Çocuğumu yetiştirirken beni kuşatan kaygılar..

kızım 5 yaşında,
çocuk istismarı konusunda fena halde endişeliyim (sadece cinsel istismar değil )
çok empati yapan bir çocuk olduğundan, hayır diyemeyip herkesin yükünü sırtlanmasından endişeliyim
eğitim konusu tam bir muamma
ha bir de başarısızlığa karşı daha toleranslı olmasını isterim, yarışma hırsı olmasını hiç istemem
toplum baskısı konusunda da çok endişeliyim işte şu yanlış bu günah gibi konuşmalara tahammülüm yok
ay baya sıkıntılıyım ben ya
 
Sephoranin soylediklerine tamamen katiliyorum.
Kotu bi insan olmasindan korkuyorum. Vicdansiz olmasindan korkuyorum. Kitap okumayi seven bi cocuk olsun. Yeterli maddi gucum olsun ki ona sinav stresi yasatmadan yurtdisinda okutabileyim. Sinava hazirlanicam diye harcayacagi en guzel yaslarinda spor yapsin muzik aleti calsin dil ogrensin. Sagligimi kaybetmekten ona yetememekten korkuyorum. Yetistirirken bir hata yapip bunun butun hayatina mal olmasindan korkuyorum..
 
En büyük kaygım onları büyütmeden ölmek.
Bana birşey olursa nasıl bir hayatları olur,her dertlerine kim koşar, babaları yetebilir mi bilmiyorum.
Anne olmadan önce motosiklet tutkunu olan ben şimdi araba kullanırken bile korkuyorum kaza yapmaktan.
Onların her anını kontrol etme , her hatalarında yanlarında olma isteğim var. Başedemeyecekleri problemlerini bana anlatmayıp acı çekmelerinden, üzülmelerinden korkuyorum.
Kötü arkadaş çevresi edinip sigara, alkol , uyuşturucu kullanmalarından korkuyorum.
Îyi bir eğitim alıp kendilerine yeten çocuklar yetiştiremezsem diye korkuyorum.
Taciz, tecavüz olaylarından çoook korkuyorum.
Kızım kendi ayakları üzerinde duramadan evlenmek isterse diye korkuyorum.
Yanlış insanlara aşık olup üzülürlerse diye korkuyorum.
Oğlum bu yıl teog a girecek, ya ona uygun okul seçemeyip tüm geleceğini karartırsak diye korkuyorum.Şehir dışında bir okul istiyor, yurtta kalabilir mi, orda başına bişey gelir mi diye korkuyorum. Kendini yanlız hissetmesinden korkuyorum.
Kısaca herşeyden korkuyorum ben...
 
İki çocuğum var. Allah onları bize bağışlasın.
Onlara her bakışımda;

- Dünyayı tükettik. Solunacak temiz hava, su; üzerinde yaşanacak yeşil bir toprak parçası bile bırakmadık.
Onlara maddi ve manevi olarak ne sunarsak sunalım, tükettiğimiz bir dünya bırakarak ne büyük kötülük yaptığımızı,
- Uzun zamandır dünyada büyük bir savaş çıkmadığını, toplumlar hatta vatandaşlar arasında kin ve nefret tohumları ekenlerin kana susadıklarını ve yakında istediklerini elde edeceklerini,
-Ülkemizin belirsiz siyasi geleceğinin ne tür kaos, kriz ve girişimlere yol açabileceğini düşünmediğim ve,

-Sağlık sisteminin bozukluğu yüzünden sağlıklarına ciddi bir zarar gelirse yetememekten,
-Eğitim sisteminin adaletsizliğinden dolayı, gerçek hayatta bocalamalarından
-Adalet sistemine olan güvensizlikten dolayı, ihtiyacımız olduğunda haklarının ve özgürlüklerinin korunamamasından

korkmadığım bir an bile yok......
 

kaygılarım
Allah sevgisi ve korkusunun tam yerleşmemesi yani imanı zayıf olması
onu teslim aldığım sekilde büyütememek (tam sağlıklı sekilde)
doyumsuz tatminsiz birey olma ihtimali
koruyamamak ya tacize uğrarsa ya düşerse vs vs
özgüvensiz olur mu
bizim standartlarımızı kendine sağlayamazsa ileride zorluk yaşar mı?
 
hastalanmasından , savaş içinde büyümesinden, susuz bir dünyada - doğası tahrip edilmiş bir dünyada yaşamasından korkuyorum...
çocuk istismarından, annesini ya da babasını kaybetmesinden, manevi doyuma ulaşamamasından korkuyorum...
Oğlumu kaybetmekten korkuyorum... onunla olduğum her dakika için Rabbime binlerce kez şükrediyorum iri gözlerine bakıp saf, temiz, kirlenmemiş bir melek görünce daha çok sarılmak daha çok öpmek istiyorum. Rabbim evlatlarımızı, ailemizi bize bağışlasın isteyen herkese tez zamanda nasip etsin...
 
Çok teşekkürler arkadaşlar çok yardımcı oluyorsunuz gerçekten:)Devam
 
Çocuğum falan yok ama ,ilerde olursa eğer;hiçbir şey düşünmeyen,üretmeyen,ot gibi yaşayan,doğayı ve hayvanları sevmeyen,kültürel konulara ilgi duymayan bir birey olmasından kaygılanırdım .
Ve son olarak savaşların olduğu bir ortamda büyümesinden korkardım.(Bu gidişle öyle olacak ilerde galiba.)
Umarım işinize yarar.
 
Kızım bebekken emzirirken sürekli ağlardım ilerde onun bedenıne birisi zarar verirse diye . Şimdi ona nasıl bir ülke bırakacağımıza kaygılanıyorum.
 
Ahlaksız ,merhametsiz,Sevgisiz ,saygısız ,fesat,kötü niyetli ,harama el uzatan birey olmasın sevdiği insanla evlensin ve sevilsin dayak yemesin ,ekonomik özgürlüğü olsun ilerde çok güzel bir anne olsun ve tabii bizde o Günlerini görüp torun bakalımmmmm
 
Hamile oldugum halde bebekliginden cok ergenliginden korkuyorum. Ergenlikde yapilan yanlislardan hatalardan bunlari idrak edecek mantigk cocuguma verememektencocuklarim ustunde cevresinin ergenlikte ailesinden daha bsakin olmasindan yanlis arkadasliklarindan vs. Hep bu tarz kaygilar geliyor aklima simdiden . Heralde lisede calisiyor olmanin verdigi ruh hali olsa gerek
hee birde yakin vadede dogumdan sonra cocuklarin ilk banyosundan
saka bir yana da hakikaten ergenlik donemini en dogru sekilde gecirecek ahlaki degeri verememekten cok korkuyorum
 
Annem cocuklarinin mutsuz olmasindan korkarmis. Bana dedi ki 2 cocuk buyuttum, biri cok mutsuz. Hayatta en kotu sey evladini mutsuz gormek demisti.

Ben de cocugum olsa , aci cektigini gormekten ama bir sey yapamamaktan korkardim sanirim.
 
Çocuğumu kadın veya erkek olsun, bu ülkenin tuhaf namus değerlerinden uzakta tutarak büyütmeyi planlıyorum. Bu sebeple başka insanlar tarafından yargılanmalarından ve üzülmelerinden korkuyorum. Henüz çocuğum yok, yüksek ihtimalle yurtdışında yaşama imkanını elde edersem çocuk yapacağım zaten. Çalışmanızda başarılar, sevgiler:)
 
Ona iyi bi arkadaş olamamaktan korkuyorum,
Bana yalan söylemesinden, saygısız olmasından korkuyorum,
Bedenine el uzatmalarından onu üzmelerinden korkuyorum,
Şuan yanımda oyun oynayan bu minik canın bensiz ne yapacağının korkusunu düşünmek bile istemiyorum ...
Rabbim tüm evlatlarımızı korusun ve bizlere bağışlasın amin.
 
çocuğum yok evlide değilim ama çocuğumu yetiştirirken hastalıklı bir birey değilde insani duyguları olan bir birey olmasını isterdim. örn. ben anne olacağım çocuğum bensiz birşey yapmasın yahut evlenince eşiyle benden çok ilgilenmesin gibi şeylerim olmazdı . mesela diyelim oğlum oldu bir bayana nasıl davranması gerektiğini öğretirdim ona. kendine güvenen fakat egosu tavan yapmışdeğilde herşeyi olduğu gibi idrak etmesini isterdim. kendi ayakları üzerinde durabilen eğitimli becerilerine göre kendini geliştirmiş bir çocuk olmalı benim yapamadıklarımı o yapsın gibi şeyler değil. fakat insanlar çok acımasızlar bu ortama uyum sağlamasını nasıl sağlayacağım bilemiyorum. neyse zaten yok kendisi şuanda
 
Çocuğu olmayan, kaygılarından ötürü çocuk düşünemeyenler de cevap verebilir mi? Sayfalarca yazabilirim.
açıkcası evli değilim evli olsam isterdim tabiyki çocuğum olsun ama bu b.ktan dünyaya çocuk getirmekle iyi birşey mi yapardım bilemiyorum
 
bencede bende bundan korkuyorum çünkü malesef burada çok az miktarlar için dürüstlüklerini satıyorlar
 
Anne babasını saymamasından kaile almamasından daha korkunç bişey olamaz benim için.bu kadar çabalamama, yüksünmeden hayatımı önüne sermeme rağmen kıymet bilmemesinden..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…