Çocuğum büyüdükçe gelen boşluk hissi ve ikinci çocuk fikri

Bebek halini ozluyorsunuz sanırım o yüzden böyle bı boşluk var. Yaş olarak ideal bı aralık bence hamile kalma doğum süreci falan derken 4 yaş kadar fark olacaktır. Ama maddi ve manevi hazır hissetmek önemli. Çünkü bebek bakmak gerçekten zahmetli ve sabır gerektiren bişey. Ve tabi ekstra birde büyük çocugun sorumlulukları olacak. Çocuk sayısı tercih meselesi tamamen sizin kararınız. Ama biraz kendinize zaman taniyin hisleriniz değişmezse nasip olur inşallah sağlıklı bı şekilde 🌸
Maddi anlamda hazırım şimdilik tabii bu ülkede ne olur bilinmez ama manevi olarak emin olamıyorum. Dediğiniz gibi galiba bebek halini özlüyorum. Çok çabuk büyüyorlar. Kendime biraz daha zaman verip bu konuyu tekrar düşüneceğim dediğiniz gibi.
 
Maddi anlamda hazırım şimdilik tabii bu ülkede ne olur bilinmez ama manevi olarak emin olamıyorum. Dediğiniz gibi galiba bebek halini özlüyorum. Çok çabuk büyüyorlar. Kendime biraz daha zaman verip bu konuyu tekrar düşüneceğim dediğiniz gibi.
Olacaksa en hazır oldugunuz zaman hayırlı bı şekilde olsun inşallah 🌸
 
Çocuğunuz kresteyken kendinize part-time bir iş bulsanız? Ya da kurs.
Tüm hayatınız çocuk olmuş, ondan böyle.
Bence hiç sağlıklı bir düşünce değil. Böyle çocuğuna aşırı düşkün/ bagimli annelerin çocuklarının anksiyite bozukluğu yaşadığı ile ilgili çok fazla yazı okudum (çünkü benim annem de bir tık boyleydi). Böyle aşırı sevilen- tüm dünyanın o olduğu - hayatin merkezine onu koyduğun çocukta 'bana bir şey olursa annem ne yapar' anksiyitesi gelişirmis.
Yani ne kadar sevgi o kadar sağlıklı evlat diye bir şey yok.
Tabii ki çocuğunuzu çok sevin ama onun dışında da bir hayatınız olsun..sonuçta onunla dogmadiniz ki, siz onu dogurdunuz.
Bir kız arkadaşım okuduğu şehirden memlekete dönmek istemedi , iş falan buldu. Bu olay teee 2016 senesinde oluyor. Şu an 2023'teyiz, daha bu ay annesi 'sen nasıl evlatsin,bizi terkettin' minvalinde uzun uzun sitemli mesajlar attı.
Sonunuzun böyle olmaması için odak noktanızı çocuğunuz yapmaktan vazgecin
Çocuğuna bağımlı olarak tanımlamıyorum kendimi aslında. Her şeyi ile ilgilendiğim, her şeyine çoğunlukla ben koşturduğum ve her şeyinden sorumlu olduğum zaman dışardan bağımlı gibi gözüküyorsa onu bilemem çünkü tüm gün özellikle de gündüz uykusunu bıraktığından beri birlikteyiz. Başka şeylerle de ilgileniyorum tabii. Bir yandan sektöründe isim yapmış bir şirketimiz var, çocuklarla ilgili. Bunun (burada yazmayayım şimdi ama ) bir departmanını hala ben yürütüyorum çünkü başkası yapamıyor. Aynı zamanda büyütmeye çalıştığım bir sosyal medya hesabım var. Ayrıca kış boyunca özel ders verdim. Kendime ayırdığım zamanın, uğraşın dışında bir his bu ama buraya yazan çoğu anne benzer şeyi hissediyormuş. Benzer duyguları yaşayan anneler olduğunu bilmek benim de bu durumu bebek özlemi olarak adlandırmamı sağladı.
 
Back
X