çocuğuma karşı vicdan azabı

kızlar yaaaa gerçekten cevaplarınızla içime su serpildi ben birde haddinden fazla duygusal olduğum için çoook etkileniyorumm bale kursuna gidiyor bir gün anne herkesin annesi bizi izlemeye geliyor dedi tamam bende gelirim kızım dedin bir sevinçle izin verirlermi anne elbette kızım dedim ertesi gün bütün arkadaşlarına annemde gelecek diye söylemiş bileee işin kötü tarafı anasınıfındakilerin çoğu büyük kısmıda ev hanımıı

kızınız da onlara hava atar annem bu aldı,şunu aldı bana diye..
bir de kızınızı işyerinize getirdiniz mi hiç?? çok işe yarıyor çalıştığınız yeri görmesi.hoşlarına gidiyor..ve akşama kadar nerede olduğunuz hayal bir yer değil de somuta dönüşüyor..
 
burası gercekten cok can alıcı olmus .
evlı degılım anne de degılım ama ,bu kısım benı bıle ınanılmaz etkıledı .
ama sarlar el vermıyorsa mecbur calısmak zorun da kalıyorsunuz .
kotu bır anne olmadıgınızı bu yazdıklarınızdan da hıssedebılıyorum .
sız de ısterdınız cocugunuzun hep yanın da olmayı ama ,malesef
gunumuzun sartları buna el vermıyor .
ama cocugunuz gercekten cok zekı dusuncelı ve naif bırı .
o yasta cocuk sızı kırmamak ıcın "anne sen calısıyorsun kı ben de oyun oynayabılıyorum "demesı
gercekten bır cocugun yasından buyuk bır cumle olmus .cocugunuz da gercekten anlayıslı
durumun suan da bıle farkın da olabılen bır cocuk masallah .
ama bazı cocuklar da calısan anne olayı ters tepıyor gercekten .buyuduklerın de "sana ıhtıyacım oldugu zamanlar da
sen hıc yanım da degıldın "gıbı tepkılerı olan cocuklar da var .ama sızın cocugunuz sızın durumunuzu anlaabılıyor cok sukur

canımsınn evet benide en çokk üzen o olmuştuevet çok akıllı maşallahh çok düşünceli yaşına göre çook olgunn ama işte inşallah ilerdede bunları algılayabilir benim prensesim insanlar sütüm yok diye uğraşırken benim sütüm nöbetlerde formamdan çıkardı dolaba koyardım beni emerdi ama biberonla sütü içmezdi 3 ay emzirebildim onada emzirmek denirseeee oy oyyy
 
kızınız da onlara hava atar annem bu aldı,şunu aldı bana diye..
bir de kızınızı işyerinize getirdiniz mi hiç?? çok işe yarıyor çalıştığınız yeri görmesi.hoşlarına gidiyor..ve akşama kadar nerede olduğunuz hayal bir yer değil de somuta dönüşüyor..

evet götürüyorum canım mesailerde servis yanıma bırakıyor çok yorulduğumu düşündüğü için akşam gelince ayaklarını uzat annecim ben yapayımmı diyeee benim akıllı kuzum:nazar: bana destek olmaya çaışıyorrr bücürük
 
ya öyle düşünmeyin lütfen...

kendimi anlatayım.. 22 yaşındayım annem çalışandı aynı sizin gibi. üstelik 1.5 yaş küçüğüm var. birlikte büyüdük gibi bir şey.
bakıcılarla uğraştık bizde hep. 7 yaşıma geldiğimde artık bakıcı istemiyorum diyip kovduğumu hatırlarım :1:
çoğu önemli şeylerimde annem babam yoktu yanımda...
ama hiç gocunmadım bundan
çok güzel bir gelecek sağladılar, sonuçta her şeyi bizim için yaptılar biliyorum.
ben lise 3'e geldiğimde annem emekli oldu. inanır mısınız onun evde olmasını garipsedim :)

hiç kendinizi üzmeyin, kızınızda böyle düşünecektir eminim.
 
ya öyle düşünmeyin lütfen...

kendimi anlatayım.. 22 yaşındayım annem çalışandı aynı sizin gibi. üstelik 1.5 yaş küçüğüm var. birlikte büyüdük gibi bir şey.
bakıcılarla uğraştık bizde hep. 7 yaşıma geldiğimde artık bakıcı istemiyorum diyip kovduğumu hatırlarım :1:
çoğu önemli şeylerimde annem babam yoktu yanımda...
ama hiç gocunmadım bundan
çok güzel bir gelecek sağladılar, sonuçta her şeyi bizim için yaptılar biliyorum.
ben lise 3'e geldiğimde annem emekli oldu. inanır mısınız onun evde olmasını garipsedim :)

hiç kendinizi üzmeyin, kızınızda böyle düşünecektir eminim.
 
ben çalışmadım ama hep kızıma çalışan bir anne profili vermek istedim.Ama 6 yaş öncesi çocuk gerçekten savunmasız.Ama 6 yaştan sonra çalışmassanızda çocuğunuz artık yanıbaşınızda olmayacak.okul,ve çok uzun süren dersleri olacak.Arkadaşlarına konstre olacak.az ama kaliteli zaman geçirme çok doğru bi şey.Ev işlerinden çocuğa çok zaman kalmıyor.bak havalar açtı.benimki hiç evde durmaz.bahçede arkadaşlarıyla.
hatta derim ki bu saaten sonra çocuk için maddi durumunuz çok önemli hale gelicek.arkadaş ortamında giyim kuşamı,inanın çocuklar çok acımasız,buna göre gruplaşıyor.çocuğun hobileri.ki ben buna yetişemiyorum.yüzme,tenis,piyano.bunları çok istiyor.birini bile yapamıyorum.daha ev alma telaşımız var diye.
 
ben çalışmadım ama hep kızıma çalışan bir anne profili vermek istedim.Ama 6 yaş öncesi çocuk gerçekten savunmasız.Ama 6 yaştan sonra çalışmassanızda çocuğunuz artık yanıbaşınızda olmayacak.okul,ve çok uzun süren dersleri olacak.Arkadaşlarına konstre olacak.az ama kaliteli zaman geçirme çok doğru bi şey.Ev işlerinden çocuğa çok zaman kalmıyor.bak havalar açtı.benimki hiç evde durmaz.bahçede arkadaşlarıyla.
hatta derim ki bu saaten sonra çocuk için maddi durumunuz çok önemli hale gelicek.arkadaş ortamında giyim kuşamı,inanın çocuklar çok acımasız,buna göre gruplaşıyor.çocuğun hobileri.ki ben buna yetişemiyorum.yüzme,tenis,piyano.bunları çok istiyor.birini bile yapamıyorum.daha ev alma telaşımız var diye.

ne kadar güzel yazmışsınız..ben de hep şunu düşünüyorum,şimdi işi bıraksam,2-3 sene sonra oğlum kendi hayatına başlamış olacak ve benim o hayattaki yerim kısıtlı oalcak yani bana 24 saat ihtiyacı kalmayacak,o zaman ne yapıcam,iş bulmak o kadar zor ki..hele o kadar yıl ara verdikten sonra..
evet bu arada ben çocukların da kendi hayatları olduğuna inanıyorum,kendi dünyaları,hayata bakışları,arkadaşları,sıkıntılRI,mutllukları var.. tabii ki ailesi olarak her zaman korumak,yanında olamk,paylaşmak var,onlar ayrı..
 
benim annemde hep çalıştı.. ben kreşte , anneannemde kaldım.. o zamanlar annemin anlattığına göre çok ağlıyomuşum arkasından , akşam camlarda bekliyomuşum , hatta beni almaya geç geldiklerinde resmen hasta oluyomuşum.. ama şimdi iyiki çalışmış annem diyorum , yoksa onca yaşanan maddi sıkıntılarda halimiz ne olurdu bilmiyorum.. sizler kendi ayakları üzerinde duran annelersiniz.. şimdilik zor ama emin olun evlatlarınız ilerde böyle fedakar anneleri olduğu için gurur duyacak sizlerle, benim canım annemle duyduğum gibi.. :46:
 
Vicdan azabı çekmenize gerek yok.Çalışmayan anneler bile çocuğunu kreşe yollamalı.Çocuğun zihinsel gelişimi için bu şart. ;)

inanmıyorum ilk defa ayrı düşündüğümüz bir konu oldu sizinle:) evet çalışmayan anneler de çocuklarını kreşe yollamalılar ama 3 yaştan önce değil bence.çocuk kreşten heryeri morluk içinde geliyormuş,gitmemek için ağlıyormuş...buna nasıl dayanılabilir ki? ben olsam ki öyle yaptım güvendiğim birini buldum ve kendi evimizde bakılıyor çocuklarıma.sadece onlarla ilgilenen,tüm sevgisini onlara veren bir teyzeleri var..bazen eğitimden çok daha önce gelen şeyler vardır sevgi gibi,şefkat gibi.bunu o yaştaki bir çocuğa hiçbir kreş veremez.ama 3 yaştan sonra da hiçbir bakıcı çocuğa yetemez,eğitimli bile olsa.

annemde çalışan bir anneydi ve onunla hep gurur duydum,bende çalışan anneyim İnşallah çocuklarım da benimle gurur duyarlar.arkadaşım çalışan anne olmak çok güzel ama bazen böyle kötü hissedebiliyoruz.kendini suçlama lütfen sen iyi bir annesin,geçmişe değilde artık birlikte geçireceğiniz geleceğe odaklan.
 
Son düzenleme:
benim annemde hep çalıştı.. ben kreşte , anneannemde kaldım.. o zamanlar annemin anlattığına göre çok ağlıyomuşum arkasından , akşam camlarda bekliyomuşum , hatta beni almaya geç geldiklerinde resmen hasta oluyomuşum.. ama şimdi iyiki çalışmış annem diyorum , yoksa onca yaşanan maddi sıkıntılarda halimiz ne olurdu bilmiyorum.. sizler kendi ayakları üzerinde duran annelersiniz.. şimdilik zor ama emin olun evlatlarınız ilerde böyle fedakar anneleri olduğu için gurur duyacak sizlerle, benim canım annemle duyduğum gibi.. :46:

aferin kız.Bir sonraki nesil daha rahat etsin hep.Artık entellektüel dertleri olsun.
 
çok doğru yazdıklarınız..ben çalışırken oğlumu özlüyorum ama çalışmaz evde otursam da yapamam diyorum.yani çalışmak sadece maddiyat da demek değil..ben ilerde oğlumun benimle gurur duymasını istiyorum.başarılı bir insan olmak istiyorum.lütfen yanlış anlamayın çalışmayan kadınlara başarısız demek istemiyorum,sadece tercih meselesidir bu.
çalışmamak bana daha zor gelen bir durum.

siz hiç çalışmadınız mı,yani sadece çocuğunuz yüzünden mi evdesiniz? bazıları çocuk sahibi olunca işi bırakıyor ya,onu da düşündüm,2 sene ara vereyim diye bu sefer oğlum kreşe gidince ,iş bulmanın garantisi yok kii...

Çalıştım tabi ki, çocuktan sonra dönemeyenlerdenim. Hemşire, öğretmen, mühendis, devlet memuru vs. gibi mesleklerden birine hasıl olsaydım kesinlikle geri dönerdim bende.
 
Son düzenleme:
:43: off yazdıklarınız beni çok etkiledi gerçekten. oğlum 1.5 yaşında 1 yaşına kadar en az çalışmam diyordum hala çalışmıyorum bir yandan çalışma hayatını çok özlemişken hep onun duygusal ihtiyaçlarını düşünüp iş konusunda ciddi bir adım atamıyorum. evet ne yazık ki çalışan annelerin hele ki çok özenli bakacak ikinci bir kişi yoksa çocuklar da farklı şiddetlerde de olsa etki oluyor malesef. ben anneme bile emanet edemiyorum doğru dürüst birtürlü istediğim gibi olmuyor çünki ya yemeği benim düzenimde olmuyor ya uykusu ya oyunu ilgisi. Şimdi bir iki yerden haber bekliyorum ve kara kara düşünüyorum çalışmaya başlarsam oğlum napıcak diye :25:. Fakat çalışan bir kadının evde oturması da zor maddi olarak büyük ihtiyaç duymasakta psikolojik olarak bir yerden sonra çalışmak ihtiyacı hissediyor insan.

ama hiç bir zaman geç değildir tabiki ne güzel kızınızla iletişiminiz sağlammış, azap çekmeyi bırakın artık :45: kızınızla ful eylenin,güreşin,öpüşün,koklaşın,oynaşın,kudurun işte yahuuu :32:
 
Merhabalar,

Konunuzu okurken içim acıdı ama sizi biraz rahatlatmak isterim. Ben de çalışan anne çocuğu olarak büyüdüm. Üstelik kreşe gidebilme gibi imkanlarımız da yoktu bizim. Teyzelerim de bakmıyordu. İlkokulda iken kardeşlerime beslenme çantası hazırladığımı hatırlıyorum. Yemek yapar, halı bile silerdim küçücük boyumla :) Ama asla anneciğime kırılmadım, aksine onunla hep gurur duydum. Üşüdüğümde üstüme mont, ayağıma bot annem sayesinde alınabiliyordu. Babamın maaşı geçimimize yetmiyordu maalesef. Annem sayesinde zor şartlarımıza rağmen okudum. 5 yıldır çalışıyorum. İşim iyi Allah'a şükür. Çocuğunuzun büyüdüğünde sizsiz geçen anları pek hatırlayacağını sanmıyorum. Size ona sağladığınız imkanlar için minnet duyacaktır bence :)

Sevgilerle... :54:
 
benim annem, abim 2 yaşındayken vicdan azabı çektiği için devlet memurluğunu bırakıp ev hanımı olmuş.
Ben doğduğumda dolayısıyla bana sadece annem baktı. 8 yaşıma geldiğimde babamın yanında çalışmaya başladı.
Ve ben annemin çalışan halini daha çok sevdim. Zaten evdeyken de benimle oynamıyordu, fazla ilgilenemiyordu ki.
Annemi küçükken ya mutfakta ya ev temizlerken hatırlarım. Çok titizdi, suluğumu her akşam çamaşır suyunda bekletmeye kadar...
Evde olmasının bana pek bir faydası yoktu yani.
11 yaşımdayken okuldan sonra kendi isteğimle evde yalnız kalmaya başladım. Özgüvenimin çok arttığını düşünüyorum.
Annemin çalışmasıyla maddi gücümüz de arttı tabii. Yoksa özel okula gidemezdim.
Ergenlik döneminde çok suçladım annemi, zamanında abim için işten ayrıldı diye. Kendi parası olmadı hiç.
Kızınız da ilerde sizi çok daha iyi anlayacak ve genç kız olduğunda sizinle gurur duyacak. Hiç üzülmeyin.
Almanya'da doğum izni 1 yıl ve anneler bir yaşından itibaren çocuklarını kreşe bırakıyorlar, burada çok normal...
 
Back
X