• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuğuma öfkeliyim

aynı yoldan geçtim öğretmeni o formu elime verince dünyam başıma yıkıldı nasıl bu kadar ihmalkar olabilirim nasıl fark edemedim diye kendi kendimi yedim bitirdim 39 kiloya kadar düştüm ama asla çocuğuma belli etmedim elimde o form doktor doktor gezdim nereye gidilmesi gerekiyorsa oraya gittim geleceğini düşündüm ayrıştırılırsa kim bilir ne kadar üzülür diye düşünmekten uyuyamaz olmuştum götürdüğüm bütün doktorlar cekingen içine çok kapanık olduğu yönünde raporlar verdiler
anlamalısın o zaman konu sahibini diyecek olursanız da anlayamıyorum çünkü verdiği cevaplar içimi acıtıyor kimse kusura bakmasın
 
Acilen bir psikiyatristle görüşmeye başlamalısın psikolojin iyi değil.

Farzet ki hasta bir çocuk evlat edindin, zaten zor olan hayatını kolaylaştırmaya çalıştığını düşün.

Farzet kör ya da tek bacağı olmayan bir kedi sahiplendin. Onlara merhamet gösterirdin değil mi? Bu merhameti kendi evladından sakınma bence. Onu olduğu gibi kabullen. Kendi uzantın olarak görmekten vazgeç.
 
Pardon da boşuna duyar kasmayin buradaki herkes mükemmel anne de bilmem ne diye.! Yoruldum, bakmak zor, uyku yok, dinlenmek yok desen anlarim, çocuğunda sorun olma ihtimali için uzulecegine istediğim gibi olmadı diye çocuğuma ofkeliyim demene hak vermiyorum. Çocuk bu durumun farkında mı zannediyorsun herşeyi bile isteye mi yapıyor, sana garezi mi var!? İnşallah destek alıyorsundur, sorunun kaynagi çocuğuna olan öfken ve bunu yansıtş biçimin olabilir mi?
 
Zaman zaman hepimiz kızıyoruz çocuklarımıza ve yıpranıyoruz ama sizinki aşırı bir söylem olmuş. Bizim tepkimiz umurunuzda değilse, sizin çocuğunuzla ilgili olan hisleriniz de bizim umurumuzda değil. Sonuçta buraya yazan sizsiniz ve tepki alacağınızı bile bile yazdınız bunu.
 
Sadece çocuğun değil sizin de bir terapiste ihtiyacınız var. Lütfen siz de gidin yardım almalısınız. Bu durumda birkaç farklı doktordan da görüş almanızda fayda var. Tek doktorla sabit kalmayın. Erkek kardeşim de hafif derece de serebral Palsi var (sadece tek kolunda ) onu çocukken götürdüğümüz doktor kardeşimde zeka geriliği olacağını da söylemişti. Hatırlıyorum annem çok ağladı depresyona girdi kabullenemedi kendi kendine kardeşimi test etmeye çalıştı. Kardeşime sinirlendi. Sonuç olarak kardesim büyüdü ve zekasında da hiçbir problem yok çok şükür sadece tek kolu etkilendi bundan malesef. Müsterih olun lütfen
 
Bunun adı aslında çocuguna öfke değil, hayal kırıklığı.
Öncelikle sakin ol.
18 yasına girmek üzere olan hafif dehb'li çocuk annesiyim.
Çok üzülüyordum çünkü kendimde de var bu rahatsızlık ama ben bu şekilde yaşamayı öğrendim.
Kötü anne değilsiniz sadece korkuyorsunuz ve sürekli uğraş ve bilinmezlik sizi fazlaca yıpratmış.
Hamdolsun ki daha kötü bir hastalıkla mücadele etmiyorsunuz.
Kabullenemiyorsunuz anlıyorum ama bu süreci sağlıklı bir şekilde halledeceksiniz muhakkak.
Çocugunuz anladığım kadarıyla ileri derece otizm değil bu bile bir şeydir.
 
Eşinizin çocukla arası nasıl. O biraz çocukla fazla vakit geçirse yani diğer mesaj da da dediğim gibi sorun ne tam anlamadm ama eşinize anlatsanz yardımcı olmaz mı ?
Sorun bunlar diil ki, istediği başka bir şey. Kendince " neden sağlıklı bir çocuğum yok, neden diğer insanlar gibi yasayamiyorum ve bu cocukla ugrasmak zorundayim" diye düşünüyor. Neden haftasonum bunlarla gecmek zorunda diyor.Bu bambaşka bir durum yani, düpedüz kötü.

Evlat sahibi olurken bir teminatimiz yok, ne olursa başımızın üstüne.
Neredeyse bunu alın bana başka cocuk verin diyecek,bırakın tavsiye vermeyi.
 
Bunun adı aslında çocuguna öfke değil, hayal kırıklığı.
Öncelikle sakin ol.
18 yasına girmek üzere olan hafif dehb'li çocuk annesiyim.
Çok üzülüyordum çünkü kendimde de var bu rahatsızlık ama ben bu şekilde yaşamayı öğrendim.
Kötü anne değilsin, sadece korkuyorsun ve sürekli uğraş ve bilinmezlik seni fazlaca yıpratmış.
Hamdolsun ki daha kötü bir hastalıkla mücadele etmiyorsun
İlaç kullandınız mı
 
Seni cok iyi anliyorum. Ayni hissi yasardim boyle bir durumda. Ben bas edemezdim. Neden normal bir cocugum yok diyip dururdum.

Ve evet iyi bir anne degilsin. Ben de iyi anne olamazdim.
Ve anne olmamayi sectim. Cocuk piyango gibi. Her turlu derdi, sorunu, istemeyecegin seyi kabul etmis oluyorsun anne olmaya kalkinca. Ne yasayacagin garanti degil ki.

Seninle burada ayriliyoruz ama ben mantikli dusunup bu streslerle bas edemeyecegimi bildigimden bu topa girmedim. Sen de anne olmamaliydin. Burada konu ya cocugumun pesinde kosmaktan uykusuz kaliyorum, cocugum yemek seciyor ne pisirecegimi sasirdim, habire mutfaktayim biktim fallan serzenisi olsa haklisin, bi tatile falan cik denirdi. Ama seninki oyle bir sey degil. Maalesef toplum baskisiyla veya toplum dayatmalarinin kafamiza kodlanmasiyla anne olmussun ve bundan haberin bile yok :(
 
Amin.
Üzülme diyemem elbette üzüleceksin ama geçecek.
Sadece sabr ve azim
Dehbden de şüphelendi doktor ama 1 saatlik görmeyle net bir şey diyemedi. Risperdal isimli şurubu yazdı 0.25 akşamları başla dedi rahatlatırmış onu
 
Pardon da boşuna duyar kasmayin buradaki herkes mükemmel anne de bilmem ne diye.! Yoruldum, bakmak zor, uyku yok, dinlenmek yok desen anlarim, çocuğunda sorun olma ihtimali için uzulecegine istediğim gibi olmadı diye çocuğuma ofkeliyim demene hak vermiyorum. Çocuk bu durumun farkında mı zannediyorsun herşeyi bile isteye mi yapıyor, sana garezi mi var!? İnşallah destek alıyorsundur, sorunun kaynagi çocuğuna olan öfken ve bunu yansıtş biçimin olabilir mi?
Kudursunlar umrumda değil.
Bir çocuğu en iyi annesi tanır evet bana garezi var ve eve çoğu davranışı bilerek yapıyor bunlara ayrıca öfkeliyim
 
Back
X