merhaba. ben hep içime attım ama içinden cıkamadığım bu durum için yardım istiyorum sizlerden.
bundan bir sene önce çok fazla istediğim çok dua ettiğim biriyle(o asla bilmiyor) sevgili oldum 4 ay sürdü. ama sanki ruh ikizim, hani ilk gördüğünüzde anlarsınız sizin kaderinizde yeri olabileceğini vs öyle hissetmiştim aynı.bunu kafamdan atamiyorum..
yaşım 22, o 24 yaşında. ilişkide beni denedi cinsellik konusunda bekaret konusunda. ben istmediğimi söyledim. tamam dedi geçti(ilişkide de çok kez söyledi) ama bi gün geldi bu konuyu açtı (kimseyle birlikteliği olmamış bir insan bu arada. aşırı titiz ve yapsa söyleyecek bir karakterde) evliliği 30 larında düşündüğünü ve bu duyguyu yaşamak istediğini söyledi 7 sene içinde beni aldatmak istemediğini bu yüzden ayrılmamız gerektiğini vs. dedim madem öyle tamam o zaman. sonra ağladı ve sen cok iyi bi insansın dedi. bu durum klişe gelebilir ama kendisi duvar gibi sözleri ve mimikleri öyle tipler olur ya asla inanamazsınız öyle birisidir kendisi.ağlayarak ayrıldık çok zordu.
sonra bir hafta sonra bir kız onunla ilgilendi kızı kırmadan reddetmeye calıstı vs ama kız da benim gibi saf duyguları vardı. ama bi süre konuştular. kız arkadaş olmak istiyorum gibisinden gidiyordu sadece. ben bunları da gördüm. onlayken sürekli bana baktığını da gördüm.
onu çok özlüyorum
şimdi askere gitti istiyorum ki adam olup gelsin yeniden olsun benimle. çünkü onla olduğu gibi kimseye bir şey hissedemiyorum..
bekaret yüzünden terk edildiğim için gururuma yediremiyorum mesaj atmayı vs. ama onu sevdiğim gerçeği de değişmiyor..
lütfen takma boşver hayatına bak gibi şeyler demeyin çünkü denedim..
son çare olarak siz deneyimli ablalarıma danışmak istedim
sizce ne yapmalı? ona mesaj atıp görüşmek mi istenmeli, özledim mi demeli, ona içimde tuttuğum öfkeyi mesaj atıp yollamalı mı? okuduğunuz için teşekkür ederim öpüyorum