Peki terapide ne oldu da bu durumu daha kontrol edebilir hale geldiniz?Bende sizin gibiydim. Etrafımdaki insanlara çok çabuk parlar çok çabuk sönerdim. Dilimin kemiği yoktu.
Artık bu huyumdan bıkınca bir doktora gittim, kendisi bana terapi önerdi.
Terapiyle biraz daha iyiyim, size de tavsiye ederim.
Öncelikle genel olarak sinirimin altında yatan nedeni bulmama yardımcı oldu.Peki terapide ne oldu da bu durumu daha kontrol edebilir hale geldiniz?
Teşekkür ederim cevabınız için, nasil bir surec ki iyi geliyor merak ettigim için sordum hem belki konu sahibesi arkadasa da faydasi dokunur.Öncelikle genel olarak sinirimin altında yatan nedeni bulmama yardımcı oldu.
Farkedemediğim şeyleri farketmemi sağladı.
Bir sinir anında nasıl davranmam gerektiğine dair önerilerde bulundu.
Onu dinliyorum, dinlediğim sürece daha iyiyim.
İnanın çevreden birisi doktorumun bana söylediklerini söylese sinirlenirim ciddiye almam ancak o bana 3.göz olarak tarafsız bir şekilde hatalarımı söylüyor ve ben onu haklı buldum. Onunla daha iyi hissediyorum kendimi.
Konuşuyorum. Genelde nelere sinirlendiğini anlatıyorum, sinirlendiğimde neler yaptığımı anlatıyorum. O da bana soruyor soruyor, genelde geçmişle alakalı soruyor beni yaralayan şeyleri birlikte buluyoruz, onunla konuştukça rahatlıyorum. Yani benim anlatmam çok olacak şeyler değil ama şunu söyleyebilirim gerçekten çok iyi geliyor. Üstünden bir yük kalkıyor gibi. Denemek isteyen olursa tavsiye ediyorum, belki sizin bugünkü sinirlendiğiniz olaylar geçmişteki olayların bir yansımasıdır. Mesela ben küçükken çok zorluk yaşadım, bundan dolayı herşeyin mükemmel olmasını istiyorum, en ufak hatada ortalığı birbirine katıyorum. İşte o da tam olarak bunun bana neden kaynaklandığını gösterdi, kendimle barışmam, kendimi rahat bırakmamı sağladı.Teşekkür ederim cevabınız için, nasil bir surec ki iyi geliyor merak ettigim için sordum hem belki konu sahibesi arkadasa da faydasi dokunur.
Işte zaten şu an yaşadığımız, üstesinden gelemedigimiz ya da mükemmeliyetçi tavırlar sergiledigimiz şeylerin altinda hep başka bastirilmis duygular var. Kisinin bunu farkedip dönüştürmesi önemli.Konuşuyorum. Genelde nelere sinirlendiğini anlatıyorum, sinirlendiğimde neler yaptığımı anlatıyorum. O da bana soruyor soruyor, genelde geçmişle alakalı soruyor beni yaralayan şeyleri birlikte buluyoruz, onunla konuştukça rahatlıyorum. Yani benim anlatmam çok olacak şeyler değil ama şunu söyleyebilirim gerçekten çok iyi geliyor. Üstünden bir yük kalkıyor gibi. Denemek isteyen olursa tavsiye ediyorum, belki sizin bugünkü sinirlendiğiniz olaylar geçmişteki olayların bir yansımasıdır. Mesela ben küçükken çok zorluk yaşadım, bundan dolayı herşeyin mükemmel olmasını istiyorum, en ufak hatada ortalığı birbirine katıyorum. İşte o da tam olarak bunun bana neden kaynaklandığını gösterdi, kendimle barışmam, kendimi rahat bırakmamı sağladı.
Aynen öyle.Işte zaten şu an yaşadığımız, üstesinden gelemedigimiz ya da mükemmeliyetçi tavırlar sergiledigimiz şeylerin altinda hep başka bastirilmis duygular var. Kisinin bunu farkedip dönüştürmesi önemli.
Ben de bazi konularda kendimi torpulemeyi ve kabule gecmeyi öğrendim
Ben bunu okuyarak, videolar dinleyerek yapıyorum
Bir dönem psikoloğa gitmeyi denedim daha da sinir sahibi olup çıktım adam isi bıraktı en konusmaya ihtiyacım olduğu zaman ve baska psikolog önerdi
Ben de tekrar bastan herseyi yeni birine anlatmak istemedim cabuk sıkılıyorum :) ama simdi psikologa da gitseydim bu seviyeye gelemezdim belki diyorum
Ama sizi anladim ve iyi gelmesine sevindim.adiniza
Aslında normal hayatda herşeyimizi korkmadan anlatacağımız birisi olsa ne bu krizler olurdu, ne de terapilere ihtiyaç duyardık.Konuşuyorum. Genelde nelere sinirlendiğini anlatıyorum, sinirlendiğimde neler yaptığımı anlatıyorum. O da bana soruyor soruyor, genelde geçmişle alakalı soruyor beni yaralayan şeyleri birlikte buluyoruz, onunla konuştukça rahatlıyorum. Yani benim anlatmam çok olacak şeyler değil ama şunu söyleyebilirim gerçekten çok iyi geliyor. Üstünden bir yük kalkıyor gibi. Denemek isteyen olursa tavsiye ediyorum, belki sizin bugünkü sinirlendiğiniz olaylar geçmişteki olayların bir yansımasıdır. Mesela ben küçükken çok zorluk yaşadım, bundan dolayı herşeyin mükemmel olmasını istiyorum, en ufak hatada ortalığı birbirine katıyorum. İşte o da tam olarak bunun bana neden kaynaklandığını gösterdi, kendimle barışmam, kendimi rahat bırakmamı sağladı.
Evet, gerçi anlattığımız insanlar illaki taraflı olacağı için çok yardımcı da olamaz. En iyisi 3. Tarafsız bir göze anlatmak.Aslında normal hayatda herşeyimizi korkmadan anlatacağımız birisi olsa ne bu krizler olurdu, ne de terapilere ihtiyaç duyardık.
Merhaba. Çok çabuk stres olan ve stres altında kendini kontrol edemeyen biriyim ne yazık ki. Bu davranışımdan dolayı bana iyi davranan, seven insanları üzüyorum çoğu zaman. Kızıyorum, kırıyorum. Sonrasında çok üzülüyorum ve neden böyle yaptım diyorum ama bunu söylediğimde çok geç oluyor. Kendimi kötü bir insan olarak görüyorum artık. Bu huyumu değiştirmek istiyorum ama başaramıyorum. Sanırım bu nedenden dolayı ne evleneceğim ne de çocuğum olacak, başka insanları da üzüp mutsuz etmek istemiyorum. Benim gibi olup kendini değiştirebilen arkadaşlar varsa, özellikle sizden yardım ve önerilerinizi bekliyorum. Bu konuda neler yapabilirim? Değiştirebilir miyim kendimi?
Selam, sizde çok kendimi gördüm. Hangi ildesiniz acaba? İstanbul ise gittiğiniz yeri özelden de olur, bilgilendirebilir misiniz? Ben de bir dönem böyle bir terapi aldım ama yarıda bıraktım. Tam olarak o mükemmeliyetçilik bende de var çünkü.Konuşuyorum. Genelde nelere sinirlendiğini anlatıyorum, sinirlendiğimde neler yaptığımı anlatıyorum. O da bana soruyor soruyor, genelde geçmişle alakalı soruyor beni yaralayan şeyleri birlikte buluyoruz, onunla konuştukça rahatlıyorum. Yani benim anlatmam çok olacak şeyler değil ama şunu söyleyebilirim gerçekten çok iyi geliyor. Üstünden bir yük kalkıyor gibi. Denemek isteyen olursa tavsiye ediyorum, belki sizin bugünkü sinirlendiğiniz olaylar geçmişteki olayların bir yansımasıdır. Mesela ben küçükken çok zorluk yaşadım, bundan dolayı herşeyin mükemmel olmasını istiyorum, en ufak hatada ortalığı birbirine katıyorum. İşte o da tam olarak bunun bana neden kaynaklandığını gösterdi, kendimle barışmam, kendimi rahat bırakmamı sağladı.
Merhaba.Selam, sizde çok kendimi gördüm. Hangi ildesiniz acaba? İstanbul ise gittiğiniz yeri özelden de olur, bilgilendirebilir misiniz? Ben de bir dönem böyle bir terapi aldım ama yarıda bıraktım. Tam olarak o mükemmeliyetçilik bende de var çünkü.
Tabiki alabilirim onun da adını neden olmasın. Aslında bahsettiğiniz o aşamayı da bulmuştuk. Anı gibi değil ama -anı üzerinden yakalanan bir hissiyat diyim- bu şekilde bir karakter oluşturmama her şeyi mükemmel yapmaya kendimi zorlamaya itmiş beni, onu terapilerde keşfetmiştik. Aslında burdan bir adım sonrası da o hissi başka normal bir hisle değiştirerek örüntüyü yeniden kurmak olacaktı ama ben bıraktım o dönem başka bir takım saçmalıklar oldu hayatımda. Yarım kaldığı için de devam etti açıkçası bir farkındalık yaratmakla birlikte çözüme kavuşturamamış olduk. Ben halen özellikle yakın çevreme esip gürleyen, kafamdaki “mükemmel” olmadıkça insanlara “nasıl bunu böyle yapar/nasıl bunu düşünemez” diye yaklaşıp ortalığı velveleye veren bir insan olarak devam ediyorum malesefMerhaba.
Hayır İstanbulda değil malesef. Ama İstanbulda çok sevdiğim değerli bir psikiyatri doktorum var, o da dinliyordu, öğütler veriyordu bana. İsterseniz onun adını verebilirim.Olmaz derseniz istanbul içinde çok güzel doktorlar ve terapi merkezleri var.
Bu arada inanın bunu doktorsuz dahi aşabilirsiniz ama önce sinirinizin, mükemmeliyetçi kişiliğinizin altında yatan nedeni bulmanız gerek. Genelde geçmişten kaynaklanıyor bence, en azından bende öyle oldu. Biraz kendini dinlemek gerekiyor, eminim sizinde geçmişte aklınıza geldiğinde hemen aklınızdan kovmaya beyninizden silmeye çalıştığınız bir anı, bir an, bir olay vardır. Hah işte doktorum bana onu kovmayı değil, onunla barışmayı, onu kabul ettirmeyi öğretti. Yani mükemmelliyetçiliği aşmanın özü "ben buyum, bu kadarını yapabiliyorum, kendimi seviyorum, kendimle barışığım" diyebilmek.
Ayneeenn sizin gibiydim aynen. Fazlası yok eksiği var. Ben mükemmel olmaya çalışıyorsam herkes eksiksiz mükemmel yapacak diyerek en ufak hatada karşımdaki insanları yıpratırdım.Tabiki alabilirim onun da adını neden olmasın. Aslında bahsettiğiniz o aşamayı da bulmuştuk. Anı gibi değil ama -anı üzerinden yakalanan bir hissiyat diyim- bu şekilde bir karakter oluşturmama her şeyi mükemmel yapmaya kendimi zorlamaya itmiş beni, onu terapilerde keşfetmiştik. Aslında burdan bir adım sonrası da o hissi başka normal bir hisle değiştirerek örüntüyü yeniden kurmak olacaktı ama ben bıraktım o dönem başka bir takım saçmalıklar oldu hayatımda. Yarım kaldığı için de devam etti açıkçası bir farkındalık yaratmakla birlikte çözüme kavuşturamamış olduk. Ben halen özellikle yakın çevreme esip gürleyen, kafamdaki “mükemmel” olmadıkça insanlara “nasıl bunu böyle yapar/nasıl bunu düşünemez” diye yaklaşıp ortalığı velveleye veren bir insan olarak devam ediyorum malesef1 aydan kısa süre içerisinde evleneceğim, evleneceğim insan dünya düşüncelisi, dünya naifi bi insan. Bu yönümü törpülemezsem onu da kırıp dökerim diye korkuyorum açıkçası.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?