Can oğlum...
Sana yazacağım satırlar bitmeyecek,
sana olan cümleler hep sonsuzlukta kalacak..
Sen oralara yakıştın benim güzel oğlum..
Dün yine ultrason resimlerine baktım..
Telefonumda iki tane kalmış silmemişim...
Kıyamamışım..
Başka bir fotoğrafın yok ki elimde..
Doğumda sana ait olan bütün ultrason
kağıtlarını kaybettim, bir dosya oluşturmuştum.
Hepsi içindeydi, acımızdan oradan almak aklımıza gelmedi...
Doğumda bebeğini kaybeden annenin en son aklına gelecek şey
o fotoğraflar olurdu zaten...
Senin yaşaman için ettiğim dualar aklımda..
bir nefes için...
Hep denirdi, duyardım bir yerlerden..
Kah televizyondan, kah eşden dosttan..
"Evlat acısı çok zor!" diye..
Şimdi düşünüyorum da bu cümleyi ben kuruyorum.
Bu bayram biraz değişiklik olsun bize de iyi gelsin diye
babanla memlekete gittik yavrum..
Babanın köyünde bir şehit anası vardı,
ona baş sağlığına gittim bayram da...
O kadar zordu ki o anlar boğazım düğüm düğüm
çıktım evlerinden, hatta bazı yerlerde tutamadım
kendimi, ağladım.. Sessiz gözyaşlarım döküldü gözlerimden...
Seni çok özlüyorum.
Sensiz bir anım yok..
Ah ibrahim,....
Yaşasaydın seninle birlikte giderdik memlekete..
Herkes seni sordu, nasıl oldu neden kaybettin diye...
9 ay oldu yavrum, 9 aydır sensizim..
Can içim...
Hep benimlesin sen..
Koynumdasın..
Sen ölmedin içimde yaşıyosun...
SENİ ÇOK SEVİYORUM...
CAN OĞLUM. . .