Evliliğimizin başlarında yalnız kaldım, benimle ilgilenmiyorsun diye ağladı (aynı evde yan odada oturuyor ama çok yalnızmış, e bizde haliyle çalışıyoruz iş güç!?)
Daha sonra beni gezdirmiyorsun diye ağladı. (e biz zor geziyoruz çünkü iş güç!?)
Daha sonra tatile onu almadan gittik diye uzun süre bize evi dar etti, ağladı.
Sonra bana verdiğin para yetmiyor arkadaşlarıma çay, kahve bir şey ısmarlayamıyorum diye ağladı (lükse bakın kendi ihtiyacını geçtim arkadaşını düşünüyor. Sosyal hayatını!?)
Böyle böyle gider. Ama eşim alıştırdı onu. Her ağladığında o an ne için ağlıyorsa o yapıldı. Para, gezme, birlikte bişiler yapma vs.
Arada görümcem dahil oldu olaya kardeşimmm annem giderse naparız bir annesine bakamadı derler, elalem ne der, he deyin idare edin diye (kendi hiç bir şey yapmaz bu arada maddi manevi)
Yani bu kadın böyle alıştı. Beni mi kıskandı, çekemedi mi, eve temizlik düzen geldi, onu mu hazmedemedi bilmiyorum. Anlatsam sayfalar sürer.