• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuğuma öfkeliyim

Dün yine çocuk psikiyatristine gittik öğretmen formu ile beraber.
1 saatlik seans sonunda otizmden şüphelendiğini anladım ama açık açık söylemedi sanırım halime acıdı.
Oğlum 6 yaşında ve istediği ortamlarda çocuk büyük farketmez iletişim kurar konuşur ama istemesse kendi başına takılır ne ismine tepki verir ne söz dinler. Ben bıktım artık çok çaresizim. Otizmli olduğundan emin olsam kabullenip yoluna bakacağım ama emin olamıyoruz ne doktor ne biz. Oğluma o kadar öfkeliyim ki ondan nefret etmekten korkuyorum. O kadar doluyum ki başıma bir şey gelmesinden korkuyorum. sobece diye bir eğitim önerdi doktor bir psikoloji kliniğinden yarın için randevu aldım. Neden uğraşıyorum ki bunlarla neden ben
Neden normal insanlar gibi haftasonlarını güzel etkinliklerle geçirmek yerine bu işlerle geçiriyorum allahım
Dehb / dürtüsellik / karşıt olma _ karşı gelme ... hayatımızın zorluğunu anlatamam . Hep tetikteyim şimdi ne olacak diye.. sabrediyorum, ümitvar oluyorum, tüm gücümle mücadele ediyorum derken bazen küçücük bir şeyde öyle bir yıkılıyorum ki.. sadece daha büyüğü işe sınanmaktan korkuyorum bu yüzden isyan etmemek için çokk çabalıyorum. Elinde değil ,elinde değil ,elinde değil diye diye kendime telkinler veriyorum .. kısacası sizi anlıyorum ve bu zor zamanların geçeceğine inanmayı seçiyorum. Bu daha dayanıklı olmamı sağlıyor. Umarım sizin için de hayat daha kolay olur
 
Dehb / dürtüsellik / karşıt olma _ karşı gelme ... hayatımızın zorluğunu anlatamam . Hep tetikteyim şimdi ne olacak diye.. sabrediyorum, ümitvar oluyorum, tüm gücümle mücadele ediyorum derken bazen küçücük bir şeyde öyle bir yıkılıyorum ki.. sadece daha büyüğü işe sınanmaktan korkuyorum bu yüzden isyan etmemek için çokk çabalıyorum. Elinde değil ,elinde değil ,elinde değil diye diye kendime telkinler veriyorum .. kısacası sizi anlıyorum ve bu zor zamanların geçeceğine inanmayı seçiyorum. Bu daha dayanıklı olmamı sağlıyor. Umarım sizin için de hayat daha kolay olur
Kaç yaşında çocuğunuz ? Umarım hayal ettiğimizden daha güzel günler görürüz
 
Madem buraya öfke boşaltmaya geldiniz, öfkeli bir insana orta açayım gol atması için.

Birincisi, kontrolcüsünüz. Sürecin adının koyulmamış olması, durumun muğlaklığı, çocuğunuzun değişken tutumları bu netlik için çıldıran kontrolcü yanınızı tahrik ediyor.

İkincisi, mükemmeliyetçi bir personayı oynuyorsunuz. Çocuğunuz ve eşinizin düşüncelerinizi fark etmemesi için rol yaptığınız anlamına gelir bu. Rol yapılan hiçbir ilişkide bağ yoktur. Bağ yoksa iyileşme de yoktur. Önce evladınızla bağ kurun.

Üçüncüsü, iletişim sorununuz var. Evet öfke sağlıklı bir duygudur ve evet siz duygularınızın farkındasınız da, ama bunu sağlıklı şekilde eşiniz ve çocuğunuzun yanında yaşama hakkını kendinizde görmüyorsunuz. Bunu nerden öğrendiniz? Bu pasif agresif duygu yaşama şeklinin yuvanızda bir çözüm olduğunu mu düşünüyorsunuz?

Ve son olarak…Buraya gelip öfke boşaltmanız yalnızca yara bandı. Sonra gidip aynı döngüye devam etmek istemiyorsanız kendinizi fark edin. Anne olmadan önce birey olun, yetişkin olun. Burdan bakıldığında yalnızca annesiniz çünkü. Bu şekilde eşinizle de evladınızla da sen-ben ilişkisi değil, ben ve görev nesnelerim ilişkisi kurarsınız.
 
Kudursunlar umrumda değil.
Bir çocuğu en iyi annesi tanır evet bana garezi var ve eve çoğu davranışı bilerek yapıyor bunlara ayrıca öfkeliyim
Ne kadar kötü birisiniz. Çocuk bilerek yapıyor, ama siz kendiniz kontrol edemiyorsunuz öyle mi?
 
Dün yine çocuk psikiyatristine gittik öğretmen formu ile beraber.
1 saatlik seans sonunda otizmden şüphelendiğini anladım ama açık açık söylemedi sanırım halime acıdı.
Oğlum 6 yaşında ve istediği ortamlarda çocuk büyük farketmez iletişim kurar konuşur ama istemesse kendi başına takılır ne ismine tepki verir ne söz dinler. Ben bıktım artık çok çaresizim. Otizmli olduğundan emin olsam kabullenip yoluna bakacağım ama emin olamıyoruz ne doktor ne biz. Oğluma o kadar öfkeliyim ki ondan nefret etmekten korkuyorum. O kadar doluyum ki başıma bir şey gelmesinden korkuyorum. sobece diye bir eğitim önerdi doktor bir psikoloji kliniğinden yarın için randevu aldım. Neden uğraşıyorum ki bunlarla neden ben
Neden normal insanlar gibi haftasonlarını güzel etkinliklerle geçirmek yerine bu işlerle geçiriyorum allahım
Çok zor ama çok daha kötüsü de olabilirdi (sakat vesaire) diye düşünüp kendinizi teselli edin. Bir de hep kendinize hatırlatın, bilerek isteyerek yapmıyor, doğası öyle.
 
Kaç yaşında çocuğunuz ? Umarım hayal ettiğimizden daha güzel günler görürüz
7 buçuk. Ama geçen seneye göre çok yol kat etti. Farkındalığı arttı. Çok çaba gösteriyor . Haftada terapi ,aylık psikiyatr ve kurslar ve evde çalışmalar... hep bir psikolojik mücadelemiz var. Son 3 aydır kalbim paramparça . O anlık tepkiselliklerden sonra odasına geçip gizlice ağladığı, ben neden yapamıyorum diye notlar yazdığı ,gece uyumadan önce anne brn unutuyorum bana hep hatırlatır mısın ne yapacağımı diye sorduğu vb anlar kalbimi o kadar yaralıyor ki.. Ben bunların hepsine varım yeter ki o kendini iyi hissetsin ,yer edinebilsin kendine ve bu kadar üzülmesin
 
Çok zor ama çok daha kötüsü de olabilirdi (sakat vesaire) diye düşünüp kendinizi teselli edin. Bir de hep kendinize hatırlatın, bilerek isteyerek yapmıyor, doğası öyle.
Evet olabilirdi ona göre hayatımız şekillenirdi. Bir gün öyle davranıyor ki çok akıllı çok mantıklı söz dinliyor iletişimi mükemmel harika sonra bi bakıyorum tamamen değişmiş. Beni öfkelendiren şey içinde yaşadığımız belirsizlik
 
7 buçuk. Ama geçen seneye göre çok yol kat etti. Farkındalığı arttı. Çok çaba gösteriyor . Haftada terapi ,aylık psikiyatr ve kurslar ve evde çalışmalar... hep bir psikolojik mücadelemiz var. Son 3 aydır kalbim paramparça . O anlık tepkiselliklerden sonra odasına geçip gizlice ağladığı, ben neden yapamıyorum diye notlar yazdığı ,gece uyumadan önce anne brn unutuyorum bana hep hatırlatır mısın ne yapacağımı diye sorduğu vb anlar kalbimi o kadar yaralıyor ki.. Ben bunların hepsine varım yeter ki o kendini iyi hissetsin ,yer edinebilsin kendine ve bu kadar üzülmesin
Kıyamam şuan paramparça oldum not yazdı dediği yerde
 
Ona ne kadar iyi bakıldığını davranıldığını bilmeden boş yapan arkadaşlara cevap vermiyorum
Sadece içimde baş edemediğim duyguları paylaşıyorum
Demekki sizinde bir destege ihtiyaciniz var utanilacak bisey yok psikiyatriye basvurun gerekirse kucuk bir doz ilac verir sizde rahat ederseniz , cocugunuz icinde surec kolaylasir cunku sizin butun duygularinizi hissediyor onu oldugundan daha kotu yapabilir destek almaktan çekinmeyin .
 
Kıyamam şuan paramparça oldum not yazdı dediği yerde
İnanın onlar için hayat daha zor . İlk başlarda eşim inanmadı tanıya . Şımarıklık dedi ,her çocukta olabilir dedi vs vs .. sonra zaman gösterdi ona da ... elinde değil ve hayat ona bizden daha zor . Okula başladı yer edinmeye çalıştı ,etiketlendi ,neden olduğunu bile anamadı . Bir şeylerin onun için ters gittiğini fark etti ,fark ettikçe tepkiselliği arttı, o artınca dışlanma arttı...inanın biz ailece ( 16 yaşında bir çocuğum daha var ) verdiğimiz her çabaya razıyız. Onun üzülmesi bizi en yoran şey ,en üzen şey ...bazen öyle öfke nöbeti yaşıyor ki her hareketi ters , inadına ,öfke dolu... Bu duygu onu nasıl tüketiyorsa öyle günlerde o kadar erken ve o kadar yorgun uyuyor ki... onu tanımayan bile o uykudan onun için çok zor bir gün olduğunu anlar . Kısacası biz evde onu sarıp sarmalamayı seçtiğinizden bu yana çok yol kat ettik. Önce ben ,sonra eşim sonra da büyük çocuğum sırayla kabullendik . İlerleme de o zaman başladı
 
Evet olabilirdi ona göre hayatımız şekillenirdi. Bir gün öyle davranıyor ki çok akıllı çok mantıklı söz dinliyor iletişimi mükemmel harika sonra bi bakıyorum tamamen değişmiş. Beni öfkelendiren şey içinde yaşadığımız belirsizlik
Bu arad bu belirsizlik hep devam edecek . Tanıyı aldık ama bu tür rahatsızlıklarda gözlem ,süreç,olaylar vs ile doktorumuz ara ara başka ihtimallerden de bahsetti. Sonra eledi vs vs süreçle belirsizlik hep var . Ve o da tam olarak böyleydi .hatta evden çıkarken mükemmel iyi ,söz dinleyen ,sakin 2 saat sonra okulda bambaşka biri gibi
 
Senin gibi bir annesi olduğu için, hayatı boyunca sevgiden mahrum kalacağı için çocuğa çok üzüldüm. Allah ıslah etsin.
 
Sorunlu çocukla uğraşmak çok zor. Ama sen de normal bir psikolojide değilsin, bu sadece yorulmak değil hiçbir suçu olmayan çocuğa öfke duymak bunu yazmak, dile getirmek otizm olmasa dahi başka sorunlara "off ya neden beeeen" diyecek birisin belli ki.

Çocuklar süs köpeği, memnun etme makineleri değil. "Doğordon tabo bokocoksun diyenlere aldırış etmiyorum" deme hiç gayette umrunda, azar yemek için yazıyorsun gayette farkındasın, saçmalıyorsun. Sen kendi anneni babanı memnun edebildin mi mental sorunlarınla? Kendi çocuğundan bunu neden bekliyorsun?
 
Arkadaşlar kızıyorsunuz anneye ama kızmayın. İnsan yaşamadığı her şeyin cahili oluyor . O bir anne ve belli ki zorlanıyor .bizlere böyle yazıyor ama ilgilenmeyen ,önemsemeyen bir anne olsa alıp çözüm için psikiyatr vs arayışta olmaz diye düşünüyorum. Şu an anlamlandıramamış, yorulmuş ve çaresiz hisseden bir anne var diye düşünüyorum. Belki de kabullenmekte zorlanan. İnanın eşim de sürece başladığımızda hemen hemen benzer tepkiler verdi ama kabullendikten sonra verdiği mücadele ,emek , sevgi ,ilgi kelimelerle anlatılamaz. Ben inanıyorum ki bu anne de öyle olacak .
 
7 buçuk. Ama geçen seneye göre çok yol kat etti. Farkındalığı arttı. Çok çaba gösteriyor . Haftada terapi ,aylık psikiyatr ve kurslar ve evde çalışmalar... hep bir psikolojik mücadelemiz var. Son 3 aydır kalbim paramparça . O anlık tepkiselliklerden sonra odasına geçip gizlice ağladığı, ben neden yapamıyorum diye notlar yazdığı ,gece uyumadan önce anne brn unutuyorum bana hep hatırlatır mısın ne yapacağımı diye sorduğu vb anlar kalbimi o kadar yaralıyor ki.. Ben bunların hepsine varım yeter ki o kendini iyi hissetsin ,yer edinebilsin kendine ve bu kadar üzülmesin
Not kısmını okuyunca yine ağladım benim oğlumda özel bir çocuk dehb+disleksi ve yoğun durtuselligi var çok ama çok zor bir çocuk Demir leblebi denir öyle işte
Aynı soglediginiz gibi bir bakiyorim çok iyi ödevini yapıyor gayet anlaşıyoruz sonra hop öfke patlamaları evde bir kaos halı tabi ergenlikte olan ablası var sürecin farkında ama o da çok zorlanıyor biz inanılmaz sarıp sarmaladik evi kalesi hoşgöru bolca sevgi sarilma ve tabi nefret etse de kurallar düzenli özel eğitim psikolojik destek psikiyatristi ve ilaç kullanımı var.
Elimden geleni yapsam da dediğiniz gibi o öfke patlamaları krizler tükenmeyen karşı gelme halı bende çok ama çok yıprandim sonra sakinlesip odasına gidip mektup yazıyor ozulrdilerim anne bilmeden yaptım anne daha neler neler kalbim her seferinde acıyor ama yapicak birşey yok yola devam ediyoruz
 
Doğru ya da yanlış duygularım bunlar ne yapabilirim ki şu an böyle hissediyorum
Çocuğuma hatta eşime hiç kimseye bunu hissettirmiyorum o yüzden buraya yazıyorum
En doğrusu bir psikoloğa gitmeniz bir an önce bu ruh haliyle çocuğunuza da yardımcı olamazsınız , üzüntünüzü yazsanız anlaşılır fakat nefret ağır bir söylem içiniz çok dolu ve asabi tavrınız var Allah muhafaza nefret duygusu korkunç gelir bana hele ki masum bir çocuğa karşı ,şu an kişisel zevkleriniz ve sefanızın zamanı değil bu da bir sınav ve şükredin halinize dermansız hastalıklar var,buraya yazarak bu duygu geçmeyecek eleştiri zaten kabul etmiyorsunuz sizi destekleyecek sözler duymak istiyorsunuz,size ancak bir profesyonel yardımcı olabilir burdan medet ummayın çok hassas bir konu çünkü .
 
Not kısmını okuyunca yine ağladım benim oğlumda özel bir çocuk dehb+disleksi ve yoğun durtuselligi var çok ama çok zor bir çocuk Demir leblebi denir öyle işte
Aynı soglediginiz gibi bir bakiyorim çok iyi ödevini yapıyor gayet anlaşıyoruz sonra hop öfke patlamaları evde bir kaos halı tabi ergenlikte olan ablası var sürecin farkında ama o da çok zorlanıyor biz inanılmaz sarıp sarmaladik evi kalesi hoşgöru bolca sevgi sarilma ve tabi nefret etse de kurallar düzenli özel eğitim psikolojik destek psikiyatristi ve ilaç kullanımı var.
Elimden geleni yapsam da dediğiniz gibi o öfke patlamaları krizler tükenmeyen karşı gelme halı bende çok ama çok yıprandim sonra sakinlesip odasına gidip mektup yazıyor ozulrdilerim anne bilmeden yaptım anne daha neler neler kalbim her seferinde acıyor ama yapicak birşey yok yola devam ediyoruz
Ben de bunu okuyunca ağladım. Çaresiz hissediyorum çoğu zaman :( benim oğlum da ilaç kullanıyor. Hem de yüksek doz ( yani çevremde bu tanıyı alanlara göre ben öyle yorumluyorum ) beni en üzen akranları tarafından zorbalanması ,kabul görmek için çok çabalamasına rağmen bu hareketleri oldığu için yer edinememesi , dışlanması.. biz varken çevresinde daha kolay onun için ama biz olmayınca ne olacak diye düşünmekten mahvoluyorum çoğu zaman
 
Yaşadığınız kolay değil isyanınızı da anlıyorum. Ama beni bile bile yaptığını düşünmeniz çok korkuttu. Nefret etmekten falan bahsediyorsunuz. Bu işin sonu şiddet olur. Tedavi olmanız lazım.
 
Geçmiş olsun şifalar dilerim
3 yaşından beri götürüyoruz teşhis edilemiyor. 2 yaşından beni çok anlaşılır şekilde konuşuyor parmak ucu yürüme yok göz teması var öğretmeni işine gelmediği zaman beni duymazdan geliyor diyor bilerek yaptığını düşünüyorum diyor. 3 yaşında vurma huyu vardı kesildi 4 ten sonra içine kapandı yaşıtlarıyla oyun oynaması çok nadir sevdiği kişilerle oynuyor. Bu seneki sınıf arkadaşlarını sevmedi sınıfta yalnız takılıyor. Bu belirsizlik beni içten içe kemirdi. Bitirdi. Kimsenin beni anlamasını beklemiyorum anlayanlar anlıyor zaten bu yetiyor.ben duygularımdan utanmıyorum sİzin de benim yerime utanmanıza ihtiyacım yok inanın
Acaba karakter olarak zor bir çocuk olabilir mi sadece? Bir de sizin endişe, öfke ve yorgunlugunuzu hissedip sizi ekstra zorlamaya calisiyordur. Tabi ki uzmanlar ve gidişat netlik kazandırır duruma ama sanki bir hastalık tablosu değil de davranış problemi var gibi. Umarım rahatlarsınız ikiniz de zamanla.
 
Back
X