Çocuğumu yetiştirirken beni kuşatan kaygılar..

Hangi birini yazayım ki dedim kendi kendime... Tüm kaygılarımı sıralasam, düşündükçe akıl sağlığım oynar yerinden. Kötülüklerden, kötülerden, hastalıklardan, iğrençliklerden, kazalardan, belalardan herşeyden kaygı duyuyorum. Acı çekmesinden kaygı duyuyorum aslında...yani maddiyat, eğitim bunlar da çok önemli, iyi bir anne olamamaktan da kaygı duyuyorum. Erken ölüp onu yalnız bırakmaktan kaygı duyuyorum.... Dedim ya, derin derin düşünsem aklım çıkar...
 

Ben de henüz nişanlıyım.Ama sadece düşündüğümde bile aklıma ilk olarak bu ülkede çocuk yetiştirmenin iki kat daha zor olduğu geliyor.Ki bunun en büyük sebebi de ataerkil toplum yapısı.En büyük kaygım bu zihniyette çocuk yetiştirmek.Kızımızda oğlumuzda olsa geçerli bu.Kimse oğlunun ; bu uçkurunun onlara artı bir özellik kattığını sanan , bu nedenle kadını evde süs gibi gören erkek bozuntularından biri olmasını istemez herhalde.Aynı şekilde kızının da bu zihniyete boyun eğmiş , bunu kabullenmiş , kendi ayakları üstünde duramayan ve böyle bir hödüğe katlanan birisi olmasını istemez.Bunun için de pozitif bilimlerle donatılırken evlatların bir yandan da saygıyı sevgiyi , neye hakkı olup neye hakkı olmadığını ki aynı zamanda neyi hakedip neyi haketmediğini de ögrenmesi gerekiyor.Nacizane fikrimdir :)
 
Arkadaşlar çok teşekkür ediyorum yazdıklarınızı bir yandan da kısa kısa notlar alıyorum..
 
Kaygılarım yukarıdaki yazılanlardan farklı degil...yaşadıgım sürece bu hiç bitmeyecek biliyorum...bir kere ebeveyn oldunmu iki gözün varsa dört bakacaksın...

Ben farklı olarak birşey eklemek isterim...Cocuguma empati kurdurtmak asıl hedefim...iyi birey olmanın yolunun bundan geçtigine inanırım herzaman...daha yolun başıdayım bunu ona aşılamaya çalışıyorum.
 
bir anket düzenleseydin daha güzel olurdu canım bol seçenek sun, seçenkler anlaşılır düzeyde olsun gayet iyi olur bence.
 
A
Bende tatlim kafamda deli sorular aynen
 
Elinize dilinize saglik
 
bir anket düzenleseydin daha güzel olurdu canım bol seçenek sun, seçenkler anlaşılır düzeyde olsun gayet iyi olur bence.

Anket düzenlemeyi düşündüm fakat verilecek yanıtları sınırlandırmak istemedim.Daha sonra spesifik bir alana indirgeyeceğim.Görüşün için teşekkür ederim..
 
Ahlaki degerlerden uzak olmalarindan korkuyorum.
Ilerde yokluk,fakirlik ve savas cikmasindan ve cocuklarimin bundan etkilenmesinden korkuyorum.
Evleenecek kisiler nasil davranir cocuklarima.ahhh.ahhhhhhhh
 
bende yurtdisinda oldugumdan cocuklarimin islam dininden yurumeleri istiyorum ve Turk kultur dili gelenek goreneklerimizi bilmemesinden cok korkuyorum bunun icin bikmadan usanmadan kac kmlik yolu onlarin turkluklerini ogrenmeleri icin tepiyoruz herhafta sonu istegim onlari turk olduklarini hicbir zaman unutmasinlar birde en buyuk korkum burda yalniz basimiza esimle birlikde verdigimiz mucadeleyi cocuklarimin bosa cikarmasi ozel kolejlerde okutuyorum simdiden basliyorlar o kadar parayla git ev(cunku kirada oturuyorum ) al okutupda basbakanmi olacak diyen binlercesi var etrafimda iste cocuklarim bir yere gelmeyip boyle edepsiz insanlara malzeme cikarmasi simdiden dusuncesi bile cok yorucu en buyuk istegimde daha temiz dunya cocuklarimiz icin icinde fitnesiz fesatsiz savassiz bir dunya istiyorum
 
yetişkin olduğunda onu mutsuz eden bir karakteri olduğunu farkedip bundan beni / babasını sorumlu tutmasından korkarım..
kötülerle elbet karşılaşacak.. onları fark edecek aklı ve onlardan kaçabilecek gücü bulamamasından korkarım..
kötülerle elbet karşılaşacak.. ahh o kötü ile bi de ben karşılaşamazsam, ona dünyayı dar edemezsem diye korkarım..
dermansız bir derde düşmesinden korkarım..
hayallerine ulaşamamasından ve bunu aşıp yoluna yürüyememesinden korkarım..
 
sanki ben yazdım, bu kadar olur
 
benim en çok kaygı duyduğum şey dünyamızın
giderek kötü olması.malesef insanlarımızın
birbirlerine karşı saygı, sevgi, güven gibi
önemli değerlerin yitirilmesdir.kızımında bu gibi
değerlerden yoksun olmasından ona bu gibi
değerleri aşılayamamaktan korkuyorum
açıkçası en önemli şey saygı ve sevgi diyorum
 
21 aylık kızım var. Maddi - manevi anlamda çok fazla fedakarlık ve çok uyanık olmak gerekiyor. Gelecekteki eğitimi, kılık kıyafet gibi ihtiyaçları için yani maddiyat için çalışmak gerekiyor. Ama çalışan annenin çocuğu -bazen- maneviyatı,psikolojisi altüst olmuş şekilde büyüyor.Bu dengeyi kuramamaktan çok korkuyorum, şuan çok şükür herşey iyi ama en büyük korkum bu. Diğeri de gündemdeki olaylar,bu ülkede çocuk nasıl yetişir,bilemiyorum
 
Henuz 9 yasinda yavrum
Ama arkadas secimi ilerde nasil olcak
Acaba suan ona dersleri konusunda yetebiliyomuyum
Sevgimi gosterebiliyomuyum
Arkadaslari kırıyolarmı acaba
Nasıl daha sosyal olabilir neye yönlendirsem
Ne yer canı ne ister ki(defalarcada soruyorum)
seneye (5.snıf) dershaneler kapanirsaa nasil hazirlancak

Kafamda deli sorular

Böyle bir düzene ülkeye memlekete 2. Yapmak istemiyorum

İs yok zam var
Egitim yok basari istiyolar
Basari var torpil yok

Ankarada dayimiz yok ne yazikki
 
Son düzenleme:
Beni taşlamasınlar ama en çok çocuğumun engelli olmasından kaygılanıyorum. Ben yaşarken sorun yok ama ben öldükten sonra nasıl yaşar, kim ister, kim bakar, ortada mı kalır kaygısı yaşıyorum.
daha çocuğum yok ve uzun süre düşünmüyorum...
 
Bugünlerde en cok ülkemizin ıçinde bulundugu gerilimin, ic savasa dönüşmesinden, çocuğumun savaşın ortasında kalmasından korkuyorum. Allah korusun.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…