çiğdemcim canım benim söylediklerinin hepsi okadar doğru hepsi okadar akıllıcaki,bunların hepsini haftasonu konuştuk,aynen her yazdığın satır gibi konuşuldu hepsi tek tek.eşim pişman,beni bukadar üzdüğü için o da üzgün.sorduğum her soruya cevap verdi.geçiştirmedi,bana değerli olduğumu hissettirecek şekilde davrandı zaten hayatımız boyunca bu hep böyleydi,eşimle aramızdaki sevgi hiçbizaman değişmemişti.bu olay inanılası birşey değil yani.biz 11 yıldır beraberiz ve ilk başladığımızda birbirimize deliler gibi aşıktık,ailelerimiz yüzünden ayrılıklar yaşadık ama yapamadık birbizimizden kopamadık,çok mücadeleler verdik.evliliğimiz boyunca beni nekadar sevdiğini ben hep gördüm.evlilik yıldönümüzde,tanışma yıldönümümüzde beni hep süprizle boğdu.sabahları bana mesaj atar beni nekadar çok sevdiğini yazardı.yani biz bütün bunları yaşarken,o kız hep varmış.peki nasıl oluyor bu dedim.bana beni herzaman çok sevdiğini,asla sevgisinden hiçbirşey yitirmediğini,evimize geldiğinde bir an bile karşı tarafı düşünmediğini söyledi.yaşadığımız hiçbirşeyin karşı tarafla alakası olmadı dedi.o sadece dışarıdaydı.aşktı ve bitti dedi.şöyleki biz herhaftasonunu eşimle birlikte geçirdik,hiç bir gün ben evdeyken o bir işi olduğu gerekçesiyle çıkmadı,bunu düşündüğümde biraz daha rahtlıyorum.o kişiyle sadece ben yokken görüştü ve de haftaiçi bazı akşamlar toplantım var deyip geç geldiğini söyledi.gece geç geliyordu,toplantı bahanesiyle ama bu evliliğimiz boyunca toplasam 5 kere olmuştur inanın.bütün bunları düşündüğümde ona inandım.şu an çok çabalıyor.yani onunla birlikte olurken amacı beni terketmek değildi,o bitecekti ama malesef buna benim mesajı görmem sebep oldu,oyüzden ben hep sorgulamadım görmeseydim ne olacaktı diye.bitecekti diyor.ama ne olursa olsun beni nekadar ikne ederse etsin tabiki yaşadığım üzüntü çok büyük ve asla tamamen onarılamayacak bir yara.biz şimdi önümüze bakıp,herşeyi düzeltmeye kendimizdeki eksikleri tamamlayıp evlilliğimizin daha mutlu ve güzel olmasına çabalayacağız.o bana yardımcı oluyor,unutabilmem için bana sürekli terapi yapıyor resmen ve terapiste gitmeyelim dedi.bu bizim aşabileceğimiz bir şey.oradaki terapistin ne yaşadığını,nasıl bir karakter olduğunu,psikopat olup olmadıüğını bilemeyiz. o da bir insan ve meslek icabı bunu yapıyor,bizi bizden başka kimse tamir edemez,biz beraberce aşabiliriz bunu falan dedi.hem ben dedi o adama doğruları anlatmam ki onu tamıyorum etmiyorum ama sen benim eşimsin sana herşeyi anlattım dedi.oyüzden terapist meselesi onun gözüyle baktığım zaman kapandı.ben de hak verdim.kocamın gayreti,sözleri zaten bani bayağı yatıştırdı.herşeyi tam olarak anlatmaya satırlar yetmiyor çok uzun oluyor ama son olarak şunu söyleyeyimki,biz çok şeyler atlattık asla birbizirimizden ayrılmadık,öylesine bir evlilik yapmadık ve kocamın bu haftasonu yaptığı tüm konuşmalar her şey ikna edici boyuttaydı.sevgisinden hiç şüphe duymuyorum ama yaram çok taze çok kırıldım,bunu kolay kolay tamir edemeyeceğimi onada söyledim,beni anlıyor ve üzerime düşmekten vazgeçmiyor.çok ağladım inşallah birdaha ağlamam arkadaşlar.sevgimize güvenim okadar sonsuzduki asla bunları yaşacağıma inanmazdım demekki hayatta herşey olabiliyormuş ama gerçek sevgi yine de tükenmiyormuş.aramızda belki sadece aşk yokolmuş,bunun bazı sebepleri benden olabilir.ben de bunları tartacağım ve kocamın bana tekrar aşık olmasını sağlayacağım.
Allahım doğru yoldan ayırmasın inşallah...
