Çocuğumu sevmek zorunda mıyım?


canım benim, çocuğunu sevmeyen annenin fikirlerine katılmam mümkün değil, yazını okuyunca kendimi örnek vermek istedim, gerçi verdiğin örneklerle eşdeğer değil ama genede sana ışık tutar sanırım, benim ikinci çocuğum hiç beklenmeyen bir zamanda oldu ve ben aslaaa hazırlıklı değildim şok olmuştum ve aldırmak istedim, herkes mani olmaya çalışıyordu, bir akşam oğlumu uyuturken vicdanım rahatsız oldu ve doğurmayaa karar verdim ama ne hamileliğime dikkat ettim nede kendime, anlıcan doğuracaktım ama sırf vicdanımı rahatlatmak için, amaaa inan bebişimi aldığımda kokusunu duyduğumda herşey bitti bende, içim titredi şimdi iyiki doğurmuşum diyorum anlayacağın... annelik duygusu her insanda farklıdır. Yani bence tecavüz sonucu veya başka bir nedenlede olsa hamilelikte istemediğin bir bebeği doğunca içine sokasın geliyor. Biz çevremizde hep iyi anneler görmüşüz ama annelik duygusunu taşımayanlarda var. Tabi bunlara normal insan denmez ama malesef böyle,
 
Bu konuyu görünce aklıma şu sıralarda yayında olan aşkı memnu dizisi geldi.
Anneliğe hazır değilken eşinin arzusuyla çocuk sahibi olan Firdevs hanım
her zaman çocuklarını kendine rakip olarak görüyor ve en güzel yıllarının annelik
nedeniyle heba olduğunu düşünerek içten içe kin besliyor.

Bu diziden yola çıkarak yorum yaparsam: acaba annelik duygularını tam manasıyla
yaşayabilmek için çocuk sahibi olmadan önce anneliğe hazır hissetmek mi gerekiyor?
 
zorundalık mı bilmiyorum kendiliğinden geliyor
ben bu kadarseveceğimi gecelerce uyumasamda yine onun gülümsemesiyle herseyi unutacagımı
tahmin etmiyordum
dogurdum sevmek zorundayım diye degil ondan daha cok sevdiğim başka bir varlık olmadığı için
 
Belki o kadın çocuğu ergenlik döneminde olduğu için onunla bir çatışma halinde ve bu yüzden sevmediğini sanıyordur.Yani o çocuğun davranışları vs...Ama onun canına bir şey olsa böyle düşünmez bence.
 
ben bekarım...ve annelık duyguları cok olan bırıyım...
erkek cocuk kız cocuk ayrımı yapılır...genelde ulkemızde...
ve bazı durumlarda bızım aılede bıle...bazen cok yıkıcı olur...erkeklerın sucları kapatılırken ..kızlar cezalandırılır....
bu bıle agır gelırken...sevılmemek..cok daha agır....cocuklarını sevmeyen annelerede kızıyorum...
neden dunyaya getırdın o zaman.....getırdınsede sevmek zorundasın...
helekı sevılmedıgını bılmek...anne ve babanın gozune gırmek ıcın ugrasıp bır guzel soz duymayıpta sevılmedıgınızı bılmek....o ınsana ne kadar kor...ve bu cocugun psıkolojısı nasıl olur...
ılerde kendı cocuklarına nasıl annelık yapar....ya iç dunyasındakı..fırtınayı kım dındırır...
bır sorunu oldugu zaman...sevılmedıgını bıldıgı bır aılede neyını paylasabılır....
hem gunahtır hem ınsancıl bır sey degıldır...

maden anne sevmek zorunda...hemde dıger cocuklarından ayırmada....eger sevmıyorsada bunu bellı etmemelı....

annede ılerde yaslandıgında...muhtac oldugunda...ya sevmedıgı evlat kosarsa ona...yada hıc ılgılenmezse...o zamanda hayırsız evlat damgası yer...halbuku kendı yaptıgından haberı yoktur...

her ne konuda olursa olsun ....ne ekersen onu bıcersın..sevgı adınada boyledır...
sevmıyorsa bunun adıda anne degıldır...
 
bu kız erkek ayrımı değil...bebekler daha çok sevilir şöyle ki;kontrolu daha kolaydır çünkü size muhtaçtır daha sevilesidir sevimlidir..bilinçaltında yatan budur(bunu bir kişisel gelişim kitabında okudumum)ayrıca her kadın annelik güdüsü taşıyacak diye bir şey yoktur..her kadının biyolojik saati çocuk diye kudurmaz mesela ben çocukları sevmiyorum,kafam kaldırmıyor...gülse birsel de böyle mesela..geçenlerde pelin batu nun röp.okudum o da bende annelik güdüsü yok istemiyorum demişti..
 

bende seninle aynı fikirdeyim yağmur damlası.sadece sevmediğini sanıyordur.dikkatimi çeken diğer nokta bu kadının ikinci bir çocuğu daha var fakat onu seviyor.yani annelik duygusu mevcut.
 
kim olursa olsun sevmenin zorunluluğu olmaz,
zoraki sevgi olmaz...ama,
çocuğumuzu sevmek zorundayız evet,
o sevgi zaten bizlerin yüreğinde var,madem dünyaya getiriyoruz,
o çocuk evet sevgiyle büyür ve biz o sevgiyi ona göstermek,ona söylemek zorundayız...
sevildiğini bilen bir çocuğun psikolojisiyle,sevilmediğini bilen bir çocuğun psikolojisi bir olmaz...
çocukları arasında ayrım yapan insanlar elbette ki vardır,ama konu sevgi olunca
her canlı,canından parçayı sever ya,inanın kelime bulamıyorum...
tam tersini savunan insanlara yorum yapmak bile istemiyorum...
ama şunu da eklemek istiyorum,
eğer çocuk dünyaya getirmeyi düşünüyorsak,
lütfen ona vereceğimiz sevgide cömert olalım...
onların bizlerden tek istediği sevgi değil mi??
sevgiyle kalın...
 
Allahim hak edene versin Anne olmak gibi kutsal bir seyi..

Yazik o kiza, umarim haberi yoktur annesinin bu duygularindan, ama haberi yoksa bile hisseder eminim, ve bence o cok daha iyi bir anne olur, cunku bilir sevgisizligin ne demek oldugunu..
 
Yok böyle bişey yaa..
Aklım ve mantığım almıyor...kabul etmiyor...
Anneliği kabul etmemiş bu insan...içine sindirememiş..
Yazık çok yazık sevginin Evlat denilen boyutunu hiç bir zaman tadamıyacak...
 
bi zahmet yanii.kendi canından kanından varlık o yaa.çocuğum yok ama bu düşüncemden de vazgeçmem.pess doğrusu her konuda özgür düşünceye tamamda bu konu ne diye tartışılır anlamam.ne demek sevmek zorundamıyım.insan her hangi bir uzvunu beğenmez sevmez anlarım ama bu öle bişeymi yaa.ben öğretmenim elin çocuğudur ama anaç bişekilde yaklaşır ayrım yapamam.kaldıkı bu senin canın.esefle kınıyorum pessss.
 
allahım hakedene versin burda tanıdığım kaç kişi var bende dahil bebek diye ağlayan nasıl sevilmez evlat anlamadım
 
insan var insancık var
anne var annecik var
babacık var
bence konunun özeti bu
 
:1shok::1shok: höööönkkk :1shok:
zewk ugruna yapın çocukları sonrada sevmeyın sevmek zorundamıyım deyin
be ALLAHSIZ be İNSAFSIZ ben böle kadına anne demeyi bırak insan yerine koymam
kötükedihüso
 
Bir is arkadasimin sözü geldi aklima, cocuklarin gözlerindeki o bebeksi mahsum isilti gittikten sonra, bile bile senin yüregini yakmak icin yaptiklari ve söylediklerinden sonra inanki bir an geliyor cocugundan nefret edebiliyorsun...benneyaptımki

Sok oldum!! Ediyormusun dedim, hayir dedi ama beni bazen o raddeye getirmedi degil dedi....:1shok:

Cocugmu sevmek zorundamiyim?? Hayir dogurmakla Anne olunmadigi gibi, Sevmekte bir zorunluluk bir mecburiyet degildir....!! Kalbinde sevgi tasiymayan bir insan evladini bile sevemiyor demekki...:1no2:

Anlayabiliyormuyum? hayir anlayamiyorum ama bunun konu ile alakasi yok
 
bence sevmek zorunda değildir...hele ki arada yaşanmış şeyler varsa insan çocuğundan bile soğuyabilir..
ayrıca ailelerin çocukları arasında ayrım yaptıklarını düşünüyorum (yapmayanlar da olabilir ancak çoğunun yaptığını düşünüyorum.)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

R
Klasik Türk Ve Dünya Masalları
Yorumlar
1
Görüntüleme
7K
geceyagmuru
Kitaplarda Okuduklarımızı Unutuyorsak Hala Neden Okumalıyız ?
Yorumlar
10
Görüntüleme
3K
Rachelle
Çocuk gelişiminde oyun ve oyuncak
Yorumlar
2
Görüntüleme
2K
Papatya016
P
Boşanma ve Boşanmış Aile Çocukları
Yorumlar
0
Görüntüleme
7K
isabel
Tuvalet Eğitimi Altını ıslatan çocuklar
Yorumlar
2
Görüntüleme
18K
bizarem
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…