarından kızımın kokusunu almaya çalışıyorum. Şifa olsun kızıma, elifime o sütü çok severdi. İlk 12 gün uyuyamamıştı. Açlıktanmış.. Bilinemedi kızım …
Pazartesi günü getirdiğimiz bebeği bir hafta sonra pazartesi günü elimize veriyorlar. Kucağıma almak istiyordun ya al işte diyorum kendime . Alamıyorum.. hareketsizce yatmış kızım. Aranmıyor , ağlamıyor , öylece yatıyor.. üşüme annem ..Üşüyorsan eğer ısıtayım seni .Acıktın mı annem ..acıktıysan emzireyim seni..nennini söyleyeyim mi? Kı zım bey za e lif bey za ee eee eee eee e bebeğim eeee….

Genişletmek için tıkla...

meltem44 .!.:

bende oğlumu 10 aylıkken trafik kazasında kaybettim offfff çok zor günlerdi bu konuyla ilgili çok kitap okudum kendimi avutmak için, biraz da olsa rahatladım,


'Ölüm anında çocuklarınıza cennetin göz kamaştıran güzellikleri gösterilir, onlarda seyrederken kendilerinden geçerler ve hiç acı hissetmezler' bu söz beni biraz rahatlatmıştı çünkü bizimki kaza olduğu için acaba çok canı yandı mı, acıları hissetti mi gibi sorular beni mahvediyordu. yavrum kucağımda gitti inşallah hiç birşey hissetmemiştir

'Şefkatli yaratıcı çocuklarınızı 'Cennet Çocuğu' olarak seçti ve cennetine layık gördü. Şimdi cennetin yamaçlarında meleklerle ve diğer cennet çocuklarıyla beraber koşup oynuyor'
ÇOCUK TAZİYENEMESİ- SAİD-İ NURSİ
sabır sabır sabır...........senağlamasenağlama

'

Genişletmek için tıkla...

muhammedalininannesi .!.:

ama bu çookk üzücü,boğazım düğümlendi..allah sabır versin,sizin ve evladını kaybeden bütün ebeveynlerin acısını dindirsin inş .. ve kimseyede evlat acısı göstermesin

Genişletmek için tıkla...

balah .!.:

canlarım benim allah hepimize sabırlar versin.rabbim herkese hayırlı sağlıklı evlatlar nasip etsin.


benim bebeğimde görkem sencerimde 10 gün önce bıraktı gitti beni.isyan etmek istemiyor aklım ama yürek dayanmıyorki.
allahım evlat ne tatlıymış ne ballıymış.o nasıl bir sevgiymiş öyle oğlum yavrum.hala karnımı okşuyorum ama bomboş içimden hergün ettiğim duaları etmek geliyor karnımı okşayarak fakat hıçkırıklara boğuluyorum ağzımdan kelimeler dökülmeden.
rabbim bahtını kaderini güzel etsin oğlum derdim ya sana dualarımda bahtınmı güzel olmucaktı annecim neden bıraktınki beni

allah bizi sana layık anne baba olmayı nasip etsin derdim ya sana layıkmı olamıcaktık yavrum.

hep bir oğlum olsun istemiştim babası gibi koruyup kollayan bir erkek evlat hani bize birşey olurda gidersek bu dünyadan kardeşlerinin karşısında sapasağlam duracak bir abileri olsun istedim

biliyormusun oğlum seni hep erkek hisssettim en başında sonrada hep kızdım kendime sanki kızım olsa sevmeyecekmiyim asla oda benim canım olucak yavrum olucak ama his işte..
daha cinsiyetini öğrenmeden oğluşum diye severdim de sonra özür dilerdim yavrum kızsan sakın bana kızma ağzımdan yanlışlıkla çıktı diye
6 şubatta öğrendim erkek olucağını 20 şubatta kaybettim yavrum seni
doğum dedikleri o garip sancılarla nasıl yalvardım bir bilsen ne olur ona birşey olmasın ben bu sancılarla aylarca başederim o doğmasın diye ama sen gittin oğlum ve sen gidene kadar ben hissettim seni içimde hala atıyordu kalbin oysa
oysa biz ogün ilk kıyafetlerini almamışmıydık annecim sonra onları masa üstüne seninle konuşarak serip babaya süpriz yapmıcakmıydık.ama baban kıyafetlerini bile göremeden bizi zar zor hastaneye yetiştirdi.doktor doğum başlamış bebek çok küçük kurtarılamaz dediğinde ne olur dedim o gitmesin bişeyler yapın
imkansız dedi doktor
ben sustum oğlum o an öyle bir andıki içim kanadı gitme oğlum dedim gitme yavrum.sabahlara kadar o sancıları çekerken benim canım hiç yanmadı oğlum kalbim kanadı yavrum her sancıda eriyip gidiyor diye hani doğumundan bir saat önce sancılarım hafifledi ya dedim tamam yavrum gitmiyor bırakmıyor annesini...

ama doğdun yavrum oysa sen temmuzda doğmayacakmıydın.ben senli hayaller kurmuyormuydum?şimdi içim öyle boş kalbim öyle ıssızki babanıda üzmek istemiyorum yalvarıyorum allahım ne olur sabır ver isyan edenlerden etme diye ama dayanamıyorumki annecim.
küçücük ellerin ayakların vardı.baban gibi çok yakışıklıydın hayallerimdeki gibi.şimdi sütün geliyor oğlum ben emziremiyorum seni.

oğlum büyükdedene emanet ettikya seni üşüdükçe dedene sarıl o ısıtır seni.sen gittiğinden beri ben öyle üşüyorumki.ama bedenim üşürken içim öyle bir yanıyorki.sen sakın üşüme yavrum.cennettesin biliyorum ananen benim yerime dizinde yatırsın masallar anlatsın sana beraber koşun eğlenin cennet bahçelerinde.ama sakın anneni babanı unutma olurmu yavrum.

benim ilkgözağrım ciğer yaram hiç çıkma rüyalarımdan olurmu.rabbime emanetsin yavrum....

Genişletmek için tıkla...

muhammedalininannesi .!.:

bende ilk düşük yaptığımda 2 aylıktı,gelişmesi geriden geliyordu..kalp atışlarını,tekmelerini,duymamama rağmen;emzirememe ,koklayamama rağmen o yara öyle oturdu ki içime taaa kii tekrar hamile kalana kadar .. o kadar benimsemiştim ki kendime,sanki hiç gitmicekmiş gibi hep bizimle olacakmış gibi garantilemiştim kaderimi..tavşanlı patik almıştım meleğime her gece yastığımın ucuna koymadan uykuya geçmiyordum..düşükten sonra patiklerini,bebeğim yanımda oturuyormuş gibi koyuyor,büyük bir tatminsizlikle ağlıyor ağlıyor ağlıyordum..sürekli ağlıyordum,eşim üzüntüme dayanamayıp,patikleri saklamıştı..
ablamın eşinin kısırlığından dolayı bebekleri olmuyor ve eşi tedaviye yaklaşmıyordu (hala aynı) ablamla sürekli konuşup isyan ediyordum,(çünkü doktorlar tekrar hamile kalmam için 2-3 ay bekleme mi rahmimin yeniden toparlanmasını istiyorlardı..)
ablama 2 ay 2 bin yıl kadar uzak geliyor deyip,üzüntü içinde kahroluyordum .. ablamın bir cümlesi o kadar içimi acıttı ki ömrüm boyunca unutamam unutmam .. SEN 2 AY SONRA TEKRAR HAMİLE KALACAĞINI BİLİYORSUN VE HALA İSYAN EDİYORSUN,DOKTORLAR BANA 5 YIL SONRA HAMİLE KALACAKSIN DESELER;5 YIL DEĞİL,5 BİN YIL BEKLERİM..YETER Kİ ANNE OLACAĞIMI BİLEYİM ..! OOOOFF OOFF ELLERİNLE İÇİME ÖYLE BİR ACI KOYDUN Kİ ABLA,RESMEN AL ÖMÜR BOYU BU CÜMLEYLE YAŞA DEDİN .. ŞİMDİ 2 AYLIK BİR OĞLUM VAR,RABBİM BAŞIMDAN VE BAŞIMIZDAN EKSİK ETMESİN EVLATLARIMIZI..BU MÜKEMMEL DUYGUYU EVLAT SAHİBİ OLMAK İSTEYEN BÜTÜN KADINLARA VE ABLAMA DA TATTIRSIN ALLAH İNŞALLAH ..

Genişletmek için tıkla...

balah .!.:

bir değil bin tane evladımda olsa senin yerin dolarmı kuzum?
alırmı senin sızını yüreğimden güldürürmü dersin yüzümü

ha oğlum sen cennettesin biliyorum annenin üzülmesini de istemezsin üzülürsün yoksa ama ilkgöz ağrım hani yerin hep farklı olacaktı ya yine öyle olurmu dersin?
unuttururmu bana söndürürmü yüreğimdeki yangını bin oğlumda olsa senin lezzetin tadın olurmu ki annem...

ilk göz ağrım ciğerparem yürek yaram rabbime emanetsin güvendesin ama sen o toprak altında yatarken ben nefes alamıyorum.........

Genişletmek için tıkla...

canım allah sabır versin sana çoook acı gerçekten ama sabır etmekten başka çare yok bazen düşünüyorumda bulupda kaybetmek mi yoksa hiç bulamamak mı daha acı diye şüphesiz ikiside çook acı ama allahım iki durumuda yaşatmasın kimseye sen yinede şükret canım bak hamile kalabilimişsin yine kalırsın diyecem biliyorum acını hafifletmez belki ama bide her ay testlerde çizgi aramak doktorlara para dökmek onca çektiğin çileye rağmen kavuşamamak yinede şükret bunları yaşatmasın rabbim kimseye.....
kızma canım sakın senin acıyan kalbini dahada yakmak değil niyetim sen le kader arkadaşı sayılırız bi bakıma sen kaybettğin evladına bense belki hiç sahip bile olamayacağım bebeğime yanıyorum işte
çoooooooooooooook zorrrrrr gerçekten