Ya benimki 4 yasinda simdiden sinyallerini veriyor ergenligin. Her seyi kendi yapmak istiyor, her seyi yapamayacagini soyleyince offf siz bana hic bir seye izin vermiyorsunuz biktim diyor. Sonra disari cikarken ayakkabini giy diyorum offf her seyi bana yaptiriyorsun diyor.
Benim oğlanda 5 olacak ağustosta. O da öyle susar anne suyumu ver der gidip kendi almak istemez ben çocuğum anne alamam der ama kendi istediģi birşey olunca nedense büyümüş oluyor.
Sabah yine su istedi,yorgunum dedi iyi dedim yorgunsun parka da gidemeyiz bugun bir baktım aliyor.
Ufakken idare etmek kolay. Tatlı tatlı ikna oluyorlar.
Büyüğü böyle kandıramıyorsun. Ağzının içine içine konuşup 2 kelam ediyor onu da anlamazsam vay halime. Hemen ama siz beni anlamıyorsunuz yada boşver anne yeaaa oluyor.
Alişverişte birşey gösteriyorum bak bu sana güzel olur diye,bakıyor beğenmiyor gidip aynı b.kun laciverdine güzel diyor falan. Kafa değişik çalışıyor.
Geçen gün yilsonu gösterisi vardi okulda,dans etti vs neyse yemeğe gidelim dedik saat geç oldu,bana yiyecegi şeyi söyledi,bende kasaya söyledim,yemek siparişini yanlis almış görevli,ikisi de tavuklu burger yani aslında ama resmen gözünden alev çıktı çocuğun,ağzından ateş çıkarabilse baya ejderha olacakmış. (Görevliye birşey demedi ama ben suratından anladım zaten bozulmuş)
Kızım diyorum sakin ol,ama "annoo açım ban". E tamam işte önünde yemek ye,bu da tavuk. Ben bunu mu istedim. Istemedim,değiştirelim bari ver diyorum ona da cık. Sabırla yemeğini yiyip kanına karışmasını bekledim. Sonra biraz normale döndü de iki sohbet ettik,edebildik.
Birde sanki 2 dakika önce gözünden alev cıkaran o değil.
Ki ben teraziyim,kendimi dengesiz bilirdim,kızım yavuz hırsız ev sahibini bastirır misali beni geçti.
Yani çok zor ya valla zor.
Küçükken zor,büyükken zor,büyüyorken bile zor.
Baya karadelik gibi birşey.
Simdiden oģlumun 11 yaşından korkuyorum yalan yok. Kiz sakinleşecek belki o başlayacak deliliğe.