Çocuğumu sevmek zorunda mıyım?

realist

Nirvana
Kayıtlı Üye
3 Aralık 2006
3.073
131
688
63
Çocuğumu sevmek zorunda mıyım?

EYLEM BİLGİÇ

İngiltere'de, The Times'a gelen bir okur mektubundan çıkan "Çocuğumu sevmek zorunda mıyım?" sorusu akılları karıştırdı. Ada'da son bir haftadır tartışılan bu soruya, Türk anne-babalar, "Her annebaba çocuğunu sever" cevabını verirken, uzmanlar ise bu tarz sorunlarla sıkça karşılaştıklarını söylüyor..

Geçtiğimiz hafta İngiltere'de, The Times gazetesine gelen bir okur mektubu akılları karıştırdı. Adını vermek istemeyen bu okur, 'Sevilemeyeni sevemiyorum' başlıklı mektubunda; genç kızlığa adım atan kızını bir türlü sevemediğini, onunla vakit geçirmekten hoşlanmadığını, küçük oğluyla ise daha iyi anlaştığını, onu daha çok sevdiğini yazıyordu. Ve mektubunda; "Her iki çocuğumu eşit mi sevmem gerekiyor, tuhaf olan ben miyim?" diye soruyordu. The Times, okurlarına konuyla ilgili görüşlerini sordu. Herkes, 'Anne- baba, sırf annesi-babası olduğu için bir çocuğu sevmek zorunda mıdır?' sorusuna kendi cevabını yazdı. Biz de aynı soruyu Türkiye'deki uzmanlara, anne ve babalara sorduk. Annebabalar "Olmaz öyle şey" diye özetlenebilecek cevaplar verirken, uzmanlar bu tür vakalara sıkça rastlanabildiğini söyledi.

Haydi buyurun yoruma!.....
 
bazı yörelerde var erkek çocuklarını daha çok seviyorlar kızlara değer vermiyenler var olmaz diye birşey yok .erkekler soyadını sürdürüyormuş kızlar evlenip gidiyor nasılsa diyenlerde var .sanki o kız o anneden babadan olmamış,böyle kişileri bilmiyorum ne yapmak lazım nasıl eğitmek lazım ,EĞİTİM ŞART diye boşuna demiyorlar a.s
 
İNSANLAR TABİKİ ÇOCUKLARINI SEVMEK ZORUNDA DEĞİL, BU DUYGU MESELESİ, İÇİNİZDE EVLAT SEVGİSİ VARSA SEVERSİNİZ, ZORLA KİMSE KİMSEYİ SEVMEZ. BUNA DUYGUSAL YÖNDEN YAKLAŞMAMAK LAZIM. BEN ÇOCUKLARINDAN NEFRET EDEN O KADAR ÇOK KİŞİ GÖRDÜMKİ ŞAŞARSINIZ. HATTA BİR ARKADAŞIM EŞİNİN ÇOK ÖNEMLİ OLDUĞUNU ÇOCUĞU İSTESE BİLE EVDEKİ BİR YİYECEKTEN BAŞKA YOKSA ONU ÇOCUĞUNA DEĞİL EŞİNE AYIRACAĞINI VE ASLA ÇOCUĞUNUN YEMESİNE MÜSADE ETMEYECEĞİNİ SÖYLEMİŞTİ. ÇOCUĞUNU SEVMEYENLERİN NASIL BİR İNSAN OLDUĞUNU (İNSAN DEMEYE DİLİM VARMIYOR AMA) ANCAK PSİKOLOGLAR ÇÖZEBİLİR. AÇIKÇASI BENDE MERAK EDİYORUM BUNLAR NASILDIR DİYE.
 
Zeynep ve burbuk sizlere teşekkür ederim.Bu yakında Türkiye de de tartışma konusu olacağa benziyor.Kadının hisleri beni ilgilendirmiyor.Ama tek şey hoşuma gitti.Sevmediğini düşündüğü çocuğuna bakmaya halen devam ediyor.Yani annelik vazifesini(eksik de olsa) yapıyor.Hiç değilse sokağa atmamış.Ama ben inanıyorum ki o çocuk buluğ çağından çıktığı zaman o anne bu sarfettiği sözler için çok pişmanlık duyacak.Yazık umarım o çocuk bunu duymamıştır.Eğer duyduysa sonuçları hiç de iyi olmayacak.Hayatı boyunca sevgi açlığı çekecek ve psikolojisi asla düzgün olmayacak.
 
Valla 1 sn bile düşünmeden canımı vereceğim tek varlık çocuğumdur.. daha ne olsun ki.?
 
insan nasil evlat ayrimi yapar en kötüsü ise kendi canindan kendi kanindan olan cocuk nasil sevilmez anlamiyorum
 
anneler ve babalar ne kadar kabul etmek istemeseler de her zaman bir çocuk diğerinden üstün oluyor yüreklerinde(istisnalara lafım yok) ben bunu şahsen yaşadım ve çok fazla da gördüm. hele ki bu çocuklardan biri kız biri erkekse. ama bu derece sevmemek de garip geldi...
 
Bazı insanlar evlat ayrımı yapar bazıları yapamaz bu da kişilik meselesi bence,ama oldukça saçma geliyor sen dünyaya getirdin,dokuz ay sen taşıdın hele bir annenin birini diğerinden daha çok seviyorum gibi bir ayrım yapmasını aklım almıyor.
 
ya biz tam 6 kardesiz ve bir tek oglan kardesimiz var ama annem asla bizi ondan ayirmadi ama o bizim tek oglan cocugumuz diye hepimiz üzerine titredik hic kiyamam ben ona yanlis anlasilmasin anne baba dan kaynaklanmiyor
 
insan çocuğunu sevmek ZORUNDADIR , ayrım yapmaksızın eşit olarak . bizler o duyguyu yaşamak için çocuk yapıyoruz , anne - baba oluyoruz , çocuklarımızdan bir talep var mı ? hayır yok , ama isteyerek ama kazayla bu çocukları yapıp dünyaya getiriyor muyuz ? evet demek ki sevmek zorundayız , sevgiyle büyütmek zorundayız . sonuç itibariyle önce allah sonra biz bu işin içindeyiz . kkda onca insan çocuk sahibi olabilmek için çırpınıyor , neden doğurup sevmemek için mi ? sevmeyenler sorunludur .
 
onlarca insan evlat hasreti ile yanarken şu soruya bak ben çocuğumu sevmek zorundamıyım eğer sevmeyeceksen o çocukları leylek getirmedi yaa doğurma bu çok saçma biz iki kardeşiz birde abim var ama ben hiç bir zaman ne annemden nede babamdan böyle bi ayrım hissetmedimm bence bi insan çocuklarını sevmek zorunda...........
 

Aynı yorumu yazacaktım ki sen cevap vermişsin..Dünyada çocuk sahibi olmak için bu kadar insan varken..Ama çok çok istemek lâzım..Öyle boş hislerle,sadece sahip olmakla olmuyor ...Yazık
 
tatü .!.:
yaa bu bi zorunluluk değildir ki. içten gelen bişeydir zaten. çok tuhaf yaaaa.
Genişletmek için tıkla...

a.sa.s, evet zorunluluk değildir. Ama yavrusuna bakarken içi titremeyen bir anne düşünemiyorum. Yavrusunun bir yerine birşey olduğu zaman kahrolmayan anne düşünemiyorum. Demekki ben çevremde hep iyi anneler görmüşüm. Annelerin kötüsü de varmış demek.
 
evet işte bu bi içgüdüdür. evlat zorla sevilmez. annelik içgüdüsü sevdiriri zaten evladı sevmek için çaba mı sarfetmek lazım. bence bu kız bu kadının öz evladı değil falan. yoksa böyle bişey bırak sorulmayı, düşünülemez bile yaaa.
 
Şimdi şöyle düşünüyorum, örneğin bir tecavüz sonucu bir bebek dünyaya getirmek zorunda kalan anne bebeğini sevebilir mi ?
Savaş sırasında yapılan tecavüzler var ve muhakkak doğursun diye hapsedilerek zamanın geçirilmesi beklenerek zorla doğum yaptırılan anneler bebeğin sever mi ?
Yada babasının kim olduğun bilmeden doğuranlar sevebilir mi ?

Tabii ki anneler yavrularını severler, tüm canlılarda böyle... Anne sağlıklıysa tabii.
Bir evladını kayırmak konusuna gelince sanırım bunu yapan anneler var ama neye göre yapıyorlar bazen bu değişiyor.
Ayrımı bazıları para, yakınlık, karşılıklı bağlılık vb gib nedenlerden olabiliyor.
Anneler ve babalar özde bence de sever. Bu duyguyu bilmiyorum farazi konuşuyorum ama farklı durumlar ve nedenler olabileceğide aklıma geliyor.

 
bu soru bana ''bi deli kuyuya taş atmış kırk akıllı çıkaramamış'' sözünü hatırlattı...uzmanlar tartışıp dursunlar şimdi bu olabilirmi diye...
bunu söyleyebilen bir anne sadece çocuğunu değil dünyadaki hiç bir canlıyı, en baştada kendini sevmiyordur...mümkünmü kendi canın , kanın olan bir varlığı sevmemek. bu dünyada gözünü kırpmadan can verilebilecek tek varlıktır insanın çocukları...
çocuklar arasındaki ayrıma gelince, yok öyle birşey..tmm birine belki daha farklı daha yakın davranabilirsin ama bu diğerini daha az sevdiğini göstermez. sevgisi eşittir, ancak ilgisinin daha fazla olmasının sebebleri vardır. bu sebeblerde değişir kişiye göre. mesela annem bana daha düşkün oldu herzaman. abimlerde hep derdi kızını daha çok seviyorsun. oysa bunun sebebi vardı.. ben küçükken çok ağır bir hastalık geçirmiştim. beni kaybetme korkusu yaşadığı içindi bu düşkünlüğün sebebi,...
velhasıl anne sevgisi tartışma götürmüyecek tek sevgidir...

 
ben de bu duyguyu yaşamamış olsaydım acabalarım olurdu belki ama inşallah sen de anne olunca ne demek istediğimi eminim daha iyi anlıcaksın ki annelik duygusu bu sebepsiz, düşüncesizce seviyosun, düşünsene o senin içinde oluşan, büyüyen bi can yaaa.
 
Diğer yorumlara bakmak ister misiniz?

Sevgi çok önemli
PROF. DR. BENGİ SEMERCİ..

"Annelik duygusu her kadında olmayabilir. Bunun nedeni de annenin ruhsal sorunlarıdır. Arada anne-çocuk bağı kurulmazsa, bağlanma bozukluğundan söz edilir ki çocuk gelişiminde önemli bir sorundur bu. Anne-baba çocuğunu sevmek zorunda değildir. Ama bakmak, korumak ve gereksinimlerini karşılamak zorundadır. Sevgi ve duygusal bağ zorunlulukla kurulamaz. Buna karşın çocuk gelişiminde sevginin ve bağın önemi çok fazladır."


BEHZAT UYGUR..

"İnsan çocuğunu, 'zorunlu' olduğu için sevmek zorunda değil. Ama bir anne-baba kendisini seviyorsa, çocuğunu da sever. Ama bu, çocuğuna kızmasına, bağırıp çağırmasına da engel değildir. Bu sevmemek demek değildir. Ama insan belki bir çocuğunu kendisine daha yakın hissedebilir. Örneğin bizde tekne kazıntısı vardır, onlar daha fazla sevilir. Ama bu herhalde korunacak durumda ve küçüklere karşı bir zafiyet olduğu içindir."

BENNU GEREDE..

"Ben üç çocuğumun arasında ayrım yapmıyorum. Tabii bir gün birini, diğer gün diğerini daha çok sevebilirim, ama o günkü ve o anki hissiyata bağlı bu. Allah korusun, 'Hangisi ölsün?' deseler, kendimi öldürürüm daha iyi, 'Şu olsun' diyemem."



DENİZ PULAŞ..

"İnsanın çocuğunu sevmemesi mümkün değil, Allah taş yapar insanı. Kanından canından olan bir yavru nasıl sevilmez? Ama 15-16 yaşlarında, genç havalarına girdiğinde çekilmez olabiliyor çocuklar. O zaman, bir insan olarak tanıdığında belki hoşlanmazsın ama yine seversin, sadece katlanamayabilirsin. Ama 'Sevmiyorum' demek mümkün değil bence."


Çok sık rastlıyoruz
UZM. PEDAGOG BELGİN TEMUR..

"Anne zaten bebeğine hamile kaldığı andan itibaren hormonal bir donanımla çocuğunu seviyor. Ancak bebeğin dünyaya geldiği ilk dönemde, annenin ruh sağlığı iyi değilse, bebekle bağı zedelenebiliyor. İleriki döneme de bunun yansımaları oluyor. Bazen anne eşiyle olan ilişkisindeki problem nedeniyle, çocuğun fiziksel ya da kişilik özellikleri bakımından babaya daha fazla benzemesi nedeniyle de çocuktan uzaklaşabiliyor. Tüm bunlar çok sık rastladığımız şeyler."
 
benimkiler büyükler biri 23 diğeri 21 onları seviyorum ama hiç anlaşamıyorum,bu ne demek peki sevipde anlaşamamak. bu çelişkide beni öldürüyor elimden geleni yapıyorum ama ikiside kendi aralarında bile farklı karekterdeler.anlaşmamız en fazla beş dakika sürüyor.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

R
Klasik Türk Ve Dünya Masalları
Yorumlar
1
Görüntüleme
7K
geceyagmuru
Kitaplarda Okuduklarımızı Unutuyorsak Hala Neden Okumalıyız ?
Yorumlar
10
Görüntüleme
3K
Rachelle
Çocuk gelişiminde oyun ve oyuncak
Yorumlar
2
Görüntüleme
2K
Papatya016
P
Boşanma ve Boşanmış Aile Çocukları
Yorumlar
0
Görüntüleme
7K
isabel
Tuvalet Eğitimi Altını ıslatan çocuklar
Yorumlar
2
Görüntüleme
18K
bizarem
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…