- 7 Ocak 2011
- 6.828
- 4.295
- 373
Sevgili fidele, çocuklar gerçekten kendi anne babasına da çok acımasız olabiliyor.
Denk geldiğim bir olayı anlatayım. Oyuncakçıda, çocuk pahalı bir oyuncakta tutturuyor, ailesi de sessizce alamayız oğlum, pahalıymış diyerek çocuğu oradan uzaklaştırmaya çalışıyor. çocuk huysuzlanıyor, bu sefer sonra alırız demeye başladılar. Çocuk bağırarak ; sen ne biçim babasın, istediğimi almıyorsun tarzında birşey söylediEtraftaki herkes döndü çocuğa baktı, adam mahçup oldu iyice. Birlikte olan(tahminimce) ailelerde de bunlar yaşanıyor.
Bunlar zamanla düzelir, biraz üstüne gitmek gerekir sadece. Eşin gerçekten çocuk karşısında bu kadar üzülüyorsa, doğru bir iletişim kurmayı öğrenmesi için psikoloğa veya pedagoga gitsin. çocuğu için!
yani kuru kuru üzülmek yerine, daha sağlıklı bir iletişim için gitmesi gerektiğini vurgula. Boşanma çocuklar için bir travmadır, ister istemez kabulleniyorlar (fırsata çevirenler de oluyor nadiren).
Eşinin, çocuğuyla iletişiminde bir problem varsa, çocuğunu seviyorsa düzeltmek için yardım almalı. bunu kendi baba-oğul ilişkisi için yapacak. sen zaten birçok şeyi kabullenmişsin. seni üzen nokta, çocuğun olumsuz davranışları ve eşinin buna üzülmesi. üzgünüm ki buna zemin hazırlayan da sizsiniz(bilmeden-istemeden...) daha doğru yaklaşımı da size, her yönüyle olaya bakabilen bir uzman verebilir...
Çocukla haftasonları evde vakit geçirebilirsiniz. mesela, bir daha geldiğinde, ayrılmaya yakınken; haftaya evde vakit geçireceğiz, diye bilgilendirsin eşiniz çocuğu. Çocuğu her hafta, bir yerlere götürmek için zorunlu hissetmeyin. Kendi çocuğunuz olduğunda, her hafta sonu bir yerlere gitmek için kendini zorlamayacaktır eşiniz(vicdanen rahatlığından), siz çocuğa zaten birçok konuda doğru şekilde yaklaşıyorsunuz, kendisini kasmasına gerek yok eşinizin. Evdeyken de, beraber birşeyler ile uğraşsınlar; film izleyin. Oyunlar oynayın, çok güzel oyunlar var artık, evde de sıkılmadan vakit geçirebilirsiniz (son geldiğinde beraber bir oyun seçebilirsiniz mesela...) Bir de dışarıya çıktığınızda, çocuk tiyatrolarına da götürebilirsiniz, çocuklara güzel değerler kazandırıyorlar.
Çocuğu zamanın tüketim çılgınlığına yönelik yerlere götürürseniz sürekli, eğitim olarak bir katkısı pek olmaz,aksine iyice her şeye maddi olarak yaklaşır. yaşına uygun, daha çok kültürel-spor faaliyetlere yönlendirin. bunların çocuğa her yönden katkısı olur, duygusal, sosyal, kişilik gelişimi olumlu etkiler, aranızdaki problemler de azalır.
Fidele seni buradan az çok tanıyorum... Bebek özlemi çektiğini de takip ediyorum bu konuda isteğimiz aynı zaten. Senin yüreğin öyle geniş ki yaptığın tek bir hata olmadığına ve samimiyetine kuşkusuz inanıyorum. Duygularını öyle düzgün anlatmışsın ki duygulanmamak imkansız.
Bir ara bebeğini kaybettiğin ve şu anda bir daha bebek sahibi olmak istediğini ancak henüz nasip olmadığını, sabırla beklediğini ama yinede çok mutlu olduğunu çünkü; Eşinin zaten bir çocuğu olduğunu iyiki de var sözleriyle ifade etmiştin. Ben ona çocuk veremesem de bir çocuğu zaten var o da olmasa çok üzülürdüm demiştin. O zaman bile okuduğum da nasıl biri ya Allah huzur versin demiştim. Çünkü kolay kabullenemeyecek bir durumdu.. Şimdi hikayenin başı hakkında bilgi sahibi oldum gerçekten haketmediğine inanıyorum. Olaya gelince..
Eşini çok sevdiğini biliyorum o kadar iyi yaklaşmışsın ki eşine senin ne kadar üzgün olduğunu farketmiyor. Eşinin dengesiz eski eşi kendi yuvasını yıkmaktan korkmamışken senin yuvan onun umurunda olmaz ki bu kadın kocasına hata yapmış ve gel barışalım deme yüzsüzlüğünde bulunmuş. Fakat ben eminim SEN ONUNLA BAŞ EDERSİN...
Bu evlilikte sanırım sadece sen fedakarlık ediyorsun canım benim ama etme demem sana senin duruşun bu zaten. Eşini sen tanıyorsun yeri gelince ne diyeceğini sen bilirsin.. Eşinin de kötü olduğuna asla inanmıyorum sadece çocuğuna acıdığını ve bu yüzden kendisini oynatmasına izin verdiğini düşünüyorum.
Çocuğa gelince bence de annesi dolduruyor bi akrabamın da başına böyle şeyler gelmişti çocuk babasını para makinesi olarak görüyor, buluştuklarında annesi için sigara bile aldırıyordu.. Çocuk bu ama annesini bu derece dinlemesi tehlikeli geldi bana.. Yani sonuçta çocuk ama dikkat edilmesi gereken bir çocuk. Büyüdüğünde mutlaka anlayacak ama malesef beklemek gerekecek. Çocuğun her dediğinin yapılması onu doyumsuz yapar ve zamanla hiç birşeyden zevk almayan bunalım bir karaktere çevirir. Eşine sen söyleme görümcen yada kayınvaliden söylesin bence.. Uyarsınlar eşini.. Yinede yaparsa ondan empati kurmasını iste lütfen. Eşin senin yerinde olsaydı nasıl davranırdı diye bi sor belki biraz ayılır.. Şu eski eşini boğmak istiyorum çocuğuda bozuyo yaa Alah bildiği gibi yapsın..
Sana gelince Fidele İnşallah en kısa zamanda hayırlı uzun ömürlü sağlıklı sıhatli mutlu bi bebeğin olur ve ona tutunursun baba da çocuk nasıl olurmuş senin büyüttüğün evlattan görür.. İnşallahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh
Bu durumları öz be öz çocuklarımızla bile yaşıyoruz . Çocuk yetiştirmek hakkaten bir sanat. Örneğin çocuğuma aaaaa bak kuş bile dememişimdir yalan konusunda çok hassasımdır. Ama öyle bir an geliyor ki bu çocuk doğru mu söylüyor yalan mı ? diye terddütlerimiz bizim de oluyor. Bu benim çocuğuma yalan söylemeyi öğrettiğimi göstermez. Ben çalışan bir anneyim. Çocuklarımız haliyle uzak kalmak , özlemek , kendi yaşıtı kreş arkadaşlarıyla ( hepsinin farklı yapısı var) anlaşmak zorunda kalmak , babalarını işleri uzayınca görememek ya da stresli baba görmek , yada evdeki maddi manevi herhangibir sebep ( nekadar yansıtılmamaya çalışılsa bile ) ler yüzünden hırçın çocuklar haline gelebiliyorlar. Okul psikoloğundan destek almamıza , şefkatle yaklaşmamıza , kaliteli zaman geçirmemize ,tüm sevgimizi onlara vermemize rağmen. Eşinizin çocuğunda yaşadıklarınızı kendi çocuğunuzda yaşamayacağınızın garantisini kimse veremez.
Çok kötülediğiniz anne belkide düşündüünüz gibi değildir. Tüm çabasına rağmen çocuk hırçınlaşıyor da olabilir. Tüm bildikleriniz de eşinizin size anlattıkları. Sorunlar hep iki tarflıdır . Çocuğu olan bir kadın ayrılıyorsa canını çok yakan bir ortam , anlayışsızlık , sevgisizlik, şefkatsizlik yada herhangi bir yoksunluğu yaşadığı için ayrılmıştır. O evlilik o çok kötü hata ( ki gerçek mi onu bile bilemeyiz) ya gelene kadar neler yaşamış neler geçirmiş asla bilemezsiniz. Eşiniz , kayınvalideniz, görümceniz de çok çok naif davranıyorlardır emin olun çünkü bu onların 2. tecrübesi.
Bir de şu taraftan bakalım artık onun anne babası ayrı. Tüm diğer çocukların babaları akşam eve gelirken o annesiyle ... Ve bunu hiçbirşey tüm , iyi niyetiniz dahi değiştirmeyecek.
Tüm bu olanların sizinle hiçbir bağlantısı yok . Elinizden geleni zaten yapmışsınız. Çok daraltan sizi kıran durumlar da da size karşı doldurulduğunu düşünüyorsanız eşinizle konuşursunuz zaman zaman oğluyla bir başına çıkması vakit geçirmesi daha uygun olur. O çocuk annesiyle iyi bir iletişim kuramazsa çok çok mutsuz olur. Bana ablam iyi davranıyor annem kötü davranıyoru anlasa ne olacak. Annesi umarım eşinizin dediği kadar kötü değildir ( ki o durumda çocuğu direk bırakır giderdi ) . Umarım depresyondaysa da atlatır. O çocuğun çok sağlam bir anneye ve başı sıkışsın sıkışmasın elinden tutacağına güvendiği bir babaya ihtiyacı var.
Ben böyle yaşarmıyım acaba bende şimdi evlenmiş boşanmış biriyle çıkıyorum 14 yaşında bir kızı ama o beni çok seviyor annesi desen evli 2 çocuğu var şimdiki evliliğinde o yönden çok rahatım. İstediği herşeyi yerine getirmiyor ama sorumluluklarını bilsin istiyor. Ama yine de senin yazını okuyunca korktum biraz:44:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?