Canım oğlum.. İbrahim...
Sensiz geçen 8 ay bıraktım geride, zamanın nasıl geçtiğini anlamadım..
Çok zor geçti, günler aylar. .
Hep acın içindeydi yavrum, hep acın benimleydi..
Sana bir burada bir de rüyalarımda sesleniyorum..
Senin hasretin bazen yolun ortasında, bazen başımı yastığa koyduğumda,
bazen etrafımda senin zamanında doğan bebekleri gördüğümde daha çok dağlanıyor.
Senin yaran hiç iyileşmedi, hep içimde kanıyor!
Bir tesellim var sadece, o da sana ahirette kavuşma fikri..
İnancım beni ayakta tutuyo.. Kardeşini bekliyoruz, henüz gelmedi..
Hamile kaldığımda, birlikte geleceğiz mezarına.. Çiçekler getirip ekeceğiz..
Toprağında kök salsın diye.. Seni o kadar özledim ki, gözyaşım yine durmuyor!
Ah oğlum ah annem, etraftaki bebeklere bile sarılınca pişmanlık hissediyorum!
Sen üzülme sakın olur mu kuzum...
Annen bu yalan dünyada senin kadar kimseyi sevmedi, sevmeyecek..
Senin acın dinmeyecek.. Benimle toprağa gelecek..
Can yaram diyorum sana,
canımdaki en çok acıyan yara senin hasretindir!
HASRETİMİZDİR..
Baban ve ben seni çok seviyoruz.... Çok özlüyoruz!